Obadias 1 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Obadias 1:1-21

1Amo ini ang ginsiling sang Ginoong Dios parte sa nasyon sang Edom, nga iya ginpahayag kay Obadias.

Pagasilutan sang Dios ang Edom

Nabatian naton nga mga Israelinhon ang balita halin sa Ginoo, nga nagpadala siya sang mensahero sa mga nasyon sa paghagad sa ila sa pagpakig-away kontra sa nasyon sang Edom. 2Kay siling sang Ginoo sa mga taga-Edom, “Pamati! Himuon ko kamo nga mas kubos sang sa iban nga mga nasyon, kag pakalainon gid nila kamo. 3Nagasiling kamo nga wala sing may makasalakay sa inyo tungod kay nagaestar kamo sa batuhon kag mataas nga lugar. Pero sa pagpabugal ninyo nga ina ginadayaan lang ninyo ang inyo kaugalingon. 4Kay bisan pa nga parehuon ninyo kataas sa pugad sang agila ang inyo ginaestaran, ukon palab-uton pa ninyo ini sa mga bituon, laglagon ko gihapon kamo. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.

5“Indi bala nga ang mga kawatan wala nila ginaubos kuha ang sa sulod sang balay kundi ginakuha lang nila ang ila kinahanglan? Kag indi bala nga ang mga nagapamupo sang ubas wala nila ginaubos kuha ang mga bunga kundi ginabilinan nila ini?1:5 Kinaandan sang mga Israelinhon sa tion sang patubas nga may ginabilin sila nga mga bunga para sa mga imol. Tan-awa ang Lev. 19:10; Deu. 24:21. Posible nga amo man ini ang kinaandan sang mga taga-Edom. Pero kamo ubuson gid laglag sang inyo mga kaaway. 6Pangitaon nila kag kuhaon ang mga manggad ninyo nga mga kaliwat ni Esau. 7Dayaan kamo sang inyo kadampig nga mga nasyon. Ini sila nga nagpakig-abyan sa inyo amo man ang magasalakay sa inyo, kag palayason nila kamo sa inyo lugar. Ini sila nga nagkaon upod sa inyo amo man ang magabutang sang siod sa inyo nga indi ninyo matalupangdan.1:7 nga indi ninyo matalupangdan: ukon, Ti, diin na karon ang inyo ginapabugal nga kaalam? 8Ako, ang Ginoo, nagasiling nga sa tion nga silutan ko na kamo, laglagon ko ang inyo maalam nga mga tawo. Madula ang kaalam sa Edom nga ginatawag Bukid ni Esau. 9Magakurog sa kahadlok ang inyo mga soldado nga ara sa siyudad sang Teman, gani mapatay kamo tanan nga nagaestar sa Bukid ni Esau.”

Ang Sala sang mga Taga-Edom

10“Tungod sa pagpamintas nga ginhimo ninyo sa mga kaliwat ni Jacob, nga inyo kadugo, mahuy-an kamo kag pagalaglagon hasta san-o. 11Nagpabaya lang kamo sadtong tion nga ginsalakay ang Jerusalem sang taga-iban nga mga nasyon. Ginpabay-an lang ninyo nga kuhaon nila ang mga pagkabutang sang Jerusalem kag partidahon paagi sa paggabot-gabot. Pareho lang kamo sa ila nga mga kaaway sang Israel. 12Wala kuntani kamo nagkalipay sang tion sang kalamidad sang katawhan sang Juda, nga inyo kadugo. Wala kuntani kamo nagkasadya sang tion sang pagkalaglag nila. Kag wala kuntani kamo nagpabugal sang tion sang ila kalisod. 13Wala kuntani kamo nagsulod sa siyudad sang akon katawhan sang tion sang ila kalaglagan, kag nagpanguha sang ila pagkabutang. Kag wala kuntani kamo nagkalipay sang tion sang ila pag-antos. 14Wala kuntani kamo nagtindog sa ginsang-an sang mga dalan sa pagpamatay sang mga nagpalagyo halin sa Jerusalem. Kag wala kuntani ninyo sila gintugyan sa mga kaaway sang tion sang ila kalisod.”

Pagasilutan sang Dios ang mga Nasyon

15Wala kuntani ninyo ginhimo ato sa Jerusalem tungod kay malapit na lang ang tion nga magahukom ako sa tanan nga nasyon. Kag kon ano ang ginhimo ninyo sa iban, amo man ina ang pagahimuon sa inyo. Kon ano ang pagtratar ninyo sa iban, amo man ina ang ibalos sa inyo. 16Subong nga ginsilutan ang akon katawhan1:16 ang akon katawhan: sa Hebreo, kamo. sa akon balaan nga bukid,1:16 balaan nga bukid: ukon, Bukid sang Zion. pagasilutan man sing padayon ang tanan nga nasyon. Silutan ko gid sila sing tama hasta nga magakalawala sila.”

Mangin Madinalag-on ang Israel

17“Pero may mabilin nga mga Israelinhon sa Bukid sang Zion, kag sa liwat mangin balaan ini nga lugar. Kag maangkon liwat sang mga kaliwat ni Jacob ang mga duta nga ila anay ginapanag-iyahan. 18Ang mga kaliwat ni Jacob kag ni Jose 1:18 mga kaliwat ni Jacob kag ni Jose: Si Jacob nagarepresentar sang katawhan sang Juda, kag si Jose nagarepresentar sang katawhan sang Israel. mangin pareho sang kalayo nga magalaglag sang mga kaliwat ni Esau, pareho sang pagsunog sang dagami. Kag wala sing may mabilin sa mga kaliwat ni Esau. Matabo gid ini, kay ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.

19“Pagasakupon sang mga Israelinhon nga taga-Negev1:19 Negev: Ang bagatnan sang Juda. ang Bukid ni Esau. Kag pagasakupon sang mga Israelinhon nga nagaestar sa mga bulobukid sa nakatundan1:19 mga bulobukid sa nakatundan: sa Hebreo, Shefela. ang duta sang mga Filistinhon. Pagasakupon sang mga Israelinhon ang duta sang Efraim kag Samaria. Kag pagasakupon sang mga kaliwat ni Benjamin ang Gilead. 20Pagasakupon sang madamo nga mga Israelinhon nga halin sa pagkabihag ang duta sang mga Canaanhon hasta sa Zarefat. Kag pagasakupon sang mga taga-Jerusalem nga halin sa pagkabihag sa Sefarad ang mga banwa sang Negev. 21Magataklad ang mga manughilway sang Israel sa Bukid sang Zion, sa pagdumala sa katawhan nga nagaestar sa Bukid ni Esau. Kag ako, ang Ginoo, amo ang magahari.”

Hoffnung für Alle

Obadja 1:1-21

Obadja kündigt Gottes Gericht über Edom an

(Kapitel 1)

Gottes Strafe trifft die Edomiter

1In diesem Buch ist die Botschaft Obadjas aufgeschrieben, die ihm von Gott offenbart wurde.

Gott, der Herr, hat uns gezeigt, welches Urteil er über Edom gefällt hat. Er hat einen Boten zu den Völkern gesandt, der ihnen zuruft: »Kommt, wir führen Krieg gegen die Edomiter! Zieht in den Kampf!«

2Und dies sagt Gott zu den Edomitern: »Ich mache euch zu einem kleinen und unbedeutenden Volk, das tief verachtet wird. 3Durch euren Stolz habt ihr euch selbst betrogen. In unzugänglichen Felsklüften1,3 Das hebräische Wort für Fels (»Sela«) ist zugleich der Name von Edoms Hauptstadt, die schwer zugänglich im Gebirge lag. wohnt ihr, hoch oben im Gebirge, und meint: ›Von hier kann uns niemand hinunterstürzen!‹ 4Doch selbst wenn ihr euer Nest so hoch baut wie ein Adler, ja, selbst wenn ihr es zwischen die Sterne am Himmel setzt, stoße ich euch hinab in die Tiefe! Darauf gebe ich, der Herr, mein Wort!

5Wenn Diebe im Schutz der Nacht einbrechen, nehmen sie nur mit, so viel sie tragen können. Wenn die Winzer den Weinberg abernten, lassen sie eine Nachlese übrig. Ihr aber werdet vollkommen vernichtet! 6Die Feinde werden euer ganzes Land ausplündern und jeden Schlupfwinkel aufspüren. 7Die Völker, mit denen ihr verbündet wart, jagen euch aus eurem Land, eure eigenen Freunde treiben ein falsches Spiel mit euch und fallen euch in den Rücken. Die vorher noch am selben Tisch mit euch saßen, stellen euch eine Falle und sagen: ›Die Edomiter merken es ja doch nicht!‹

8Wenn jener Tag kommt, hat für euch klugen Leute im Bergland von Edom die letzte Stunde geschlagen. Dafür sorge ich, der Herr! Dann seid ihr mit eurer Weisheit am Ende! 9Eure mutigen Soldaten in der Festung Teman werden vor Angst zittern, denn auch der letzte Nachkomme von Esau wird ermordet.

10Ihr Edomiter habt euer Brudervolk, die Nachkommen von Jakob, grausam misshandelt. Diese Schande lastet auf euch, und darum werdet ihr für immer vernichtet. 11Als fremde Truppen durch die Tore von Jerusalem einmarschierten, als sie die Einwohner durch das Los unter sich verteilten und ihr Hab und Gut wegschleppten, da tatet ihr so, als ginge euch das gar nichts an. Ja, ihr habt sogar mit den Feinden gemeinsame Sache gemacht! 12Ihr hättet damals nicht so schadenfroh das Unglück der Judäer mit ansehen dürfen! Warum habt ihr euch über ihr Leid lustig gemacht und gespottet, als sie in Not waren? 13Es war ein Tag des Schreckens, ein Tag voller Tod und Verderben. Doch ihr seid auch noch in die eroberte Stadt eingedrungen und habt euch angesehen, wie die Menschen dort litten! Den letzten Besitz meines Volkes habt ihr an euch gerissen. 14Und wenn einige von ihnen fliehen konnten, habt ihr ihnen heimtückisch an den Wegkreuzungen aufgelauert, um sie zu töten oder an ihre Verfolger auszuliefern! 15Der Tag, an dem ich, der Herr, über alle Völker Gericht halte, steht schon vor der Tür. Dann ziehe ich auch euch Edomiter zur Rechenschaft. Man wird euch genau das antun, was ihr euren Brüdern aus Juda angetan habt!«

Das Volk Gottes findet Rettung!

16»Ihr Einwohner von Jerusalem musstet auf meinem heiligen Berg aus dem Becher meines Zorns trinken. Genauso werden die anderen Völker daraus trinken, und sie werden ihn bis zur Neige leeren müssen. Nach ihrem Untergang wird nichts mehr an sie erinnern.

17Aber auf dem Berg Zion findet man Rettung; er wird wieder ein heiliger Ort sein, an dem ich, der Herr, wohne! Die Nachkommen von Jakob werden das Land neu in Besitz nehmen. 18Wie loderndes Feuer Stroh verzehrt, so werden die Judäer und Israeliten1,18 Wörtlich: das Haus Jakob und das Haus Josef. die Edomiter vernichten. Keiner von Esaus Nachkommen wird mit dem Leben davonkommen. So habe ich, der Herr, es beschlossen!

19Die Judäer aus der Steppe im Süden werden das edomitische Bergland erobern, die aus dem westlichen Hügelland das Gebiet der Philister und die übrigen das Gebiet von Ephraim und die Gegend um Samaria. Der Stamm Benjamin nimmt das Bergland von Gilead in Besitz. 20Den Verschleppten aus dem Reich Israel wird das Land der Kanaaniter bis nach Zarpat im Norden gehören, während die Einwohner von Jerusalem, die nach Sefarad verbannt wurden, die Städte im Süden Judas einnehmen werden. 21Befreier1,21 Oder nach der griechischen Übersetzung: Die Befreiten. werden nach Jerusalem auf den Berg Zion kommen und über das Bergland der Edomiter herrschen. Ich, der Herr, aber werde König sein!«