Ang Sala sang Juda kag ang Silot sa Iya
1Nagsiling ang Ginoo, “Kamo nga katawhan sang Juda, ang inyo mga sala gin-inggreb sa inyo matig-a nga mga tagipusuon, pareho sang mga pulong nga gin-inggreb sa bato ukon sa mga sulosungay nga mga pamusod sang inyo mga halaran. 2Bisan ang inyo mga kabataan nagasimba sa inyo mga halaran kag sa mga hulohaligi nga simbolo sang diosa nga si Ashera sa idalom sang madabong nga mga kahoy kag sa ibabaw sang mga bukid, 3pati na sa mga bukid sa uma. Gani ipakuha ko sa inyo mga kaaway ang inyo mga manggad kag mga pagkabutang, pati na ang inyo mga simbahan sa mataas nga mga lugar, tungod sa sala nga nahimo sang bug-os ninyo nga nasyon. 4Madula sa inyo ang duta nga ginhatag ko sa inyo. Ipaulipon ko kamo sa inyo mga kaaway sa duta nga wala ninyo mahibalui, tungod kay ginpaakig gid ninyo ako pareho sang nagadabadaba nga kalayo nga indi mapatay.”
5Nagsiling pa gid ang Ginoo, “Pakamalauton ko ang tawo nga nagabiya sa akon kag nagasalig sa tawo lang. 6Pareho siya sa kahoy-kahoy sa desierto nga wala sing maayo nga palaabuton. Magaestar siya sa mamala kag maasin nga duta nga wala sing may nagaestar. 7Pero bulahan ang tawo nga nagasalig sa akon, nga ang iya paglaom ara lang sa akon. 8Pareho siya sa kahoy nga gintanom sa higad sang sapa, nga nagapangalapkap ang iya mga gamot pakadto sa tubig. Ini nga kahoy wala mahadlok kon mag-abot ang tig-ilinit ukon ang malawig nga tingadlaw. Ang iya mga dahon permi lang berde kag wala untat ang iya pagpamunga.
9“Dayaon gid ang tagipusuon sang tawo kag puwerte gid kalaot. Wala sing may makatungkad kon daw ano gid ini kalaot. 10Pero ako, ang Ginoo, nakahibalo kon ano ang ara sa tagipusuon kag hunahuna sang tawo. Balusan ko ang kada isa suno sa iya pagginawi kag mga binuhatan. 11Ang tawo nga nakaangkon sang manggad sa malain nga paagi pareho siya sang pispis nga naglumlom sa itlog nga indi iya. Sa ulihi, sa tunga-tunga sang iya pagpangabuhi, madula ang iya manggad kag magaguwa nga buang-buang siya.”
12O Ginoo, ang imo templo amo ang imo matahom nga trono halin pa sang una. 13Ikaw Ginoo, ang paglaom sang Israel. Mahuy-an gid ang tanan nga nagabiya sa imo. Ilubong gid sila sa idalom sang duta, kay ginsikway nila ikaw, ang tuburan nga nagahatag sang kabuhi.
14O Ginoo, ayuha ako kag magaayo ako; luwasa ako kag maluwas ako. Kay ikaw ang akon ginadayaw. 15Nagasiling ang mga tawo sa akon, “Diin na atong ginasiling sang Ginoo? Ngaa nga wala pa ini matabo?” 16O Ginoo, wala ako magpatumbaya sa akon buluhaton bilang manugbantay sang imo katawhan. Wala gid ako nagpilit sa imo nga padal-an sila sang kalaglagan. Nahibaluan mo ang akon mga ginsiling. 17Indi ako pagpahadluka, kay ikaw ang akon dalangpan sa tion sang kalaglagan. 18Pakahuy-i kag pahadluka ang mga nagahingabot sa akon, pero ako iya indi. Padal-i sila sang kalaglagan agod malaglag sila sing bug-os.
Ang Adlaw nga Inugpahuway
19Nagsiling ang Ginoo sa akon, “Magtindog ka sa mga puwertahan sang Jerusalem. Didto ka mag-una tindog sa puwertahan nga ginaagyan sang mga hari sang Juda, kag dayon sa iban pa nga puwertahan. 20Kag silinga ang mga tawo, ‘Pamatii ninyo ang mensahi sang Ginoo, kamo nga mga hari kag katawhan sang Juda, kag kamo tanan nga nagaestar sa Jerusalem nga nagaagi sa sini nga mga puwertahan. 21Amo ini ang ginasiling sang Ginoo: Kon ginahatagan ninyo sang bili ang inyo kaugalingon, indi kamo magdala sang inyo mga balaligya sa puwertahan sang Jerusalem sa Adlaw nga Inugpahuway. 22Huo, indi gid kamo mag-obra ukon magdala sang inyo mga balaligya halin sa inyo nga balay sa sini nga adlaw. Kabiga ninyo ini nga isa ka pinasahi nga adlaw. Ginmando ko ini sa inyo mga katigulangan, 23pero wala gid sila magpamati sa akon. Mga matig-a sila sang ulo! Indi nila pagbatunon ang akon pagdisiplina sa ila. 24Pero kon magtuman lang kamo sa akon, nga indi kamo mag-obra ukon magdala sang inyo mga balaligya sa mga puwertahan sang Jerusalem sa Adlaw nga Inugpahuway, kundi kabigon ninyo ini nga isa ka pinasahi nga adlaw, 25pakamaayuhon ko kamo. May ara gid permi nga hari nga magagahom diri sa Jerusalem nga kaliwat ni David. Magasakay ang hari kag ang iya mga opisyal sa mga karwahe kag mga kabayo kag magaparada pasulod sa mga puwertahan sang siyudad, kaupod sang katawhan sang Juda kag Jerusalem. Kag ini nga siyudad sang Jerusalem pagaestaran hasta san-o. 26Magasimba ang mga tawo sa templo sang Ginoo halin sa mga lugar sa palibot sang Jerusalem kag sa mga banwa sang Juda kag Benjamin, kag halin sa mga bulobukid sa nakatundan,17:26 mga bulobukid sa nakatundan: sa Hebreo, Shefela. sa mga kabukiran, kag sa Negev. Magadala sila sa templo sang mga halad nga ginasunog kag sang iban pa nga mga halad, pareho sang halad nga regalo, halad sa pagpasalamat, kag mga insenso. 27Pero kon indi kamo magsunod sa akon kag indi ninyo pagkabigon nga pinasahi nga adlaw ang Adlaw nga Inugpahuway, kag magdala kamo sang inyo mga balaligya sa mga puwertahan sang Jerusalem sa sina nga adlaw, pagasunugon ko ang mga puwertahan sang Jerusalem pati ang mabakod nga mga parte sang sini nga siyudad, kag wala gid sing may makapatay sa sini nga kalayo.’ ”
Ang Kasalanan at Kaparusahan ng Juda
1Sinabi ng Panginoon, “Mga taga-Juda, nakaukit sa matigas ninyong mga puso ang mga kasalanan nʼyo na parang mga salitang nakaukit sa bato o sa sungay na nasa sulok ng mga altar ninyo. 2Kahit ang mga anak ninyoʼy sumasamba sa mga altar nʼyo at sa mga posteng simbolo ng diosang si Ashera sa ilalim ng mayayabong na puno at sa itaas ng mga bundok. 3Kaya ipapasamsam ko sa mga kaaway nʼyo ang mga kayamanan at ari-arian nʼyo, pati ang mga sambahan nʼyo sa matataas na lugar, dahil sa mga kasalanang ginawa ninyo sa buong bansa. 4Mawawala sa inyo ang lupaing ibinigay ko. Ipapaalipin ko kayo sa mga kaaway nʼyo sa lupaing hindi nʼyo alam, dahil ginalit nʼyo ako na parang nagniningas na apoy na hindi mamamatay magpakailanman.”
5Sinabi pa ng Panginoon, “Isusumpa ko ang taong lumalayo sa akin at nagtitiwala lamang sa tao. 6Matutulad siya sa isang maliit na punongkahoy sa ilang na walang magandang kinabukasan. Maninirahan siya sa tigang at maalat na lupain na walang ibang nakatira. 7Pero mapalad ang taong nagtitiwala at lubos na umaasa lamang sa akin. 8Matutulad siya sa punongkahoy na itinanim sa tabi ng ilog na ang mga ugat ay umaabot sa tubig. Ang punongkahoy na itoʼy hindi manganganib, dumating man ang tag-init o mahabang tag-araw. Palaging sariwa ang mga dahon nito at walang tigil ang pamumunga.
9“Ang puso ng tao ay mandaraya higit sa lahat, at lubos na masama. Sino ang nakakaalam kung gaano ito kasama? 10Pero ako, ang Panginoon, alam ko ang puso at isip ng tao. Gagantihan ko ang bawat isa ayon sa pag-uugali at mga gawa niya. 11Ang taong yumaman sa masamang paraan ay parang ibon na nililimliman ang hindi niya itlog. Sa bandang huli, sa kalagitnaan ng buhay niya, mawawala ang kayamanan niya at lalabas na siyaʼy hangal.”
12O Panginoon, ang templo nʼyo po ang inyong magandang trono mula pa noon. 13Kayo po Panginoon, ang pag-asa ng Israel. Mapapahiya ang lahat ng magtatakwil sa inyo. Malilibing po sila sa ilalim ng lupa, dahil itinakwil po nila kayo, kayo na bukal na nagbibigay ng buhay.
14Panginoon, pagalingin nʼyo po ako at gagaling ako; iligtas nʼyo po ako at maliligtas ako. At kayo lang ang tangi kong pupurihin. 15Sinabi po sa akin ng mga tao, “Nasaan na ang mga sinabi ng Panginoon? Bakit hindi pa rin ito nangyayari hanggang ngayon?” 16O Panginoon, hindi po ako naging pabaya sa gawain ko bilang tagapagbantay ng mga mamamayan ninyo. Hindi ko po hinangad na ipahamak nʼyo sila. Alam po ninyo ang mga sinabi ko. 17Huwag nʼyo po akong takutin, dahil kayo ang kanlungan ko sa panahon ng kapahamakan. 18Takutin at hiyain nʼyo po ang mga umuusig sa akin. Pero huwag nʼyo itong gawin sa akin. Padalhan nʼyo po sila ng kapahamakan para malipol sila nang lubusan.
Ang Araw ng Pamamahinga
19Sinabi sa akin ng Panginoon, “Pumunta ka sa mga pintuan ng Jerusalem. Tumayo ka muna sa pintuan na dinadaanan ng mga hari ng Juda at pagkatapos, sa iba pang mga pintuan. 20At sabihin mo sa mga tao, ‘Pakinggan nʼyo ang mensahe ng Panginoon, kayong mga hari at mga taga-Juda, pati kayong mga nakatira sa Jerusalem na dumadaan sa mga pintuang ito. 21Ito ang sinasabi ng Panginoon: Kung pinahahalagahan ninyo ang inyong sarili, huwag kayong magtatrabaho o magdadala ng anumang mga paninda sa mga pintuan ng Jerusalem sa Araw ng Pamamahinga. 22Totoo yan, huwag kayong magtatrabaho o magdadala ng mga paninda mula sa mga bahay nʼyo sa araw na ito. Ituring nʼyo itong natatanging araw. Iniutos ko ito sa mga ninuno nʼyo, 23pero hindi sila nakinig sa akin. Matitigas ang ulo nila! Ayaw nilang tanggapin ang mga pagtuturo ko sa kanila. 24Pero kung susunod lang kayo sa akin na hindi kayo magtatrabaho o magdadala ng mga paninda sa pintuan ng Jerusalem sa Araw ng Pamamahinga, at ituturing nʼyo itong banal na araw 25ay pagpapalain ko kayo. Palaging magkakaroon ng haring maghahari rito sa Jerusalem na mula sa angkan ni David. Sila at ang mga tagapamahala nila ay paparada na nakasakay sa mga karwahe at mga kabayo papasok sa pintuan ng lungsod kasama ng mga taga-Juda at taga-Jerusalem. At ang lungsod na ito ng Jerusalem ay mananatiling lungsod magpakailanman. 26At darating ang mga tao na sasamba sa templo ng Panginoon mula sa mga lugar sa paligid ng Jerusalem, sa mga bayan ng Juda, at Benjamin, at mula sa mga kaburulan sa kanluran, sa mga kabundukan, at sa Negev. Magdadala sila ng mga handog na sinusunog, at iba pang mga handog, gaya ng handog na pagpaparangal sa Panginoon, handog ng pasasalamat, at mga insenso. 27Pero kung hindi kayo susunod sa akin, at hindi nʼyo ituturing na banal ang Araw ng Pamamahinga at magdadala kayo ng mga paninda sa mga pintuan ng Jerusalem sa araw na iyon, susunugin ko ang mga pintuan ng Jerusalem pati ang matitibay na bahagi ng lungsod na ito, at walang makakapatay ng sunog na iyon!’ ”
