Jeremias 11 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Jeremias 11:1-23

Wala Gintuman sang Juda ang Kasugtanan

1Nagsiling liwat ang Ginoo kay Jeremias, 2“Padumduma ang mga taga-Juda kag taga-Jerusalem sang mga tulumanon sang amon kasugtanan. 3Silinga sila nga ako, ang Ginoo, ang Dios sang Israel, nagasiling nga pakamalauton ko ang tawo nga indi magtuman sa mga tulumanon sa sini nga kasugtanan. 4Ini nga mga tulumanon ginpatuman ko sa inyo mga katigulangan sang ginpaguwa ko sila sa Egipto, ang lugar nga pareho sa nagadabadaba nga hurnohan nga tunawan sang salsalon. Nagsiling ako sa ila, ‘Kon tumanon ninyo ako kag ang tanan ko nga mga sugo, mangin katawhan ko kamo kag ako mangin Dios ninyo. 5Dayon tumanon ko ang akon ginsumpa sa inyo mga katigulangan nga hatagan ko sila sang maayo kag mapatubason nga duta11:5 maayo… duta: sa literal, duta nga nagailig ang gatas kag dugos.—ang duta nga inyo ginapanag-iyahan subong.’ ”

Nagsabat ako, “Kabay pa, Ginoo.”

6Nagsiling liwat ang Ginoo sa akon, “Isugid ini nga mga mensahi sa mga banwa sang Juda kag sa mga dalan sang Jerusalem: ‘Dumduma ninyo kag tumana ang mga tulumanon sa sini nga kasugtanan. 7Halin pa sang tion nga ginpaguwa ko ang inyo mga katigulangan sa Egipto hasta subong, liwat-liwat ko sila nga ginpaandaman nga tumanon nila ako. 8Pero wala gid sila magpamati ukon magsapak. Sa baylo, ginsunod nila ang katig-a sang ila malaot nga tagipusuon. Ginsugo ko sila nga tumanon nila ang kasugtanan, pero wala gid nila pagtumana. Gani ginpadal-an ko sila sang tanan nga pagpakamalaot nga nasulat sa sini nga kasugtanan.’ ”

9Nagsiling pa gid ang Ginoo sa akon, “May nagplano kontra sa akon sa mga pumuluyo sang Juda kag Jerusalem. 10Ginsunod nila ang mga sala sang ila mga katigulangan nga indi gid magpamati sa akon mga pulong. Nagsimba sila sa mga dios-dios. Pareho nga ginlapas sang katawhan sang Israel kag sang Juda ang kasugtanan nga ginhimo ko sa ila mga katigulangan. 11Gani ako, ang Ginoo, nagasiling nga padal-an ko sila sang kalaglagan nga indi nila malikawan. Bisan magpangayo pa sila sang bulig sa akon indi ko sila pagpamatian. 12Magapangayo na lang sila sang bulig sa mga dios-dios nga ila ginasunugan sang insenso, pero indi gid ini makabulig sa ila kon mag-abot na ang kalaglagan.

13“Kamo nga mga taga-Juda, kadamo gid sang inyo mga dios, pareho kadamo sang inyo mga banwa. Kag kon ano kadamo ang mga dalan sa Jerusalem amo man kadamo ang mga halaran nga inyo ginpatindog para sunugan sang insenso para sa makangilil-ad nga dios-dios nga si Baal.

14“Gani Jeremias, indi ka magpangamuyo para sa sini nga mga tawo. Indi ka magpakitluoy sa akon para sa ila, kay indi ko sila pagpamatian kon magpanawag sila sa akon sa tion sang ila kalisod. 15Ang katawhan nga akon ginhigugma naghimo sang madamo nga malaot nga mga butang. Ti, ano ang ila kinamatarong sa pagkadto sa akon templo? Makapugong bala ang ila mga halad sa kalaglagan nga magaabot sa ila? Kon maghimo sila sang kalautan nagakalipay pa sila!”

16Sang una anay ginapaanggid kamo sang Ginoo sa madabong nga kahoy sang olibo nga madamo sang maayo nga mga bunga. Pero sa singgit sang mabaskog nga tingog, sunugon niya kamo, kag ang inyo mga sanga indi na gid mapuslan. 17Ang Ginoo nga Makagagahom amo ang nagtukod sang Juda kag Israel, pero karon nagmando siya nga laglagon ini tungod sa malain nga inyo ginhimo. Ginpaakig ninyo siya paagi sa pagsunog ninyo sang insenso kay Baal.

Ang Plano Batok kay Jeremias

18Ginsugiran ako sang Ginoo sang plano sang mga kaaway kontra sa akon. 19Pareho ako sa isa ka mahagop nga karnero nga wala kahibalo nga ginadala na sa ilihawan. Wala ako kahibalo nga may plano gali sila sa pagpatay sa akon. Nagasiling sila, “Patyon ta siya pareho sang pagtapas sang kahoy nga may mga bunga, agod madula siya sa kalibutan kag malimtan na.”

20Pero nagpangamuyo ako, “O Ginoo nga Makagagahom, matarong ang imo paghukom, kag nahibaluan mo ang hunahuna kag tagipusuon sang tawo. Ipakita sa akon ang imo pagtimalos sa ila, kay gintugyan ko sa imo ang akon kaso.”

21-22Gusto sang katawhan sang Anatot nga patyon ako kon indi ako mag-untat sa pagsugid sang mensahi sang Ginoo. Gani amo ini ang ginasiling sang Ginoo nga Makagagahom, “Pagasilutan ko sila. Magakalamatay sa inaway ang ila mga pamatan-on nga mga lalaki, kag magakalamatay sa gutom ang ila mga kabataan. 23Wala gid sing may mabilin nga buhi sa mga taga-Anatot, kay padal-an ko sila sang kalaglagan sa tion nga silutan sila.”

Hoffnung für Alle

Jeremia 11:1-23

Das Volk hat den Bund mit Gott gebrochen

1-2Der Herr sprach zu mir und befahl mir, den Bewohnern von Jerusalem und ganz Juda zu sagen: »Erinnert euch doch an meinen Bund mit euch! 3Mein Fluch wird jeden treffen, der sich nicht an seine Bestimmungen hält! Darauf gebe ich, der Herr, der Gott Israels, mein Wort!

4Ich habe diesen Bund mit euren Vorfahren geschlossen, als ich sie aus Ägypten herausholte wie aus dem Feuer eines Schmelzofens. Damals sagte ich: ›Hört auf mich, lebt nach meinen Geboten – dann sollt ihr mein Volk sein, und ich will euer Gott sein! 5Dann werde ich mich auch an den Eid halten, den ich euren Vorfahren geschworen habe.‹ Ich versprach ihnen ein Land, wo es selbst Milch und Honig im Überfluss gibt – es ist das Land, das ihr heute besitzt.«

Ich sagte: »Ja, Herr, ich werde deine Botschaft verkünden

6Dann befahl mir der Herr: »Geh in alle Städte Judas, geh auf die Straßen von Jerusalem und verkünde den Menschen dort: Denkt an meinen Bund mit euch und haltet euch daran! 7Seit ich eure Vorfahren aus Ägypten führte, habe ich euch immer wieder ermahnt, nach meinen Weisungen zu leben – und das bis auf den heutigen Tag. 8Aber schon eure Vorfahren haben mir nicht gehorcht, ja, sie haben mir nicht einmal zugehört. Sie taten das, wozu ihr eigensinniges, böses Herz sie trieb, und hielten sich nicht an meine Gebote. Darum ließ ich all die Flüche über sie kommen, die ich ihnen damals schon angedroht hatte, als ich den Bund mit ihnen schloss.«

9Weiter sagte mir der Herr: »Die Bewohner von Jerusalem und ganz Juda haben sich gegen mich verschworen. 10Sie begehen dieselben Sünden wie ihre Vorfahren, die sich damals weigerten, meine Weisungen zu beachten, und anderen Göttern nachliefen. Das Volk von Israel und von Juda hat den Bund gebrochen, den ich mit ihren Vorfahren schloss.

11Darum werde ich, der Herr, Unheil über sie bringen, dem sie nicht entrinnen können. Und wenn sie zu mir um Hilfe schreien, höre ich nicht darauf. 12Dann werden die Bewohner von Jerusalem und ganz Juda ihre Götter anflehen, denen sie Opfer bringen, aber die werden sie nicht retten können. 13Es gibt ja so viele Götter wie Städte im Land, und in Jerusalem steht an jeder Straßenecke ein Altar für den abscheulichen Götzen Baal! 14Darum sollst du, Jeremia, auch nicht mehr für dieses Volk beten! Fleh nicht zu mir um Gnade, bestürme mich nicht mit deinen Bitten. Wenn das Unheil sie trifft und sie zu mir schreien, werde ich sie nicht erhören.

15Mein geliebtes Volk tut, was ich verabscheue. Was habt ihr da noch in meinem Tempel zu suchen? Meint ihr, der Strafe zu entgehen, nur weil ihr mir geweihtes Opferfleisch bringt? Eure Machenschaften gefallen euch doch nach wie vor!11,15 Oder: Nur dann hättet ihr Grund, euch zu freuen!«

16Früher wart ihr für den Herrn wie ein grünender Ölbaum, der herrliche Früchte bringt. Doch nun höre ich Feuer prasseln: Der Herr hat den Baum angezündet, die Zweige bersten. 17Ja, der Herr, der allmächtige Gott, hat dich gepflanzt, Israel und Juda, doch nun hat er deinen Untergang beschlossen. Denn du hast seinen Zorn herausgefordert, weil du getan hast, was er verabscheut: Du brachtest dem Gott Baal Opfer dar.

Jeremia in Lebensgefahr

18Der Herr ließ mich wissen, dass meine Feinde mich umbringen wollten. Vorher hatte ich nicht damit gerechnet, 19ich war ahnungslos wie ein Lamm, das zum Schlachten geführt wird; ich wusste nichts von ihren Plänen. Sie beschlossen: »Wir hauen diesen Baum um, solange er noch in voller Blüte steht. Wir lassen diesen Mann vom Erdboden verschwinden, dann wird keiner mehr an ihn denken.«

20Da betete ich: »Herr, allmächtiger Gott! Du bist ein gerechter Richter, du prüfst ganz genau, was in einem Menschen vorgeht. Lass mich mit eigenen Augen sehen, wie du sie für ihre Bosheit bestrafst! Dir habe ich meinen Fall anvertraut.

21Die Leute von Anatot trachten mir nach dem Leben. ›Hör auf, im Namen des Herrn zu weissagen‹, drohen sie, ›sonst bringen wir dich um!‹« 22Doch der Herr, der allmächtige Gott, sprach zu mir: »Ich werde sie dafür strafen! Ihre jungen Männer werden im Krieg fallen und die Kinder verhungern. 23Keiner von ihnen wird überleben. Wenn die Zeit gekommen ist, bringe ich Unheil über die Leute von Anatot.«