Ang Paglipay sa mga Katawhan sang Dios
1Nagsiling ang Dios, “Lipaya ninyo kag pabaskuga ang akon katawhan. 2Hambali ninyo sing malulo ang katawhan sang Jerusalem. Ibalita sa ila nga tapos na ang ila pag-antos, kag ang ila mga sala napatawad na. Kay ginsilutan ko sila sing tuman sa tanan nila nga mga sala.” 3May nagawali sing mabaskog. Nagasiling siya sa mga tawo, “Ipreparar ninyo ang alagyan sa kamingawan para sa Ginoo. Tadlunga ang dalan nga pagaagyan sang aton Dios. 4Ang tagsa ka nalupyakan tampukan, kag ang tagsa ka bukid tapanon, pati ang mga lugar nga kudolkudol. 5Dayon igapahayag ang gamhanan nga presensya sang Ginoo, kag makita ini sang tanan nga katawhan. Matabo gid ini, kay ang Ginoo mismo ang nagsiling sini.”
6May nagsiling sa akon, “Magwali ka!” Nagsabat ako, “Ano ang akon iwali?” Nagsiling siya, “Iwali nga ang tanan nga tawo pareho sang hilamon, kag ang ila pagkabantog pareho sang iya bulak. 7Ang hilamon nagakalaya kag ang iya bulak nagakahulog tungod kay ginahuyop ini sang hangin nga ginapadala sang Ginoo. Matuod nga ang tawo pareho sang hilamon. 8Ang hilamon nagakalaya kag ang iya bulak nagakahulog, pero ang pulong sang aton Dios nagapadayon sa gihapon.”
9Kamo nga nagadala sang maayong balita sa Zion, ang siyudad sang Jerusalem, magsaka kamo sa mataas nga bukid, kag isugid ninyo sing mabaskog ang maayong balita. Indi kamo magkahadlok sa pagsugid. Hambali ninyo ang mga banwa sang Juda nga ara na ang ila Dios. 10Huo, nagaabot na ang Ginoong Dios nga may gahom, kag magahari siya nga gamhanan. Nagaabot siya nga dala ang balos nga para sa iya katawhan. 11Atipanon niya ang iya katawhan pareho sa pag-atipan sang manugbantay sa mga karnero: ginakugos niya ang mga bata sang mga karnero kag ginatuytuyan niya sing mahinalungon ang mga inang.
12Sin-o bala ang makasukob sang tubig sa dagat paagi sa iya kamot, ukon makatakos sang langit paagi sa iya pagdangaw sini? Sin-o bala ang makasulod sang tanan nga duta sa suludlan ukon makakilo sang mga bukid? 13Sin-o bala ang nakahibalo sang hunahuna sang Ginoo? Sin-o bala ang makatudlo sa iya kon ano ang iya dapat himuon? 14Sa kay sin-o bala siya nagpalaygay agod paintiendihon siya kag sin-o bala ang nagtudlo sa iya sang husto nga dalan? Sin-o bala ang nagtudlo sa iya sang kaalam ukon nagtuytoy sa iya sa pag-intiendi? Wala gid! 15Ang matuod, ang mga nasyon pareho gid lang sang isa ka tulo sa timba, ukon yab-ok sa kilohan. Para sa Dios, ang mga isla daw pareho lang kamag-an sa mga yab-ok. 16Ang mga kasapatan sa Lebanon indi makaigo nga ihalad para sa iya, kag ang mga kahoy sini indi makaigo nga igatong sa mga halad. 17Wala gid ang mga nasyon kon ikomparar sa iya. Para sa iya, baliwala ang mga nasyon. 18Gani sa kay sin-o bala ninyo ikomparar ang Dios? Ukon sa ano bala ninyo siya ipaanggid? 19Sa dios-dios bala nga ginahimo lang sang panday, kag ginahaklapan sang bulawan kag ginadekorasyunan sang pilak nga mga kadena? 20Ukon sa dios-dios bala nga kahoy nga matig-a nga indi dali maggabok, nga ginapahimo sang imol nga tawo bilang halad? Ginapahimo niya ini sa isa ka maayo nga panday agod indi matumba.
21Wala bala kamo makahibalo ukon makabati? Wala bala sing may nagsugid sa inyo kon paano ginhimo ang kalibutan? 22Ginhimo ini sang Dios nga nagapungko sa trono sa ibabaw sang kalibutan, kag ang katawhan sa idalom daw pareho lang kagagmay sa mga tibakla sa iya panulok. Ginhumlad niya ang langit nga daw sa kurtina. Ginhumlad niya ini nga daw sa tolda agod puy-an. 23Ginakuhaan niya sang gahom ang mga pangulo sa kalibutan kag ginpakawalay pulos sila. 24Pareho sila sa tanom nga bag-o lang gintusok, nga halos wala pa gani makapanggamot. Kag ginhuyop sila sang Ginoo kag nalaya sila, dayon ginpalid sila sang buhawi pareho sa upa.
25Nagsiling ang Balaan nga Dios, “Sa kay sin-o bala ninyo ako ipaanggid? May ara bala sang pareho sa akon?”
26Tangla kamo sa langit! Sin-o bala ang nagtuga sinang mga bituon? Ang nagtuga sina amo ang Dios nga nagapaguwa sa kada isa sa ila samtang ginatawag niya sila sa ila mga ngalan. Sa iya pagkagamhanan wala sing isa sa ila nga nadula. 27Kamo nga katawhan sang Israel nga mga kaliwat ni Jacob, ngaa bala nga nagareklamo kamo nga ang inyo mga plano40:27 plano: ukon, kabudlayan. kag kinamatarong ginabaliwala sang Dios? 28Wala bala kamo makahibalo ukon makabati nga ang Ginoo amo ang wala sing katapusan nga Dios nga nagtuga sang bug-os nga kalibutan?40:28 bug-os nga kalibutan: sa literal, pinakapunta sang kalibutan. Wala siya ginakapoy ukon nagakaluya, kag wala sing may makatungkad sang iya hunahuna. 29Ginahatagan niya sang kusog ang mga maluya kag ang mga ginakapoy. 30Bisan ang mga pamatan-on ginakapoy, ukon nagakaluya, kag nagakatumba sila, 31pero ang mga nagasalig sa Ginoo makaangkon liwat sang kusog. Daw sa magalupad sila pareho sa agila; kon magdalagan sila indi sila pagkapuyon; kon maglakat sila indi sila pagluyahon.
1Comfort ye, comfort ye my people, saith your God. 2Speak ye comfortably to Jerusalem, and cry unto her, that her warfare is accomplished, that her iniquity is pardoned: for she hath received of the LORD’s hand double for all her sins.40.2 comfortably: Heb. to the heart40.2 warfare: or, appointed time
3¶ The voice of him that crieth in the wilderness, Prepare ye the way of the LORD, make straight in the desert a highway for our God. 4Every valley shall be exalted, and every mountain and hill shall be made low: and the crooked shall be made straight, and the rough places plain:40.4 straight: or, a straight place40.4 plain: or, a plain place 5And the glory of the LORD shall be revealed, and all flesh shall see it together: for the mouth of the LORD hath spoken it. 6The voice said, Cry. And he said, What shall I cry? All flesh is grass, and all the goodliness thereof is as the flower of the field: 7The grass withereth, the flower fadeth: because the spirit of the LORD bloweth upon it: surely the people is grass. 8The grass withereth, the flower fadeth: but the word of our God shall stand for ever.
9¶ O Zion, that bringest good tidings, get thee up into the high mountain; O Jerusalem, that bringest good tidings, lift up thy voice with strength; lift it up, be not afraid; say unto the cities of Judah, Behold your God!40.9 O Zion…: or, O thou that tellest good tidings to Zion40.9 O Jerusalem…: or, O thou that tellest good tidings to Jerusalem 10Behold, the Lord GOD will come with strong hand, and his arm shall rule for him: behold, his reward is with him, and his work before him.40.10 with strong…: or, against the strong40.10 his work: or, recompence for his work 11He shall feed his flock like a shepherd: he shall gather the lambs with his arm, and carry them in his bosom, and shall gently lead those that are with young.40.11 that…: or, that give suck
12¶ Who hath measured the waters in the hollow of his hand, and meted out heaven with the span, and comprehended the dust of the earth in a measure, and weighed the mountains in scales, and the hills in a balance?40.12 a measure: Heb. a tierce 13Who hath directed the Spirit of the LORD, or being his counsellor hath taught him?40.13 his…: Heb. man of his counsel 14With whom took he counsel, and who instructed him, and taught him in the path of judgment, and taught him knowledge, and shewed to him the way of understanding?40.14 instructed…: Heb. made him understand40.14 understanding: Heb. understandings? 15Behold, the nations are as a drop of a bucket, and are counted as the small dust of the balance: behold, he taketh up the isles as a very little thing. 16And Lebanon is not sufficient to burn, nor the beasts thereof sufficient for a burnt offering. 17All nations before him are as nothing; and they are counted to him less than nothing, and vanity.
18¶ To whom then will ye liken God? or what likeness will ye compare unto him? 19The workman melteth a graven image, and the goldsmith spreadeth it over with gold, and casteth silver chains. 20He that is so impoverished that he hath no oblation chooseth a tree that will not rot; he seeketh unto him a cunning workman to prepare a graven image, that shall not be moved.40.20 is so…: Heb. is poor of oblation 21Have ye not known? have ye not heard? hath it not been told you from the beginning? have ye not understood from the foundations of the earth? 22It is he that sitteth upon the circle of the earth, and the inhabitants thereof are as grasshoppers; that stretcheth out the heavens as a curtain, and spreadeth them out as a tent to dwell in:40.22 It is…: or, Him that 23That bringeth the princes to nothing; he maketh the judges of the earth as vanity. 24Yea, they shall not be planted; yea, they shall not be sown: yea, their stock shall not take root in the earth: and he shall also blow upon them, and they shall wither, and the whirlwind shall take them away as stubble. 25To whom then will ye liken me, or shall I be equal? saith the Holy One. 26Lift up your eyes on high, and behold who hath created these things, that bringeth out their host by number: he calleth them all by names by the greatness of his might, for that he is strong in power; not one faileth.
27Why sayest thou, O Jacob, and speakest, O Israel, My way is hid from the LORD, and my judgment is passed over from my God?
28¶ Hast thou not known? hast thou not heard, that the everlasting God, the LORD, the Creator of the ends of the earth, fainteth not, neither is weary? there is no searching of his understanding. 29He giveth power to the faint; and to them that have no might he increaseth strength. 30Even the youths shall faint and be weary, and the young men shall utterly fall: 31But they that wait upon the LORD shall renew their strength; they shall mount up with wings as eagles; they shall run, and not be weary; and they shall walk, and not faint.40.31 renew: Heb. change
