Ginpaanggid ang Egipto sa Kahoy nga Sedro
1Sang nahauna nga adlaw sang ikatatlo nga bulan, sang ikaonse nga tuig sang amon pagkabihag, nagsiling ang Ginoo sa akon, 2“Tawo, ihambal ini sa Faraon nga hari sang Egipto, kag sa iya katawhan:
“Sa kay sin-o ko bala ipaanggid ang imo pagkagamhanan? 3Ah, ipaanggid ko gali ikaw sa Asiria, ang nasyon nga pareho sa kahoy nga sedro sa Lebanon. Ini nga kahoy may matahom nga mga sanga nga nagahandong sa kakahuyan kag nagalabaw sa iban nga madabong nga mga kahoy. 4May bugana nga tubig halin sa madalom nga tuburan nga nagabulig patubo sini. (Nagailig man ini nga tubig sa tanan nga kahoy sa kagulangan.) 5Ini nga kahoy nagalabaw sa tanan nga kahoy sa kakahuyan. Ang iya mga sanga nagdabong kag naglaba pa gid tungod sa bugana nga tubig. 6Ang tanan nga klase sang mga pispis nagpugad sa iya mga sanga, kag ang tanan nga klase sang talunon nga mga sapat nagbata sa idalom sang iya mga sanga. Ang tanan nga bantog nga mga nasyon nagpahandong sa iya. 7Matahom gid ini nga kahoy kag malaba ang mga sanga, kay ang iya mga gamot nagalambot sa madalom kag bugana nga tubig. 8Bisan gani ang mga kahoy nga sedro sa katamnan sang Dios indi makatupong sa katahom sang sini nga kahoy. Bisan ang mga kahoy nga sipres kag mga kahoy nga platano indi mapaanggid sa katahom sang iya mga sanga. Wala gid sing kahoy sa katamnan sang Dios nga makatupong sa katahom sang sini nga kahoy. 9Ginpatahom ko ini nga kahoy nga may madabong nga mga sanga. Gani nahisa sa iya ang tanan nga kahoy sa katamnan sang Dios.”
10Gani karon, nagsiling ang Ginoong Dios, “Tungod kay ginpataas sang sini nga kahoy ang iya kaugalingon kag ginpalabaw sa iban nga madabong nga mga kahoy, kag tungod kay nagpabugal siya, 11itugyan ko siya sa pinakagamhanan nga nasyon nga amo ang magsilot sa iya sing nagakabagay sa iya kalautan. Huo, sikwayon ko siya; 12tapson siya sang taga-iban nga lugar nga pinakamapintas sa tanan nga nasyon, kag dayon pabay-an. Magalalapta ang iya nagkalabali nga mga sanga sa mga bukid, mga patag, kag sa mga ililigan sang tubig. Magahalin sa iya atong mga nasyon nga nagapahandong sa iya. 13Magahapon ang tanan nga klase sang mga pispis sa puno sini nga natumba, kag magaluko ang talunon nga mga sapat sa mga sanga sini. 14Gani dapat wala na sing kahoy nga magtaas pa kag maglabaw sa iban nga madabong nga mga kahoy, bisan bugana pa ini sa tubig. Kay mapatay ang tanan nga kahoy pareho sang tawo, kag magapadulong sa kadadalman sang duta.”
15Nagpadayon pa gid sa pagsiling ang Ginoong Dios, “Sa adlaw nga dal-on na ini nga kahoy sa lugar sang mga patay, tabunan ko ang madalom nga mga tuburan bilang tanda sang pagpangasubo. Indi na mag-ilig ang tubig sa mga suba, kag wala na sing bugana nga tubig. Tungod sini, magadulom ang Lebanon kag magakalalaya ang tanan nga kahoy sa latagon. 16Magakurog sa kahadlok ang mga nasyon kon mabatian nila ang pagkalaglag sang sadto nga kahoy, sa tion nga dal-on ko ini sa lugar sang mga patay upod sadtong mga nagkalamatay. Dayon ang tanan nga kahoy sang Eden kag ang tanan nga maayo kag matahom nga kahoy sang Lebanon nga napatubigan sing maayo malipay didto sa idalom sang duta. 17Ang mga nasyon nga nagapasilong kag nagadampig sa iya magaupod man sa iya sa lugar sang mga patay upod didto sa mga nagkalamatay sa inaway.
18“Hari sang Egipto, wala gid sing kahoy sa Eden nga makatupong sa imo katahom kag kagamhanan. Pero ihulog ka man sa idalom sang duta upod sa mga kahoy sang Eden. Didto magaupod kamo sadtong mga tawo nga wala nagtuo sa Dios31:18 wala nagtuo sa Dios: sa literal, wala matuli. nga nagkalamatay sa inaway.
“Amo sini ang matabo sa hari sang Egipto31:18 hari sang Egipto: sa Hebreo, Faraon. kag sa iya katawhan. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagasiling sini.”
Pharaoh as a Felled Cedar of Lebanon
1In the eleventh year, in the third month on the first day, the word of the Lord came to me: 2“Son of man, say to Pharaoh king of Egypt and to his hordes:
“ ‘Who can be compared with you in majesty?
3Consider Assyria, once a cedar in Lebanon,
with beautiful branches overshadowing the forest;
it towered on high,
its top above the thick foliage.
4The waters nourished it,
deep springs made it grow tall;
their streams flowed
all around its base
and sent their channels
to all the trees of the field.
5So it towered higher
than all the trees of the field;
its boughs increased
and its branches grew long,
spreading because of abundant waters.
6All the birds of the sky
nested in its boughs,
all the animals of the wild
gave birth under its branches;
all the great nations
lived in its shade.
7It was majestic in beauty,
with its spreading boughs,
for its roots went down
to abundant waters.
8The cedars in the garden of God
could not rival it,
nor could the junipers
equal its boughs,
nor could the plane trees
compare with its branches—
no tree in the garden of God
could match its beauty.
9I made it beautiful
with abundant branches,
the envy of all the trees of Eden
in the garden of God.
10“ ‘Therefore this is what the Sovereign Lord says: Because the great cedar towered over the thick foliage, and because it was proud of its height, 11I gave it into the hands of the ruler of the nations, for him to deal with according to its wickedness. I cast it aside, 12and the most ruthless of foreign nations cut it down and left it. Its boughs fell on the mountains and in all the valleys; its branches lay broken in all the ravines of the land. All the nations of the earth came out from under its shade and left it. 13All the birds settled on the fallen tree, and all the wild animals lived among its branches. 14Therefore no other trees by the waters are ever to tower proudly on high, lifting their tops above the thick foliage. No other trees so well-watered are ever to reach such a height; they are all destined for death, for the earth below, among mortals who go down to the realm of the dead.
15“ ‘This is what the Sovereign Lord says: On the day it was brought down to the realm of the dead I covered the deep springs with mourning for it; I held back its streams, and its abundant waters were restrained. Because of it I clothed Lebanon with gloom, and all the trees of the field withered away. 16I made the nations tremble at the sound of its fall when I brought it down to the realm of the dead to be with those who go down to the pit. Then all the trees of Eden, the choicest and best of Lebanon, the well-watered trees, were consoled in the earth below. 17They too, like the great cedar, had gone down to the realm of the dead, to those killed by the sword, along with the armed men who lived in its shade among the nations.
18“ ‘Which of the trees of Eden can be compared with you in splendor and majesty? Yet you, too, will be brought down with the trees of Eden to the earth below; you will lie among the uncircumcised, with those killed by the sword.
“ ‘This is Pharaoh and all his hordes, declares the Sovereign Lord.’ ”
