1“Kami nga mga tawo malip-ot lang ang amon kabuhi, kag madamo kami sang kalisod. 2Pareho kami sa bulak nga nagabuskad kag sa indi madugay nagakalaya, ukon pareho sa landong nga nagakadula gilayon. 3Ti ngaa ginabantayan mo gid ang tawo, Ginoo? Gusto mo pa siya14:3 siya: Amo ini sa Septuagint, Latin Vulgate, kag Syriac. Sa Hebreo, ako. nga hukman. 4May tawo bala nga makakabuhi nga matinlo gid? Wala! Kay ang tanan natawo nga mahigko. 5Ginpat-od mo na kon ano kalawig ang kabuhi sang tawo. Kag indi siya makapasobra sa tion nga gintalana mo sa iya. 6Gani indi na lang paghingabuta ang tawo, pabay-i na lang siya agod makapatawhay man siya pareho sa isa ka trabahador pagkatapos sang obra.
7“Kon utdon ang isa ka kahoy, may tsansa pa nga mabuhi ini kag magtubo liwat. 8Bisan patay na ang puno sini kag gulang na ang mga gamot, 9kon matubigan magapanalingsing pa ini pareho sa isa ka bag-o nga tanom. 10Pero kon ang tawo ang mapatay, madula na ang tanan niya nga kusog. Pagkabugto sang iya ginhawa amo na ina ang iya katapusan. 11Subong nga nagabuhin ang tubig sa dagat kag nagahubas ang suba, 12ang tawo nagakapatay, kag indi na siya makabangon ukon makabugtaw sa iya pagkatulog samtang may kalangitan pa.
13“O Ginoo, kabay pa kuntani nga taguon mo na lang ako sa lugar sang mga patay hasta madula ang imo kaakig, kag magtalana ka sang tion nga dumdumon mo ako didto. 14Kon mapatay ang tawo mabuhi pa bala siya liwat? Ti batason ko ang bug-os nga tion sang akon pag-antos hasta mag-abot ang tion nga matapos ini. 15Sa tion nga magpanawag ka sa akon, Ginoo, magasabat ako. Handumon mo ako nga imo tinuga. 16Bisan sa sina nga tion bantayan mo ang akon mga ginahimo, pero indi mo na pagdumdumon pa ang akon sala. 17Daw pareho lang nga isulod mo ini sa bag agod matabunan kag indi mo na makita pa. 18Pero subong nga nagakatiphag ang bukid kag nagakahulog ang bato halin sa banglid, 19kag subong man nga nagatais ang bato sa padayon nga pag-ilig sang tubig kag nagaab-ab ang duta tungod sa madamol nga ulan, ginaguba mo ang paglaom sang tawo. 20Ginadaog mo siya permi kag nagakapatay siya, kag ginabag-o mo ang iya hitsura kon magtaliwan na siya. 21Indi siya makahibalo kon ang iya mga anak ginapadunggan ukon ginapakanubo. 22Ang nabatyagan lang niya amo ang iya kaugalingon nga kasakit kag kasubo.”
1“人为妇人所生，
一生短暂，充满患难。
2他如花盛开，转眼凋谢；
如影消逝，无法久留。
3你还察看这样的世人吗？
还要把我召来受审吗？
4谁能使污秽产生洁净呢？
没有人能。
5人的年日已被限定，
你掌管他的岁月，
设定他无法逾越的界限。
6求你转身，别去管他，
好让他如雇工度完他的日子。
7树木若被砍下，还有希望，
它仍可重新萌芽，
嫩枝生长不息。
8虽然树根在土里衰老，
树干在地里死去，
9但一有水气，
它就会像新栽的树一样发芽长枝。
10但人一死，就失去力量；
人一咽气，就不知去向。
11湖水会枯竭，
江河会干涸，
12人躺下便不再起来，
到诸天不复存在，
他仍不会醒来，
不会从长眠中被唤醒。
13但愿你把我藏在阴间，
把我藏起来直到你息怒，
定下眷顾我的日期。
14人若死了，还能复生吗？
我要在劳苦的岁月中等待，
直到我得释放的日子来临。
15那时你呼唤，我便回应，
你必惦念你亲手所造之物。
16那时你必鉴察我的脚步，
但不会追究我的罪恶。
17我的过犯会被封在袋中，
你会遮盖我的罪愆。
18“高山崩塌，
磐石挪移；
19流水磨损石头，
急流冲走泥土；
你也这样粉碎人的希望。
20你永远击败他，使他消逝；
你改变他的容颜，让他离世。
21他的后人得尊荣，他无从知晓；
他们遭贬抑，他也无法察觉。
22他只能感受自身的痛苦，
为自己哀哭。”
