Maghinulsol Kamo
1May mga tawo didto nga nagbalita kay Jesus parte sa mga taga-Galilea nga ginpapatay ni Pilato sang nagahalad sila sang mga sapat sa templo. 2Nagsiling si Jesus sa ila, “Siguro nagahunahuna kamo nga natabo ato sa ila tungod nga mas makasasala sila sang sa iban nga mga taga-Galilea. 3Pero indi! Pero sugiran ko kamo, kon indi kamo maghinulsol kag magtalikod sa inyo mga sala, kamo tanan mapatay man. 4Ti, ano karon atong 18 ka tawo nga natumbahan sang tore sa Siloam kag nagkalamatay. Siguro nagahunahuna man kamo nga sila ang pinakamalaot sa tanan nga taga-Jerusalem. 5Pero indi! Pero sugiran ko kamo, kon indi kamo maghinulsol kag magtalikod sa inyo mga sala, kamo tanan mapatay man.”
Ang Kahoy nga Wala Nagapamunga
6Dayon ginsugiran sila ni Jesus sang isa ka paanggid, “May isa ka tawo nga may gintanom nga higera sa iya talamnan. Ginkadtuan niya ini nga tanom kag gintan-aw kon bala may bunga, pero wala gid siya sing may nakita. 7Gani ginhambalan niya ang nagaatipan sang iya talamnan, ‘Tatlo na ka tuig ang akon pagbalik-balik diri nga nagatan-aw kon may bunga na ang higera, pero wala gid makapamunga. Maayo pa tapson mo na lang ina. Ginakuha lang niya ang abuno sang duta.’ 8Pero nagsiling ang manug-atipan, ‘Sir, pabay-an ta lang anay sa sini nga tuig kay kutkutan ko ang iya palibot kag abunuhan. 9Basi pa lang nga magpamunga sa madason nga tuig. Pero kon indi pa gid siya magpamunga amo na ina ang pagtapas ta.’ ”
Gin-ayo ni Jesus ang Buktot nga Babayi
10Sang isa ka Adlaw nga Inugpahuway, nagkadto si Jesus sa simbahan sang mga Judio kag nagpanudlo. 11May babayi didto nga nangin buktot tungod nga ginapamasakit siya sang malaot nga espiritu. Sa sulod sang 18 ka tuig indi gid siya makatadlong sang iya lawas. 12Sang makita siya ni Jesus, gintawag niya siya kag ginsilingan, “Tyay, maayo ka na sa imo masakit.” 13Dayon gintungtong niya ang iya mga kamot sa babayi, kag sa gilayon nagtadlong ang iya likod kag nagdayaw siya sa Dios. 14Pero naakig gid ang manugdumala sang simbahan, tungod kay nagpang-ayo si Jesus sa Adlaw nga Inugpahuway. Nagsiling siya sa mga tawo, “Sa isa ka semana may anom ka adlaw para mag-obra. Sa sina nga mga adlaw magkadto kamo diri sa pagpabulong, pero indi sa Adlaw nga Inugpahuway.” 15Nagsabat ang Ginoo sa iya, “Mga hipokrito kamo! Indi bala nga kon may baka kamo ukon kabayo, ginahubaran ninyo kag ginaguyod sa mga palaimnan bisan sa Adlaw nga Inugpahuway? 16Kon ginahimo ninyo ina sa sapat, ngaa indi ko paghimuon ang maayo sa sini nga babayi nga isa man sang mga kaliwat ni Abraham? Gin-gapos siya ni Satanas sa sulod sang 18 ka tuig, gani dapat nga hilwayon siya sa gahom ni Satanas bisan sa Adlaw nga Inugpahuway.” 17Sa sabat nga ini ni Jesus nahuy-an ang mga nagakontra sa iya. Sa pihak nga bahin, nalipay gid ang mga tawo tungod sa makatilingala nga mga butang nga iya ginpanghimo.
Ang Paanggid Parte sa Binhi sang Mustasa
(Mat. 13:31-32; Mar. 4:30-32)
18Nagpadayon pa gid si Jesus sa paghambal, “Sa ano ko bala ipaanggid ang paghari sang Dios? 19Ang paghari sang Dios pareho sa binhi sang mustasa13:19 mustasa: isa ka klase sang mustasa nga dako gid. nga ginpanggas sang isa ka tawo sa iya katamnan. Nagtubo ini kag nagdako nga daw sa kahoy ang iya kataason, kag ginpugaran sang mga pispis ang iya mga sanga.”
Ang Paanggid Parte sa Inugpahabok sang Tinapay
(Mat. 13:33)
20Pagkatapos sadto naghambal liwat si Jesus parte sa paghari sang Dios. Siling niya, “Sa ano ko pa gid bala ipaanggid ang paghari sang Dios? 21Pareho ini sa inugpahabok nga ginmiksla sang babayi sa isa ka labador nga harina nga iya masahon, kag naghabok dayon ang bug-os nga linamas.”
Ang Makitid nga Puwertahan
(Mat. 7:13-14, 21-23)
22Sang nagapakadto si Jesus sa Jerusalem, nagapanudlo siya sa mga baryo kag mga banwa nga iya ginaagyan. 23Karon, may nagpamangkot sa iya, “Ginoo, diutay lang bala ang maluwas?” Nagsabat si Jesus paagi sa isa ka paanggid, 24“Magtinguha gid kamo sa pagsulod sa makitid nga puwertahan. Kay ang matuod, madamo ang gusto nga magsulod, pero indi sila makasulod. 25Kon nakapanirado na ang tagbalay magatindog gid lang kamo sa guwa kag magapanuktok nga nagasiling, ‘Ginoo, pasudla kami.’ Pero sabton niya kamo, ‘Wala ako makakilala sa inyo.’ 26Dayon magasiling kamo, ‘Indi bala nga nag-upod kita sa pagkaon, kag nagtudlo ka sa mga kalye sang amon banwa?’ 27Pero magasabat siya sa inyo, ‘Wala gid ako makakilala sa inyo. Palayo kamo sa akon, tanan kamo nga nagahimo sang malain!’ 28Magahibi kamo kag magabagrot ang inyo mga ngipon13:28 magabagrot ang inyo mga ngipon: siguro tungod sa kaakig ukon kasakit. kon makita ninyo si Abraham, Isaac, Jacob kag ang tanan nga propeta nga nasakop sa paghari sang Dios, pero kamo iya wala nasakop. 29Kag makita ninyo ang mga indi Judio nga naghalin sa tanan nga bahin sang kalibutan13:29 sa tanan nga bahin sang kalibutan: sa literal, sa sidlangan, nakatundan, aminhan, kag bagatnan. nga magapungko sa punsyon sa paghari sang Dios. 30May mga tawo nga kubos subong, pero sa ulihi mangin dungganon. Kag may mga dungganon subong, pero sa ulihi mangin kubos.”
Ang Paghigugma ni Jesus sa Jerusalem
(Mat. 23:37-39)
31Sang sadto nga tion, may mga Pariseo nga nagpalapit kay Jesus kag nagsiling, “Kinahanglan maghalin ka na diri kay gusto ni Herodes nga patyon ka.” 32Pero ginsabat sila ni Jesus, “Lakat, sugiri ninyo inang madaya13:32 madaya: ang literal sini sa English, fox. nga Herodes nga nagatabog ako sang malaot nga mga espiritu kag nagapang-ayo sang mga masakiton subong hasta buwas, kag sa ikatlo nga adlaw matapos ko na ang akon obra. 33Basta kinahanglan gid nga padayunon ko ang akon paglakat subong, sa buwas, kag sa madason nga adlaw, kay indi nagakabagay nga ang propeta patyon sa iban nga lugar luwas sa Jerusalem.
34“Kamo nga mga taga-Jerusalem, ngaa ginabato ninyo kag ginapamatay ang mga propeta nga ginpadala sang Dios sa inyo? Permi ko ginahandom nga tipunon kamo kag atipanon pareho sang munga nga nagatipon sang iya mga piso sa idalom sang iya mga pakpak, pero indi kamo gusto sini. 35Karon, bahala kamo sa inyo kaugalingon. Indi na gid ninyo ako makita hasta sa pag-abot sang adlaw nga magasiling kamo, ‘Ginapakamaayo sang Ginoo ang iya pinadala.’ ”13:35 ang iya pinadala: sa literal, ang nagakari sa ngalan sang Ginoo. 13:35 Salmo 118:26.
Opamiętanie albo potępienie
1Wtedy właśnie niektórzy słuchający donieśli Jezusowi, że Piłat zamordował kilku mieszkańców Galilei, gdy ci składali ofiary w świątyni w Jerozolimie.
2—Czy sądzicie, że byli oni większymi grzesznikami niż pozostali mieszkańcy Galilei, bo spotkał ich taki los?—zapytał. 3—Wiedzcie, że wszyscy podobnie zginiecie, jeśli się nie opamiętacie. 4A może uważacie, że tych osiemnastu, którzy ostatnio zginęli pod gruzami wieży w Siloe, było gorszymi grzesznikami niż reszta mieszkańców Jerozolimy? 5Wiedzcie, że czeka was taki sam koniec, jeśli się nie opamiętacie.
6Następnie opowiedział im przypowieść:
—Pewien człowiek zasadził w ogrodzie drzewo figowe. Co jakiś czas sprawdzał, czy już wydało owoce, ale nigdy ich nie znajdował. 7W końcu powiedział ogrodnikowi: „Już od trzech lat bezskutecznie szukam na tym drzewie owoców. Wytnij je. Po co marnować ziemię!”. 8„Daj mu jeszcze jedną szansę”—poprosił ogrodnik. „Pozostaw je do przyszłego roku, a ja starannie je okopię i obłożę nawozem. 9Może w końcu zaowocuje. Jeśli nie—każ je wyciąć”.
Uzdrowienie kobiety w szabat
10Jakiś czas później Jezus nauczał w szabat w synagodze. 11A przebywała tam również pewna przygarbiona kobieta, która od osiemnastu lat nie mogła się wyprostować. 12Gdy Jezus ją zobaczył, rzekł:
—Kobieto, uwalniam cię od tego!
13Gdy położył na nią ręce, natychmiast się wyprostowała i jednocześnie zaczęła wychwalać za to Boga. 14A ponieważ miało to miejsce w szabat, przełożony tamtejszej synagogi z oburzeniem zawołał do tłumu:
—Jest sześć dni roboczych! W te dni załatwiajcie swoje uzdrowienia, a nie w święty dzień szabatu!
15—Obłudnicy!—odrzekł Jezus. —Przecież każdy z was tego dnia odwiązuje bydło i wyprowadza je z obory, aby mogło się napić. 16A tu oto stoi potomkini Abrahama, którą szatan przez osiemnaście lat trzymał w swoich więzach! Czyż więc nie powinienem ich rozwiązać i uwolnić jej właśnie w święty dzień szabatu?!
17Słowa te zawstydziły wszystkich wrogów Jezusa, a ludzie z tłumu cieszyli się z powodu Jego wielkich cudów.
Przypowieść o ziarnie gorczycy i kwasie
18Zaczął więc ich nauczać:
—Do czego można porównać królestwo Boże i jak można je opisać? 19Podobne jest ono do małego ziarnka gorczycy, które pewien człowiek zasiał w swoim ogrodzie. Gdy wyrosło, stało się tak dużym krzewem, że na jego gałęziach ptaki zbudowały sobie gniazda.
20Do czego jeszcze można porównać królestwo Boże?—mówił dalej Jezus. 21—Podobne jest ono do kwasu chlebowego, który kobieta zmieszała z całym workiem mąki a on przeniknął całe ciasto.
Wąskie drzwi
22Kontynuując podróż do Jerozolimy, Jezus nauczał po drodze we wszystkich miastach i wioskach. 23Pewnego razu ktoś Go zapytał:
—Panie, czy to prawda, że tylko nieliczni będą zbawieni?
24—Drzwi do nieba są wąskie—odpowiedział Jezus. —Dołóżcie zatem wszelkich starań, aby przez nie wejść. Wielu bowiem zechce to zrobić, ale gdy Ja, pan domu, zamknę drzwi, będzie już za późno. 25I chociaż będziecie stać pod drzwiami, pukać i prosić: „Panie, otwórz nam”, Ja odpowiem: „Nie znam was, więc nie otworzę”. 26„Jak to? Przecież jadaliśmy z Tobą i nauczałeś na naszych ulicach?”—powiecie. 27Lecz Ja powtórzę: „Naprawdę was nie znam. Odejdźcie stąd wy wszyscy, którzy czynicie zło!”. 28Tam będzie rozpacz i lament! Zobaczycie bowiem w królestwie Bożym Abrahama, Izaaka, Jakuba i wszystkich proroków, sami zaś będziecie wyrzuceni na zewnątrz. 29A ludzie ze wszystkich stron świata—ze wschodu i zachodu, z północy i południa—przybędą i zajmą miejsce w królestwie Bożym. 30Wtedy wielu z tych, którzy są obecnie uznawani za wielkich, przestanie się liczyć, a inni, teraz uznawani za najmniejszych, będą wielkimi.
Jezus płacze nad Jerozolimą
31Wtedy nadeszli jacyś faryzeusze i powiedzieli Mu:
—Lepiej stąd uciekaj, bo Herod Antypas chce Cię zabić.
32—To wy idźcie—rzekł Jezus—i powiedzcie temu przebiegłemu lisowi: „Jeszcze dziś i jutro będę uzdrawiał ludzi i uwalniał ich od złych duchów, a pojutrze skończę. 33Muszę jednak przez te trzy dni kontynuować swoją podróż, bo żaden Boży prorok nie może przecież zginąć poza Jerozolimą”.
34—Jerozolimo, Jerozolimo!—kontynuował Jezus. —Zabijasz proroków i obrzucasz kamieniami Bożych posłańców! Ileż to razy chciałem przygarnąć twoje dzieci, tak jak kura chroni pod skrzydłami pisklęta. Ale nie pozwoliłaś! 35Zbliża się czas, w którym twój dom opustoszeje. Mówię wam: Nie zobaczycie Mnie do chwili, gdy zawołacie: „Błogosławiony, który przychodzi w imieniu samego Pana!”.
