Ang 70 ka Tuig nga Pagkabihag
1Ini nga mensahi nga para sa katawhan sang Juda ginhatag sang Ginoo kay Jeremias sang ikaapat nga tuig sang paghari ni Jehoyakim nga anak ni Josia sa Juda. Ini amo ang nahauna nga tuig sang paghari ni Nebucadnezar sa Babilonia.
2Nagsiling si Propeta Jeremias sa tanan nga katawhan sang Juda kag sa tanan nga nagaestar sa Jerusalem: 3Sa sulod sang 23 ka tuig—halin sang ika-13 nga tuig sang paghari ni Josia nga anak ni Amon sa Juda hasta subong—nagapakighambal ang Ginoo sa akon. Kag padayon ko nga ginasugid sa inyo ang iya ginasiling, pero wala gid kamo magpamati. 4Kag bisan padayon nga ginpadala sang Ginoo sa inyo ang tanan niya nga alagad nga mga propeta, wala gihapon kamo magsapak ukon magpamati. 5Nagsiling ang Ginoo paagi sa sini nga mga propeta, “Magbiya na kamo sa inyo malaot nga pagginawi kag mga binuhatan agod padayon kamo nga makaestar hasta san-o sa duta nga ginhatag ko sa inyo kag sa inyo mga katigulangan. 6Indi kamo mag-alagad kag magsimba sa mga dios-dios. Indi ninyo ako pagpaakiga sa mga dios-dios nga inyo lang ginhimo, agod indi ko kamo pagsilutan.”
7Pero wala gid kamo magpamati sa Ginoo. Ginpaakig gid ninyo siya paagi sa inyo ginhimo nga mga dios-dios. Gani kamo mismo ang nagdala sang silot sa inyo kaugalingon. 8Gani amo ini ang ginasiling sang Ginoo nga Makagagahom: “Tungod wala kamo magpamati sa akon mga mensahi, 9ipasalakay ko kamo sa mga katawhan sa aminhan nga ginapanguluhan sang akon alagad nga si Haring Nebucadnezar sang Babilonia. Salakayon nila ini nga duta kag ang tanan nga pumuluyo sini, pati ang tanan nga nasyon sa palibot sini. Laglagon ko kamo sing bug-os, kag maurungan gid ang mga tawo sa matabo sa inyo kag tamayon nila kamo. Huo, malaglag gid kamo hasta san-o. 10Indi na kamo magkinasadya ukon magkinalipay. Indi na mabatian ang pagkinasadya sang bag-ong kasal. Wala na sing may maggaling sang trigo ukon magpasiga sang suga kon gab-i. 11Mangin mamingaw ining bug-os nga duta. Ini nga nasyon kag ang mga nasyon sa palibot sini magaalagad sa hari sang Babilonia sa sulod sang 70 ka tuig.
12“Pero pagkatapos sang 70 ka tuig, silutan ko ang hari sang Babilonia kag ang iya katawhan tungod sa ila sala. Himuon ko man nga mamingaw ang ila nasyon hasta san-o. 13Ipaagom ko sa ila nasyon ang tanan nga butang nga ginhambal ko kontra sa ila kag sa iban nga mga nasyon, nga ginpanghambal ni Jeremias kag nasulat sa sini nga libro. 14Ulipunon sila sang madamo nga nasyon kag sang gamhanan nga mga hari. Silutan ko sila suno sa ila mga ginhimo.”
Ang Kupa nga Puno sang Kaakig sang Dios
15Nagsiling ang Ginoo, ang Dios sang Israel sa akon, “Kuhaa sa akon kamot ining kupa nga puno sang akon kaakig kag ipainom sa tanan nga nasyon nga sa diin ginapadala ko ikaw. 16Kon makainom sila sini, magaduling-duling sila nga daw sa buang tungod sa inaway nga ipadala ko sa ila.”
17Gani ginkuha ko ang kupa sa kamot sang Ginoo kag ginpainom sa tanan nga nasyon nga sa diin ginpadala niya ako. 18Ginpainom ko ang Jerusalem, kag ang mga banwa sang Juda, pati ang ila mga hari kag mga opisyal, agod malaglag sila. Maurungan gid ang mga tawo sa matabo sa ila. Tamayon sila kag pakamalauton, subong man sang ginahimo karon sa ila. 19Ginpainom ko man ang Faraon nga hari sang Egipto, ang iya mga opisyal, mga pangulo kag ang tanan niya nga katawhan, 20pati ang tanan nga indi Egiptohanon nga nagaestar didto. Ginpainom ko man ang mga hari kag mga katawhan sang masunod nga mga lugar: Uz, mga banwa sang Filistia (nga ang mga hari sini nagdumala sa Ashkelon, Gaza, Ekron, kag Ashdod), 21Edom, Moab, Ammon, 22Tyre, Sidon, mga lugar sa tabok sang dagat, 23Dedan, Tema, Buz, mga malayo nga lugar,25:23 mga malayo nga lugar: sa literal, ang mga nagapautod sang ila patilya. 24Arabia, mga tribo sa desierto, 25Zimri, Elam, Media, 26mga lugar sa aminhan, malayo man ukon malapit—ang tanan nga ginharian sa kalibutan. Kag ang katapusan amo ang Babilonia.
27Dayon nagsiling ang Ginoo sa akon, “Ihambal sa sini nga mga nasyon nga ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel, nagasiling: Sige, mag-inom kamo sa kupa sang akon kaakig hasta nga magkalahubog kamo, magsululuka, magkalatumba kag indi na makabangon pa, tungod kay padal-an ko kamo sang inaway.
28“Pero kon indi gani sila mag-inom, silinga sila nga ako, ang Ginoo nga Makagagahom, nagasiling: Kinahanglan nga mag-inom kamo! 29Tan-awa ninyo! Ginasuguran ko na ang pagpadala sang kalaglagan sa Jerusalem, ang siyudad nga akon ginpili para padunggan ako. Karon nagahunahuna bala kamo nga indi ko kamo pagsilutan? Silutan ko gid kamo! Kay paawayon ko ang tanan nga nasyon sa bug-os nga kalibutan. Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang nagasiling sini.
30“Jeremias, isugid sa ila ang tanan ko nga ginsiling, kag silinga sila: Magangurob ang Ginoo halin sa langit; ang iya tingog magadaguob halin sa iya balaan nga puluy-an. Magangurob siya sing mabaskog sa iya katawhan. Magasinggit siya sa tanan nga nagaestar sa kalibutan pareho sang tawo nga nagasinggit samtang nagalinas sang ubas. 31Ang iya tingog mabatian sa bug-os nga kalibutan,25:31 bug-os nga kalibutan: sa literal, pinakapunta sang kalibutan. kay iakusar niya ang mga nasyon. Sentensyahan niya ang tanan nga katawhan, kag pamatyon ang mga malaot sa inaway. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
32Nagpadayon sa pagsiling ang Ginoo nga Makagagahom: “Mag-andam kamo! Ang kalaglagan magaabot sa nagkalain-lain nga mga nasyon pareho sang mabaskog nga bagyo nga halin sa pinakamalayo nga parte sang kalibutan.”
33Sa sina nga adlaw madamo ang pamatyon sang Ginoo, sa bagay nga ang mga bangkay magalalapta sa punta kag punta sang kalibutan. Wala gid sing may magpangasubo ukon magtipon ukon maglubong sa ila. Pabay-an lang sila pareho sang mga ipot sa palahalban.
34Kamo nga mga pangulo, maghibi kamo sing tudo kag magligid sa yab-ok sa pagpakita sang inyo pagpangasubo. Kay nag-abot na ang tion sa pagpatay sa inyo pareho sang pag-ihaw sang karnero. Malaglag kamo pareho sang espesyal nga kolon nga nabuka. 35Wala gid kamo sing lugar nga mapalagyuhan ukon madalaganan. 36Mabatian ang inyo mga paghibi kag pag-ugayong, kay ginlaglag sang Ginoo ang inyo katawhan. 37Ang mabuganaon nga palahalban mangin desierto tungod sa puwerte nga kaakig sang Ginoo. 38Pareho siya sang leon nga nagguwa sa iya palanaguan sa pagpangita sang tulukbon. Mangin mamingaw ang inyo duta tungod sa pagsalakay sang kaaway, kag tungod sa puwerte nga kaakig sang Ginoo.
70 års fangenskab
1Det følgende budskab om Judas folk gav Herren mig i kong Jojakims, Josias’ søns, fjerde regeringsår, det år, hvor Nebukadnezar blev konge over Babylonien.
2-3Først sagde jeg til Jerusalems indbyggere og hele Judas folk: „I 23 år, fra kong Josias af Judas 13. regeringsår og indtil nu, har Herren givet mig mange budskaber. Jeg har trofast forkyndt jer hans ord, men I har nægtet at adlyde ham. 4Gang på gang har Herren sendt sine profeter til jer, men I har vendt det døve øre til. 5Hver gang sagde Herren: Vend om fra jeres onde tanker og handlinger, så skal I få lov til at blive i det land, Herren gav jer, for at I altid skulle bo der. 6Gør mig ikke vred ved at dyrke de afguder, I selv fremstiller. Men hvis I adlyder mig, vil det gå jer godt.”
7Dernæst bragte jeg dem et nyt budskab fra Herren: „I har ikke villet adlyde mig og er blevet ved med at provokere mig med jeres afgudsdyrkelse. Derfor kan I takke jer selv for den straf, I får. 8Jeg er Herren, den Almægtige, og fordi I ikke ville høre på mig, 9vil jeg nu samle alle hærene fra nord under kong Nebukadnezar, som jeg har udvalgt til at være mit redskab. Han vil føre krig mod dette land og dets befolkning og de øvrige nationer omkring jer. Jeg vil slå hårdt ned på jer og lægge landet i ruiner i lang tid,25,9 Ordret „for evigt”, men det hebraiske ord betyder blot en uafgrænset tidsperiode. så I bliver til hån og spot. 10Jeg vil sørge for, at glæden forsvinder fra landet, at alle bryllupsfester ophører, at kværnen standser og husene ligger hen i mørke. 11Hele landet kommer til at ligge brak som en ødemark, og Israel og nabofolkene skal være under babylonisk herredømme i 70 år.
12Når de 70 år er gået, vil jeg straffe Babyloniens konge og hans folk for deres synd, så deres land bliver til ørken, 13og jeg vil bringe alle de rædsler over babylonierne, som jeg har truet med i denne bog. Jeg vil udføre den straf, som Jeremias har forkyndt over nationerne. 14Mange nationer og store konger vil besejre dem og gøre dem til slaver, sådan som de selv gjorde Israels folk til slaver. Jeg vil gengælde dem alt det onde, de har gjort imod mit folk.”
Guds vredes bæger
15Derefter talte Herren, Israels Gud, til mig i et syn: „Her, tag dette bæger! Det er fyldt til randen med min vredes vin. Alle de nationer, jeg sender dig til, skal drikke af bægeret. 16Når de har drukket, vil de blive øre af skræk over de krigsrædsler, jeg sender over dem.”
17Så tog jeg bægeret med Herrens vrede, og alle de folkeslag, Herren sendte mig til, tvang jeg til at drikke af hans vredes bæger. 18Jeg begyndte med Jerusalem og de omliggende byer i Juda, hvis konger og ledere drak af Guds vredes vin. Det hele skal lægges i ruiner til skræk og advarsel for resten af verden. 19-20Så kom jeg til Egypten, til Farao og hans hof, til hans embedsmænd, hele det egyptiske folk og alle de fremmede, som bor i landet. Også de drak af Herrens forfærdelige bæger. Så kom turen til kongerne i landet Utz og til kongerne i filisterbyerne Ashkalon, Gaza, Ekron og den tilbageværende rest af Ashdods indbyggere. 21Derefter kom jeg til Edom, Moab og Ammon, 22alle kongerne i Tyrus, Sidon og rundt omkring på Middelhavskysten. 23Så kom jeg til byerne Dedan, Tema og Buz, 24alle de arabiske konger og nomadestammer i ørkenen, 25alle Zimris, Elams og Mediens konger. 26Selv konger i fjerne riger mod nord måtte en efter en stå for tur, alle verdens nationer, også Babyloniens konge måtte drikke af Herrens vredes bæger.
27Så sagde Herren til mig: „Sig til dem: Hør hvad Herren, den Almægtige, Israels Gud siger: ‚Drik af mit vredes bæger, til I er fulde og brækker jer og ikke kan rejse jer igen, for I skal opleve frygtelige krige.’ 28Hvis de nægter at drikke af bægeret, skal du sige til dem: ‚Herren, den Almægtige, befaler jer at drikke! Der er ingen vej udenom! 29Jeg begyndte med at straffe min egen, udvalgte by. Skulle jeg så lade jer gå fri? Nej, I kan ikke undslippe straffen. Jeg erklærer krig mod samtlige jordens nationer.’
30Jeremias, du skal profetere imod dem og sige: ‚Herren tordner imod sit eget folk fra sin hellige bolig i Himlen. Og imod resten af jordens befolkning råber han som arbejderne, der tramper druer i vinpersen. 31Krigsråbet når ud til jordens fjerneste afkroge. Han dømmer menneskeheden og alle verdens nationer, han fælder alle onde på jorden med sit sværd. 32Se, siger Herren, den Almægtige, straffen skal brede sig fra folk til folk som en voldsom orkan, der kommer fra jordens ender. 33Den dag vil ligene af de døde ligge henslængt i hele verden. De vil ligge som affald på jorden, uden at nogen sørger over dem eller begraver dem.’ ”
34Klag og græd, I onde ledere! Rul jer i støvet, I folkenes herskere! Timen er kommet, da I skal knuses og spredes som potteskår ud over jorden. 35I får ingen mulighed for at undslippe, det er ude med jer!
36Hør fyrsternes og magthavernes desperate skrig. Herren har raseret deres lande. 37Fredelige landskaber bliver til ørken på grund af Herrens voldsomme vrede. 38Han er kommet frem fra sit skjul som en løve på jagt for at ødelægge dem og deres land med sit frygtelige sværd og sin voldsomme vrede.
