Wala sing Pulos ang Kasugtanan sang Juda sa Egipto
1Nagsiling ang Ginoo, “Kaluluoy ang akon mga anak nga mga rebelde. Nagahimo sila sang mga plano nga indi halin sa akon. Nagahimo sila sang kasugtanan nga wala ko ginatuguti. Gani nagadugang pa gid ang ila sala. 2Nagkadto sila sa Egipto agod magpangayo sang proteksyon sa hari, nga wala man lang sila nagpamangkot sa akon. 3Pero mahuy-an lang sila sa ila pagpangayo sang proteksyon sa hari sang Egipto. 4Kay bisan nagagahom ang hari sang Egipto hasta sa Zoan kag Hanes, 5mahuy-an lang ang Juda tungod nga ang katawhan sang Egipto wala gid sing may ibulig sa ila kundi nagadala lang sang kahuy-anan.”
6Amo ini ang mensahi sang Dios parte sa mga sapat sa Negev: Ginlatas sang mga taga-Juda ang kamingawan nga mabudlay agihan, nga may mga leon, kag dalitan nga mga man-og, nga ang iban daw nagalupad. Ginakarga nila ang ila mga manggad sa mga asno kag mga kamelyo agod iregalo sa nasyon nga indi man lang makabulig sa ila. 7Ini nga nasyon amo ang Egipto, nga ang iya bulig wala sing pulos. Gani ginatawag ko ini nga “Dragon30:7 Dragon: sa Hebreo, Rahab. nga Nagaluko.”
8Nagsiling ang Ginoo sa akon, “Dali, isulat sa libro ang akon akusasyon kontra sa mga Israelinhon agod permanente ini nga magapamatuod sa palaabuton nga panahon kon ano kalaot sa ila. 9Kay mga rebelde sila, mga butigon, kag indi nila gusto nga magpamati sa akon mga ginatudlo. 10Nagasiling sila sa mga propeta, ‘Indi na ninyo kami pagsugiri sang mga ginpahayag sang Dios sa inyo. Indi na ninyo kami pagsugiri sang husto. Sugiri kami sang mga butang nga makapalipay sa amon kag mga palanan-awon nga indi matabo. 11Halin kamo sa amon alagyan; indi ninyo kami paglambayi. Indi na kami pagsugiri parte sa Balaan nga Dios sang Israel.’ ”
12Gani nagasiling ang Balaan nga Dios sang Israel, “Tungod nga ginsikway ninyo ang akon mensahi kag nagsalig sa pagpamigos kag pagpangdaya, 13malaglag kamo gilayon. Ang inyo sala pareho sa litik nga makaparumpag gulpi sa mataas nga pader. 14Madugmok kamo pareho sa kolon, nga tungod sa puwerte nga pagkadugmok wala gid sing bahin nga mabutangan sang baga ukon magamit para isandok sang tubig.”
15Nagasiling pa gid ang Ginoong Dios, ang Balaan nga Dios sang Israel, “Magbalik kamo sa akon kag magkalma kay luwason ko kamo. Magpakalinong kamo kag magsalig sa akon kay pabaskugon ko kamo. Pero indi ninyo gusto himuon ini. 16Nagsiling kamo, ‘Magapalagyo kami sa amon mga kaaway paagi sa madasig nga mga kabayo.’ Huo, magapalagyo kamo, pero mas madasig pa gid ang magalagas sa inyo. 17Ang isa lang sa ila makapatal-as sa isa ka libo ninyo nga mga soldado. Kag ang lima sa ila makapatal-as sa inyo tanan. Mangin pareho kamo sa tukon sang bandera nga nagaisahanon sa putokputokan sang bukid.”
18Pero nagahulat ang Ginoo nga magpalapit kamo sa iya agod kaluoyan niya kamo. Handa siya nga ipakita ang iya pagkabalaka sa inyo. Kay ang Ginoo matarong nga Dios, kag bulahan ang tanan nga nagasalig sa iya.
19Kamo nga katawhan sang Zion, nga mga pumuluyo sang Jerusalem, indi na kamo maghibi liwat! Kaluoyan gid kamo sang Ginoo, kon magpangayo kamo sang bulig sa iya. Kon mabatian niya ang inyo pangamuyo, sabton niya kamo. 20Bisan ginhatagan kamo sang Ginoo sang kasakit kag kabudlayan nga daw inyo kalan-on kag ilimnon, siya nga inyo manunudlo indi na magpanago sa inyo. Makita ninyo siya 21kag mabatian ninyo ang iya tingog nga nagatuytoy sa inyo sa husto nga dalan, bisan diin pa kamo. 22Kahigkuan ninyo ang inyo mga dios-dios, nga nahaklapan sang pilak kag bulawan. Ihaboy ninyo ini nga daw mahigko nga panapton kag magsiling, “Indi ko gusto nga makita pa kamo!” 23Hatagan kamo sang Ginoo sang ulan sa tion sang tigtalanom, kag magabugana ang inyo patubas. Sa sina nga tion, magahalab ang inyo mga sapat sa malapad nga mga palahalban. 24Ang inyo mga baka kag mga asno nga ginaarado magahalab sang manami nga kumpay. 25Sa sina nga tion nga pamatyon ang inyo mga kaaway kag panggub-on ang ila mga tore, magailig ang tubig halin sa tagsa ka mataas nga bukid. 26Magasanag ang bulan pareho sang adlaw, kag ang adlaw naman magasanag sing pito ka pilo, pareho sang sanag sa pito ka adlaw nga gintingob sa isa lang ka adlaw. Matabo ini sa tion nga bulngon kag ayuhon sang Ginoo ang pilas nga ginhatag niya sa inyo nga iya katawhan.
27Pamati! Nagaabot ang Ginoo halin sa malayo nga puwerte ang iya kaakig kag nalikupan siya sang aso. Ang iya mga pulong nga may kaakig daw sa nagadabadaba nga kalayo. 28Ang iya ginhawa daw sa baha nga nagalab-ot sa liog. Ginalaglag niya ang mga nasyon nga daw ginaayag nga trigo. Pareho sila sa sapat nga ginbusalan kag gin-guyod. 29Pero kamo nga katawhan sang Dios magakanta pareho sang ginahimo ninyo sa gab-i nga nagasaulog kamo sang piesta sa pagpadungog sa Ginoo. Magakalipay kamo pareho sang mga tawo nga nagamartsa sa tunog sang plawta samtang nagapakadto sila sa Bukid sang Ginoo sa pagsimba sa iya nga amo ang palalipdan nga bato sang Israel. 30Ipabati sang Ginoo ang iya nagadaguhob nga tingog, kag ipakita niya ang iya kamot nga handa na nga magsilot sa sobra nga kaakig. Pagaupdan ini sang nagadabadaba nga kalayo, hinali nga pagbukbok sang ulan, daguob kag pangilat, kag pag-ulan sang yelo nga daw mga bato. 31Sigurado nga mahadlukan ang mga taga-Asiria kon mabatian nila ang tingog sang Ginoo. Silutan niya sila sing puwerte gid. 32Salakayon niya sila sa inaway. Kag sa kada hampak sang Ginoo sa ila, dungan ini sa tunog sang tamborin kag arpa. 33Dugay na nga napreparar ang lugar nga pagasunugan para sa hari sang Asiria. Malapad kag madalom ini nga lugar, kag natangkas na sing mataas ang mga gatong. Ang ginhawa sang Ginoo nga daw sa nagadabadaba nga asupre amo ang magapadabdab sa mga gatong.
Ai da Nação Obstinada!
1“Ai dos filhos obstinados”,
declara o Senhor,
“que executam planos que não são meus,
fazem acordo sem minha aprovação,
para ajuntar pecado sobre pecado,
2que descem ao Egito sem me consultar,
para buscar proteção no poder do faraó,
e refúgio na sombra do Egito.
3Mas a proteção do faraó lhes trará vergonha,
e a sombra do Egito lhes causará humilhação.
4Embora seus líderes tenham ido a Zoã
e seus enviados tenham chegado a Hanes,
5todos se envergonharão
por causa de um povo que lhes é inútil,
que não traz ajuda nem vantagem,
mas apenas vergonha e zombaria.”
6Advertência contra os animais do Neguebe:
Atravessando uma terra hostil e severa,
de leões e leoas, de víboras e serpentes velozes,
os enviados transportam suas riquezas
no lombo de jumentos;
seus tesouros, nas corcovas de camelos,
para aquela nação inútil,
7o Egito, cujo socorro é totalmente inútil.
Por isso eu o chamo Monstro30.7 Hebraico: Raabe. inofensivo.
8Agora vá, escreva isso numa tábua para eles,
registre-o num livro,
para que nos dias vindouros seja um testemunho eterno.
9Esse povo é rebelde; são filhos mentirosos,
filhos que não querem saber da instrução do Senhor.
10Eles dizem aos videntes:
“Não tenham mais visões!”
e aos profetas:
“Não nos revelem o que é certo!
Falem-nos coisas agradáveis,
profetizem ilusões.
11Deixem esse caminho,
abandonem essa vereda
e parem de confrontar-nos
com o Santo de Israel!”
12Por isso diz o Santo de Israel:
“Como vocês rejeitaram esta mensagem,
apelaram para a opressão
e confiaram nos perversos,
13este pecado será para vocês como um muro alto,
rachado e torto,
que de repente desaba, inesperadamente.
14Ele o fará em pedaços
como um vaso de barro,
tão esmigalhado que entre os seus pedaços
não se achará um caco
que sirva para pegar brasas de uma lareira
ou para tirar água da cisterna”.
15Diz o Soberano, o Senhor, o Santo de Israel:
“No arrependimento e no descanso está a salvação de vocês,
na quietude e na confiança está o seu vigor,
mas vocês não quiseram.
16Vocês disseram:
‘Não, nós vamos fugir a cavalo’.
E fugirão!
Vocês disseram:
‘Cavalgaremos cavalos velozes’.
Velozes serão os seus perseguidores!
17Mil fugirão diante da ameaça de um;
diante da ameaça de cinco todos vocês fugirão,
até que vocês sejam deixados
como um mastro no alto de um monte,
como uma bandeira numa colina”.
18Contudo, o Senhor espera o momento de ser bondoso com vocês;
ele ainda se levantará para mostrar-lhes compaixão.
Pois o Senhor é Deus de justiça.
Como são felizes todos os que nele esperam!
19Ó povo de Sião, que mora em Jerusalém, você não vai chorar mais. Como ele será bondoso quando você clamar por socorro! Assim que ele ouvir, responderá a você. 20Embora o Senhor dê o pão da adversidade e a água da aflição a você, o seu mestre não se esconderá mais; com seus próprios olhos você o verá. 21Quer você se volte para a direita quer para a esquerda, uma voz nas suas costas dirá a você: “Este é o caminho; siga-o”. 22Então você tratará como impuras as suas imagens revestidas de prata e os seus ídolos recobertos de ouro; você os jogará fora como um trapo imundo e lhes dirá: “Fora!”
23Ele também mandará a você chuva para a semente que você semear, e a terra dará alimento rico e farto. Naquele dia, o seu gado pastará em grandes prados. 24Os bois e os jumentos que lavram o solo comerão forragem e sal espalhados com forcado e pá. 25No dia do grande massacre, quando caírem as torres, regatos de água fluirão sobre todo monte elevado e sobre toda colina altaneira. 26A luz da lua brilhará como o sol, e a luz do sol será sete vezes mais brilhante, como a luz de sete dias completos, quando o Senhor cuidar das contusões do seu povo e curar as feridas que lhe causou.
27Vejam! De longe vem o Nome do Senhor,
com sua ira em chamas e densas nuvens de fumaça;
seus lábios estão cheios de ira,
e sua língua é fogo consumidor.
28Seu sopro é como uma torrente impetuosa
que sobe até o pescoço.
Ele faz sacudir as nações
na peneira da destruição;
ele coloca na boca dos povos
um freio que os desencaminha.
29E vocês cantarão
como em noite de festa sagrada;
seus corações se regozijarão
como quando se vai, ao som da flauta,
ao monte do Senhor, à Rocha de Israel.
30O Senhor fará que os homens ouçam sua voz majestosa
e os levará a ver seu braço descendo
com ira impetuosa e fogo consumidor,
com aguaceiro, tempestades de raios e saraiva.
31A voz do Senhor despedaçará a Assíria;
com seu cetro a ferirá.
32Cada pancada que com a vara
o Senhor desferir para a castigar
será dada ao som de tamborins e harpas,
enquanto a estiver combatendo com os golpes do seu braço.
33Tofete está pronta já faz tempo;
foi preparada para o rei.
Sua fogueira é funda e larga,
com muita lenha e muito fogo;
o sopro do Senhor,
como uma torrente de enxofre ardente, a incendeia.
