Ang Pagsilot sang Dios nga Pareho sa Pagsalakay sang mga Apan
1Patunuga ninyo ang budyong sa pagpaandam sa mga tawo sa Zion,2:1 Zion: Amo ang isa ka tawag sa Jerusalem. ang balaan2:1 balaan: ukon, pinili. nga bukid sang Ginoo. Tanan kamo nga nagaestar sa Juda, magkurog kamo sa kahadlok, kay malapit na gid ang adlaw nga magasilot ang Ginoo. 2Madulom kag magal-om ang ina nga adlaw. Ang terible nga mga apan2:2 mga apan: sa literal, katawhan. Posible nga ang ini nga mga apan nagarepresentar sang katawhan nga magasalakay sa Juda. nga puwerte kadamo nagalinapta sa mga bukid pareho sa paglapta sang silak sang adlaw kon magpamanagbanag na. Wala gid sing may natabo nga pareho sina halin sang una, kag indi na matabo ang pareho sina hasta san-o.
3Sunod-sunod nga nagsalakay ang mga apan nga daw sa kalayo.2:3 Sunod-sunod… kalayo: sa literal, Sa ila atubangan kag sa likod may kalayo nga nagapanunog. Siguro ang buot silingon, sa atubangan kag sa likod sang isa ka panong sang mga apan may ara man nga mga panong sang mga apan. Tan-awa ang 1:4 kag 2:20. Sa wala pa sila magsalakay ang duta daw pareho sang katamnan sang Eden, pero sang masalakay na nila, daw pareho na ini sang desierto. Wala gid sing tanom nga nakaluwas sa ila. 4Daw sa kabayo ang ila hitsura kag nagasibad sila pareho sa mga kabayo nga pang-inaway. 5Ang gahod sang ila paglukso-lukso sa ibabaw sang mga bukid daw pareho sang nagadalagan nga karwahe ukon ginasunog nga dagami. Daw pareho sila sa gamhanan nga mga soldado nga handa na sa pagpakig-away. 6Ang mga tawo nga makakita sa ila mahadlukan kag magapalanglapsi. 7-8Nagasalakay sila kag nagataklas sa mga pader pareho sang mga soldado. Deretso sila kon maglakat kag wala nagaliw-as sa ila alagyan. Wala sila nagadis-uganay; kag bisan masugata nila ang mga armas wala sila nagaalaplaag. 9Ginasalakay nila ang siyudad kag ginataklas ang pader sini. Ginasaka nila ang mga balay kag nagasulod sila sa mga bintana pareho sang kawatan. 10Nagauyog ang kalibutan kag ang kalangitan sa ila nga pag-abot. Kag nagadulom ang adlaw kag ang bulan kag wala na nagasiga ang mga bituon.
11Nagamando ang Ginoo sa sining mga apan nga iya mga soldado, kag nagatuman sila sa iya nga sugo. Terible ini nga mga apan kag puwerte kadamo. Makahaladlok gid ang adlaw nga magasilot ang Ginoo; wala gid sing may makaagwanta sini.
Ginapabalik sang Dios ang Iya mga Katawhan sa Iya
12Nagasiling ang Ginoo nga tion na ini nga magbalik kamo sa iya nga hugot gid sa inyo tagipusuon, nga nagapuasa kag nagapangasubo nga may paghibi. 13Maghinulsol kamo sing tinagipusuon kag indi nga pakita-kita lang nga paghinulsol paagi sa paggisi sang inyo mga bayo. Magbalik kamo sa Ginoo nga inyo Dios, kay maluluy-on siya kag mabinalak-on. Mahigugmaon siya kag indi dali maakig. Handa siya nga magbaylo sang iya hunahuna nga indi na magpadala sang kalaglagan. 14Basi pa lang magbaylo ang hunahuna sang Ginoo nga inyo Dios kag pakamaayuhon niya ang inyo mga patubas, agod makahalad na kamo sa iya sang mga uyas kag bino.
15Patunuga ninyo ang budyong sa Zion sa pagpahibalo sa mga tawo nga magtipon sila kag magpuasa. 16Himua ninyo ang seremonya sa pagpakatinlo kag magtipon kamo tanan, bata man ukon tigulang. Pati mga lapsag dal-on man, kag ang bag-o ginkasal mag-intra man. 17Ang mga pari nga nagaalagad sa Ginoo maghibi sa tunga-tunga sang halaran kag sang balkon sang templo, kag magpangamuyo sila sang pareho sini: “Ginoo, kaluoyi ang katawhan nga imo ginapanag-iyahan. Indi pagtuguti nga pakahuy-an sila kag yagutaon2:17 yagutaon: ukon, dumalahan. sang iban nga mga nasyon paagi sa pagsiling, ‘Diin na bala ang inyo Dios?’ ”
Pakamaayuhon Liwat sang Dios ang Duta sang Juda
18Nagakabalaka gid ang Ginoo sa iya duta, kag naluoy siya sa iya katawhan. 19Kag bilang sabat sa ila pangamuyo magasiling siya sa ila, “Hatagan ko kamo sang mga uyas, duga sang ubas, kag lana; kag maayawan gid kamo. Indi ko na pagtugutan nga pakahuy-an kamo sang iban nga mga nasyon. 20Pahalinon ko ang mga manugsalakay sa inyo nga halin sa aminhan, kag tabugon ko sila sa desierto. Ang nauna nila nga panong tabugon ko sa Patay nga Dagat2:20 Patay nga Dagat: sa Hebreo, dagat sa sidlangan. kag ang ulihi nila nga panong tabugon ko sa Dagat sang Mediteraneo.2:20 Dagat sang Mediteraneo: sa Hebreo, dagat sa nakatundan. Magabalaho ang ila mga bangkay.”
Makatilingala gid ang mga ginhimo sang Ginoo. 21Indi dapat magkahadlok ang duta sang Juda, kundi magkasadya ini kay makatilingala gid ang mga ginhimo sang Ginoo. 22Indi man dapat magkahadlok ang mga sapat, kay nagalagtom na ang mga palahalban kag nagapamunga na ang mga kahoy pati ang higera. Nagapamunga na man ang mga ubas.
23Kamo nga katawhan sang Zion, magkalipay kamo sa ginhimo sa inyo sang Ginoo nga inyo Dios. Kay ginhatagan niya kamo sang nahauna nga ulan sa pagpakita nga matarong siya.2:23 Kay ginhatagan… matarong siya: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini. Ginpadal-an niya kamo sang nahauna nga ulan kag sang masunod pa nga ulan pareho sang una. 24Mapuno sang mga uyas ang mga linasan kag magaawas ang duga sang ubas kag ang lana sa mga pulugaan sini. 25Kay nagasiling ang Ginoo, “Ibalik ko ang mga nagkalapierdi sa inyo sadtong mga tinuig nga ginsalakay ang inyo mga tanom sang sunod-sunod nga mga panong sang mga apan. Ako ang nagpadala sa inyo sining madamo nga mga apan nga akon mga soldado. 26Karon magadamo na ang inyo kalan-on kag mabusog gid kamo. Kag tungod sini, pagadayawon ninyo ako nga inyo Dios, nga naghimo sang makatilingala nga mga butang sa inyo. Kag kamo nga akon katawhan indi na gid mahuy-an hasta san-o. 27Dayon mahibaluan ninyo nga ara ako sa inyo nga mga taga-Israel, kag ako lang ang Ginoo nga inyo Dios kag wala na sing iban pa. Kag kamo nga akon katawhan indi na gid mahuy-an hasta san-o.”
Mga Espirituhanon nga mga Pagpakamaayo
28“Kag sa ulihi ihatag ko ang akon Espiritu sa tanan nga klase sang tawo. Ang inyo mga anak nga lalaki kag babayi magasugid sang akon mga mensahi. Ang inyo tigulang nga mga lalaki padamguhon ko. Ang inyo pamatan-on nga mga lalaki makakita sang mga palanan-awon. 29Sa sina nga mga inadlaw, ihatag ko man ang akon Espiritu sa mga suluguon2:29 mga suluguon: sa iban nga mga kopya sang Septuagint, akon mga suluguon. nga lalaki kag babayi. 30Magapakita ako sang mga milagro sa langit kag sa duta: May makita nga dugo, kalayo kag madamol nga aso. 31Magadulom ang adlaw, kag ang bulan magapula pareho sang dugo. Ini matabo sa wala pa mag-abot ang makahaladlok gid nga adlaw sang paghukom sang Ginoo.”
32Pero ang bisan sin-o nga magdangop sa Ginoo maluwas sa silot nga magaabot. Kay suno sa ginsiling sang Ginoo, may mabilin nga mga Israelinhon sa Bukid sang Zion, ang Jerusalem. Ini sila ginpili sang Ginoo nga maluwas.
Græshoppeplagen ses som et tegn på og forvarsel om Guds dom
1Blæs i vædderhornet fra Zion. Lad præsterne sende signal fra Herrens hellige bjerg. Alle mennesker vil skælve, for dommens dag er nær.
2Det bliver en mørk og dyster dag med kulsorte skyer på himlen. Som morgenlyset breder sig over bjergene, bevæger en mægtig fjendehær sig frem. Aldrig før har man set så vældig en hær, og aldrig siden skal man se dens lige. 3Den stormer frem som en steppebrand. Foran den ligger landet grønt og frugtbart som Edens have, bagved den er landet øde som en ørken. Intet undslipper. 4Det ligner en hær af heste, som stormer frem til angreb. 5De springer hen over bjergene med en larm som stridsvogne i fuld fart. Man hører en knitren som en stubmark, der brænder. De rykker frem som en mægtig hær i kampformation. 6Folkeslag gribes af frygt for dem, og alle ansigter bliver ligblege.
7De stormer frem som veltrænede soldater og forcerer enhver forhindring. De styrer lige mod målet uden at komme ud af kurs. 8De går ikke i vejen for hinanden, men holder retningen. De trænger frem gennem en regn af spyd, og lader sig ikke standse. 9De kaster sig over byen. De løber oven på bymuren. De trænger ind i husene. De klatrer gennem vinduerne, som var de tyve. 10Jorden skælver foran dem, og himlens kræfter rystes. Solen og månen formørkes, og stjernerne holder op med at skinne.
11Herren fører an med et højt kommandoråb, for det er hans mægtige, talløse hær. En enorm skare står parat til at udføre hans ordrer. Det bliver en frygtelig dag, når Herren fælder sin dom. Hvem kan udholde den dag?
Et kald til omvendelse
12Herren siger: „Vend om til mig, mens der endnu er tid! Søg mig af hele jeres hjerte med anger, gråd og faste. 13Sønderriv jeres hjerter, ikke jeres tøj.”2,13 Det var skik dengang at sønderrive sin yderkjortel som tegn på sorg og fortvivlelse.
Vend om til Herren, jeres Gud, for han er nådig og barmhjertig. Der skal meget til, før han bliver vred, og han omslutter jer med sin trofaste kærlighed. Han er parat til at eftergive straffen. 14Hvem ved? Det kan være, han standser straffen og velsigner jer i stedet, så der igen kan bringes afgrødeofre og drikofre til Herren, jeres Gud.
15Blæs nu I vædderhornet fra Zions bjerg! Kald folket sammen til faste og bod. 16Alle skal samles, både gamle og børn, ja selv spædbørn. Lad brudepar afbryde deres fest for at komme herhen.
17Guds tjenere, præsterne, skal stille sig op mellem indgangen til templet og alteret, så de grædende kan gå i forbøn for landet. „Herre, skån dit folk,” skal de bede. „Lad ikke de andre folkeslag håne os og sige: ‚Hvor er jeres Gud, som skulle hjælpe jer?’ ”
Herren griber ind
18Da de havde gjort det, fik Herren medlidenhed med sit folk, og viste sin nidkærhed for det land, han havde givet dem. 19Han svarede på sit folks bøn og sagde: „Jeg vil give jer korn, olivenolie og vin, så der er rigeligt til alle. I skal ikke længere hånes af de andre folkeslag. 20Jeg vil fjerne hæren af græshopper fra nord. Størsteparten drives ud i ørkenen, mens fortropperne drukner i Det Døde Hav og bagtropperne i Middelhavet. Der bliver en voldsom stank af død.”
Herren har gjort store ting! 21Nu skal alle glæde og fryde sig, for Herren har gjort store ting for os. 22Dyrene glæder sig, for græsset bliver grønt, og træerne bærer frugt. Figentræer og vinstokke giver igen en rigelig høst.
23Jerusalem, fryd dig over Herren, din Gud, for regnen, han sender, er et tegn på hans godhed. Han sender rigeligt med efterårsregn og forårsregn som før. 24Tærskepladsen skal fyldes med korn, persekarret flyde over med druesaft og olivenpressen med olie.
25Herren siger: „Jeg vil erstatte det, I mistede i de år, da græshopperne åd jeres afgrøder. Det var mig, der sendte den store hær imod jer. 26-27Men nu skal I spise og blive mætte, og I skal takke og lovprise mig for den store nåde, jeg har vist jer. Aldrig igen skal mit folk opleve en lignende katastrofe. I skal få at se, at jeg er midt iblandt mit folk, Israel, og at jeg alene er Herren, jeres Gud.
