1Amo ini ang mensahi sang Ginoo nga iya ginpahayag kay Joel nga anak ni Petuel.
Ginpierdi sang mga Apan ang mga Tanom
2Kamo nga mga manugdumala sang Juda kag ang tanan nga pumuluyo sini, pamatii ninyo ining isugid ko sa inyo. Wala pa sing may natabo nga pareho sini sang panahon sang inyo mga katigulangan ukon sang inyo panahon subong. 3Kinahanglan nga isugid ini sa kada henerasyon sang inyo mga kaliwat:
4Sunod-sunod nga nagsalakay ang mga panong sang mga apan. Ang nabilin nga mga tanom nga wala maubos sang isa ka panong ginkaon naman sang masunod nga panong hasta nga nagkalaubos ang mga tanom.1:4 Posible man nga nagasugid ang ini nga bersikulo sang apat ka klase sang apan ukon apat ka “stages” sang pagdako sang apan.
5Kamo nga mga palahubog, bangon kamo kag maghibi sing tudo! Kay wala na kamo sing mainom; wala na sing mga ubas nga hilimuon nga bag-o nga bino. 6Kay ang duta sang Ginoo1:6 duta sang Ginoo: sa literal, akon duta, nga amo ang Juda. ginsalakay sang terible nga mga apan1:6 mga apan: sa literal, nasyon. Posible nga ang ini nga mga apan nagarepresentar sang nasyon nga magasalakay sa Juda. nga puwerte kadamo. Matalom ang ila mga ngipon pareho sa ngipon sang leon. 7Ginpamierde nila ang mga tanom nga ubas sang Ginoo kag ang iya mga kahoy nga higera.1:7 ang mga tanom… higera: sa literal, ang akon mga tanom nga ubas kag ang akon mga kahoy nga higera. Ginkitkit nila ang mga panit sini hasta nga nagpuluti ang mga sanga.
8Maghibi kamo pareho sang isa ka dalaga1:8 dalaga: ukon, birhen. nga nagasuksok sang sako sa pagpakita nga nagapangasubo siya sa pagkapatay sang iya palamanahon. 9Kay wala na sing mga uyas kag mga bino nga ihalad sa templo sang Ginoo; amo gani nga nagapangasubo ang mga pari nga nagaalagad sa Ginoo. 10Nagkalapierdi ang kaumahan kag daw sa tawo ini nga nagapangasubo. Nagkalapierdi ang mga uyas kag wala na sang duga sang ubas kag lana.
11Kamo nga mga mangunguma, magkasubo1:11 magkasubo: ukon, mahuya. kamo! Kamo nga nagaatipan sang talamnan sang ubas, maghibi kamo sing tudo! Kay nagkalapierdi ang mga patubas sa kaumahan—ang mga trigo kag mga barley. 12Kag nalaya ang mga tanom nga ubas kag ang tanan nga kahoy pati na ang mga higera, pomegranata, palma, kag mansanas. Matuod gid man nga nadula ang kalipay sang mga tawo.
Ang Panawagan sa Paghinulsol
13Kamo nga mga pari nga nagaalagad sa halaran sang akon Dios, magsuksok kamo sang sako kag magkadto sa templo kag maghibi sa bilog nga gab-i. Kay wala na sing mga uyas kag mga bino nga ihalad sa templo sang inyo Dios. 14Hambali ninyo ang mga manugdumala sang Juda kag ang tanan nga pumuluyo sini, nga magtipon sila tanan sa templo sang Ginoo nga inyo Dios kag magpuasa. Magpangayo sila sang bulig sa Ginoo.
15Abaw, malapit na ang adlaw nga magapanglaglag ang Ginoo nga Makagagahom. 16Nakita ta mismo kon paano kita nawad-an sang pagkaon kag kon paano nadula ang kasadya sa templo sang Dios. 17Nagkalamatay ang mga binhi sa duta.1:17 Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini. Kag tungod nga naghuyos ang mga uyas, wala na sing unod ang mga bodega, gani nagkalaguba na lang ini. 18Nagaugayong ang mga kasapatan sa kagutom. Nagadalang-dalang ang mga baka kay wala na sila sing halalbon; pati ang mga karnero nagaantos.
19Nagpangamuyo si Joel. Siling niya, “Nagapanawag ako sa imo, Ginoo, kay nagkalalaya ang mga palahalban kag ang tanan nga kahoy sa kaumahan nga daw sa ginlamon sang kalayo. 20Bisan ang talunon nga mga sapat nagahulat sang imo bulig, kay mala na gid ang mga suba kag mga sapa, kag nagkalalaya ang mga palahalban nga daw sa ginlamon sang kalayo.”
1A palavra do Senhor que veio a Joel, filho de Petuel.
A Praga dos Gafanhotos
2“Ouçam isto, anciãos1.2 Ou autoridades do povo;
escutem, todos os habitantes do país.
Já aconteceu algo assim nos seus dias?
Ou nos dias dos seus antepassados?
3Contem aos seus filhos o que aconteceu,
e eles aos seus netos,
e os seus netos, à geração seguinte.
4O que o gafanhoto cortador deixou,
o gafanhoto peregrino comeu;
o que o gafanhoto peregrino deixou,
o gafanhoto devastador comeu;
o que o gafanhoto devastador deixou,
o gafanhoto devorador comeu.
5“Acordem, bêbados, e chorem!
Lamentem-se todos vocês,
bebedores de vinho;
gritem por causa do vinho novo,
pois ele foi tirado dos seus lábios.
6Uma nação, poderosa e inumerável,
invadiu a minha terra,
seus dentes são dentes de leão,
suas presas são de leoa.
7Arrasou as minhas videiras
e arruinou as minhas figueiras.
Arrancou-lhes a casca e derrubou-as,
deixando brancos os seus galhos.
8“Pranteiem como uma virgem em vestes de luto
que se lamenta pelo noivo1.8 Ou uma jovem em vestes de luto que se lamenta pelo marido da sua mocidade.
9As ofertas de cereal e as ofertas derramadas
foram eliminadas do templo do Senhor.
Os sacerdotes, que ministram diante do Senhor,
estão de luto.
10Os campos estão arruinados,
a terra está seca1.10 Ou a terra chora;
o trigo está destruído,
o vinho novo acabou,
o azeite está em falta.
11“Desesperem-se, agricultores,
chorem, produtores de vinho;
fiquem aflitos pelo trigo e pela cevada,
porque a colheita foi destruída.
12A vinha está seca,
e a figueira murchou;
a romãzeira, a palmeira, a macieira
e todas as árvores do campo secaram.
Secou-se, mais ainda,
a alegria dos homens”.
Chamado ao Arrependimento
13Ponham vestes de luto, ó sacerdotes, e pranteiem;
chorem alto, vocês que ministram perante o altar.
Venham, passem a noite vestidos de luto,
vocês que ministram perante o meu Deus;
pois as ofertas de cereal
e as ofertas derramadas foram suprimidas
do templo do seu Deus.
14Decretem um jejum santo;
convoquem uma assembleia sagrada.
Reúnam as autoridades
e todos os habitantes do país
no templo do Senhor, o seu Deus,
e clamem ao Senhor.
15Ah! Aquele dia!
Sim, o dia do Senhor está próximo;
como destruição poderosa da parte do Todo-poderoso,
ele virá.
16Não é verdade que a comida foi eliminada
diante dos nossos próprios olhos,
e que a alegria e a satisfação
foram suprimidas do templo do nosso Deus?
17As sementes estão murchas
debaixo dos torrões de terra.
Os celeiros estão em ruínas,
os depósitos de cereal foram derrubados,
pois a colheita se perdeu.
18Como muge o gado!
As manadas andam agitadas
porque não têm pasto;
até os rebanhos de ovelhas
estão sendo castigados.
19A ti, Senhor, eu clamo,
pois o fogo devorou as pastagens
e as chamas consumiram
todas as árvores do campo.
20Até os animais do campo clamam a ti,
pois os canais de água se secaram
e o fogo devorou as pastagens.
