Ang Kasulatan kag ang Karnero
1Pagkatapos sadto, may nakita ako nga linukot nga kasulatan sa tuo nga kamot sang nagapungko sa trono. Ang ini nga kasulatan may sulat sa sulod kag sa guwa kag napitlan sang pito ka selyo.5:1 selyo: Ini hinimo halin sa wax kag ginabutang sa kilid sang linukot nga kasulatan agod sarado. 2Kag may nakita dayon ako nga isa ka gamhanan nga anghel nga nagpanawag sa mabaskog nga tingog, “Sin-o bala ang takos nga maghukas sang mga selyo sang linukot nga kasulatan agod mabuksan kag mahumlad?” 3Pero wala gid sing bisan isa didto sa langit, sa kalibutan, ukon sa idalom sang kalibutan nga sarang makaabri kag makabasa kon ano ang nakasulat sa linukot nga kasulatan. 4Gani naghilibion gid ako tungod kay wala gid sing bisan isa nga takos mag-abri kag magbasa sang sini nga kasulatan. 5Karon, ang isa sa mga manugdumala didto nagsiling sa akon, “Indi ka maghibi, tungod kay si Jesus nga mandadaog nga ginatawag nga Leon nga halin sa tribo ni Juda kag kaliwat ni David sarang makahukas sang pito ka selyo sa linukot nga kasulatan agod mahumlad ini.”
6Dayon nakita ko ang isa ka Karnero nga nagatindog didto sa tunga sang trono, nga ginalibutan sang apat ka buhi nga mga tinuga kag sang mga manugdumala. Kon tan-awon, daw sa ginpatay ini nga Karnero. May pito ini ka sungay kag pito man ka mata nga amo ang pito ka Espiritu sang Dios5:6 pito ka Espiritu sang Dios: Tan-awa ang footnote sa 3:1. nga ginpadala sa bug-os nga kalibutan. 7Nagpalapit ang Karnero sa trono kag ginkuha niya dayon ang kasulatan sa tuo nga kamot sang nagapungko didto. 8Pagkakuha niya sang kasulatan, ang apat ka buhi nga mga tinuga kag ang 24 ka manugdumala nagluhod sa pagsimba sa Karnero. Ang kada isa sa ila may yahong nga bulawan nga puno sang insenso nga amo ang mga pangamuyo sang mga katawhan sang Dios. May arpa man ang kada isa sa ila nga ila ginatukar, 9kag nagakanta sila sang isa ka bag-o nga kanta nga nagasiling,
“Ikaw ang takos nga makakuha sang linukot nga kasulatan kag sa paghukas sang iya mga selyo,
tungod kay ginpatay ka, kag paagi sa imo dugo gintubos mo ang mga tawo agod mangin iya sang Dios.
Ginpili mo sila sa tanan nga tribo, lingguahe, lahi kag nasyon.
10Ginhimo mo sila nga mga hari kag mga pari sa pag-alagad sa aton Dios.
Kag padumalahon mo sila sa kalibutan.”
11Dayon nakita ko kag nabatian ang linibo kag minilyon nga mga anghel. Ang ini nga mga anghel nagatilipon didto sa palibot sang trono, sa apat ka buhi nga mga tinuga, kag sa mga manugdumala. 12Kag nagakanta sila sing mabaskog:
“Ang Karnero nga ginpatay takos nga magbaton sang awtoridad, manggad, kaalam, kusog, pagtahod, pagpadungog, kag pagdayaw!”
13Kag nabatian ko dayon ang tanan nga tinuga sa langit, sa duta, sa idalom sang duta, kag sa dagat nga nagakanta:
“Ihatag ta sa nagapungko sa trono kag sa Karnero ang pagdayaw, pagtahod, pagpadungog kag paggahom sa wala sing katapusan!”
14Nagsabat dayon ang apat ka buhi nga mga tinuga, “Amen!” Kag ang mga manugdumala nagluhod kag nagsimba.
O Livro e o Cordeiro
1Então vi na mão direita daquele que está assentado no trono um livro em forma de rolo, escrito de ambos os lados e selado com sete selos. 2Vi um anjo poderoso, proclamando em alta voz: “Quem é digno de romper os selos e de abrir o livro?” 3Mas não havia ninguém, nem no céu, nem na terra, nem debaixo da terra, que pudesse abrir o livro ou sequer olhar para ele. 4Eu chorava muito, porque não havia ninguém que fosse digno de abrir o livro e de olhar para ele. 5Então um dos anciãos me disse: “Não chore! Eis que o Leão da tribo de Judá, a Raiz de Davi, venceu para abrir o livro e os seus sete selos”.
6Depois vi um Cordeiro, que parecia ter estado morto, em pé, no centro do trono, cercado pelos quatro seres viventes e pelos anciãos. Ele tinha sete chifres e sete olhos, que são os sete espíritos de Deus enviados a toda a terra. 7Ele se aproximou e recebeu o livro da mão direita daquele que estava assentado no trono. 8Ao recebê-lo, os quatro seres viventes e os vinte e quatro anciãos prostraram-se diante do Cordeiro. Cada um deles tinha uma harpa e taças de ouro cheias de incenso, que são as orações dos santos; 9e eles cantavam um cântico novo:
“Tu és digno de receber o livro
e de abrir os seus selos,
pois foste morto
e com teu sangue compraste para Deus
gente de toda tribo, língua, povo e nação.
10Tu os constituíste reino e sacerdotes para o nosso Deus,
e eles reinarão sobre a terra”.
11Então olhei e ouvi a voz de muitos anjos, milhares de milhares e milhões de milhões. Eles rodeavam o trono, bem como os seres viventes e os anciãos, 12e cantavam em alta voz:
“Digno é o Cordeiro que foi morto
de receber poder, riqueza, sabedoria, força,
honra, glória e louvor!”
13Depois ouvi todas as criaturas existentes no céu, na terra, debaixo da terra e no mar, e tudo o que neles há, que diziam:
“Àquele que está assentado no trono e ao Cordeiro
sejam o louvor, a honra, a glória e o poder,
para todo o sempre!”
14Os quatro seres viventes disseram: “Amém”, e os anciãos prostraram-se e o adoraram.
