Ang Pagtuli
1Nabalitaan sang tanan nga hari nga Amornon sa nakatundan sang Jordan kag sang tanan nga hari nga Canaanhon sa baybayon sang Dagat sang Mediteraneo kon paano nga ginpamala sang Ginoo ang Suba sang Jordan sang magtabok ang mga Israelinhon. Gani hinadlukan sila kag nadulaan sang kaisog sa pagpakig-away sa mga Israelinhon.
2Sadto nga tion, nagsiling ang Ginoo kay Josue, “Maghimo ka sang mga sundang halin sa bato nga bantiling, kag tulia ang mga Israelinhon.” (Ikaduha na ini nga tion nga ginpangtuli ang mga Israelinhon nga wala matuli.) 3Gani naghimo si Josue sang mga sundang, kag ginpangtuli ang mga Israelinhon didto sa Bukid sang Gintulian.
4-6Amo ini ang rason kon ngaa ginpangtuli ni Josue ang mga lalaki: Sang naghalin ang mga Israelinhon sa Egipto, ang tanan nga lalaki natuli na. Pero ang mga nagkalatawo sa sulod sang 40 ka tuig nga pagpanglakaton nila sa kamingawan wala matuli. Kag sadto nga tion, ang mga lalaki nga ara na sa husto nga edad sa pagpakig-away nagkalamatay tungod wala sila nagtuman sa Ginoo. Ginsilingan sila sang Ginoo nga indi gid nila makita ang maayo kag mapatubason nga duta5:4-6 maayo… duta: sa literal, duta nga nagailig ang gatas kag dugos. nga iya ginpromisa sa ila mga katigulangan nga ihatag sa aton. 7Ang ila mga kabataan nga lalaki nga nagbulos sa ila ang gintuli ni Josue, tungod kay ini sila wala matuli sang panahon nga nagpanglakaton sila. 8Matapos sila napangtuli, nagpabilin sila sa ila kampo hasta nga nagpali ang ila mga pilas.
9Dayon nagsiling ang Ginoo kay Josue, “Ginkuha ko sa inyo subong ang kahuluy-an sang inyo pagkaulipon sa Egipto.” Gani ang lugar nga ato ginatawag nga Gilgal5:9 Gilgal: posible ang buot silingon, ginkuha. hasta subong.
10Samtang nagakampo pa ang mga Israelinhon sa Gilgal, sa kapatagan sang Jerico, ginsaulog nila ang Piesta sang Paglabay sang Anghel. Ginhimo nila ini sang gab-i sang ika-14 nga adlaw sang nahauna nga bulan. 11Pagkaaga, nagkaon sila sang mga patubas sang sadto nga duta: sinanlag nga uyas kag tinapay nga wala sing inugpahabok. 12Halin sadto nag-untat ang paghulog sang manna, kag wala na sing manna ang mga Israelinhon. Ang ila pagkaon halin sadto nga tuig amo na ang mga patubas sang duta sang Canaan.
13Samtang didto si Josue malapit sa Jerico, hinali lang nga may nakita siya nga tawo nga nagatindog sa iya atubangan nga nagauyat sang espada. Ginpamangkot siya ni Josue, “Soldado ka bala namon ukon kaaway?” 14Nagsabat ang tawo, “Indi ninyo ako soldado ukon kaaway. Nagkadto ako diri bilang kumander sang mga soldado sang Ginoo.” Naghapa si Josue sa pagtahod sa iya kag nagpamangkot, “Sir, ano ang gusto mo nga ipahimo sa akon nga imo alagad?” 15Nagsabat ang kumander sang mga soldado sang Ginoo, “Ubaha ang imo sandalyas, kay balaan nga lugar ang imo ginatindugan. Kag gintuman ni Josue ang ginsugo sa iya.”
De besnijdenis
1De volken ten westen van de Jordaan—de Amorieten en Kanaänieten, die langs de kust van de Middellandse Zee woonden—hoorden dat de Here de Jordaan had laten opdrogen zodat het volk Israël kon oversteken. De moed zakte hen in de schoenen en zij werden verlamd door angst.
2-3 De Here droeg Jozua in die tijd op alle mannelijke Israëlieten te besnijden. De Here beval dat voor dit doel stenen messen moesten worden gemaakt. Daarop maakte Jozua scherpe messen en besneed de Israëlieten op de plaats, die ‘de heuvel van de voorhuiden’ werd genoemd.
4-5 Deze besnijdenis was nodig, omdat alle mannen die bij het vertrek uit Egypte oud genoeg waren om wapens te dragen, waren besneden en tegelijk met de hele generatie die gedurende die jaren in de woestijn was, waren gestorven. Maar alle jongens die in de woestijn werden geboren, waren niet besneden. 6Want veertig jaar lang had het volk van Israël rondgetrokken in de woestijn. Net zolang tot alle mannen die bij het vertrek uit Egypte oud genoeg waren om een wapen te dragen, waren gestorven. Zij waren immers ongehoorzaam geweest aan de Here en Hij had gezworen dat zij geen voet zouden zetten in het land dat Hij Israël had beloofd, een land dat overvloeide van melk en honing. 7Daarom liet Jozua nu hun zonen besnijden die God in de plaats van hun vaders had gesteld. 8-9 De Here zei tegen Jozua: ‘Vandaag heb Ik de schande van uw onbesnedenheid weggenomen.’ Daarom werd de plaats waar dit gebeurde Gilgal genoemd (wat ‘wegnemen’ betekent) en zo heet het nu nog. Na deze ceremonie bleef het hele volk rusten in het kamp tot de wonden waren geheeld.
10Tijdens hun verblijf bij Gilgal op de vlakte van Jericho vierden zij Pesach op de avond van de veertiende dag van die maand. 11-12 De dag na Pesach aten zij van de opbrengst van het land: ongezuurd brood en geroosterd koren. De volgende dag viel er geen manna meer. De tijd van het manna was voor de Israëlieten voorbij. Vanaf dat ogenblik leefden zij van de opbrengst van het land Kanaän. 13Terwijl Jozua erover nadacht hoe hij de stad Jericho zou innemen, zag hij een Man met een getrokken zwaard. Jozua liep naar Hem toe en vroeg: ‘Bent u een vriend of een vijand?’ 14‘Geen van beide,’ antwoordde de Man, ‘Ik kom als de Aanvoerder van het hemelse leger van de Here.’ Jozua viel in aanbidding voor Hem op de grond en zei: ‘Welke opdracht heeft de Here voor mij?’ 15‘Trek uw sandalen uit,’ droeg de Aanvoerder hem op, ‘want dit is heilige grond.’ Jozua deed dat.
