Ang Pagsimba sang mga Manugdumala sang Israel sa mga Dios-dios
1Isa ka tion, nagkadto sa akon ang mga manugdumala sang Israel kag nagpungko sa akon atubangan sa pagpangayo sang mensahi halin sa Ginoo. 2Nagsiling ang Ginoo sa akon, 3“Tawo, ina sila nagapakamahal sang ila mga dios-dios nga amo ang nagadala sa ila sa pagpakasala, gani ngaa tugutan ko sila nga magpangayo sang mensahi halin sa akon? 4Karon, silinga sila nga ako, ang Ginoong Dios, nagasiling: Ang bisan sin-o nga Israelinhon nga magpakamahal sang iya mga dios-dios nga magadala sa iya sa pagpakasala kag magpangayo sang mensahi sa propeta, ako, ang Ginoo, amo mismo ang magsabat sa iya paagi sa silot suno sa kadamuon sang iya mga dios-dios. 5Himuon ko ini agod magbalik sa akon ang tanan nga Israelinhon nga nagpalayo sa akon tungod sa ila mga dios-dios.
6“Gani karon, silinga ang katawhan sang Israel nga ako, ang Ginoong Dios, nagasiling: Maghinulsol kamo kag isikway ang inyo mga dios-dios, kag bayai ang tanan ninyo nga makangilil-ad nga mga binuhatan. 7Ang bisan sin-o nga Israelinhon ukon indi Israelinhon nga nagaestar sa Israel, nga magbiya sa akon kag magpakamahal sang iya mga dios-dios nga magadala sa iya sa pagpakasala, kag magpangayo siya sang mensahi sa akon paagi sa propeta, ako, ang Ginoo, amo mismo ang magsabat sa iya paagi sa silot. 8Kontrahon ko siya kag himuon nga isa ka paandam sa mga tawo, kag pagaestoryahan nila siya. Iseparar ko siya sa akon katawhan. Dayon mahibaluan ninyo nga ako amo ang Ginoo.
9“Pero kon ang isa ka propeta naganyat nga maghatag sa sina nga tawo sang mensahi halin sa akon, ini tungod kay ako, ang Ginoo, amo ang nagganyat sa iya. Silutan ko siya kag dulaon sa akon katawhan nga mga Israelinhon. 10Pareho nga silutan ang ina nga propeta kag ang tawo nga nagapangayo sa iya sang mensahi. 11Himuon ko ini agod indi na magbiya sa akon ang mga Israelinhon, kag indi na nila paghigkuan ang ila kaugalingon paagi sa pagpakasala. Mangin akon sila nga katawhan, kag ako mangin ila Dios. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagasiling sini.”
12Nagsiling ang Ginoo sa akon, 13“Tawo, kon makasala gani sa akon ang mga pumuluyo sang isa ka nasyon paagi sa pagluib sa akon, silutan ko sila, kag kuhaon ko ang ginahalinan sang ila pagkaon. Padal-an ko sila sang gutom agod magkalamatay sila kag ang ila mga kasapatan. 14Bisan ara pa dira si Noe, si Daniel, kag si Job, sila lang ang maluwas tungod sang ila pagkamatarong. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagasiling sini.
15“Ukon halimbawa, padal-an ko sang mapintas nga mga sapat ang ina nga nasyon sa pagpamatay sang iya mga pumuluyo, kag mangin mamingaw ina nga lugar kag wala na sing may mag-agi dira tungod sa kahadlok sa mapintas nga mga sapat. 16Bisan ara pa dira atong tatlo ka tawo, ako, ang Ginoong Dios nga buhi, nagasumpa nga indi nila maluwas bisan ang ila mga anak, kundi ang ila lang kaugalingon. Kag ang amo nga nasyon mangin mamingaw.
17“Ukon halimbawa, padal-an ko sang inaway ang ina nga nasyon sa pagpamatay sang iya mga pumuluyo kag mga kasapatan. 18Bisan ara pa dira atong tatlo ka tawo, ako, ang Ginoong Dios nga buhi, nagasumpa nga indi gid nila maluwas bisan ang ila mga anak, kundi ang ila lang kaugalingon.
19“Ukon halimbawa, sa akon kaakig padal-an ko sang balatian ang ina nga nasyon sa pagpamatay sang iya mga pumuluyo kag mga kasapatan. 20Bisan ara pa dira si Noe, si Daniel kag si Job, ako, ang Ginoong Dios nga buhi, nagasumpa nga indi gid nila maluwas bisan ang ila mga anak, kundi ang ila lang kaugalingon tungod sang ila pagkamatarong.
21“Sa pagkamatuod, ako, ang Ginoong Dios, nagasiling nga kaluluoy ang Jerusalem kon padal-an ko na ini sang apat ka mabug-at nga mga silot—inaway, gutom, mapintas nga mga sapat, kag mga balatian—nga magapatay sa iya mga pumuluyo kag mga kasapatan. 22Pero may mabilin nga buhi sa ila, kag pagadal-on sila diri sa Babilonia agod isimpon sa inyo bilang mga bihag. Makita ninyo kon daw ano kalaot ang ila pagginawi kag ang ila mga ginahimo, kag madula ang kalain sang inyo buot sa akon pagsilot sa Jerusalem. 23Huo, madula ang kalain sang inyo buot kon makita ninyo ang ila pagginawi kag ang ila mga ginahimo, kag mareyalisar ninyo nga may rason gali kon ngaa ginhimo ko ato sa Jerusalem. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagasiling sini.”
1Then came certain of the elders of Israel unto me, and sat before me. 2And the word of the LORD came unto me, saying, 3Son of man, these men have set up their idols in their heart, and put the stumblingblock of their iniquity before their face: should I be enquired of at all by them? 4Therefore speak unto them, and say unto them, Thus saith the Lord GOD; Every man of the house of Israel that setteth up his idols in his heart, and putteth the stumblingblock of his iniquity before his face, and cometh to the prophet; I the LORD will answer him that cometh according to the multitude of his idols; 5That I may take the house of Israel in their own heart, because they are all estranged from me through their idols.
6¶ Therefore say unto the house of Israel, Thus saith the Lord GOD; Repent, and turn yourselves from your idols; and turn away your faces from all your abominations.14.6 yourselves: or, others 7For every one of the house of Israel, or of the stranger that sojourneth in Israel, which separateth himself from me, and setteth up his idols in his heart, and putteth the stumblingblock of his iniquity before his face, and cometh to a prophet to enquire of him concerning me; I the LORD will answer him by myself: 8And I will set my face against that man, and will make him a sign and a proverb, and I will cut him off from the midst of my people; and ye shall know that I am the LORD. 9And if the prophet be deceived when he hath spoken a thing, I the LORD have deceived that prophet, and I will stretch out my hand upon him, and will destroy him from the midst of my people Israel. 10And they shall bear the punishment of their iniquity: the punishment of the prophet shall be even as the punishment of him that seeketh unto him; 11That the house of Israel may go no more astray from me, neither be polluted any more with all their transgressions; but that they may be my people, and I may be their God, saith the Lord GOD.
12¶ The word of the LORD came again to me, saying, 13Son of man, when the land sinneth against me by trespassing grievously, then will I stretch out mine hand upon it, and will break the staff of the bread thereof, and will send famine upon it, and will cut off man and beast from it: 14Though these three men, Noah, Daniel, and Job, were in it, they should deliver but their own souls by their righteousness, saith the Lord GOD.
15¶ If I cause noisome beasts to pass through the land, and they spoil it, so that it be desolate, that no man may pass through because of the beasts:14.15 spoil: or, bereave 16Though these three men were in it, as I live, saith the Lord GOD, they shall deliver neither sons nor daughters; they only shall be delivered, but the land shall be desolate.14.16 in it: Heb. in the midst of it
17¶ Or if I bring a sword upon that land, and say, Sword, go through the land; so that I cut off man and beast from it: 18Though these three men were in it, as I live, saith the Lord GOD, they shall deliver neither sons nor daughters, but they only shall be delivered themselves.
19¶ Or if I send a pestilence into that land, and pour out my fury upon it in blood, to cut off from it man and beast: 20Though Noah, Daniel, and Job, were in it, as I live, saith the Lord GOD, they shall deliver neither son nor daughter; they shall but deliver their own souls by their righteousness. 21For thus saith the Lord GOD; How much more when I send my four sore judgments upon Jerusalem, the sword, and the famine, and the noisome beast, and the pestilence, to cut off from it man and beast?14.21 How…: or, Also when
22¶ Yet, behold, therein shall be left a remnant that shall be brought forth, both sons and daughters: behold, they shall come forth unto you, and ye shall see their way and their doings: and ye shall be comforted concerning the evil that I have brought upon Jerusalem, even concerning all that I have brought upon it. 23And they shall comfort you, when ye see their ways and their doings: and ye shall know that I have not done without cause all that I have done in it, saith the Lord GOD.
