Hukom 21 – HLGN & BDS

Ang Pulong Sang Dios

Hukom 21:1-25

Mga Asawa para sa mga Benjaminhon

1Didto sa Mizpa nagpromisa ang mga Israelinhon nga indi gid nila pag-ipaasawa ang ila mga anak nga babayi sa mga Benjaminhon. 2Dayon nagkadto ang mga Israelinhon sa Betel kag naghibi sing tudo sa presensya sang Dios hasta maggab-i. 3Nagsiling sila, “O Ginoo, Dios sang Israel, ngaa bala natabo ini? Karon nakulangan na sang isa ka tribo ang Israel!”

4Pagkaaga, naghimo sila sang halaran kag naghalad sang mga halad nga ginasunog kag mga halad nga para sa maayo nga relasyon. 5Dayon nagpamangkot sila, “May tribo bala sang Israel nga wala makaupod sa aton sang nagtipon kita sa presensya sang Ginoo sa Mizpa?” Sang sadto nga tion, nakapromisa na sila nga patyon ang indi magkadto didto sa presensya sang Ginoo.

6Nasubuan gid ang mga Israelinhon sa ila kadugo nga mga Benjaminhon. Siling nila, “Nabuhinan sang isa ka tribo ang Israel. 7Diin bala kita mangita sang ipaasawa sa mga nabilin nga mga Benjaminhon, kay nakapromisa na kita sa Ginoo nga indi gid naton pag-ipaasawa sa ila ang aton mga anak nga babayi?”

8Sang nagpamangkot sila kon may tribo sang Israel nga wala makaupod sang nagtipon sila sa presensya sang Ginoo sa Mizpa, nasapwan nila nga wala makaupod ang mga taga-Jabesh Gilead. 9Tungod kay sang gin-isip ang mga tawo, wala didto sing bisan isa lang nga taga-Jabesh Gilead. 10-11Gani nagpili ang katilingban sang 12,000 ka maisog nga mga soldado, kag ginsilingan sila, “Magkadto kamo sa Jabesh Gilead kag pamatya ninyo ang mga taga-didto, bata ukon tigulang, lalaki ukon babayi, luwas lang sa mga dalaga nga birhen.” 12Kag didto nakakita sila sang 400 ka dalaga nga birhen kag gindala nila ini sa ila kampo sa Shilo nga sakop sang Canaan.

13Pagkatapos nagpadala ang bug-os nga katilingban sang Israel sang mga mensahero sa mga Benjaminhon nga nagpanago sa Bato sang Rimon. Ginhambalan sila sang mga mensahero nga handa na nga magpakig-abyan sa ila ang ila kapareho nga mga Israelinhon. 14Gani nagpalauli ang mga Benjaminhon kag ginhatag sa ila sang mga Israelinhon ang mga dalaga nga taga-Jabesh Gilead. Pero kulang pa ang mga dalaga para sa ila.

15Nasubuan gid ang mga Israelinhon sa natabo sa mga Benjaminhon, tungod kay ginseparar sang Ginoo ang mga Benjaminhon sa mga tribo sang Israel. 16Gani nag-estoryahanay ang mga manugdumala sang katilingban sang Israel. Siling nila, “Wala na sing may nabilin nga babayi nga Benjaminhon. Ano bala ang aton himuon agod makapangasawa ang nabilin nila nga mga lalaki? 17Kinahanglan nga may mga kaliwat sila agod indi madula ang tribo ni Benjamin. 18Pero indi man puwede nga ipaasawa naton sa ila ang aton mga anak nga babayi tungod kay nakapromisa na kita nga ang maghimo sini pakamalauton.”

19Dayon nadumduman nila nga dali na lang gali ang tuigan nga piesta para sa Ginoo nga ginahiwat sa Shilo. (Ining Shilo ara sa aminhan sang Betel, sa bagatnan sang Lebona, kag sa sidlangan sang dalan nga halin sa Betel pakadto sa Shekem.) 20Ginsilingan nila ang mga Benjaminhon, “Magpanago kamo sa mga talamnan sang ubas, 21kag bantayan ninyo ang mga dalaga nga taga-Shilo. Kon mag-agi sila didto agod magsaot sa piesta, magguwa kamo sa talamnan kag masigdakop sang inyo pangasaw-on kag dal-on sa inyo lugar. 22Kon magreklamo gani sa amon ang ila mga amay ukon utod nga lalaki, amo ini ang amon isiling sa ila, ‘Palihog pabay-i lang ninyo sila tungod kay kulang ang mga dalaga nga nakuha naton sang pagsalakay naton sa Jabesh Gilead. Wala kamo sing salabton tungod nga wala man kamo nagtugot nga pangasaw-on sang mga Benjaminhon ang inyo mga anak nga babayi.’ ”

23Gani ginhimo ini sang mga Benjaminhon. Nagsigdakop sila sang mga dalaga nga nagasaot, kag gindala pauli bilang asawa. Pag-abot nila sa ila duta, ginpatindog nila liwat ang ila mga banwa kag didto nag-estar. 24Nagpauli man ang iban pa nga mga Israelinhon sa ila kaugalingon nga duta, kag sa ila kaugalingon nga tribo kag pamilya.

25Sang sadto nga tion, wala sing hari sa Israel, gani nagapagusto lang ang tagsa-tagsa kon ano ang iya luyag himuon.

La Bible du Semeur

Juges 21:1-25

La tribu de Benjamin rétablie

1A Mitspa, les hommes avaient fait le serment qu’aucun d’entre eux ne donnerait sa fille en mariage à un Benjaminite. 2Le peuple vint à Béthel21.2 Voir 20.18, 26-27. et y resta assis jusqu’au soir devant Dieu. Ils se lamentèrent à haute voix et pleurèrent amèrement 3en disant : Pourquoi, ô Eternel, Dieu d’Israël, ce malheur est-il arrivé en Israël ? Pourquoi une tribu d’Israël manque-t-elle aujourd’hui ?

4Le lendemain, le peuple se leva de bonne heure et ils bâtirent là un autel. Ils y offrirent des holocaustes et des sacrifices de communion. 5Puis les Israélites se demandèrent les uns aux autres quel groupe, parmi toutes les tribus d’Israël, n’était pas venu à l’assemblée tenue devant l’Eternel. Car on s’était solennellement engagé par serment à mettre à mort quiconque ne viendrait pas à Mitspa devant l’Eternel. 6Les Israélites furent pris de pitié pour les Benjaminites, leurs frères. Ils disaient : Aujourd’hui, une tribu a été retranchée d’Israël. 7Que ferons-nous pour que les survivants d’entre eux aient des femmes ? Car nous avons juré par l’Eternel de ne pas leur donner nos filles en mariage.

8C’est pourquoi ils demandaient : Quel est parmi les tribus d’Israël le groupe qui n’est pas venu devant l’Eternel à Mitspa ?

Ils découvrirent que personne de Yabesh en Galaad21.8 Une des principales villes israélites, à l’est du Jourdain (voir 1 S 11 ; 31.11-13 ; 2 S 2.5-7 ; 21.12). n’était venu au camp et à l’assemblée.

9En effet, lorsqu’on fit le recensement du peuple, on ne trouva aucun habitant de Yabesh en Galaad. 10L’assemblée envoya contre eux douze mille soldats en leur donnant les ordres suivants : Allez massacrer tous les habitants de Yabesh en Galaad, y compris les femmes et les enfants. 11Voilà comment vous procéderez : Vous tuerez tout homme et toute femme qui a déjà vécu avec un homme.

12Ces soldats trouvèrent parmi les habitants de Yabesh en Galaad quatre cents jeunes filles vierges qui n’avaient pas été touchées par un homme. Ils les amenèrent au camp de Silo dans le pays de Canaan.

13Toute l’assemblée envoya des messagers auprès des Benjaminites réfugiés au rocher de Rimmôn pour faire la paix avec eux. 14Ceux-ci retournèrent aussitôt chez eux. On leur donna les filles qui avaient été épargnées à Yabesh en Galaad, mais il ne s’en trouva pas assez pour eux tous.

15Le peuple était pris de pitié pour Benjamin, parce que l’Eternel avait creusé un vide parmi les tribus d’Israël. 16Les responsables de l’assemblée dirent : Comment ferons-nous pour trouver des femmes à ceux qui restent encore, puisque celles de Benjamin ont été exterminées ? 17Ils ajoutèrent : Il faut assurer une descendance aux rescapés de Benjamin, afin qu’une tribu ne disparaisse pas d’Israël. 18Mais nous, nous ne pouvons pas leur donner nos filles en mariage, puisque nous avons juré : « Maudit soit celui qui donnera sa fille en mariage à un Benjaminite ! »

19Ils dirent alors qu’on allait bientôt célébrer comme chaque année la fête de l’Eternel à Silo, située au nord de Béthel, à l’est de la route de Béthel à Sichem, et au sud de Lebona. 20Alors ils ordonnèrent aux Benjaminites : Allez vous mettre en embuscade dans les vignes. 21Lorsque vous verrez les filles de Silo sortir de la ville pour danser leurs rondes, vous surgirez des vignes, chacun de vous enlèvera une fille et l’emmènera dans le pays de Benjamin pour en faire sa femme. 22Si leurs pères ou leurs frères viennent se plaindre à nous, nous leur répondrons : « Soyez compréhensifs envers eux, puisque nous n’avons pas pris une femme pour chacun d’eux lors de l’expédition contre Yabesh. D’ailleurs vous n’êtes pas coupables de parjure, puisque ce n’est pas vous qui les leur avez données. »

23Les Benjaminites suivirent ce conseil, ils prirent le nombre de femmes voulues parmi les jeunes filles qui dansaient. Ils les enlevèrent et partirent avec elles dans leur territoire. Ils rebâtirent leurs villes et s’y établirent. 24Les autres Israélites quittèrent ces lieux pour regagner leurs tribus et leurs familles ; de là, chacun rentra dans son territoire.

25En ces temps-là, il n’y avait pas de roi en Israël. Chacun faisait ce qu’il jugeait bon.