Panalambiton 5 – HLGN & NVI

Ang Pulong Sang Dios

Panalambiton 5:1-22

1O Ginoo, dumduma kon ano ang natabo sa amon. Tan-awa ang amon kahuy-anan. 2Ang amon mga duta kag mga balay ginkuha sang mga taga-iban nga lugar. 3Nangin ilo kami, kag ang amon mga iloy nangin balo. 4Kinahanglan pa namon nga baklon ang tubig nga amon ginainom kag ang kahoy nga amon ginagatong. 5Ginapaobra kami nga daw sa mga sapat nga ginagutahan. Kag wala gid kami ginapapahuwaya. 6Nagpasakop kami sa mga taga-Egipto kag taga-Asiria agod lang may pagkaon kami. 7Nagpakasala ang amon mga katigulangan nga patay na subong, kag kami ang nagaantos tungod sang ila sala. 8Ginadumalahan kami sang mga ulipon kag wala sing may makahilway sa amon sa ila mga kamot. 9Sa amon pagpangita sang pagkaon nabutang sa peligro ang amon kabuhi sa mga armado nga mga tawo sa kamingawan. 10Ginahilanat kami sa puwerte nga kagutom, kag ang amon lawas daw hurnohan kainit. 11Ginpanglugos ang amon mga asawa kag mga anak nga babayi sa Zion kag sa mga banwa sang Juda. 12Ginbitay sa kamot ang amon mga pangulo, kag wala pagtahura ang amon mga tigulang. 13Ang amon mga pamatan-on nga mga lalaki ginpilit nga maggaling nga daw mga ulipon, kag ang mga kabataan nagakaladusmo sa pagpas-an sang mabug-at nga mga kahoy. 14Ang mga tigulang wala na nagapungko sa puwertahan sang siyudad sa paghatag sang laygay, kag ang pamatan-on nga mga lalaki wala na nagatukar sang sunata. 15Wala na kami sang kalipay. Imbes nga magsinaot kami, nagapangasubo kami. 16Wala na ang amon kadungganan. Kaluluoy kami, tungod kay nakasala kami. 17Tungod sini nagasakit ang amon balatyagon kag nagapalangdulom ang amon panulok. 18Kay mamingaw na ang Bukid sang Zion, kag ginalagawan na lang ini sang talunon nga mga ido.5:18 talunon nga mga ido: sa English, jackals.

19O Ginoo, nagahari ka sa wala sing katapusan. Ang imo paghari nagapadayon hasta san-o. 20Ngaa permi mo kami ginakalimtan? Ngaa ginsikway mo kami sing malawig? 21O Ginoo, pabalika kami sa imo kag magabalik kami. Ibalik sa amon ang amon maayo nga kahimtangan sang una. 22Sobra na bala ang imo kaakig sa amon nga ginsikway mo na gid kami?

Nueva Versión Internacional

Lamentaciones 5:1-22

1¡Recuerda, Señor, lo que nos ha sucedido!

¡Contempla y ve nuestra deshonra!

2Nuestra heredad ha caído en manos extrañas;

nuestro hogar, en manos de extranjeros.

3No tenemos padre, hemos quedado huérfanos;

viudas han quedado nuestras madres.

4El agua que bebemos, tenemos que pagarla;

la leña, tenemos que comprarla.

5Los que nos persiguen nos pisan los talones;5:5 Los que … los talones. Lit. Sobre nuestro cuello nos persiguen.

estamos fatigados y no hallamos descanso.

6Entramos en tratos5:6 Entramos en tratos. Lit. Dimos la mano. con Egipto y con Asiria

para conseguir alimentos.

7Nuestros antepasados pecaron y murieron,

pero a nosotros nos tocó el castigo.

8Ahora nos gobiernan los esclavos

y no hay quien nos libre de sus manos.

9Conseguimos pan a riesgo de nuestras vidas,

al enfrentar las espadas del desierto.

10La piel nos arde como un horno;

de hambre nos da fiebre.

11Las mujeres fueron violadas en Sión

y las vírgenes, en las ciudades de Judá.

12A nuestros príncipes los colgaron de las manos

y a nuestros ancianos no los honraron.

13A nuestros mejores jóvenes los pusieron a moler;

los niños tropezaban bajo el peso de la leña.

14Ya no se sientan los ancianos a las puertas de la ciudad;

ni se escucha la música de los jóvenes.

15En nuestro corazón no hay gozo;

nuestra danza se convirtió en lamento.

16Nuestra cabeza se ha quedado sin corona.

¡Ay de nosotros que hemos pecado!

17Desfallece nuestro corazón;

se apagan nuestros ojos,

18porque el monte Sión se halla desolado,

y sobre él rondan los chacales.

19Pero tú, Señor, reinas eternamente;

tu trono permanece de generación en generación.

20¿Por qué siempre nos olvidas?

¿Por qué nos abandonas tanto tiempo?

21Permítenos volver a ti, Señor, y volveremos;

renueva nuestra vida como antes.

22La verdad es que nos has rechazado

y te has excedido en tu enojo contra nosotros.