Jeremias 42 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Jeremias 42:1-22

Nagpangabay ang Katawhan kay Jeremias nga Magpangamuyo Siya para sa Ila

1Karon, nagpalapit kay Jeremias si Johanan nga anak ni Karea, si Jezaria nga anak ni Hoshaya, kag ang mga kaupod nila nga mga opisyal sang mga soldado, pati ang tanan nga tawo halin sa pinakakubos hasta sa pinakadungganon. 2Nagsiling sila kay Jeremias, “Nagapangabay kami sa imo nga magpangamuyo ka sa Ginoo nga imo Dios para sa amon nga mga nabilin. Nakita mo nga madamo kami sang una, pero subong diutay na lang. 3Magpangamuyo ka sa Ginoo nga imo Dios nga ipahayag niya sa amon kon diin kami makadto kag kon ano ang dapat namon himuon.” 4Nagsabat si Jeremias, “Sige, mangamuyo ako sa Ginoo nga inyo Dios para sa inyo ginapangabay, kag sugiran ko kamo kon ano ang iya isiling. Wala gid ako sing itago sa inyo.”

5Dayon nagsiling sila kay Jeremias, “Kabay pa nga ang Ginoo nga imo Dios mangin matuod kag masaligan nga saksi kontra sa amon kon indi namon pagtumanon ang tanan nga isiling niya sa amon paagi sa imo. 6Bisan magustuhan man namon ini ukon indi, tumanon gid namon ang Ginoo nga aton Dios, agod mangin maayo ang tanan para sa aton.”

7Pagkaligad sang napulo ka adlaw, naghambal ang Ginoo kay Jeremias. 8Gani ginpatawag ni Jeremias si Johanan kag ang tanan nga kaupod niya nga mga opisyal sang mga soldado, pati ang tanan nga katawhan halin sa pinakakubos hasta sa pinakadungganon. 9Nagsiling si Jeremias sa ila, “Ginpangabay ninyo ako sa pagpakighambal sa Ginoo, ang Dios sang Israel, kag amo ini ang iya sabat: 10‘Kon magpabilin kamo sa sini nga duta pabangunon ko kamo kag patindugon liwat kag indi ko kamo paglaglagon. Kay nagkasubo gid ako sa kalaglagan nga ginpadala ko sa inyo. 11Ako, ang Ginoo, nagasiling nga indi na kamo magkahadlok sa hari sang Babilonia kay kaupod ninyo ako kag luwason ko kamo sa iya. 12Kaluoyan ko kamo. Hikuton ko siya nga kaluoyan niya kamo, nga tugutan niya nga magpabilin kamo sa inyo duta.’

13“Pero kon indi kamo magtuman sa Ginoo nga inyo Dios kag magsiling kamo nga, ‘Indi kami magpabilin sa sini nga duta 14kundi makadto kami sa Egipto kag didto mag-estar kay wala gid didto sang inaway ukon gutom,’ 15amo ini ang isiling sa inyo sang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel: ‘Kamo nga mga nabilin nga katawhan sang Juda, kon desidido gid man kamo nga didto mag-estar sa Egipto, 16ang inaway kag gutom nga inyo ginakahadlukan magasunod sa inyo, kag didto mapatay kamo. 17Huo, ang tanan nga gusto mag-estar sa Egipto mapatay sa inaway, gutom, kag balatian. Wala gid sing bisan isa sa ila nga makaluwas ukon makapalagyo sa kalaglagan nga ipadala ko sa ila.’

18“Amo pa gid ini ang ginasiling sang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel, ‘Subong nga ang akon puwerte nga kaakig ginpaagom ko sa katawhan sang Jerusalem, ipaagom ko man ang akon kaakig sa inyo kon magkadto kamo sa Egipto. Pakamalauton kamo kag kangil-aran sang mga tawo. Pakalainon nila kamo kag yagutaon, kag indi na gid kamo makabalik sa inyo duta.’

19“Kamo nga mga nabilin nga katawhan sang Juda, nagasiling ang Ginoo nga indi gid kamo magkadto sa Egipto. Tandai gid ninyo ining ginapaandam ko sa inyo subong. 20Indi gid maayo ining inyo ginhimo! Nagpangabay kamo sa akon nga magdangop ako sa Ginoo nga inyo Dios para sa inyo kag nagsiling pa kamo nga tumanon gid ninyo ang tanan nga isiling niya sa inyo. 21Pero karon nga ginsugid ko sa inyo ang tanan nga ginsiling sang Ginoo nga inyo Dios, wala ninyo ini pagtumana. 22Gani ginasiguro ko sa inyo nga mapatay gid kamo sa inaway, gutom, kag balatian didto sa Egipto, nga sa diin gusto ninyo mag-estar.”

Hoffnung für Alle

Jeremia 42:1-22

Zieht nicht nach Ägypten!

1Johanan, der Sohn von Kareach, und Jesanja42,1 Oder nach der griechischen Übersetzung: Asarja. – Vgl. Kapitel 43,2., der Sohn von Hoschaja, kamen mit den anderen Offizieren und allen, die sie befreit hatten, 2zum Propheten Jeremia und baten ihn: »Wir flehen dich an: Bete für uns zum Herrn, deinem Gott! Wir waren einmal ein großes Volk, aber jetzt ist nur noch ein kleiner Rest von uns übrig geblieben, du siehst es ja selbst! 3Bitte den Herrn, deinen Gott, uns zu zeigen, wohin wir gehen und was wir tun sollen!«

4»Gut«, erwiderte Jeremia, »ich will eure Bitte vor den Herrn, euren Gott, bringen. Und ich verspreche, dass ich euch alles sagen werde, was der Herr antwortet. Ich verheimliche euch nichts.« 5Da entgegneten sie: »Der Herr soll als wahrhaftiger und unbestechlicher Zeuge gegen uns auftreten, wenn wir nicht jede seiner Weisungen befolgen, die er dir für uns gibt! 6Ganz gleich ob uns seine Antwort gefällt oder nicht, wir wollen auf den Herrn, unseren Gott, hören, zu dem du in unserem Auftrag betest. Wir wollen tun, was er sagt, denn dann geht es uns gut!«

7Zehn Tage später empfing Jeremia eine Botschaft vom Herrn. 8Er rief Johanan, die anderen Offiziere und alle Leute, Jung und Alt, zu sich. 9»Ihr habt mich beauftragt, eure Bitte vor Gott zu bringen«, sagte Jeremia. »So spricht der Herr, der Gott Israels: 10Wenn ihr in diesem Land wohnen bleibt, will ich euch aufbauen und nicht niederreißen, euch einpflanzen und nicht mehr entwurzeln, denn mir tut das Unheil leid, das ich über euch hereinbrechen ließ. 11Jetzt fürchtet ihr euch vor dem König von Babylonien. Aber ich, der Herr, sage: Habt keine Angst mehr vor ihm! Denn ich bin bei euch, ich werde euch schützen und aus seiner Hand retten. 12Weil ich Erbarmen mit euch habe, sorge ich dafür, dass er sich gnädig zeigt und euch hier in eurem Land bleiben lässt.

13Hört auf mich, den Herrn, euren Gott! Sagt nicht: ›Wir wollen das Land verlassen 14und nach Ägypten fliehen, wo wir nichts mehr vom Krieg sehen, keine Alarmsignale hören und nicht mehr hungern müssen. Dort wollen wir wohnen!‹ 15Denn ich, der Herr, der allmächtige Gott Israels, sage euch: Wenn ihr Judäer, die ihr nicht verschleppt worden seid, unbedingt nach Ägypten ziehen und euch dort niederlassen wollt, 16dann werden Krieg und Hunger, vor denen ihr so große Angst habt, euch gerade dort treffen. Ihr werdet in diesem Land umkommen. 17Jeder, der sich dazu entschließt, nach Ägypten zu gehen, wird im Krieg, an Hunger oder an einer Seuche sterben. Keiner entkommt dem Unheil, das ich dann über euch bringe.

18Ja, ich, der Herr, der allmächtige Gott Israels, kündige euch an: Wie mein glühender Zorn die Einwohner von Jerusalem getroffen hat, so wird er auch euch treffen, wenn ihr nach Ägypten zieht. Man wird entsetzt sein über euer Schicksal, ihr werdet verhöhnt und verachtet. Wer einen anderen verfluchen will, wünscht ihm das gleiche Unglück, das ihr erlitten habt. Eure Heimat seht ihr dann nie wieder!«

19»Ihr Judäer, die ihr noch übrig geblieben seid«, fuhr Jeremia fort, »hört, was der Herr euch sagt! Zieht nicht nach Ägypten! Denkt immer daran, dass ich euch davor gewarnt habe, 20sonst setzt ihr euer Leben aufs Spiel! Ihr habt mich beauftragt, für euch zum Herrn, eurem Gott, zu beten. Ich sollte euch seine Antwort weitergeben, und ihr habt fest versprochen, ihm zu gehorchen. 21Heute habe ich euch seine Botschaft verkündet. Doch ich weiß, ihr wollt nicht auf die Worte des Herrn, eures Gottes, hören. 22Wenn ihr wirklich in Ägypten Zuflucht sucht, werdet ihr im Krieg, an Hunger oder an einer Seuche sterben. Darauf könnt ihr euch verlassen!«