Nagkadto si Jonas sa Nineve
1Naghambal liwat ang Ginoo kay Jonas. 2Siling niya, “Magkadto ka gilayon sa Nineve, ang dako nga siyudad, kag isugid sa mga tawo didto ang mensahi nga ginhatag ko sa imo.” 3Sa gilayon nagkadto si Jonas sa Nineve suno sa ginsiling sang Ginoo. Dako gid nga siyudad ang Nineve; mga tatlo ini ka adlaw kon lakton.
4Nagsulod si Jonas sa Nineve. Kag pagkatapos sang isa ka adlaw nga pagpanglakaton, nagsiling siya sa mga tawo didto, “40 ka adlaw na lang ang nabilin kag pagalaglagon ang Nineve!”
5Nagtuo ang mga taga-Nineve sa Dios. Tanan sila, halin sa pinakadungganon hasta sa pinakakubos, nagsul-ob sang sako kag nagpuasa sa pagpakita nga nagahinulsol sila. 6Kay sang pagkabati sang hari sa mensahi ni Jonas, nagtindog siya sa iya trono kag gin-uba niya ang iya kunop kag nagsul-ob sang sako, kag dayon nagpungko siya sa duta sa pagpakita nga nagahinulsol siya. 7Naghimo siya sang pahibalo sa mga taga-Nineve nga nagasiling, “Suno sa mando sang hari kag sang iya mga opisyal, wala sing bisan isa sa inyo nga magkaon ukon mag-inom, bisan ang inyo mga baka, karnero, ukon kanding. 8Magsul-ob kamo tanan sang sako, pati ang mga sapat, kag magpangamuyo kamo sa Dios sing tinagipusuon. Magtalikod kamo sa inyo malaot nga pagkabuhi kag sa pagpamintas nga inyo ginahimo. 9Basi pa lang magbaylo ang hunahuna sang Dios kag kalimtan na niya ang iya puwerte nga kaakig sa aton agod indi kita mapatay.”
10Nakita sang Dios ang ila ginhimo, kon paano sila nagtalikod sa ila malaot nga pagkabuhi. Gani nagbaylo ang iya hunahuna kag wala na lang niya sila paglaglaga suno sa iya ginsiling nga iya himuon.
O Arrependimento de Nínive
1A palavra do Senhor veio a Jonas pela segunda vez com esta ordem: 2“Vá à grande cidade de Nínive e pregue contra ela a mensagem que eu lhe darei”.
3Jonas obedeceu à palavra do Senhor e foi para Nínive. Era uma cidade muito grande3.3 Ou cidade importante para Deus, sendo necessários três dias para percorrê-la. 4Jonas entrou na cidade e a percorreu durante um dia, proclamando: “Daqui a quarenta dias Nínive será destruída”. 5Os ninivitas creram em Deus. Proclamaram um jejum, e todos eles, do maior ao menor, vestiram-se de pano de saco.
6Quando as notícias chegaram ao rei de Nínive, ele se levantou do trono, tirou o manto real, vestiu-se de pano de saco e sentou-se sobre cinza. 7Então fez uma proclamação em Nínive:
“Por decreto do rei e de seus nobres:
“Não é permitido a nenhum homem ou animal, bois ou ovelhas, provar coisa alguma; não comam nem bebam! 8Cubram-se de pano de saco, homens e animais. E todos clamem a Deus com todas as suas forças. Deixem os maus caminhos e a violência. 9Talvez Deus se arrependa e abandone a sua ira, e não sejamos destruídos”.
10Tendo em vista o que eles fizeram e como abandonaram os seus maus caminhos, Deus se arrependeu e não os destruiu como tinha ameaçado.
