Pahayag 14 – HLGN & NVI

Ang Pulong Sang Dios

Pahayag 14:1-20

Ang Kanta sang mga Tinubos

1Pagkatapos sadto, nakita ko ang Karnero nga nagatindog didto sa Bukid sang Zion. Kaupod niya didto ang 144,000 ka tawo. Sa ila agtang nakasulat ang ngalan sang Karnero kag sang iya Amay. 2Dayon may tingog ako nga nabatian halin sa langit nga daw sa daganas sang busay ukon daw sa matunog nga daguob; kag daw sa tukar sang mga manug-arpa nga nagakuting-kuting sa ila mga arpa. 3Ang 144,000 ka tawo nagakanta nga nagaatubang sa trono, sa apat ka buhi nga mga tinuga, kag sa mga manugdumala. Kag ginakanta nila ang bag-o nga kanta nga wala sing iban nga nakahibalo kundi sila lang nga 144,000 nga mga tinubos halin sa kalibutan. 4Sila amo ang mga tawo nga wala gid nagpakighilawas sa mga babayi kag wala gid nagpangasawa. Nagasunod sila sa Karnero bisan diin siya magkadto. Gintubos sila halin sa mga tawo agod mangin una nga inughalad sa Dios kag sa Karnero. 5Wala sing may makasiling nga nagbutig sila, kag wala gid sing may ikasaway sa ila.

Ang Tatlo ka Anghel

6Kag nakita ko dayon ang isa pa gid ka anghel nga nagalupad sa kahanginan. Dala niya ang wala nagabaylo nga Maayong Balita. Ginbantala niya ini sa mga tawo sa kalibutan, sa tanan nga nasyon, tribo, lingguahe, kag lahi. 7Nagsiling siya sa mabaskog nga tingog, “Kahadluki ninyo ang Dios kag dayawa siya, tungod kay nag-abot na ang oras nga hukman niya ang tanan nga tawo. Simbaha ninyo ang Dios nga naghimo sang langit, sang duta, sang dagat, kag sang mga tuburan.”

8Ang ikaduha nga anghel nagsunod sa nahauna nga anghel. Siling niya, “Naguba! Naguba na ang bantog nga siyudad sang Babilonia.14:8 Babilonia: Posible nga ang Babilonia sa sini nga libro nagasimbolo sang Roma. Kay ang iya mga pumuluyo amo ang nagganyat sa mga tawo sa bug-os nga kalibutan nga magsunod sa ila imoralidad, nga ginakaugtan gid sang Dios.”

9Ang ikatatlo nga anghel nagsunod sa duha ka nahauna nga anghel. Nagasiling siya sa mabaskog nga tingog, “Ang tanan nga nagasimba sa sapat kag sa iya rebulto kag nagabaton sang marka sang sapat sa ila agtang ukon sa ila kamot 10makatilaw gid sang kaakig sang Dios. Kag silutan gid sila sa nagadabadaba nga asupre samtang nagatan-aw ang mga anghel sang Dios kag ang Karnero. 11Ang aso sang kalayo nga magasilot sa ila magapaibabaw sa wala sing katapusan. Adlaw-gab-i wala gid sing pahuway ang pag-antos sadtong mga nagasimba sa sapat kag sa iya rebulto, sila nga nagpamarka sang ngalan sang sapat.”

12Gani kamo nga mga katawhan sang Dios, nga nagatuman sang iya mga sugo kag nagatuo kay Jesus, kinahanglan magmainantuson kamo.

13Pagkatapos sadto, may nabatian ako nga tingog halin sa langit nga nagasiling, “Isulat ini: Sugod subong bulahan ang mga nagkalamatay nga ara sa Ginoo!” Kag nagsabat ang Espiritu Santo, “Matuod ina, makapahuway na sila sa ila mga pagpangabudlay, kay mabaton na nila ang ila balos para sa ila maayo nga mga binuhatan.”

Ang Pag-ani sa Kalibutan

14Dayon may nakita ako nga puti nga panganod, kag may nagapungko didto nga daw sa tawo.14:14 daw sa tawo: ukon, daw sa Anak sang Tawo. May korona siya nga bulawan sa iya ulo kag may ginauyatan siya nga matalom nga garab. 15Dayon may isa pa gid ka anghel nga nagguwa halin sa templo kag nagsinggit sa nagapungko sa panganod, “Gamita na ang imo garab kay tig-alani na, luto na ang alanihon sa kalibutan.” 16Gani gin-garab sang nagapungko sa panganod ang alanihon sa kalibutan.

17Karon may nakita ako liwat nga anghel nga nagguwa sa templo didto sa langit, kag may garab man siya nga matalom.

18Kag didto sa halaran may nagguwa man nga anghel. Siya ang anghel nga nagaasikaso sang kalayo didto sa halaran. Nagsinggit siya sa anghel nga may garab nga matalom, “Gamita na ang imo garab kag panggutraba ang mga ubas sa kalibutan kay luto na.” 19Gani ginpanggutrab niya kag gintumpok dayon didto sa dako nga pulugaan. Ang halimbawa sini nga pulugaan amo ang silot14:19 silot: sa literal, kaakig. sang Dios. 20Ginpuga ang mga ubas sa guwa sang siyudad, kag ang nagguwa halin sa pulugaan dugo nga nagbaha sing mga 300 ka kilometro ang kalawigon, kag mga isa ka dupa ang kadalumon.

Nueva Versión Internacional

Apocalipsis 14:1-20

El Cordero y los 144 000

1Luego miré y apareció el Cordero. Estaba de pie sobre el monte Sión, en compañía de ciento cuarenta y cuatro mil personas que llevaban escrito en la frente el nombre del Cordero y de su Padre. 2Oí un sonido que venía del cielo, como el estruendo de una catarata y el retumbar de un gran trueno. El sonido se parecía al de músicos que tañen sus arpas. 3Y cantaban un himno nuevo delante del trono y delante de los cuatro seres vivientes y de los ancianos. Nadie podía aprender aquel himno, aparte de los ciento cuarenta y cuatro mil que habían sido redimidos de la tierra. 4Estos no se contaminaron con mujeres, porque son vírgenes. Son los que siguen al Cordero por dondequiera que va. Fueron redimidos como los primeros frutos de la humanidad para Dios y el Cordero. 5No se encontró mentira alguna en su boca, pues son intachables.

Los tres ángeles

6Luego vi a otro ángel que volaba en medio del cielo y que llevaba el mensaje eterno de las buenas noticias para anunciarlo a los que viven en la tierra, a toda nación, tribu, lengua y pueblo. 7Gritaba a gran voz: «Teman a Dios y denle gloria, porque ha llegado la hora de su juicio. Adoren al que hizo el cielo, la tierra, el mar y los manantiales».

8Lo seguía un segundo ángel que gritaba: «¡Ya cayó! Ya cayó la gran Babilonia, la que hizo que todas las naciones bebieran el excitante vino14:8 el excitante vino. Lit. el vino del furor. de su adulterio».

9Los seguía un tercer ángel que clamaba a grandes voces: «Si alguien adora a la bestia y a su imagen, y se deja poner en la frente o en la mano la marca de la bestia, 10beberá también del excitante vino de la ira de Dios, que en la copa de su ira está puro, no diluido. Será atormentado con fuego y azufre, en presencia de los santos ángeles y del Cordero. 11El humo de ese tormento sube por los siglos de los siglos. No habrá descanso ni de día ni de noche para el que adore a la bestia y su imagen ni para quien se deje poner la marca de su nombre». 12En esto consiste14:12 En esto consiste. Alt. Aquí se verá. la perseverancia de los creyentes, los cuales obedecen los mandamientos de Dios y se mantienen fieles a Jesús.

13Entonces oí una voz del cielo que decía: «Escribe: Dichosos los que de ahora en adelante mueren en el Señor».

«Sí —dice el Espíritu—, ellos descansarán de sus fatigosas tareas, pues sus obras los acompañan».

La cosecha de la tierra

14Miré y apareció una nube blanca, sobre la cual estaba sentado alguien «con aspecto de un hijo de hombre».14:14 Dn 7:13. En la cabeza tenía una corona de oro y en la mano, una hoz afilada. 15Entonces salió del templo otro ángel y gritó al que estaba sentado en la nube: «Mete la hoz y recoge la cosecha; ya es tiempo de segar, pues la cosecha de la tierra está madura». 16Así que el que estaba sentado sobre la nube pasó la hoz y la tierra fue segada.

17Del templo que está en el cielo salió otro ángel, que también llevaba una hoz afilada. 18Del altar salió otro ángel, que tenía autoridad sobre el fuego y gritó al que llevaba la hoz afilada: «Mete tu hoz y corta los racimos del viñedo de la tierra, porque sus uvas ya están maduras». 19El ángel pasó la hoz sobre la tierra, recogió las uvas y las echó en el gran lagar de la ira de Dios. 20Las uvas fueron exprimidas fuera de la ciudad y del lagar salió sangre, la cual llegó hasta los frenos de los caballos en una extensión de mil seiscientos estadios.14:20 Es decir, aprox. 300 km.