Ang Pangamuyo ni Jonas
1Nagpangamuyo si Jonas sa Ginoo nga iya Dios sa sulod sang isda. 2Siling niya,
“Nagpanawag ako sa imo, Ginoo, sa akon kalisod
kag ginsabat mo ako.
Nagpangayo ako sang bulig sa imo sa bibi sang kamatayon,2:2 bibi sang kamatayon: sa literal, sa kadadalman sang lugar sang mga patay.
kag ginpamatian mo ako.
3Gintagbong mo ako sa kadadalman sang dagat.
Ginlikupan ako sang tubig kag gintabunan sang mga balod nga ginpadala mo.
4Gintabog mo ako sa imo presensya,
pero nagalaom ako nga makapalapit liwat sa imo, didto sa imo balaan nga templo.
5Ginlapawan ako sang tubig kag daw malumos na gid ako.
Gintabunan ako sang tubig kag ginsamburan ang akon ulo sang tanom sa dagat.
6Naglugdang ako hasta sa duta sang idalom sang dagat,
daw pareho lang nga ginpriso ako sa kadadalman sang duta sa wala sing katapusan.
Pero ginkuha mo ako sa sina nga kadadalman, O Ginoo nga akon Dios.
7Sang daw mapatay na gid ako,2:7 Sang daw mapatay na gid ako: ukon, Sang ginkapoy na gid ako; ukon, Sang daw madulaan na gid ako sang paglaom. nagpanawag ako sa imo, Ginoo.
Kag ginpamatian mo ang akon pangamuyo didto sa imo balaan nga templo.
8Ang mga tawo nga nagasimba sa mga dios-dios nga wala sing pulos nagasikway sang ila paghigugma sa imo.
9Pero ako iya magahalad sa imo nga nagakanta sang pagpasalamat.
Tumanon ko ang ginpromisa ko nga maghalad sa imo.
Ikaw, Ginoo, ang nagaluwas!”
10Karon, ginsugo sang Ginoo ang isda nga iluad si Jonas. Gani ginluad niya si Jonas sa baybayon.
Jona bidt tot God
1Vanuit de vis bad Jona toen tot de Here en zei: 2‘In mijn grote moeilijkheden riep ik de Here en Hij antwoordde mij, ik riep vanuit de diepten van de dood en U hoorde mij, Here! 3U wierp mij in de diepe zee, ik ging onder in het kolkende water en werd bedekt door uw wilde en woeste golven. 4Toen zei ik: “Och Here, U hebt mij de rug toegekeerd en mij weggejaagd. Zal ik uw heilige tempel ooit nog terugzien?” 5Ik verdween onder de golven en zag de dood in de ogen. Het water sloot zich boven mij, het zeewier wond zich om mijn hoofd. 6Ik zakte naar beneden, naar de voeten van de bergen die oprijzen uit de zeebodem. Ik was voor altijd van het leven afgesloten en zat als een gevangene in het land van de dood. Maar, Here mijn God, U hebt mij tussen de kaken van de dood weggerukt! 7Toen ik alle hoop had laten varen, dacht ik nog eenmaal aan de Here. En mijn oprechte gebed ging uit naar U in uw heilige tempel. 8Wie afgoden vereren, keren de genade van de Here de rug toe! 9Maar ik zal nooit iemand anders aanbidden dan U! Want hoe kan ik U genoeg danken voor alles wat U voor mij hebt gedaan? Mijn besluit staat vast. Ik zal met een loflied op de lippen mijn beloften nakomen. Want verlossing komt van de Here alleen.’
10Toen gaf de Here de vis bevel Jona op het strand uit te spugen en het dier deed dat.
