Hoseas 7 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Hoseas 7:1-16

1“Gusto ko kuntani nga ayuhon ang mga taga-Israel. Pero ang makita ko sa ila amo ang ila7:1 ila: sa Hebreo, Efraim kag Samaria. Ini sila nagarepresentar sang ginharian sang Israel. kalautan. Nagapangdaya sila, nagasulod sa mga balay kag nagapangawat, kag nagapanghold-ap sa mga karsada. 2Pero wala nila ginabutang sa ila hunahuna nga nadumduman ko ang tanan nila nga kalautan. Sa gihapon gapos sila sa ila mga sala kag nakita ko ini tanan. 3Napalipay nila ang ila hari kag mga opisyal sa ila kalautan kag kabutigan. 4Tanan sila maluibon;7:4 maluibon: ukon, nagapanginbabayi. Posible man nga ang buot silingon, nagasimba sa mga dios-dios. daw pareho sila sa mainit nga pugon nga indi na kinahanglan pamakutan sang panadero halin sa paglamas hasta sa paghabok sang linamas nga harina nga iya lutuon. 5Sang kaadlawan7:5 kaadlawan: ukon, adlaw sang pagkorona. sang ila7:5 ila: Amo ini sa Targum. Sa Hebreo, aton. hari, ginhubog nila ang iya sini mga opisyal. Kag pati ang hari nagpakig-inom man sa mga maoy niya nga mga opisyal. 6Kag samtang nagapalapit sila sa pagpatay sa hari kag sa iya mga opisyal, daw pareho sa pugon ang kasingkal sang ila kaakig. Kay sang nagahulat pa lang sila nga magsalakay, bilog nga gab-i ang pagpugong nila sang ila kaakig, kag pagkaaga nagasingkal ini nga daw sa kalayo. 7Tanan sila nagasingkal gid sa kaakig pareho sang mainit nga pugon, gani ginpamatay nila ang ila mga manugdumala. Nalaglag ang tanan nila nga hari, pero wala gid sing bisan isa sa ila nga nagpangayo sang bulig sa akon.

8“Nagapakigsimpon ang katawhan sang Israel7:8 Israel: sa Hebreo, Efraim. Makita man ang pulong nga Efraim sa Hebreo sa bersikulo 11. Tan-awa ang footnote sa 4:17. sa iban nga mga nasyon. Indi sila mapuslan kay pareho sila sa manipis nga tinapay nga ginaluto nga wala mabaliskad.7:8 wala mabaliskad: Siguro ang buot silingon nabatok ukon ang pihak nga parte wala maluto. 9Ginakuha sang taga-iban nga mga nasyon ang ila ikasarang, pero wala nila ini matalupangdi. Pareho sila sa tigulang nga nagaputi na ang iya buhok pero wala niya matalupangdi. 10Ang ila pagkamatinaas-taason nagapamatuod nga dapat sila silutan. Pero bisan pa nga nagakalatabo ini tanan sa ila, wala gihapon sila nagbalik kag nagdangop sa akon nga ila Dios. 11Daw pareho sila sa pating; dali lang matunto kag wala sing paghangop. Nagapangayo sila sang bulig sa Egipto, kag kon kaisa sa Asiria. 12Pero samtang nagapakadto sila sa sini nga mga lugar, tapnaon7:12 tapnaon: ukon, laglagon; ukon, ipabihag. ko sila pareho sang pispis nga ginsiod sang pukot kag ginbutong paidalom. Silutan ko sila suno sa ginsiling ko na sa ila mga pagtilipon.7:12 Silutan… pagtilipon: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini. 13Kaluluoy sila tungod kay nagpalayo sila sa akon. Laglagon ko sila tungod kay nagrebelde sila sa akon. Gusto ko kuntani nga luwason sila pero nagahambal sila sing binutig parte sa akon. 14Indi sinsero ang ila pagpanawag sa akon. Samtang nagahibi sila sa ila mga katre sa pagpangayo sa mga dios-dios sang mga uyas kag duga sang ubas, ginapilasan nila ang ila lawas.7:14 ginapilasan nila ang ila lawas: Amo ini sa Septuagint. Sa Hebreo, nagatipon sila. Nagapalayo sila sa akon. 15Gindisiplina ko sila agod maglig-on sila, pero nagplano pa sila sing malaot kontra sa akon. 16Nagadangop sila sa butang nga wala sing pulos.7:16 butang nga wala sing pulos: Pareho sini sa Septuagint kag sa Syriac, pero sa Hebreo indi klaro. Ang “butang nga wala sing pulos” posible amo ang mga dios-dios. Pareho sila sa guba nga pana nga indi mapuslan. Mapatay sa inaway ang ila mga pangulo tungod kay wala sila sing respeto7:16 wala sila sing respeto: ukon, akig gid sila. kon maghambal. Tungod sini yagutaon sila sang mga taga-Egipto.

Hoffnung für Alle

Hosea 7:1-16

1und mein Volk heilen will, dann kommt ans Licht, dass Ephraim schwere Schuld auf sich geladen hat und die Leute von Samaria Böses im Schilde führen. Sie sind Betrüger; Diebe brechen in die Häuser ein, und Räuberbanden ziehen plündernd durch das Land. 2Sie machen sich nicht klar, dass ich kein einziges ihrer Verbrechen vergesse. Ihre eigene Bosheit holt sie nun ein; ständig stehen mir ihre Taten vor Augen! 3Mit hinterlistigen Plänen verschaffen sie sich Ansehen beim König, und mit Lügen schmeicheln sie sich bei den führenden Männern ein. 4Doch sie halten niemandem die Treue. Ihr Hass glüht wie ein Ofen, den der Bäcker so stark angeheizt hat, dass er ihn nicht mehr schüren muss, während er den Teig knetet und aufgehen lässt. 5Am Krönungstag ihres Königs machen sie ihn und seine Hofbeamten betrunken, der viele Wein raubt diesen Schwätzern den Verstand. 6Die Verräter warten, bis ihre Zeit gekommen ist, sie fiebern dem Augenblick entgegen, in dem sie losschlagen. Doch sie lassen sich die ganze Nacht hindurch nichts anmerken. Am Morgen aber wird die schwelende Glut zur lodernden Flamme: 7Zornentbrannt fallen sie über die Herrscher her. So kommt ein König nach dem anderen ums Leben, aber noch nie hat einer von ihnen zu mir, dem Herrn, um Hilfe gerufen!7,7 Der hebräische Text in den Versen 1‒7 ist nicht sicher zu deuten.

8Ephraim vermischt sich mit fremden Völkern. Wie ein Fladenbrot, das nicht gewendet wird, auf einem glühenden Stein verschmort, so geht Israel zugrunde. 9Die Völker, die Ephraim zu Hilfe gerufen hat, rauben ihm alle Kraft, aber er achtet nicht darauf. Sein Haar wird grau, doch er merkt es nicht. 10So spricht Israel sich in seinem Hochmut selbst das Urteil. Denn mich, den Herrn, ihren Gott, suchen sie nicht, sie wollen trotz allem nicht zu mir umkehren!

11Ephraim ist leichtgläubig und dumm wie eine Taube. Erst rufen sie die Ägypter zu Hilfe, dann wollen sie mit den Assyrern ein Bündnis schließen! 12Weil sie hierhin und dorthin laufen, will ich ein Netz aufspannen und sie darin fangen wie einen Vogel. Ja, ich fange sie ein und bestrafe sie, wie ich es ihrem ganzen Volk angedroht habe!

13Wehe ihnen! Sie rennen vor mir davon, doch ich lasse sie nicht entkommen! Ihr Land wird verwüstet, weil sie sich gegen mich aufgelehnt haben. Ich wollte sie retten, doch sie verbreiten nur Lügen über mich. 14Sie liegen im Bett und heulen, aber niemals rufen sie ernsthaft nach mir. Sie ritzen sich die Haut ein, damit die Ernte gut ausfällt, und entfernen sich immer weiter von mir.

15Ich, der Herr, habe sie ermahnt, ich habe ihnen Kraft gegeben, doch sie denken sich stets neue Bosheiten gegen mich aus. 16Sie wenden sich an alle möglichen Helfer, nur nicht an mich! Sie sind wie ein schlaffer Bogen, mit dem man nicht schießen kann. Ihre führenden Männer werden im Krieg fallen, weil sie Hass und Lüge verbreiten. In ganz Ägypten wird man über sie spotten!«