Ang Patag nga May Madamo nga mga Tul-an
1Karon, gin-gamhan ako sang Ginoo kag gindala ako sang iya Espiritu sa tunga sang patag nga puno sang tul-an. 2Ginlibot ako sang Ginoo didto, kag nakita ko ang puwerte kadamo nga mga tul-an nga nagalapta didto sa patag. Mamala gid ang mga tul-an. 3Nagpamangkot ang Ginoo sa akon, “Tawo, mabuhi pa bala ini nga mga tul-an?” Nagsabat ako, “O Ginoong Dios, ikaw gid lang ang nakahibalo sina.”
4Nagsiling siya liwat sa akon, “Silinga inang mamala nga mga tul-an nga magpamati sila sa akon ginasiling. 5Kay ako, ang Ginoong Dios, nagasiling sa ila: Paginhawaon ko kamo, kag mabuhi kamo. 6Hatagan ko kamo sang mga ugat kag mga unod, kag putson ko kamo sang panit. Paginhawaon ko kamo, kag mabuhi kamo. Dayon mahibaluan ninyo nga ako amo ang Ginoo.”
7Gani gintuman ko ang ginmando sa akon. Kag samtang nagahambal ako, nabatian ko ang linagatok, kag ang mga tul-an nag-alalangot. 8Nakita ko dayon nga may mga ugat kag mga unod na ini kag naputos sang panit, pero wala pa sila nagaginhawa.
9Nagsiling ang Ginoo sa akon, “Tawo, silinga ang hangin nga ako, ang Ginoong Dios, nagasiling: O hangin, maghuyop kamo halin sa apat ka direksyon sa paghatag sang ginhawa sa sinang patay nga mga lawas agod mabuhi sila.” 10Kag amo ato ang akon ginsiling, suno sa iya ginmando sa akon. Nakabaton sang ginhawa ang patay nga mga lawas kag nabuhi sila. Nagtindog sila, kag puwerte sa ila kadamo, daw isa ka batalyon nga mga soldado.
11Nagsiling liwat ang Ginoo sa akon, “Tawo, ina nga mga tul-an nagarepresentar sang bug-os nga katawhan sang Israel. Nagasiling sila, ‘Mala na ang amon mga tul-an, kag wala na kami sing paglaom; ginlaglag na kami.’ 12Gani silinga sila nga ako, ang Ginoong Dios, nagasiling: O katawhan ko, buksan ko ang inyo mga lulubngan kag banhawon ko kamo, kag ibalik sa duta sang Israel. 13Dayon mahibaluan ninyo, O katawhan ko, nga ako amo ang Ginoo, kon buksan ko na ang inyo mga lulubngan kag banhawon ko kamo. 14Ihatag ko ang akon Espiritu sa inyo kag mabuhi kamo, kag paestaron ko kamo sa inyo kaugalingon nga duta. Dayon mahibaluan ninyo nga ako amo ang Ginoo. Kon ano ang akon ginahambal, ginatuman ko. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
Ang Pag-isa sang Juda kag Israel
15Nagsiling ang Ginoo sa akon, 16“Tawo, magkuha ka sang lipak kag sulati ini sang, ‘Ang ginharian sang Juda.’ Dayon magkuha ka sang isa pa ka lipak kag sulati sang, ‘Ang ginharian sang Israel.’ 17Sugpuna ining duha ka lipak agod mangin isa na lang ini sa imo kamot. 18Kon pamangkuton ka gani sang imo mga kasimanwa kon ano ang buot silingon sina, 19sabta sila, ‘Amo ini ang ginasiling sang Ginoong Dios: Sugpunon ko ang lipak nga nagarepresentar sang Israel kag ang lipak nga nagarepresentar sang Juda, kag mangin isa na lang ini sa akon kamot.’
20“Samtang ginauyatan mo ang lipak nga imo ginsulatan, ipakita ini sa mga tawo, 21kag silinga sila, ‘Amo ini ang ginasiling sang Ginoong Dios: Kuhaon ko ang mga Israelinhon sa tanan nga nasyon nga sa diin sila naglalapta, kag dal-on ko sila pabalik sa ila kaugalingon nga duta. 22Isahon ko na lang sila ka nasyon sa duta sang Israel. Isa lang ka hari ang magahari sa ila, kag indi na sila mabahin pa liwat sa duha ka nasyon ukon ginharian. 23Indi na nila paghigkuan ang ila kaugalingon paagi sa pagsimba sa ila makangilil-ad nga mga dios-dios, ukon sa paghimo sang bisan ano nga sala. Kay luwason ko sila sa tanan nila nga pagpakasala, kag tinluan ko sila. Mangin katawhan ko sila, kag mangin Dios nila ako. 24Magahari sa ila ang hari nga kaliwat sang akon alagad nga si David. May isa lang sila tanan ka manugbantay. Pagasundon nila sing maayo ang akon mga sugo kag mga pagsulundan. 25Magaestar sila sa duta nga akon ginhatag sa akon alagad nga si Jacob, ang duta nga sa diin nag-estar ang ila mga katigulangan. Didto sila kag ang ila mga kaliwat magaestar hasta san-o, kag magahari sa ila ang hari nga kaliwat sang akon alagad nga si David sa wala sing katapusan. 26Magahimo ako sang kasugtanan sa ila nga mangin maayo ang ila kahimtangan, kag ini nga kasugtanan magapadayon hasta san-o. Paestaron ko sila sa ila duta 37:26 Paestaron ko sila sa ila duta: ukon, Pakamaayuhon ko sila. Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini. kag padamuon ko sila, kag patindugon ko ang akon templo sa ila tunga sa wala sing katapusan. 27Magapuyo ako upod sa ila. Mangin Dios nila ako, kag mangin katawhan ko sila. 28Kag kon magpabilin na ang akon templo sa ila sa wala sing katapusan, mahibaluan sang mga nasyon nga ako, ang Ginoo, amo ang nagpili sa mga Israelinhon nga mangin akon.’ ”
The valley of dry bones
1The hand of the Lord was on me, and he brought me out by the Spirit of the Lord and set me in the middle of a valley; it was full of bones. 2He led me to and fro among them, and I saw a great many bones on the floor of the valley, bones that were very dry. 3He asked me, ‘Son of man, can these bones live?’
I said, ‘Sovereign Lord, you alone know.’
4Then he said to me, ‘Prophesy to these bones and say to them, “Dry bones, hear the word of the Lord! 5This is what the Sovereign Lord says to these bones: I will make breath37:5 The Hebrew for this word can also mean wind or spirit (see verses 6-14). enter you, and you will come to life. 6I will attach tendons to you and make flesh come upon you and cover you with skin; I will put breath in you, and you will come to life. Then you will know that I am the Lord.” ’
7So I prophesied as I was commanded. And as I was prophesying, there was a noise, a rattling sound, and the bones came together, bone to bone. 8I looked, and tendons and flesh appeared on them and skin covered them, but there was no breath in them.
9Then he said to me, ‘Prophesy to the breath; prophesy, son of man, and say to it, “This is what the Sovereign Lord says: come, breath, from the four winds and breathe into these slain, that they may live.” ’ 10So I prophesied as he commanded me, and breath entered them; they came to life and stood up on their feet – a vast army.
11Then he said to me: ‘Son of man, these bones are the people of Israel. They say, “Our bones are dried up and our hope is gone; we are cut off.” 12Therefore prophesy and say to them: “This is what the Sovereign Lord says: my people, I am going to open your graves and bring you up from them; I will bring you back to the land of Israel. 13Then you, my people, will know that I am the Lord, when I open your graves and bring you up from them. 14I will put my Spirit in you and you will live, and I will settle you in your own land. Then you will know that I the Lord have spoken, and I have done it, declares the Lord.” ’
One nation under one king
15The word of the Lord came to me: 16‘Son of man, take a stick of wood and write on it, “Belonging to Judah and the Israelites associated with him.” Then take another stick of wood, and write on it, “Belonging to Joseph (that is, to Ephraim) and all the Israelites associated with him.” 17Join them together into one stick so that they will become one in your hand.
18‘When your people ask you, “Won’t you tell us what you mean by this?” 19say to them, “This is what the Sovereign Lord says: I am going to take the stick of Joseph – which is in Ephraim’s hand – and of the Israelite tribes associated with him, and join it to Judah’s stick. I will make them into a single stick of wood, and they will become one in my hand.” 20Hold before their eyes the sticks you have written on 21and say to them, “This is what the Sovereign Lord says: I will take the Israelites out of the nations where they have gone. I will gather them from all around and bring them back into their own land. 22I will make them one nation in the land, on the mountains of Israel. There will be one king over all of them and they will never again be two nations or be divided into two kingdoms. 23They will no longer defile themselves with their idols and vile images or with any of their offences, for I will save them from all their sinful backsliding,37:23 Many Hebrew manuscripts (see also Septuagint); most Hebrew manuscripts all their dwelling-places where they sinned and I will cleanse them. They will be my people, and I will be their God.
24‘ “My servant David will be king over them, and they will all have one shepherd. They will follow my laws and be careful to keep my decrees. 25They will live in the land I gave to my servant Jacob, the land where your ancestors lived. They and their children and their children’s children will live there for ever, and David my servant will be their prince for ever. 26I will make a covenant of peace with them; it will be an everlasting covenant. I will establish them and increase their numbers, and I will put my sanctuary among them for ever. 27My dwelling-place will be with them; I will be their God, and they will be my people. 28Then the nations will know that I the Lord make Israel holy, when my sanctuary is among them for ever.” ’
