Jeremias 13 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Jeremias 13:1-27

Ang Paanggid Parte sa Linen nga Wagkos

1Nagsiling ang Ginoo sa akon, “Lakat kag bakal sang linen nga wagkos, kag iwagkos ini sa imo hawak. Pero indi mo ini paglabhan.” 2Gani nagbakal ako sang wagkos kag ginwagkos ini sa akon hawak, suno sa ginsiling sang Ginoo.

3Dayon nagsiling liwat ang Ginoo sa akon, 4“Huksa ang wagkos nga imo ginbakal kag maglakat ka sa may Suba sang Eufrates13:4 Suba sang Eufrates: sa Hebreo, Perath. Amo man sa bersikulo 5, 6, 7. kag tagua didto ang wagkos sa may guhab sang bato.” 5Gani nagkadto ako sa Suba sang Eufrates kag gintago ko ini didto suno sa ginsiling sang Ginoo sa akon.

6Pagkaligad sang malawig nga tion, nagsiling liwat ang Ginoo sa akon, “Magkadto ka sa Suba sang Eufrates kag kuhaa ang wagkos nga ginpatago ko sa imo didto.” 7Gani nagkadto ako sa Suba sang Eufrates kag ginkuha ko ang wagkos sa gintaguan ko sini, pero gabok na ini kag indi na gid mapuslan. 8-9Dayon nagsiling ang Ginoo sa akon, “Pareho man sina ang matabo sa bugal sang Juda kag sa dako nga bugal sang Jerusalem. 10Ining malaot nga mga tawo indi magtuman sa akon mga pulong. Ginasunod nila ang katig-a sang ila tagipusuon, kag nagaalagad kag nagasimba sila sa iban nga mga dios. Gani mangin pareho gid sila sa wagkos nga indi na gid mapuslan. 11Subong nga ang wagkos nagahugot sa hawak sang isa ka tawo, gusto ko man nga ang bug-os nga katawhan sang Israel kag Juda mag-uyat sing hugot sa akon. Ginhimo ko sila nga akon katawhan para sa akon kadayawan kag kadungganan, pero indi sila magpamati sa akon. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”

Ang Paanggid Parte sa Panit nga Suludlan sang Bino

12“Jeremias, silinga ang katawhan sang Israel nga ako, ang Ginoo, ang Dios sang Israel nagasiling, ‘Ang tanan ninyo nga panit nga suludlan sang bino mapuno sang bino.’ Kag kon magsiling sila sa imo, ‘Nahibaluan na namon nga mapuno sang bino ang tanan namon nga panit nga suludlan,’ 13sabton mo sila nga amo ini ang buot ko silingon: ‘Silutan ko ang tanan nga pumuluyo sang sini nga duta pareho nga daw hubugon ko sila sang bino. Huo, silutan ko, ang mga hari nga kaliwat ni David, mga pari, mga propeta kag ang tanan nga pumuluyo sang Jerusalem. 14Bungguon ko sila sa isa kag isa, ginikanan kag kabataan. Indi gid ako maluoy sa pagpamatay sa ila. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.’ ”

Paandam Batok sa Pagpabugal

15Magpamati kamo sing maayo, kag indi kamo magpabugal, kay naghambal ang Ginoo. 16Padunggi ninyo ang Ginoo nga inyo Dios samtang wala pa niya mapadala ang kadulom, kag samtang wala pa kamo masandad sa madulom nga mga bukid. Ang kasanag nga inyo ginalauman himuon niya nga puwerte nga kadulom. 17Kon indi pa gid gani kamo magpamati, magahibi ako sa tago tungod sa inyo bugal. Magahibi ako sing tudo nga nagatululo ang akon mga luha, kay pagabihagon kamo nga katawhan sang Ginoo.

18Ginsugo ako sang Ginoo nga silingon ang hari kag ang iya iloy nga magpanaog sa ila trono kay madali na lang kuhaon sa ila ulo ang ila matahom nga mga korona. 19Pagasiradhan ang mga puwertahan sang mga banwa sang Negev; wala na sing may makasulod ukon makaguwa didto. Pagabihagon ang tanan nga katawhan sang Juda.

20Tan-awa ang mga kaaway nga nagapadulong halin sa aminhan. Jerusalem, diin na bala ang imo mga pumuluyo nga imo ginapabugal, nga gintugyan ko sa imo nga imo tatapon? 21Ano ang batyagon mo kon ang imo kadampig nga nasyon magagahom sa imo? Indi ayhan magabatyag ka sing kasakit pareho sa isa ka babayi nga manugbata? 22Kon magpamangkot ka sa imo kaugalingon kon ngaa ginlaglag ka pareho sang babayi nga gin-gisi ang iya bayo kag ginhimuslan, ini tungod sa imo madamo nga mga sala. 23Mailisan bala sang isa ka maitom nga tawo13:23 maitom nga tawo: sa Hebreo, taga-Cush; ukon, taga-Etiopia. ang kolor sang iya panit? Mailisan man bala sang sapat nga leopardo ang iya mga pintok-pintok? Siyempre indi! Gani kamo man, mga taga-Jerusalem, indi kamo makahimo sing maayo, kay nangin batasan na ninyo ang paghimo sing malain.

24-25Nagsiling ang Ginoo, “Laptahon ko kamo pareho sang upa nga ginapalid sang hangin nga halin sa desierto. Amo ini ang inyo kapalaran nga ginbuot ko para sa inyo, tungod kay ginkalimtan ninyo ako, kag nagsalig kamo sa indi matuod nga mga dios. 26Ubahan ko kamo agod pakahuy-an. 27Nakita ko ang inyo makangilil-ad nga mga buhat nga amo ang pagsimba sa mga dios-dios sa mga bukid kag sa mga uma. Pareho kamo sa babayi nga nagpanginlalaki nga puwerte ang kailigbon, ukon pareho sa makahuluya nga babayi nga nagabaligya sang iya lawas. Kaluluoy kamo, mga taga-Jerusalem! Hasta san-o pa bala kamo magpabilin nga mahigko?”

Hoffnung für Alle

Jeremia 13:1-27

Das Maß der Sünden Judas ist voll

(Kapitel 13–20)

Der verrottete Gürtel

1Der Herr sprach zu mir: »Kauf dir einen Gürtel aus Leinen, binde ihn dir um und sorg dafür, dass er nicht nass wird!« 2Ich kaufte einen Gürtel und legte ihn an, so wie der Herr es mir befohlen hatte. 3Dann gab er mir noch einen Auftrag: 4»Geh mit deinem neuen Gürtel an den Euphrat13,4 Oder: nach Para (ein Ort in der Nähe von Jeremias Heimatstadt Anatot). und versteck ihn dort in einer Felsspalte!« 5Wieder tat ich, was der Herr mir gesagt hatte, ging zum Euphrat und versteckte den Gürtel dort. 6Nach langer Zeit sprach der Herr zu mir: »Geh zurück an den Euphrat und hol den Gürtel, den du auf meinen Befehl dort versteckt hast!« 7Da wanderte ich wieder zum Euphrat und holte den Gürtel aus seinem Versteck hervor. Doch er war verrottet und zu nichts mehr zu gebrauchen.

8Der Herr sprach zu mir: 9»Genauso werde ich den Hochmut der Bewohner von Jerusalem und ganz Juda zunichtemachen. 10Sie sind ein boshaftes Volk, das sich weigert, auf mich zu hören, und tut, wozu sein Eigensinn es treibt. Anderen Göttern laufen sie nach, dienen ihnen und beten sie an – darum werden sie diesem Gürtel gleichen, der zu nichts mehr zu gebrauchen ist! 11Wie sich ein Mann seinen Gürtel um die Hüften bindet, so wollte ich, der Herr, mich mit Israel und Juda verbinden. Mein Volk sollten sie sein, meinen Namen bekannt machen, mir Lob und Ehre bringen – doch sie haben mir nicht gehorcht!«

Die Weinkrüge sind voll

12»Sag ihnen: ›So spricht der Herr, der Gott Israels: Weinkrüge sind dazu da, dass man sie füllt.‹ Wenn sie dir entgegnen: ›Das weiß doch jeder, dass Weinkrüge voll sein müssen!‹, 13dann antworte: ›Der Herr kündigt euch an: Die Bewohner dieses Landes, die Könige, die als Nachkommen von David regieren, die Priester und Propheten, ja, alle Einwohner von Jerusalem – sie sind die Krüge, und ich werde sie mit Wein füllen, bis sie betrunken sind! 14Und dann schlage ich sie gegeneinander, so dass einer am anderen zerbricht, die Väter und die Söhne. Ich werde kein Mitleid mit ihnen haben und sie nicht schonen, sondern sie erbarmungslos zerschmettern. Darauf gebe ich, der Herr, mein Wort.‹«

Nehmt Gottes Warnung ernst!

15Der Herr hat zu euch gesprochen, darum seid nicht überheblich, sondern hört genau zu und nehmt es euch zu Herzen! 16Ehrt den Herrn, euren Gott, bevor er die Nacht hereinbrechen lässt und ihr in der Dämmerung auf den Hügeln umherstolpert, ehe er das Licht, auf das ihr wartet, in tiefe Nacht und hoffnungslose Dunkelheit verwandelt. 17Doch wenn ihr seine Warnungen in den Wind schlagt, werde ich heimlich über euren Hochmut weinen; dann kann ich meine Tränen nicht mehr zurückhalten, weil Gottes Volk, seine Herde, in die Gefangenschaft getrieben wird.

Eine Botschaft für König Jojachin

18Der Herr sagt: »Richtet dem König und seiner Mutter aus: Steigt herab vom Thron und setzt euch auf den Boden, denn die Zeit eurer glanzvollen Herrschaft ist vorbei! 19Die Städte im Süden von Juda werden belagert, und niemand kann zu ihnen durchkommen. Ganz Juda wird in die Gefangenschaft verschleppt.«

Jerusalem wird geschändet

20»Jerusalem, siehst du, wie deine Feinde von Norden her kommen? Was soll nun aus deiner Herde werden, die du beschützen solltest und auf die du so stolz warst? 21Was wirst du sagen, wenn ich die als Herren über dich einsetze, die du für deine Freunde hieltest? Schmerzen werden dich überfallen wie die Wehen eine schwangere Frau. 22Und wenn du dich dann fragst: ›Warum trifft mich dieses Unheil?‹, dann sollst du wissen: Wegen deiner unzähligen Sünden reißt man dir jetzt dein Kleid hoch und tut dir Gewalt an.

23Sag mir: Kann ein dunkelhäutiger Mensch etwa seine Hautfarbe wechseln oder ein Leopard sein geflecktes Fell? Genauso wenig kannst du Gutes tun, die du ans Böse gewöhnt bist! 24Zerstreuen werde ich deine Einwohner wie Spreu im Wüstenwind!

25Dieses Los erwartet dich, das ist der gerechte Lohn, den ich dir gebe, weil du mich vergessen und falschen Göttern geglaubt hast. Darauf gebe ich, der Herr, mein Wort! 26Wegen deiner Untreue werde auch ich dir jetzt das Kleid hochreißen, hoch bis über dein Gesicht, damit alle dich nackt sehen. 27Dein ständiges Ehebrechen, dein aufreizendes Lachen und deine schamlose Hurerei: Das alles ist mir nicht entgangen! Auf den Hügeln und Feldern hast du abscheuliche Götzen verehrt. Wehe dir, Jerusalem! Wie lange soll das noch so weitergehen? Willst du denn nie wieder rein werden?«