Kalinong sa Kalibutan
(Micas 4:1-3)
1Amo ini ang ginpahayag sang Dios kay Isaias nga anak ni Amoz parte sa Juda kag Jerusalem:
2Sa palaabuton nga mga inadlaw, ang bukid nga ginatindugan sang templo sang Ginoo mangin pinakaimportante sa tanan nga bukid.
Kag magadagsa sa sini nga bukid ang madamo nga mga tawo nga halin sa tanan nga nasyon.
3Magasiling sila, “Dali, mataklad kita sa bukid sang Ginoo, didto sa templo sang Dios ni Jacob.
Kay tudluan niya kita sang iya mga pamaagi agod tumanon ta ini.”
Gani magapauli ang mga tawo halin sa Zion, ang siyudad sang Jerusalem, nga dala ang kasuguan sang Ginoo.
4Kag paagi sa iya nga kasuguan, husayon niya ang mga pagbinais-bais sang madamo nga mga nasyon.
Gani indi na mag-ilinaway ang mga nasyon, kag indi na man sila maghanas sang mga tawo sa pagpakig-away.
Himuon na lang nila nga punta sang mga arado ang ila mga espada, kag himuon na lang nila nga mga inughagbas ang ila mga bangkaw.
5Dali, kamo nga mga kaliwat ni Jacob, magkabuhi kita sa kamatuoran2:5 kamatuoran: sa literal, kasanag. nga ginahatag sang Ginoo sa aton.
Ang Adlaw nga Magasilot ang Dios
6Matuod nga ginsikway mo, Ginoo, ang imo katawhan, ang mga kaliwat ni Jacob, kay nagapati sila sa mga pagtuluohan nga halin sa sidlangan kag sa mga manugpakot pareho sang mga Filistinhon. Nagasunod sila sa mga pagginawi sang mga taga-iban nga lugar. 7Madamo gid ang ila duta sang pilak kag bulawan, kag wala nagakaubos ang ila manggad. Madamo gid ang ila mga kabayo, kag wala nagakaubos ang ila mga karwahe. 8Madamo sila sang mga dios-dios. Nagasimba sila sa sini nga mga butang nga ginhimo lang nila. 9Gani paubuson mo ang tagsa-tagsa sa ila kag pakahuy-an. Indi sila pagpatawara, Ginoo!
10Mga Israelinhon, magpalagyo kamo pakadto sa mga kuweba ukon sa mga buho agod magpanago sa kaakig sang Ginoo kag sa iya puwerte nga gahom. 11Magaabot ang adlaw nga ang Ginoo lang gid ang pagadayawon. Paubuson niya ang mga bugalon kag matinaas-taason. 12Kay may adlaw nga gintalana ang Ginoo nga Makagagahom sa pagpaubos sa tanan nga bugalon, matinaas-taason, kag nagakabig sang ila kaugalingon nga gamhanan. 13Tapson niya ang tanan nga mataas nga kahoy nga sedro sang Lebanon, kag ang tanan nga kahoy nga terebinto sang Bashan. 14Tapanon niya ang tanan nga mataas nga mga bukid, 15kag rumpagon niya ang tanan nga mataas nga mga tore kag mga pader. 16Lunuron niya ang tanan nga barko sang Tarshish kag ang matahom nga mga sakayan. 17Sa sina nga adlaw, ang Ginoo lang gid ang pagadayawon. Paubuson niya ang mga bugalon kag mga matinaas-taason. 18Kag madula sing bug-os ang mga dios-dios.
19Magapalagyo ang mga tawo pakadto sa mga kuweba sa banglid kag sa mga buho sa duta agod magpanago sa kaakig sang Ginoo kag sa iya puwerte nga gahom kon uyugon na niya ang kalibutan. 20Sa sina nga adlaw, ipanghaboy nila sa mga ilaga kag sa mga kabog ang mga dios-dios nga pilak kag bulawan nga ila ginhimo agod simbahon. 21Magapalagyo sila pakadto sa mga kuweba sa banglid kag sa dalagko nga mga bato agod magpanago sa kaakig sang Ginoo kag sa iya gahom kon uyugon na niya ang kalibutan.
22Indi kamo magsalig sa tawo nga mapatay man lang. Ano gid bala ang iya mabulig?
የእግዚአብሔር ተራራ
1የአሞጽ ልጅ ኢሳይያስ ስለ ይሁዳና ስለ ኢየሩሳሌም ያየው ይህ ነው፤
2በዘመኑም ፍጻሜ፣
የእግዚአብሔር ቤተ መቅደስ ተራራ
ከተራሮች ከፍ ብሎ ይመሠረታል፤
ከኰረብቶችም በላይ ከፍ ከፍ ይላል፤
ሕዝቦችም ሁሉ ወደዚያ ይጐርፋሉ።
3ብዙ ሕዝቦችም መጥተው እንዲህ ይላሉ፤
“ኑ፤ ወደ እግዚአብሔር ተራራ፣
ወደ ያዕቆብ አምላክ ቤት እንውጣ፤
እርሱ መንገዱን ያስተምረናል፤
በጐዳናውም እንሄዳለን።”
ሕግ ከጽዮን፣
የእግዚአብሔር ቃል ከኢየሩሳሌም ይወጣልና።
4እርሱ በሕዝቦች መካከል ይፈርዳል፤
የብዙ ሰዎችን አለመግባባት ያስወግዳል።
እነርሱም ሰይፋቸውን ቀጥቅጠው ማረሻ፣
ጦራቸውንም ማጭድ ያደርጋሉ።
ሕዝብ በሕዝብ ላይ ሰይፍ አያነሣም፤
ጦርነትንም ከእንግዲህ አይማሩም።
5እናንተ የያዕቆብ ቤት ሆይ፤ ኑ፤
በእግዚአብሔር ብርሃን እንመላለስ።
የእግዚአብሔር ቀን
6የያዕቆብ ቤት የሆነውን
ሕዝብህን ትተሃል፤
እነርሱ በምሥራቅ ሰዎች ከንቱ አምልኮ ተሞልተዋልና፤
እንደ ፍልስጥኤማውያን ያሟርታሉ፤
ከባዕዳን ጋር አገና ይማታሉ።
7ምድራቸው በብርና በወርቅ ተሞልታለች፤
ሀብታቸውም ልክ የለውም።
ምድራቸው በፈረሶች ተሞልታለች፤
የሠረገሎቻቸውም ብዛት ልክ የለውም።
8ምድራቸው በጣዖታት ተሞልታለች፤
ጣቶቻቸው ላበጇቸው፣
ለእጆቻቸው ሥራ ይሰግዳሉ።
9ሰው ዝቅ ብሏል፤
የሰው ልጅም ተዋርዷል፤
ስለዚህ በደላቸውን ይቅር አትበል2፥9 ወይም፣ ከፍ አታድርጋቸው ማለት ነው።።
10ከእግዚአብሔር አስፈሪነትና ከግርማው ሽሽ፤
ወደ ዐለቶች ሂድ፤
በመሬትም ውስጥ ተሸሸግ።
11የእብሪተኛ ሰው ዐይን ይሰበራል፤
የሰዎችም ትዕቢት ይዋረዳል፤
በዚያን ቀን እግዚአብሔር ብቻውን ከፍ ከፍ ይላል።
12የሰራዊት ጌታ እግዚአብሔር
እብሪተኛውንና ትዕቢተኛውን ሁሉ፣
የተኵራራውን በሙሉ
የሚያዋርድበት ቀን አለው።
13ረዥምና ከፍ ከፍ ያሉትን የሊባኖስ ዝግባዎች ሁሉ፣
የባሳንን የወርካ ዛፎች ሁሉ፣
14ታላላቁን ተራራ ሁሉ፣
ከፍ ያለውን ኰረብታ ሁሉ፣
15ረዣዥሙን ግንብ ሁሉ፣
የተመሸገውን ቅጥር ሁሉ፣
16የተርሴስን መርከቦች2፥16 ወይም የንግድ መርከቦች ማለት ነው። ሁሉ፣
የክብር ጀልባዎችን ሁሉ የሚያዋርድበት ቀን አለው።
17የሰው እብሪት ይዋረዳል፤
የሰውም ኵራት ይወድቃል፤
በዚያን ቀን እግዚአብሔር ብቻ ከፍ ከፍ ይላል፤
18ጣዖቶች ሁሉ ፈጽሞ ይወድማሉ።
19እግዚአብሔር ምድርን ለማናወጥ በሚነሣበት ጊዜ፣
ሰዎች ከአስፈሪነቱ
ከግርማውም የተነሣ፣
ወደ ዐለት ዋሻ፣
ወደ መሬትም ጕድጓድ ለመሸሸግ ይሮጣሉ።
20በዚያን ቀን ሰዎች
ሊያመልኳቸው ያበጇቸውን፣
የብርና የወርቅ ጣዖቶቻቸውን
ለፍልፈልና ለሌሊት ወፍ ይወረውራሉ።
21እግዚአብሔር ምድርን ለማናወጥ በሚነሣበት ጊዜ፣
ሰዎች ከአስፈሪነቱ
እንዲሁም ከግርማው የተነሣ፣
ወደ ድንጋይ ዋሻ፣
ወደ ዐለት ስንጣቂ ሮጠው ይገባሉ።
22እስትንፋስ አፍንጫው ላይ ባለች
በሰው አትታመኑ፤
ከቶ ምን የሚበጅ ነገር አለው!
