Ginpakalain ang mga Dios-dios sang Israel
1Kon mapatay ang isa ka matarong nga tawo, wala kaayo sing may nagapamangkot kon ngaa. Wala kaayo sing may nakaintiendi nga ginakuha sang Dios ang mga diosnon nga mga tawo agod makalikaw sila sa mga malain. 2Kay kon mapatay ang isa ka matarong nga tawo, may kalinong kag kapahuwayan na siya.
3Pero kamo nga mga kaliwat sang mga babaylan, sang mga nagapanginbabayi, kag sang mga babayi nga nagabaligya sang ila lawas, palapit kamo agod masentensyahan kamo. 4Ginayaguta ninyo ang mga matarong; ginapakiwian kag ginapadiwalan ninyo sila. Mga kaliwat kamo sang mga rebelde kag mga butigon. 5Ginasimba ninyo ang inyo mga dios-dios paagi sa pagpakighilawas sa idalom sang tagsa ka madabong nga kahoy. Ginahalad pa ninyo ang inyo mga bata sa mga ililigan sang tubig sa idalom sang mga banglid. 6Ang mahining nga mga bato sa mga ililigan sang tubig amo ang inyo mga dios. Ginasimba ninyo ini paagi sa paghalad sang mga halad nga ilimnon kag mga halad nga regalo. Malipay bala ako sa sining ginahimo ninyo? 7Nagataklad kamo sa mataas nga bukid kag maghalad sang inyo mga halad didto kag magpakighilawas. 8Ginabutang pa ninyo ang mga imahen sang inyo mga dios-dios sa puwertahan dampi sang inyo mga balay. Ginasikway ninyo ako; pareho kamo sa babayi nga nagapanginlalaki nga nagsaka sa malapad nga katre, nga nagapasugot nga maghulid sila sang iya kerido. Nanamian gid siya nga magpakighilawas sa iya lalaki; ginapagustuhan niya ang iya kailigbon.
9Nagkadto kamo sa inyo dios-dios nga si Molec nga may dala nga lana kag madamo nga mga pahamot. Nagpasugo pa kamo nga magpangita sang mga dios-dios sa malayo nga mga lugar agod inyo simbahon. Bisan ang lugar sang mga patay daw pakadtuan pa ninyo. 10Bisan ginakapuyan na kamo sa pagpangita sang mga dios-dios, wala gihapon kamo nagakadulaan sang paglaom. Ginapabaskog ninyo ang inyo kaugalingon, gani wala gid kamo nagaluya.
11Nagasiling ang Ginoo, “Sin-o bala ining mga dios-dios nga inyo ginakahadlukan nga nagbutig kamo sa akon? Ginkalimtan ninyo ako kag wala nagasapak sa akon. Ano bala ang rason kon ngaa wala na kamo nagatahod sa akon? Tungod bala nga daw sa naghipos lang ako sa sulod sang malawig nga tion? 12Nagahunahuna kamo nga matarong na gid ang inyo mga ginahimo, pero ipakita ko kon ano gid kamo nga klase sang tawo. Kag indi makabulig sa inyo ang inyo mga dios-dios. 13Huo, indi gid makabulig ang mga dios-dios kon magpangayo kamo sang bulig sa ila. Palidon sila tanan sang hangin; mapalid sila sa isa lang ka huyop. Pero ang mga nagasalig sa akon magapuyo sa duta57:13 duta: siguro ang buot silingon, duta sang Israel. kag magasimba sa akon sa balaan nga bukid. 14Magasiling ako, ‘Kay-uha ang dalan. Kuhaa ang mga nagasablag sa dalan nga pagaagyan sang akon katawhan.’ ”
15Amo pa gid ini ang ginasiling sang Labing Mataas nga Dios, ang Balaan nga Dios nga nagakabuhi sa wala sing katapusan: “Nagapuyo ako sa mataas kag balaan nga lugar, pero nagapuyo man ako upod sa mga tawo nga mapainubuson kag mahinulsulon, agod mapabaskog ko sila. 16Sa pagkamatuod, indi ako magkontra ukon magkaakig hasta san-o, kay kon himuon ko ini, magkalamatay ang mga tawo nga akon ginhimo. 17Naakig ako tungod sa sala kag pagkadalok sang Israel, gani ginsilutan ko sila kag gintalikdan. Pero padayon gihapon sila sa pagpakasala. 18Nakita ko ang ila pagginawi, pero ayuhon ko sila. Tuytuyan ko sila, kag lipayon ko ang mga nagapangasubo sa ila. 19Kag dayon magadayaw sila sa akon. Hatagan ko sila sang maayo nga kahimtangan, bisan sa malayo sila ukon sa malapit. Ayuhon ko gid sila. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini. 20Pero ang mga malaot wala sing kalinong; pareho sila sa mabalod nga dagat nga nagadala sang mga sagbot kag higko sa higad. 21Indi gid makaangkon ang mga malaot sang maayo nga kahimtangan.” Amo ini ang ginasiling sang akon Dios.
1O justo perece, e ninguém pondera isso em seu coração;
homens piedosos são tirados,
e ninguém entende que os justos são tirados
para serem poupados do mal.
2Aqueles que andam retamente
entrarão na paz;
acharão descanso na morte.
3“Mas vocês, aproximem-se,
vocês, filhos de adivinhas,
vocês, prole de adúlteros e de prostitutas!
4De quem vocês estão zombando?
De quem fazem pouco caso?
E para quem mostram a língua?
Não são vocês uma ninhada de rebeldes,
uma prole de mentirosos?
5Vocês ardem de desejo entre os carvalhos
e debaixo de toda árvore frondosa;
vocês sacrificam seus filhos nos vales
e debaixo de penhascos salientes.
6Os ídolos entre as pedras lisas dos vales são a sua porção;
são a sua parte.
Isso mesmo! Para eles você derramou ofertas de bebidas
e apresentou ofertas de cereal.
Poderei eu contentar-me com isso?
7Você fez o leito numa colina alta e soberba;
ali você subiu para oferecer sacrifícios.
8Atrás de suas portas e dos seus batentes
você pôs os seus símbolos pagãos.
Ao me abandonar,
você descobriu seu leito,
subiu nele e o deixou escancarado;
fez acordo com aqueles cujas camas você ama
e dos quais contemplou a nudez.
9Você foi até Moloque57.9 Ou até o rei com azeite de oliva
e multiplicou os seus perfumes.
Você enviou seus embaixadores57.9 Ou ídolos a lugares distantes;
você desceu ao fundo do poço57.9 Hebraico: Sheol. Essa palavra também pode ser traduzida por sepultura, profundezas, pó ou morte.!
10Você se cansou com todos os seus caminhos,
mas não quis dizer: ‘Não há esperança!’
Você recuperou as forças,
e por isso não esmoreceu.
11“De quem você teve tanto medo e tremor
ao ponto de agir com falsidade para comigo,
não se lembrar de mim
e não ponderar isso em seu coração?
Não será por que há muito estou calado
que você não me teme?
12Sua retidão e sua justiça exporei,
e elas não a beneficiarão.
13Quando você clamar por ajuda,
que a sua coleção de ídolos a salve!
O vento levará todos eles,
um simples sopro os arrebatará.
Mas o homem que faz de mim o seu refúgio
receberá a terra por herança
e possuirá o meu santo monte.”
Consolação para os Contritos
14E se dirá:
“Aterrem, aterrem, preparem o caminho!
Tirem os obstáculos do caminho do meu povo”.
15Pois assim diz o Alto e Sublime,
que vive para sempre,
e cujo nome é santo:
“Habito num lugar alto e santo,
mas habito também com o contrito e humilde de espírito,
para dar novo ânimo ao espírito do humilde
e novo alento ao coração do contrito.
16Não farei litígio para sempre,
nem permanecerei irado,
porque, senão, o espírito do homem esmoreceria diante de mim,
bem como o sopro do homem que eu criei!
17Por causa da sua cobiça perversa fiquei indignado e o feri;
fiquei irado e escondi o meu rosto.
Mas ele continuou extraviado,
seguindo os caminhos que escolheu.
18Eu vi os seus caminhos, mas vou curá-lo;
eu o guiarei e tornarei a dar-lhe consolo,
19criando louvor nos lábios dos pranteadores de Israel.
Paz, paz, aos de longe e aos de perto”, diz o Senhor.
“Quanto a ele, eu o curarei”.
20Mas os ímpios são como o mar agitado,
incapaz de sossegar
e cujas águas expelem lama e lodo.
21“Para os ímpios não há paz”, diz o meu Deus.
