Naghambal si Zofar
1Dayon nagsabat si Zofar nga taga-Naama, 2“Kinahanglan nga magsabat ako kay indi ako mapahamtang. 3Ginsabdong mo ako nga may pag-insulto, kag karon may nagatulod sa akon panghunahuna nga magsabat ako sa imo. 4Sigurado gid nga nahibaluan mo nga halin pa sang una, umpisa sang pagtuga sa tawo sa kalibutan, 5ang kalipay sang malaot nga mga tawo umalagi lang. Huo, wala nagadugay ang kalipay sang mga tawo nga indi diosnon. 6Bisan puwerte ang iya pagkamatinaas-taason, nga daw lambot na ini sa mga panganod ukon sa langit, 7madula siya hasta san-o pareho sang iya tai. Ang mga nakakilala sa iya, mamangkot kon diin na siya. 8Madula siya pareho sang damgo ukon sang palanan-awon sa kagab-ihon, kag indi na gid siya makita. 9Indi na siya makita sang nakakilala sa iya, kag madula siya sa lugar nga iya anay ginaestaran. 10Ang iya mga anak amo ang magabayad sa mga imol sa iya mga kinawat sa ila. 11Mapatay siya kag ilubong nga bataon kag makusog pa.
12“Ang paghimo sang kalautan pareho sa pagkaon nga matam-is sa iya baba, 13kag ginaugom niya ini sing malawig agod masaboran gid niya. 14Pero pag-abot sini sa iya tiyan mangin mapait ini kag magahilo sa iya pareho sa dalit sang man-og. 15Isuka niya pareho sa pagkaon ang manggad nga iya ginkawat. Bisan ara na ini sa iya tiyan ipasuka ini sang Dios sa iya. 16Magasuyop siya sang dalit sang mga man-og nga amo ang magapatay sa iya. 17Indi na niya matilawan ang bugana nga lana, gatas kag dugos, nga daw sa sapa ukon suba nga nagailig. 18Indi siya makabaton sing balos sa iya pagpangabudlay. Indi siya makapangalipay sa iya manggad. 19Kay ginpigos niya ang mga imol kag ginpabay-an niya sila nga pigado. Gin-agaw niya ang mga balay nga indi iya. 20Wala siya nagakaayawan sa iya pagkadalok. Ang tanan nga magustuhan niya indi makaluwas sa iya. 21Pero wala na sing may mabilin sa iya nga iya makaon, kay ang iya manggad madula. 22Sa iya kabuganaan, magaabot sa iya ang kalisod. Puwerte gid nga pag-antos ang magaabot sa iya. 23Kon mabusog na niya ang iya kaugalingon, ipaagom sang Dios sa iya ang iya puwerte nga kaakig, kag paulanan siya sang silot. 24Bisan makapalagyo man siya sa salsalon nga armas, matuhog gihapon siya sang saway nga pana. 25Matuhog ang iya apdo, kag magalapos ang pana sa iya lawas. Magaabot sa iya ang kahadlok. 26Madula ang iya manggad sa kadudulman. Sunugon siya kag ang tanan nga nabilin sa iya elistaran20:26 elistaran: sa literal, tolda. sang kalayo nga indi tawo ang nagpasiga. 27Ipahayag sang langit ang iya sala kag magasaksi ang duta kontra sa iya. 28Pagaanuron sang baha ang iya balay sa adlaw nga ipaagom sang Dios ang iya kaakig. 29Amo ina ang kapalaran sang malaot nga tawo nga gintalana sang Dios para sa iya.”
Zophar
1Then Zophar the Naamathite replied:
2“My troubled thoughts prompt me to answer
because I am greatly disturbed.
3I hear a rebuke that dishonors me,
and my understanding inspires me to reply.
4“Surely you know how it has been from of old,
ever since mankind20:4 Or Adam was placed on the earth,
5that the mirth of the wicked is brief,
the joy of the godless lasts but a moment.
6Though the pride of the godless person reaches to the heavens
and his head touches the clouds,
7he will perish forever, like his own dung;
those who have seen him will say, ‘Where is he?’
8Like a dream he flies away, no more to be found,
banished like a vision of the night.
9The eye that saw him will not see him again;
his place will look on him no more.
10His children must make amends to the poor;
his own hands must give back his wealth.
11The youthful vigor that fills his bones
will lie with him in the dust.
12“Though evil is sweet in his mouth
and he hides it under his tongue,
13though he cannot bear to let it go
and lets it linger in his mouth,
14yet his food will turn sour in his stomach;
it will become the venom of serpents within him.
15He will spit out the riches he swallowed;
God will make his stomach vomit them up.
16He will suck the poison of serpents;
the fangs of an adder will kill him.
17He will not enjoy the streams,
the rivers flowing with honey and cream.
18What he toiled for he must give back uneaten;
he will not enjoy the profit from his trading.
19For he has oppressed the poor and left them destitute;
he has seized houses he did not build.
20“Surely he will have no respite from his craving;
he cannot save himself by his treasure.
21Nothing is left for him to devour;
his prosperity will not endure.
22In the midst of his plenty, distress will overtake him;
the full force of misery will come upon him.
23When he has filled his belly,
God will vent his burning anger against him
and rain down his blows on him.
24Though he flees from an iron weapon,
a bronze-tipped arrow pierces him.
25He pulls it out of his back,
the gleaming point out of his liver.
Terrors will come over him;
26total darkness lies in wait for his treasures.
A fire unfanned will consume him
and devour what is left in his tent.
27The heavens will expose his guilt;
the earth will rise up against him.
28A flood will carry off his house,
rushing waters20:28 Or The possessions in his house will be carried off, / washed away on the day of God’s wrath.
29Such is the fate God allots the wicked,
the heritage appointed for them by God.”
