Nehemias 2 – HLGN & CARS

Ang Pulong Sang Dios

Nehemias 2:1-20

Nagkadto si Nehemias sa Jerusalem

1Sang nahauna nga bulan, nga amo ang bulan sang Nisan, sadtong ika-20 nga tuig sang paghari ni Artaserkses, nagserbi ako sang bino sa hari. Sadto lang niya ako nakita nga masubo. 2Gani ginpamangkot niya ako, “Ngaa masinulub-on ka nga wala ka man sing sakit? Siguro may problema ka.” Kinulbaan gid ako, 3pero nagsabat ako sa hari, “Kabay pa nga magkabuhi ka sing malawig, Mahal nga Hari. Masinulub-on ako tungod kay ang siyudad nga ginlubngan sang akon mga katigulangan guba kag ang mga puwertahan sini sunog.” 4Nagpamangkot ang hari, “Ti, ano ang imo gusto?” Nagpangamuyo ako sa Dios sang langit,2:4 Dios sang langit: ukon, Dios nga ara sa langit; ukon, Dios nga naghimo sang langit; ukon, Dios nga labaw sa tanan. 5kag pagkatapos nagsabat ako sa hari, “Kon puwede, Mahal nga Hari, kag kon nalipay ka sa akon, gusto ko kuntani nga magpauli sa Juda, agod patindugon liwat ang siyudad nga sa diin ginlubong ang akon mga katigulangan.”

6Nagpamangkot sa akon ang hari samtang ang rayna nagapungko sa iya tupad, “Ano ka kadugay didto, kag san-o ka mabalik?” Nagsiling ako kon san-o ako mabalik, kag ginsugtan niya ako. 7Nagpangabay man ako sa hari, “Kon puwede, Mahal nga Hari, hatagi ako sang mga sulat para sa mga gobernador sang probinsya sa nakatundan sang Eufrates, agod tugutan nila ako nga mag-agi sa ila teritoryo sa akon nga pagpauli sa Juda. 8Kag kon mahimo hatagi man ako sang sulat para kay Asaf, ang nagabantay sang imo kakahuyan, agod hatagan niya ako sang mga kahoy nga gamiton sa paghimo sang puwertahan sang mabakod nga kuta sa tupad sang templo, kag sa pagpatindog sang pader sang siyudad kag sang balay nga akon pagaestaran.” Gintuman sang hari ang akon mga ginpangabay sa iya tungod sa kaayo sang Dios sa akon.

9Sang paghalin ko, ginpaupdan pa ako sang hari sang mga opisyal sang mga soldado kag sang mga manugkabayo. Kag pag-abot ko sa nakatundan sang Eufrates, ginhatag ko sa mga gobernador ang sulat sang hari. 10Pero sang mabatian ni Sanbalat nga taga-Horon kag ni Tobia nga isa ka opisyal nga Ammonhon nga nag-abot ako sa pagbulig sa mga Israelinhon, naakig gid sila.

Gintan-aw ni Nehemias ang mga Pader sang Jerusalem

11Pagkaligad sang tatlo ka adlaw halin sang pag-abot ko sa Jerusalem, 12naglakat ako sang tungang gab-i upod sang pila ko ka mga kaupdanan. Wala ko ginsugid bisan kay sin-o ang nabatyagan ko nga gusto ipahimo sang Dios sa akon parte sa Jerusalem. Wala ako sing iban nga sapat nga dala luwas lang gid sa asno nga akon ginasakyan. 13Nagguwa ako sa Puwertahan nga Nagaatubang sa Pulopatag kag nagkadto sa Bubon sang Dragon2:13 Dragon: ukon, Man-og; ukon, Jackal. hasta sa may Puwertahan sang Ginahabuyan sang Basura. Gintan-aw ko sing maayo ang naguba nga mga pader sang Jerusalem kag ang mga puwertahan sini nga nagkalasunog. 14Nagpadayon ako sa Puwertahan nga Pakadto sa Tuburan hasta sa palaligusan sang hari, pero indi didto makaagi ang akon asno. 15Gani nagtaklad na lang ako sa Kidron nga ililigan sang tubig, kag sige ang akon tan-aw sang mga pader sadto nga gab-i. Pagkatapos nagbalik ako kag didto liwat nag-agi sa Puwertahan nga Nagaatubang sa Pulopatag.

16Wala nakahibalo ang mga opisyal sang siyudad kon diin ako naghalin kag kon ano ang akon ginhimo. Kay wala pa gid ako sing may ginsugiran nga Judio parte sa akon plano, bisan ang mga pari, mga pangulo, mga opisyal, kag ang iban pa nga ara sa administrasyon.

17Pero karon nagsiling ako sa ila, “Nakita ninyo ang makaluluoy nga kahimtangan sang aton siyudad. Guba ang Jerusalem kag sunog ang iya mga puwertahan. Patindugon naton liwat ang mga pader sang Jerusalem agod indi na kita mahuy-an.” 18Ginsilingan ko man sila kon daw ano kaayo sang Dios sa akon kag kon ano ang ginsiling sang hari sa akon. Nagsabat sila, “Sige, patindugon naton liwat ang mga pader.” Gani nagpreparar sila agod umpisahan ining maayo nga buluhaton.

19Pero sang mabalitaan ini ni Sanbalat nga taga-Horon, ni Tobia nga isa ka opisyal nga Ammonhon, kag ni Geshem nga Arabo, ginyaguta nila kami kag ginkadlawan. Nagsiling sila, “Ano inang inyo ginahimo? Nagaplano bala kamo sa pagrebelde sa hari?” 20Ginsabat ko sila, “Magmadinalag-on kami paagi sa bulig sang Dios sang langit. Kami nga iya mga alagad magaumpisa sa pagpatindog sang mga pader sang Jerusalem. Pero kamo wala gid sing labot ukon kinamatarong sa Jerusalem, kag wala man kamo sing bahin sa iya kasaysayan.”

Священное Писание

Неемия 2:1-20

Возвращение Неемии в Иерусалим

1В месяце нисане, в двадцатом году правления царя Артаксеркса (ранней весной 445 г. до н. э.), ему принесли вино; я взял его и поднёс царю. Прежде я никогда не был перед ним печален, 2и царь спросил меня:

– Почему твоё лицо так печально, когда ты не болен? Это не что иное, как тоска на сердце.

Я очень испугался, 3но сказал царю:

– Да живёт царь вовеки! Как же моему лицу не быть печальным, если город, где похоронены мои предки, лежит в руинах, а его ворота уничтожены огнём?

4Царь сказал мне:

– Чего же ты хочешь?

Я помолился Богу небесному 5и ответил царю:

– Если это угодно царю, и если твой раб нашёл у тебя расположение, отпусти меня в Иудею, в город, где похоронены мои предки, чтобы мне отстроить его.

6Тогда царь сказал мне (а царица сидела рядом с ним):

– Сколько продлится твоё путешествие, и когда ты вернёшься?

Царю было угодно меня отпустить, и я назвал сроки.

7Ещё я сказал ему:

– Если это угодно царю, пусть мне дадут письма к наместникам провинции за Евфратом, чтобы они пропускали меня, пока я не прибуду в Иудею. 8И пусть мне дадут письмо к Асафу, хранителю царских лесов, чтобы он дал мне дерева для того, чтобы сделать балки для ворот крепости при храме, для городской стены и для дома, где я буду жить.

Милостивая рука моего Бога была на мне, и царь исполнил мои просьбы. 9Я пришёл к наместникам провинции за Евфратом и вручил им царские письма. А царь ещё послал со мной военачальников и всадников.

10Когда хоронитянин Санбаллат и аммонитский вельможа Товия услышали об этом, они были крайне возмущены, что кто-то пришёл заботиться о благе исраильтян.

Неемия осматривает стены Иерусалима

11Я прибыл в Иерусалим и, пробыв там три дня, 12ночью тронулся в путь с несколькими людьми. Я никому не рассказал того, что мой Бог положил мне на сердце сделать для Иерусалима. Животных со мной не было, не считая того, на котором я ехал.

13Ночью я проехал через ворота Долины к Драконьему источнику и Навозным воротам, осматривая разрушенные стены Иерусалима и его сожжённые ворота. 14Потом я проехал к воротам Источника и царскому пруду, но там было мало места, чтобы пройти животному, на котором я ехал; 15и я поднялся ночью по долине, осматривая стены. Наконец, я повернул назад и возвратился через ворота Долины. 16А начальники не знали, куда я ходил и что делал – ведь я ещё не говорил ни иудеям, ни священнослужителям, ни знати, ни начальникам, ни всем остальным, кому суждено было исполнить этот труд.

17Потом я сказал им:

– Вы видите, в какой мы беде: Иерусалим лежит в руинах, а его ворота сожжены. Пойдём, отстроим стену Иерусалима и не будем больше в бесчестии.

18Ещё я рассказал им о милостивой руке моего Бога, что на мне, и о том, что сказал мне царь.

Они ответили:

– Так давайте же строить! – и взялись за это благое дело.

19Но когда об этом услышал хоронитянин Санбаллат, аммонитский вельможа Товия и араб Гешем, они принялись высмеивать нас и издеваться над нами.

– Что это вы делаете? – спрашивали они. – Против царя бунтуете?

20Я отвечал им, говоря:

– Бог небесный даст нам успех. Мы, Его рабы, начнём отстраивать эту стену, но что до вас – нет у вас ни части в Иерусалиме, ни права на него, ни памяти в нём.