Salmo 104
Pagdayaw sa Dios nga Manunuga
1Dapat dayawon ko gid ang Ginoo.
Ginoo nga akon Dios, gamhanan ka gid.
Ang imo pagkadungganon kag pagkahalangdon daw amo ang imo bayo.
2Ginatabunan mo ang imo kaugalingon sang kasanag nga daw sa bayo
kag ginahumlad mo ang langit nga daw sa tolda.
3Ginpatindog mo ang imo puluy-an sa ibabaw pa sang kahawaan.
Ginahimo mo ang mga panganod nga imo karwahe,
kag nagasakay ka nga ginapalid sang hangin.
4Ginahimo mo ang hangin nga imo mga mensahero,
kag ang nagadabdab nga kalayo104:4 nagadabdab nga kalayo: ukon, kilat. nga imo mga suluguon.
5Ginpahamtang mo ang kalibutan sa iya nga pundasyon,
kag indi ini mauyog hasta san-o.
6Gintabunan mo ang kalibutan sang tubig nga daw sa panapton,
kag naglapaw ini sa mga bukid.
7Sa imo nga pagsabdong nga nagadaguob, naghawa ang tubig.
8Kag nag-ilig sila sa mga bukid kag sa mga patag,
kag sa iban pa nga mga lugar nga ginpreparar mo para sa ila.
9Ginbutangan mo sila sang mga dulunan nga indi nila malapawan,
agod indi nila liwat matabunan ang kalibutan.
10Ginpailig mo ang mga tuburan sa mga ililigan sang tubig,
kag nag-ilig ang tubig sa gin-utlan sang mga bukid.
11Gani ang tanan nga talunon nga mga sapat, pati ang talunon nga mga asno, makainom.
12Kag malapit didto sa tubig, nagapugad ang mga pispis, kag sa mga sanga sang kahoy nagakanta sila.
13Halin sa imo puluy-an sa langit, ginapaulanan mo ang mga bukid.
Kag tungod sa sining imo ginahimo, nagabaton sang pagpakamaayo ang kalibutan.
14Ginapatubo mo ang mga hilamon para sa mga kasapatan,
kag ang mga tanom para sa mga tawo
agod may kalan-on sila halin sa mga patubas—
15may bino nga makalipay sa ila,
may lana nga makapahining sang ila guya,
kag may tinapay nga makapabaskog sa ila.
16Natubigan sing maayo ang imo mga kahoy nga sedro sa Lebanon nga imo mismo gintanom.
17Nagapugad ang mga pispis sa sina nga mga kahoy;
ang mga pispis nga dugwak104:17 dugwak: sa English, stork. nagapugad sa mga kahoy nga sipres.
18Ang talunon nga mga kanding nagaestar sa mataas nga mga bukid,
kag ang mga sapat nga badier104:18 badier: Tan-awa ang footnote sa Lev. 11:4-8. nagapanago sa mga kabatuhan.
19Gintuga mo ang bulan bilang palatandaan sang panahon;
kag ang adlaw ginapasalop mo sa husto nga oras.
20Ginhimo mo ang kadulom;
kag kon gab-i nagaguluwa ang madamo nga mga sapat sa kagulangan.
21Nagangurob ang mga leon samtang nagapangita sang ila pagkaon nga ginahatag mo sa ila.
22Kag kon magbutlak na ang adlaw nagabalik sila sa ila palanaguan kag didto nagaluko.
23Ang mga tawo iya nagaguwa sa ila mga balay sa pag-obra hasta magsirom.
24Ginoo, kadamo sang imo mga ginhimo.
Ginhimo mo sila tanan suno sa imo nga kaalam.
Ang kalibutan puno sang imo mga ginhimo.
25Ang dagat puwerte kalapad,
kag may madamo ini nga mga tinuga nga indi maisip, dalagko kag magagmay.
26Ang mga barko nagapakadto-pakari dira,
kag dira man nagalangoy-langoy ang dragon nga Leviatan nga imo gintuga.
27Ang tanan nga buhi nga tinuga nagasalig sa imo sang ila pagkaon sa tion nga kinahanglan nila.
28Ginahatagan mo sila sang pagkaon kag ginakaon nila,
kag nagakabusog sila.
29Pero kon pabay-an mo sila, nagakahadlok sila;
kon kuhaon mo ang ila ginhawa, nagakapatay sila kag nagabalik sila sa duta nga amo ang ila ginhalinan.
30Nagakatuga sila kon hatagan mo sila sang ginhawa.
Sa sina nga paagi ginahatagan mo sang bag-o nga mga tinuga ang kalibutan.
31Kabay pa nga ang imo gahom, Ginoo, magapadayon sa wala sing katapusan.
Kabay pa nga magkalipay ka sa imo mga ginhimo.
32Kon tulukon mo ang kalibutan, nagatay-og ini.
Kon tandugon mo ang mga bukid, nagaaso ini.
33Magakanta ako sa Ginoo sa bug-os ko nga kabuhi.
Magakanta ako sang mga pagdayaw sa akon Dios samtang nagakabuhi ako.
34Kabay pa nga malipay siya sa akon pagpamalandong.
Magakalipay ako sa Ginoo;
35pero ang mga malaot kag makasasala laglagon sa kalibutan kag indi na sila makita pa.
Dapat dayawon ko gid ang Ginoo.
Dayawa ang Ginoo!
104
1-2主はすばらしいお方です。
栄誉と尊厳をまとわれたそのお姿は、
なんと威光に満ちていることでしょう。
あなたは、天には星をちりばめ、
3地表のくぼみには海原を創造されました。
雲の馬車に乗り、風の翼でかけ抜けられます。
4その前ぶれを務める天使は、
風のように速い、炎の使者です。
5大地はくずれ落ちることのないように、
しっかりと据えつけられました。
6また、山々をのみ尽くすほどの大洪水で、
大地は覆われました。
7-8あなたのひと声で、
水はたちまち広大な海の底に吸い込まれ、
山々は姿を現し、
谷はあなたが定めた高さまで沈みました。
9あなたはまた、
海水が二度と地表を
覆うことのないよう、
境界線をお定めになりました。
10谷には泉を、山には渓流を、神は配置なさいます。
11あらゆる獣はそこでのどを潤し、
野ろばは渇きをいやします。
12鳥は渓流のほとりに巣を作り、
木々のこずえでさえずります。
13神は山々に雨を降り注ぎ、
地を果物の宝庫となさいます。
14そのひと言で、
家畜の食べる柔らかい草が生え、
人の糧となる果樹や野菜、それに穀物も育ちます。
15また、喜びをもたらすぶどう酒、
皮膚をつややかにするオリーブ油、
力の源となるパンも作ることができます。
16主がお植えになったレバノン杉は、
すくすくと伸び、みごとな大木に成長しました。
17そこには鳥が巣を作り、
こうのとりは、もみの木に宿ります。
18高原には野やぎの牧草地があり、
岩だぬきは、岩の間を隠れ場にしています。
19主は、月を造ってひと月の長さを定め、
一日を区切る目じるしとして太陽を置かれました。
20神が夜をもたらし、闇を送ると、
森の獣たちはいっせいに出て来ます。
21若いライオンは、獲物を求めてほえたけります。
しかし、神の助けなしに、
食物にありつくことはありません。
22明け方近く、獣たちはほら穴に引き返して横になり、
23入れ替わりに、人間が一日の仕事を始め、
夕暮れまで働きます。
24主よ。あなたの知恵で、さまざまな営みができ上がり、
地は豊かに満ちあふれています。
25目の前に開ける広大な海には、
大小さまざま、
ありとあらゆる生き物が生息しています。
26海を見れば船が行き交い、
沖合にはくじらが戯れています。
27生き物はみな、
あなたが下さる食物を待っています。
28そして、配られた食物を満腹するまで食べるのです。
29もし、あなたのそのような配慮がなければ、
彼らは途方にくれ、飢え死にするしかありません。
30あなたが御霊を送られると、
新しいいのちが誕生します。
31主をいつまでもほめたたえなさい。
主は、ご自分の手のわざを喜んでおられるのです。
32主に見つめられると、大地はすくみ上がり、
神の手が少しでも触れれば、山は噴火するのです。
33私は息を引き取るその時まで、主をたたえ続けます。
34どうか、この思いが神に喜ばれますように。
私にとって、主は喜びの泉なのです。
35神などどうでもいいと思っている罪人たちはみな、
地上から消え去りますように。
しかしこの私は、主をほめたたえます。
ハレルヤ。
