Jeremias 6 – HLGN & KJV

Ang Pulong Sang Dios

Jeremias 6:1-30

Ginkibon ang Jerusalem sang Iya mga Kaaway

1“Mga kaliwat ni Benjamin, magpalagyo kamo kag magpanago! Maghalin kamo sa Jerusalem! Patunuga ang budyong sa Tekoa kag maghatag sang senyales sa Bet Hakerem. Kay magaabot ang puwerte nga kalaglagan halin sa aminhan. 2Gub-on ko ang matahom nga siyudad sang Zion.6:2 siyudad sang Zion: sa literal, anak nga babayi sang Zion. 3Palibutan ini sang mga kumander kag sang ila mga soldado.6:3 mga kumander kag sang ila mga soldado: sa literal, mga manugbantay kag sang ila mga kasapatan. Magapatindog sila sang ila mga tolda sa palibot sini kag didto sila magapuwesto. 4Magasiling ang mga kumander, ‘Magpreparar kamo sa pagsalakay sa Jerusalem. Salakayon naton sila sa udto.’ Pero sang hapon na, magasiling ang mga kumander, ‘Sayang, nagahinunod na ang adlaw kag nagadulom na. 5Gani magsalakay na lang kita sa gab-i kag gub-on naton ang mabakod nga mga parte sang sini nga siyudad.’ ”

6Amo ini ang ginasiling sang Ginoo nga Makagagahom: “Mag-utod kamo sang mga kahoy nga pangwasak sa mga pader sang Jerusalem, kag magtumpok kamo sang duta sa kilid sang pader agod mataklas ninyo ini. Dapat silutan na ini nga siyudad, kay lapnag na sa sini nga lugar ang pagpamigos. 7Pareho sang isa ka tuburan nga padayon ang pag-ilig sang tubig, padayon man ang iya paghimo sang kalautan. Permi mabatian sa sini nga siyudad ang pagpamintas kag pagpanglaglag. Ang iya balatian kag mga pilas amo permi ang akon makita. 8Paandam ini sa imo, Jerusalem, kag kon indi ka pa magpamati, magatalikod gid ako sa imo; kag himuon ko ang imo duta nga mamingaw, nga wala na sing may mag-estar dira.”

9Amo pa gid ini ang ginasiling sang Ginoo nga Makagagahom: “Ang mabilin nga buhi sa Israel ipasipot ko sa mga kaaway, pareho sang pagsipot sang manugpupo sang ubas. Ginatan-aw niya liwat ang mga sanga sini kag ginakuha ang nabilin nga mga bunga.”

10Pero sin-o bala, Ginoo, ang akon paandaman? Sin-o ang mamati sa akon? Gintakpan nila ang ila mga dulunggan para indi sila makabati. Ginakangil-aran nila ang pulong sang Ginoo, gani indi sila luyag magpamati. 11Puwerte man ang akon kaakig pareho sa Ginoo kag indi ko na gid mapunggan.

Nagsiling ang Ginoo, “Ipaagom ang akon kaakig bisan sa mga kabataan nga nagahampang sa dalan, sa mga pamatan-on nga lalaki nga nagatilipon, sa mga bana kag mga asawa, kag pati sa mga tigulang na gid. 12Ang ila mga balay igahatag sa iban, pati ang ila mga uma kag mga asawa. Matabo ini kon silutan ko na ang mga katawhan nga nagaestar sa sini nga duta. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.

13“Halin sa pinakakubos hasta sa pinakadungganon, nagapangdaya sila agod makakuwarta. Bisan mga propeta kag mga pari nagapangdaya man. 14Wala nila ginabulong sing seryuso ang pilas sang akon katawhan, bisan grabe na ini. Nagasiling sila nga maayo ang tanan bisan pa nga indi maayo. 15Nahuya bala sila sa ila makangilil-ad nga batasan? Wala! Kay wala na sila sing huya! Wala na gani sila nagapanghilaw-hilaw. Gani malaglag sila pareho sa iban. Mapukan sila sa tion nga silutan ko sila. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”

16Amo pa gid ini ang ginasiling sang Ginoo: “Magtindog kamo sa ginsang-an sang mga dalan kag mag-usisa sing maayo. Magpamangkot kamo kon diin ang daan kag maayo nga alagyan, kag didto kamo mag-agi. Kag makaangkon kamo sang kalinong. Pero nagsiling kamo, ‘Indi kami mag-agi dira.’ 17Nagpili ako sang mga manugbantay sa pagsiling sa inyo, ‘Pamatii ninyo ang pagtunog sang budyong bilang paandam.’ Pero nagsiling kamo, ‘Indi kami mamati.’

18“Gani magpamati kamo nga mga nasyon. Panilagi ninyo ang akon katawhan kon ano ang matabo sa ila. 19Pamati, O kalibutan! Magapadala ako sang kalaglagan sa sini nga mga tawo bilang silot sa ila malaot nga mga plano. Kay wala sila nagpamati sa akon mga pulong kag ginsikway nila ang akon kasuguan. 20Baliwala sa akon ang ginahalad nila nga insenso nga halin pa sa Sheba, ukon ang mga pahamot nga naghalin pa sa malayo nga lugar. Indi ko pagbatunon ang ila mga halad nga ginasunog. Ang ila mga halad wala makapalipay sa akon. 21Gani ako, ang Ginoo, nagasiling nga magabutang ako sang makapalaglag sa sini nga mga tawo. Tungod sini, malaglag ang mga amay kag mga bata nga lalaki, pati mga mag-abyan kag magkaingod.”

22Amo pa gid ini ang ginasiling sang Ginoo: “Tan-awa, may mga soldado nga nagapadulong halin sa duta sa aminhan, isa ka gamhanan nga nasyon halin sa malayo gid nga lugar6:22 malayo gid nga lugar: sa literal, pinakapunta sang kalibutan. nga handa sa pagsalakay. 23Armado sila sang mga pana kag bangkaw. Mga mapintas sila kag wala sing kaluoy. Ang ila gahod pareho sang mabaskog nga balod samtang nagasakay sila sa ila mga kabayo. Magaabot sila nga handa sa pagsalakay sa inyo nga mga pumuluyo sang Zion.”6:23 mga pumuluyo sang Zion: sa literal, anak nga babayi sang Zion.

24Nakabati kami sang balita parte sa sina nga mga soldado kag nagpalamuypoy ang amon mga kamot. Kahadlok kag kasakit ang amon nabatyagan pareho sang pagpasakit sang babayi nga manugbata. 25Indi kamo magkadto sa mga uma ukon maglakat sa mga dalan, kay may mga kaaway nga handa sa pagpatay sa aton. Makahaladlok bisan diin sa palibot naton. 26Mga kasimanwa, magsuksok kamo sang sako kag magligid sa abo sa pagpakita sang inyo pagpangasubo. Magpangasubo kamo sing tudo nga daw sa napatay ang inyo bugtong nga anak nga lalaki. Kay gulpi lang nga magsalakay ang manuglaglag sa aton.

27Nagsiling ang Ginoo sa akon, “Ginhimo ko ikaw nga daw manugtesting sang metal agod matestingan mo ang pagginawi sang akon katawhan. 28Tanan sila mga rebelde kag mga matig-a sing ulo, pareho katig-a sang saway kag salsalon. Ang ila ginahimo amo ang pagpakalain kag pagpanunto sa iban. 29Ginapainit sing tudo ang hurnohan para mapapuraw ang pilak. Pero wala sing pulos ang pagpapuraw sa akon katawhan, kay ang mga malaot wala gihapon makuha. 30Pagatawgon sila nga ‘Ginsikway nga Pilak’ kay ginsikway ko sila.”

King James Version

Jeremiah 6:1-30

1O ye children of Benjamin, gather yourselves to flee out of the midst of Jerusalem, and blow the trumpet in Tekoa, and set up a sign of fire in Beth-haccerem: for evil appeareth out of the north, and great destruction. 2I have likened the daughter of Zion to a comely and delicate woman.6.2 comely: or, dwelling at home 3The shepherds with their flocks shall come unto her; they shall pitch their tents against her round about; they shall feed every one in his place. 4Prepare ye war against her; arise, and let us go up at noon. Woe unto us! for the day goeth away, for the shadows of the evening are stretched out. 5Arise, and let us go by night, and let us destroy her palaces.

6¶ For thus hath the LORD of hosts said, Hew ye down trees, and cast a mount against Jerusalem: this is the city to be visited; she is wholly oppression in the midst of her.6.6 cast…: or, pour out the engine of shot 7As a fountain casteth out her waters, so she casteth out her wickedness: violence and spoil is heard in her; before me continually is grief and wounds. 8Be thou instructed, O Jerusalem, lest my soul depart from thee; lest I make thee desolate, a land not inhabited.6.8 depart: Heb. be loosed, or, disjointed

9¶ Thus saith the LORD of hosts, They shall throughly glean the remnant of Israel as a vine: turn back thine hand as a grapegatherer into the baskets. 10To whom shall I speak, and give warning, that they may hear? behold, their ear is uncircumcised, and they cannot hearken: behold, the word of the LORD is unto them a reproach; they have no delight in it. 11Therefore I am full of the fury of the LORD; I am weary with holding in: I will pour it out upon the children abroad, and upon the assembly of young men together: for even the husband with the wife shall be taken, the aged with him that is full of days. 12And their houses shall be turned unto others, with their fields and wives together: for I will stretch out my hand upon the inhabitants of the land, saith the LORD. 13For from the least of them even unto the greatest of them every one is given to covetousness; and from the prophet even unto the priest every one dealeth falsely. 14They have healed also the hurt of the daughter of my people slightly, saying, Peace, peace; when there is no peace.6.14 hurt: Heb. bruise, or, breach 15Were they ashamed when they had committed abomination? nay, they were not at all ashamed, neither could they blush: therefore they shall fall among them that fall: at the time that I visit them they shall be cast down, saith the LORD. 16Thus saith the LORD, Stand ye in the ways, and see, and ask for the old paths, where is the good way, and walk therein, and ye shall find rest for your souls. But they said, We will not walk therein. 17Also I set watchmen over you, saying, Hearken to the sound of the trumpet. But they said, We will not hearken.

18¶ Therefore hear, ye nations, and know, O congregation, what is among them. 19Hear, O earth: behold, I will bring evil upon this people, even the fruit of their thoughts, because they have not hearkened unto my words, nor to my law, but rejected it. 20To what purpose cometh there to me incense from Sheba, and the sweet cane from a far country? your burnt offerings are not acceptable, nor your sacrifices sweet unto me. 21Therefore thus saith the LORD, Behold, I will lay stumblingblocks before this people, and the fathers and the sons together shall fall upon them; the neighbour and his friend shall perish. 22Thus saith the LORD, Behold, a people cometh from the north country, and a great nation shall be raised from the sides of the earth. 23They shall lay hold on bow and spear; they are cruel, and have no mercy; their voice roareth like the sea; and they ride upon horses, set in array as men for war against thee, O daughter of Zion. 24We have heard the fame thereof: our hands wax feeble: anguish hath taken hold of us, and pain, as of a woman in travail. 25Go not forth into the field, nor walk by the way; for the sword of the enemy and fear is on every side.

26¶ O daughter of my people, gird thee with sackcloth, and wallow thyself in ashes: make thee mourning, as for an only son, most bitter lamentation: for the spoiler shall suddenly come upon us. 27I have set thee for a tower and a fortress among my people, that thou mayest know and try their way. 28They are all grievous revolters, walking with slanders: they are brass and iron; they are all corrupters. 29The bellows are burned, the lead is consumed of the fire; the founder melteth in vain: for the wicked are not plucked away. 30Reprobate silver shall men call them, because the LORD hath rejected them.6.30 Reprobate…: or, Refuse silver