Ang mga Reklamo ni Jeremias
1O Ginoo, kon may reklamo ako kontra sa imo, nagaguwa nga husto ka. Pero karon may pamangkot ako parte sa imo hustisya: Ngaa bala nga nagauswag ang mga malaot? Ngaa nagakabuhi nga matawhay ang mga tawo nga nagaluib sa imo? 2Ginpakamaayo mo sila pareho sang kahoy nga nakapanggamot, nga nagtubo kag nagpamunga. Ginadayaw ka nila sa ila lang baba kag indi halin sa ila tagipusuon. 3Pero kilala mo ako, O Ginoo. Nakita mo ang akon mga ginahimo kag nahibaluan mo kon ano ang akon pagkilala sa imo. Guyura ini nga mga tawo pareho sang mga karnero nga ilihawon. Paina sila para ihawon. 4Hasta san-o pa bala ang pagmala sang duta kag ang pagkalaya sang mga hilamon? Nagakalamatay ang mga sapat kag ang mga pispis tungod sa kalautan sang mga katawhan nga nagaestar sa sini nga duta. Nagasiling pa sila, “Wala nagapahilabot ang Dios sa aton madangatan.”
Ang Sabat sang Dios
5Nagsabat ang Ginoo, “Jeremias, kon ginakapuyan ka gani sa pagpalumba sa mga tawo, ano pa ayhan sa mga kabayo? Kon nagakadasma ka gani sa mahawan nga lugar, ano pa ayhan sa kagulangan nga malapit sa Suba sang Jordan? 6Bisan ang imo mga utod nga lalaki kag mga paryente nagluib sa imo. Nagreklamo sila kag nagplano sing malain kontra sa imo. Indi ka magsalig sa ila bisan maayo pa ang ila ihambal sa imo.
7“Sikwayon ko ang akon katawhan, ang nasyon nga akon ginapanag-iyahan. Itugyan ko ang akon hinigugma nga katawhan sa kamot sang ila mga kaaway. 8Nagbato sila sa akon pareho sang nagangurob nga leon sa kagulangan, gani ginakaugtan ko sila. 9Nangin makangilil-ad sila sa akon pareho sang pispis nga nagapangdagit. Kag sila mismo ginalibutan sang mga pispis nga nagapangdagit. Ipatipon ko ang tanan nga mapintas nga mga sapat sa pagkaon sa ila. 10Laglagon sang madamo nga mga pangulo ang Juda nga ginakabig ko nga akon talamnan sang ubas. Tasak-tasakon nila ining matahom ko nga duta kag himuon nga kamingawan. 11Himuon nila ini nga isa ka mamingaw nga lugar kag wala na sing pulos sa akon atubangan. Mangin kamingawan ini, kay wala na sing may magakabalaka sini. 12Magaabot ang mga manuglaglag sa mahawan nga mga bukid sa desierto sa paglaglag sang bug-os nga duta, kag wala gid sing may makapalagyo. 13Magatanom ang akon katawhan sang trigo, pero magaani sila sang mga tunok. Magapangabudlay sila sing tudo-tudo, pero wala sila sing may makuha. Magaani sila sang kahuy-anan tungod sa akon puwerte nga kaakig.”
14Nagsiling pa gid ang Ginoo, “Amo ini ang himuon ko sa tanan nga malaot nga nasyon sa palibot sang Israel, nga nagahingabot sa duta nga ginhatag ko sa akon katawhan bilang ila palanublion: Pahalinon ko sila sa ila duta, subong nga pahalinon ko ang mga taga-Juda sa ila duta. 15Pero sa ulihi, kaluoyan ko liwat ini nga mga nasyon kag ibalik ko sila sa ila kaugalingon nga duta. 16Kag kon batunon nila sing tinagipusuon ang pagtuluohan sang akon katawhan kag magsumpa sa akon ngalan, subong nga gintudluan nila sadto ang akon katawhan sa pagsumpa sa ngalan ni Baal, mangin bahin man sila sang akon katawhan. 17Pero kon may ara nga nasyon nga indi magtuman sa akon, pahalinon ko gid sila sa ila duta kag laglagon. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
Gud må straffe sit troløse folk
1Herre, jeg ved godt, at retten altid er på din side i hvilken som helst sag. Men tillad mig alligevel at stille nogle spørgsmål angående retfærdighed: Hvordan kan det være, at det går de gudløse godt? Hvordan kan de troløse trives og være trygge? 2Du har sat dem her på jorden, plantet dem som træer. Du lader dem slå rod, trives og bære frugt. De nævner dit navn, men er i virkeligheden ligeglade med dig. 3Herre, du kender mine inderste tanker og motiver, du ved, at jeg ærer og adlyder dig. Vil du ikke holde dom over de onde, trække af sted med dem som hjælpeløse får, der føres til slagtning? 4De onde tror ikke på, at du ser, hvad de laver. Græsset visner, dyr og fugle dør på grund af ondskaben i landet. Hvor længe skal det fortsætte?
5Herren svarede: „Hvis du ikke kan klare at løbe om kap med mennesker, hvordan kan du så løbe om kap med heste? Hvis du giver op i et fredeligt og åbent landskab, hvordan vil du så klare dig mod farerne i Jordandalens krat? 6Selv din egen familie har slået hånden af dig. De jagter dig med høje råb. Når de taler venligt til dig, skal du ikke tro dem.”
7Herren fortsatte: „Jeg opgiver Judas folk, som ellers er mit ejendomsfolk, og jeg udleverer dem til deres fjender. 8Mit folk raser imod mig som en løve i skoven. Derfor er jeg nødt til at vende dem ryggen. 9Mit ejendomsfolk bliver hyæners bytte, gribbene flokkes om det. Lad fremmede folkeslag kaste sig over det for at få del i byttet. 10Fremmede hære skal angribe min vingård. De tramper vinstokkene ned og raserer min ejendom. 11Den bliver en ødemark, som ingen længere bryder sig om. 12Over ørkenens nøgne høje kommer de fremmede hære myldrende. De hære jeg sender, hærger landet fra ende til anden, og ingen undslipper. 13Mit folk såede hvede, men høster torne. De sled til ingen nytte og bliver skuffet over den manglende høst, for jeg vil straffe dem.
14Men jeg har også et budskab vedrørende de onde nabofolk, der angriber det land, jeg gav mit folk: Ligesom jeg rykker judæerne op fra deres land, vil jeg også rykke nabofolkene op fra deres lande. 15Men senere vil jeg være barmhjertig og føre dem tilbage til deres egne lande. 16Hvis de derefter vil antage mig som deres Gud i stedet for Ba’al, skal de få en plads iblandt mit folk. 17Men de folkeslag, der nægter at adlyde mig, udrydder jeg fuldstændigt,” siger Herren.
