Ang Palaabuton nga Kagamhanan sang Jerusalem
1Magbangon ka, O Jerusalem, kag magsilak, kay nag-abot na ang imo kaluwasan;60:1 kaluwasan: sa literal, suga. magasilak sa imo ang gamhanan nga presensya sang Ginoo. 2Pagatabunan sang puwerte nga kadulom ang mga nasyon sa kalibutan, pero ikaw iya pagasilakan sang gamhanan nga presensya sang Ginoo. 3Magapalapit sa imo kasanag ang mga nasyon kag ang ila mga hari. 4Tan-awa sa imo palibot; nagatipon na ang imo katawhan sa pagpauli halin sa malayo; pareho sila sa mga bata nga ginakugos.60:4 pareho sila sa mga bata nga ginakugos tungod nga ginabuligan sila sang mga taga-Persia sa ila nga pagpauli. 5Kon makita mo na ini mangin malipayon ka, kag magaawas gid ang imo kalipay, kay ang mga manggad sang mga nasyon pagadal-on sa imo. 6Mapuno ang imo duta sang mga kamelyo sang mga taga-Midian kag sang mga taga-Efa. Magaabot sila sa imo halin sa Sheba nga may dala nga mga bulawan kag mga insenso agod magsimba sa Ginoo. 7Dal-on sang taga-Kedar kag sang taga-Nebayot ang ila mga karnero sa imo, kag ihalad ini sa halaran sang Ginoo agod malipay siya. Himuon pa gid sang Ginoo ang iya templo nga halangdon. 8-9Magapanakayon ang mga barko nga daw sa mga panganod nga nagalupad, kag daw sa mga pating nga nagapadulong sa ila mga pugad. Ini nga mga barko iya sang mga tawo nga nagaestar sa malayo nga mga lugar,60:8-9 malayo nga mga lugar: ukon, mga isla; ukon, mga lugar nga malapit sa dagat. nga nagalaom sa Ginoo.60:8-9 sa Ginoo: sa Hebreo, sa akon. Pangunahan sila sang mga barko sang Tarshish sa pagdala sang imo katawhan pabalik sa imo halin sa malayo nga mga lugar. Magadala pa sila sang mga bulawan kag mga pilak para sa Ginoo nga imo Dios, ang Balaan nga Dios sang Israel, kay ginapadunggan ka niya. 10Nagasiling ang Ginoo sa imo, “Patindugon sang mga taga-iban nga lugar ang imo mga pader, kag ang ila mga hari magaalagad sa imo. Bisan ginsilutan ko ikaw sa akon kaakig, kaluoyan ko ikaw tungod sa akon kaayo. 11Permi lang nga mangin bukas ang imo puwertahan adlaw-gab-i, sa pagbaton sang mga manggad sang mga nasyon. Magaparada ang mga hari pasulod sa imo. 12Kay malaglag gid sing bug-os ang mga nasyon ukon ginharian nga indi mag-alagad sa imo. 13Ang manggad sang Lebanon mangin imo—ang ila mga kahoy nga sipres, enebro, kag pino60:13 pino: sa English, pine tree.—agod mapatahom ang templo nga akon ginapuy-an. 14Ang mga kaliwat sang mga nagapigos sa imo magapalapit sa imo nga nagasaludo. Magaluhod sa imo tiilan ang mga nagatamay sa imo, kag tawgon ka nila nga ‘Siyudad sang Ginoo,’ ukon ‘Zion nga Siyudad sang Balaan nga Dios sang Israel.’ 15Bisan ginsikway ka kag gindumtan, kag wala sing may nagsapak sa imo, himuon ko ikaw nga halangdon sa wala sing katapusan, kag igakalipay ka sang tanan nga henerasyon. 16Tatapon ka sang mga nasyon kag sang ila mga hari pareho sa isa ka bata nga ginapatiti sang iya iloy. Dayon mahibaluan mo nga ako amo ang Ginoo, ang imo Manluluwas kag Manughilway, ang Makagagahom nga Dios ni Jacob. 17Bayluhan ko ang mga materyales sang imo templo: ang mga saway bayluhan ko sang bulawan, ang mga salsalon bayluhan ko sang mga pilak, ang mga kahoy bayluhan ko sang saway, kag ang mga bato bayluhan ko sang salsalon. Kag mangibabaw sa inyo ang kalinong kag pagkamatarong. 18Wala na sing pagpamintas nga mabatian sa imo duta. Wala na sing mga kalaglagan nga magaabot sa imo. Magapalibot sa imo ang kaluwasan nga daw sa mga pader, kag magadayaw sa akon ang magasulod sa imo mga puwertahan.
19“Ang adlaw kag ang bulan indi na mangin kasanag sa imo kon adlaw kag gab-i, kay ako, ang Ginoo, amo na ang imo kasanag sa wala sing katapusan. Ako nga imo Dios amo na ang imo katahom. 20Ako ang imo mangin adlaw kag bulan nga indi na magsalop; ako ang imo kasanag sa wala sing katapusan. Kag mauntat na ang imo mga pag-antos. 21Ang tanan mo nga katawhan mangin matarong, kag panag-iyahan nila ang duta sang Israel hasta san-o. Ginhimo ko sila; pareho sila sa tanom nga akon gintanom para sa akon kadungganan. 22Diutay lang sila, pero magadamo gid sila. Mga kubos sila, pero mangin gamhanan sila nga nasyon. Ako, ang Ginoo, ang magahimo sini gilayon sa husto nga tion.”
A glória de Sião
1Levanta-te, meu povo! Que a tua luz brilhe para todas as nações verem! Porque a glória do Senhor está a irradiar de ti. 2Os outros povos da Terra serão cobertos por uma escuridão tão densa como a noite escura, mas a glória do Senhor resplenderá sobre ti. 3Então as nações virão para a tua luz; os reis se chegarão para verem o resplendor que te envolve.
4Levanta os olhos e vê! Os teus filhos e as tuas filhas estão a regressar vindos de terras bem longe. 5Os teus olhos cintilarão de contentamento e o teu coração estremecerá de emoção. Mercadores de todas as partes do mundo afluirão trazendo-te as riquezas de muitas terras. 6Grandes desfiles de camelos convergirão sobre ti; dromedários de Midiã, de Sabá e de Efá virão carregados de ouro e de incenso para oferecer, enquanto proclamam os louvores ao Senhor. 7Rebanhos inteiros de ovelhas de Quedar te serão dados; carneiros de Nabaiote serão oferecidos para o meu altar. O meu glorioso templo será exaltado nesse dia.
8E quem serão estes que voam como nuvens, como pombas correndo para os seus ninhos? 9Em mim esperam as ilhas; à frente vêm os grandes navios de Társis, para trazerem os filhos de Israel de novo para casa, vindos de muito longe, carregando todos os seus bens de prata e ouro, para glorificar o Senhor teu Deus. Porque o Santo de Israel, conhecido em todo o mundo, vos glorificou, vos honrou aos olhos de toda a gente.
10Virão estrangeiros edificar as vossas cidades, reis e presidentes enviar-vos-ão ajuda, porque apesar de vos ter destruído, na minha ira, terei agora misericórdia através da minha graça. 11Os portões das muralhas ficarão continuamente abertos de par em par, para poderem deixar passar todas essas riquezas que vos chegam do exterior, vindas das nações. Os governos dos países estrangeiros vos servirão. 12E aqueles que não quiserem ser vossos aliados, acabarão por perecer; virão a ser destruídos.
13“Será vossa a glória do Líbano, as florestas de faias, ciprestes e pinheiros, a fim de ornamentarem o meu santuário, o sítio onde descansam os meus pés. 14Até aqueles que vos afligiram virão e se inclinarão perante vocês! Chamar-te-ão Cidade do Senhor, a Sião do Santo de Israel.
15Ainda que tenham sido rejeitados, odiados e desprezados por toda a gente, tornar-se-ão agora prestigiados para sempre; serão bem vistos; serão os preferidos de todo o mundo, porque serei eu quem faz isso. 16Governos poderosos de grandes nações fornecerão o melhor dos seus produtos, para satisfazer as vossas necessidades. Vocês saberão, enfim, e compreenderão realmente que eu, o Senhor, sou o vosso Salvador, o vosso Redentor, o Poderoso de Jacob. 17Trocarei o vosso bronze por ouro, o vosso ferro por prata, a madeira por bronze e pedras por ferro. A paz e a justiça serão os princípios fundamentais das vossas leis de trabalho! 18Desaparecerá a violência da vossa terra! Não haverá mais guerra! As muralhas à vossa volta chamar-se-ão Salvação e os portões Louvor. 19Não precisarão mais nem do Sol nem da Lua para vos iluminarem, porque o Senhor, o vosso Deus, será a vossa luz eterna e a vossa glória. 20O vosso Sol nunca mais se porá! A Lua nunca mais se desvanecerá! O Senhor será a vossa luz para sempre! O vosso tempo de tristeza acabará! 21Toda a vossa população será gente justa. Possuirão a sua terra para sempre, visto que serei eu próprio a estabelecê-los ali, com as minhas próprias mãos, e isso será para mim uma glória. 22A mais pequena família se multiplicará formando um imenso grupo. A mais pequenina tribo se tornará numa grande nação. Eu, o Senhor, farei com que tudo isto aconteça, no tempo oportuno.
