Ang Pagkalaglag sang Jerico
1Ginsiradhan gid sing maayo ang Jerico sang mga nagaestar didto tungod sang mga Israelinhon. Wala sing may makasulod ukon makaguwa nga mga tawo sa banwa. 2Nagsiling ang Ginoo kay Josue, “Ipasakop ko sa inyo ang Jerico pati ang iya hari kag mga soldado. 3Ikaw kag ang imo mga soldado maglibot sa banwa sing makaisa kada adlaw, sa sulod sang anom ka adlaw. 4Paunahon mo sa Kahon sang Kasugtanan ang pito ka pari nga ang kada isa sa ila may dala nga budyong. Sa ikapito nga adlaw, maglibot kamo sa banwa sing makapito ka beses, upod sa mga pari nga nagapatunog sang ila mga budyong. 5Kon mabatian na gani ninyo ang malawig nga tunog sang ila budyong, magsinggit kamo tanan sing tudo gid. Dayon mawasak ang pader sang banwa kag makasulod kamo tanan nga wala sing sablag.”
6Gani gintawag ni Josue nga anak ni Nun ang mga pari kag ginsilingan, “Dal-a ninyo ang Kahon sang Kasugtanan. Mag-una ang pito sa inyo nga ang kada isa may dala nga budyong.” 7Kag ginsilingan man niya ang mga tawo, “Maglakat na kamo. Libuti ninyo ang banwa. Ang iban nga mga soldado mag-una sa pito ka pari sa atubangan sang Kahon sang Ginoo.”
8Suno sa ginsiling ni Josue, nag-una ang pito ka pari sa Kahon sang Kasugtanan sang Ginoo kag ginapatunog nila ang ila mga budyong. 9Ang iban nga mga soldado nagauna sa sini nga mga pari, kag ang iban pa gid nagasunod sa Kahon. Wala gid sing untat ang pagtunog sang mga budyong. 10Pero ginsilingan ni Josue ang mga tawo nga indi magsinggit ukon maggahod kon indi pa siya magmando nga magsinggit. 11Suno sa ginsugo ni Josue, ginlibot nila sa banwa sing makaisa ang Kahon sang Ginoo. Pagkatapos nagbalik sila sa ila kampo kag didto nagtulog pagkagab-i.
12Pagkaaga, aga pa gid nga nagbangon si Josue. Gindala liwat sang mga pari ang Kahon sang Ginoo, 13kag ang pito sa ila nagauna gihapon sa Kahon sang Ginoo nga nagapatunog sang ila mga budyong. Kag amo man gihapon ang ginhimo sang mga soldado—ang iban sa ila sa una sang Kahon sang Ginoo kag ang iban sa likod, samtang padayon nga ginapatunog ang mga budyong. 14Sa sining ikaduha nga adlaw, ginlibot nila liwat sing makaisa ang banwa, kag pagkatapos, nagbalik sila sa ila kampo. Amo ato ang ila ginhimo sa sulod sang anom ka adlaw.
15Sang ikapito nga adlaw, nagbangon sila sang nagapamanagbanag pa lang kag naglibot sa banwa sing pito ka beses, sa amo man gihapon nga paagi. Amo lang ato nga adlaw nga naglibot sila sa banwa sing pito ka beses. 16Sa ikapito na nila nga paglibot, ginpatunog sang mga pari ang ila mga budyong kag ginsugo ni Josue ang mga tawo nga magsinggit. Kag nagsiling si Josue, “Ginahatag na sang Ginoo sa aton ini nga banwa! 17Ang bug-os nga banwa kag ang tanan nga ara dira laglagon sing bug-os bilang halad sa Ginoo. Si Rahab lang nga nagabaligya sang iya lawas kag ang bug-os niya nga panimalay ang pagaluwason tungod kay gintago niya ang aton mga espiya. 18Indi gid kamo magkuha sang bisan ano nga butang nga ginhalad na sing bug-os sa Ginoo. Kon magkuha kamo sang bisan ano, malaglag gid kamo, kag kamo ang mangin kabangdanan kon may kalaglagan nga mag-abot sa Israel. 19Ang tanan nga butang nga hinimo halin sa pilak, bulawan, saway, ukon salsalon iseparar para sa Ginoo, kag dapat ibutang ini sa talaguan sang manggad sang Ginoo.”
20Ginpatunog sang mga pari ang ila mga budyong, kag nagsinggit sing tudo ang mga Israelinhon sang nabatian nila ini. Nawasak gid ang mga pader sang banwa kag nagsalakay sila. Nakasulod sila nga wala sing sablag, kag gin-agaw nila ang banwa. 21Ginhalad nila sing bug-os sa Ginoo ang banwa paagi sa pagpamatay sang mga lalaki kag babayi, tigulang kag bata, kag pati mga baka, karnero, kanding kag mga asno.
22Ginsugo ni Josue ang duha ka tawo nga nagpang-espiya sa duta sang Jerico, “Kadtui ninyo ang balay sang babayi nga nagabaligya sang iya lawas, kag paguwaa ninyo siya kag ang bug-os niya nga panimalay suno sa inyo ginpromisa sa iya.”
23Gani naglakat sila nga duha kag gindala nila paguwa si Rahab, kaupod ang iya amay, iloy, mga utod kag ang tanan nga sakop sang iya panimalay. Ginpaguwa nila sila tanan kag ginpatiner sa guwa sang kampo sang Israel. 24Ginsunog nila ang bug-os nga banwa kag ang tanan nga ara dira luwas lang sa mga butang nga hinimo halin sa pilak, bulawan, saway, kag salsalon. Ginpanguha nila ini para ibutang sa talaguan sang manggad sang Ginoo. 25Pero ginluwas ni Josue si Rahab kag ang iya panimalay tungod kay gintago niya ang mga lalaki nga ginsugo ni Josue nga magpang-espiya sa Jerico. Hasta subong ang iya mga kaliwat nagaestar sa Israel.
26Sadto nga tion, ginpaandaman ni Josue ang mga Israelinhon: “Pakamalauton sang Ginoo ang bisan sin-o nga magtinguha sa pagpatindog liwat sang sini nga banwa sang Jerico. Ang magpatukod sang pundasyon sini mapatyan sang kamagulangan nga anak. Ang magpaobra sang mga puwertahan sini mapatyan sang kamanghuran nga anak.”
27Ang Ginoo nag-upod gid kay Josue, kag ang iya kabantog naglapnag sa bug-os nga duta.
1Now Jericho was straitly shut up because of the children of Israel: none went out, and none came in.6.1 was…: Heb. did shut up, and was shut up 2And the LORD said unto Joshua, See, I have given into thine hand Jericho, and the king thereof, and the mighty men of valour. 3And ye shall compass the city, all ye men of war, and go round about the city once. Thus shalt thou do six days. 4And seven priests shall bear before the ark seven trumpets of rams’ horns: and the seventh day ye shall compass the city seven times, and the priests shall blow with the trumpets. 5And it shall come to pass, that when they make a long blast with the ram’s horn, and when ye hear the sound of the trumpet, all the people shall shout with a great shout; and the wall of the city shall fall down flat, and the people shall ascend up every man straight before him.6.5 flat: Heb. under it
6¶ And Joshua the son of Nun called the priests, and said unto them, Take up the ark of the covenant, and let seven priests bear seven trumpets of rams’ horns before the ark of the LORD. 7And he said unto the people, Pass on, and compass the city, and let him that is armed pass on before the ark of the LORD.
8¶ And it came to pass, when Joshua had spoken unto the people, that the seven priests bearing the seven trumpets of rams’ horns passed on before the LORD, and blew with the trumpets: and the ark of the covenant of the LORD followed them.
9¶ And the armed men went before the priests that blew with the trumpets, and the rereward came after the ark, the priests going on, and blowing with the trumpets.6.9 rereward: Heb. gathering host 10And Joshua had commanded the people, saying, Ye shall not shout, nor make any noise with your voice, neither shall any word proceed out of your mouth, until the day I bid you shout; then shall ye shout.6.10 any noise…: Heb. your voice to be heard 11So the ark of the LORD compassed the city, going about it once: and they came into the camp, and lodged in the camp.
12¶ And Joshua rose early in the morning, and the priests took up the ark of the LORD. 13And seven priests bearing seven trumpets of rams’ horns before the ark of the LORD went on continually, and blew with the trumpets: and the armed men went before them; but the rereward came after the ark of the LORD, the priests going on, and blowing with the trumpets. 14And the second day they compassed the city once, and returned into the camp: so they did six days. 15And it came to pass on the seventh day, that they rose early about the dawning of the day, and compassed the city after the same manner seven times: only on that day they compassed the city seven times. 16And it came to pass at the seventh time, when the priests blew with the trumpets, Joshua said unto the people, Shout; for the LORD hath given you the city.
17¶ And the city shall be accursed, even it, and all that are therein, to the LORD: only Rahab the harlot shall live, she and all that are with her in the house, because she hid the messengers that we sent.6.17 accursed: or, devoted 18And ye, in any wise keep yourselves from the accursed thing, lest ye make yourselves accursed, when ye take of the accursed thing, and make the camp of Israel a curse, and trouble it.6.18 accursed: or, devoted6.18 a curse: or, devoted 19But all the silver, and gold, and vessels of brass and iron, are consecrated unto the LORD: they shall come into the treasury of the LORD.6.19 consecrated: Heb. holiness 20So the people shouted when the priests blew with the trumpets: and it came to pass, when the people heard the sound of the trumpet, and the people shouted with a great shout, that the wall fell down flat, so that the people went up into the city, every man straight before him, and they took the city.6.20 flat: Heb. under it 21And they utterly destroyed all that was in the city, both man and woman, young and old, and ox, and sheep, and ass, with the edge of the sword. 22But Joshua had said unto the two men that had spied out the country, Go into the harlot’s house, and bring out thence the woman, and all that she hath, as ye sware unto her. 23And the young men that were spies went in, and brought out Rahab, and her father, and her mother, and her brethren, and all that she had; and they brought out all her kindred, and left them without the camp of Israel.6.23 kindred: Heb. families 24And they burnt the city with fire, and all that was therein: only the silver, and the gold, and the vessels of brass and of iron, they put into the treasury of the house of the LORD. 25And Joshua saved Rahab the harlot alive, and her father’s household, and all that she had; and she dwelleth in Israel even unto this day; because she hid the messengers, which Joshua sent to spy out Jericho.
26¶ And Joshua adjured them at that time, saying, Cursed be the man before the LORD, that riseth up and buildeth this city Jericho: he shall lay the foundation thereof in his firstborn, and in his youngest son shall he set up the gates of it. 27So the LORD was with Joshua; and his fame was noised throughout all the country.
