1Nagsiling ang Ginoo sa akon, 2“Tawo, nagaestar ka upod sa mga rebelde nga katawhan. May mga mata sila pero indi makakita, may mga dulunggan sila pero indi makabati, kay mga rebelde sila nga katawhan. 3Gani tawo, magpakita ka nga daw sa ginabihag ka. Maghimos ka sang imo dalal-on kag maglakat sa isa ka lugar. Himua ini sa adlaw agod makita sang mga tawo. Basi pa lang nga sa sini nga paagi mareyalisar nila nga mga rebelde sila nga katawhan. 4Samtang adlaw pa maghimos ka sang imo dalal-on agod makita nila. Kag pagkagab-i, samtang nagatan-aw sila, maglakat ka nga daw isa ka bihag. 5Busluti ang dingding sang imo balay samtang nagatan-aw sila, kag dira ka mag-agi kag ang imo dala. 6Samtang nagatan-aw sila, pas-ana ang imo dala kag maglakat sa kagab-ihon. Tabuni ang imo guya agod indi mo makita ang duta. Ang imo himuon isa ka paandam sa katawhan sang Israel.”
7Gani gintuman ko ang iya ginsugo. Sang adlaw, naghimos ako sang akon dalal-on, kag pagkagab-i ginbuslutan ko ang dingding paagi sa akon kamot. Kag samtang nagatan-aw sila, ginpas-an ko ang akon dala kag naglakat sa kagab-ihon.
8Pagkaaga nagsiling ang Ginoo sa akon, 9“Tawo, karon nga nagapamangkot ang mga rebelde nga katawhan sang Israel parte sa imo ginhimo, 10silinga sila nga ako, ang Ginoong Dios, may mensahi para sa pangulo sang Jerusalem kag sa tanan nga katawhan sang Israel. 11Silinga sila nga ang imo ginhimo isa ka paandam para sa ila nga mabihag sila. 12Bisan ang ila pangulo magaagi sa dingding nga ginbuslutan para sa iya kag magapas-an siya sang iya dala kag magalakat sa kagab-ihon. Magapanabon siya agod indi niya makita ang duta. 13Siuron ko siya nga pareho sang sapat kag dal-on sa Babilonia sa duta sang mga Kaldeanhon. Pero indi niya ini makita,12:13 indi niya ini makita: Suno sa 2 Har. 25:6, 7 ang hari sang Juda nga si Zedekia ginbulag antes siya gindala sa Babilonia. kag mapatay siya didto. 14Laptahon ko sa bisan diin ang tanan niya nga tinawo—ang iya mga alagad kag mga guwardya—kag bisan diin sila magkadto ipapatay ko sila. 15Kag kon laptahon ko na sila sa mga nasyon, mahibaluan nila nga ako amo ang Ginoo. 16Pero tugutan ko ang pila sa ila nga maluwas sa inaway, sa gutom, kag sa mga balatian agod isugid nila sa mga nasyon nga ila pagakadtuan ang ila makangilil-ad nga mga ginhimo. Dayon mahibaluan nila nga ako amo ang Ginoo.”
17Nagsiling ang Ginoo sa akon, 18“Tawo, magkurog ka sa kahadlok samtang nagakaon ka kag nagainom. 19Kag silinga ang mga pumuluyo sang Jerusalem kag sang bug-os nga Israel nga ako, ang Ginoong Dios, nagasiling nga magapalibog sila kag magakurog sa kahadlok samtang nagakaon sila kag nagainom, kay agawon ang mga pagkabutang sang ila nasyon tungod sang ila pagpamintas. 20Laglagon ang ila mga banwa kag mangin mamingaw ini. Dayon mahibaluan nila nga ako amo ang Ginoo.”
21Nagsiling liwat ang Ginoo sa akon, 22“Tawo, ngaa may hulubaton sa Israel nga nagasiling, ‘Nagaligad ang mga tinion, pero wala man nagakatuman ang mga tagna’? 23Silinga sila nga ako, ang Ginoong Dios, magapauntat sini nga hulubaton kag indi na gid nila ini pag-imitlang sa Israel. Silinga sila nga madali na lang gani matuman ang mga tagna. 24Sigurado nga madula na sa Israel ang indi matuod nga mga palanan-awon ukon binutig nga mga tagna. 25Kay kon ako, ang Ginoo, maghambal matuman gid ini. Sa labing madali matuman na ang akon ginsiling kontra sa mga rebelde nga katawhan. Matabo ini sa inyo panahon. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagasiling sini.”
26Nagsiling pa gid ang Ginoo sa akon, 27“Tawo, nagasiling ang katawhan sang Israel nga ang imo mga palanan-awon kag mga tagna madugay pa nga matabo. 28Gani isiling ini sa ila: ‘Ako, ang Ginoong Dios, nagasiling nga sa labing madali matuman na ang akon ginsiling. Huo, matabo na ini.’ ”
O exílio simbolizado
1A palavra do Senhor veio de novo até mim. 2“Homem mortal, vives no meio de gente obstinada que podia conhecer a verdade, se quisesse, mas eles não querem. Podiam ouvir-me, se desejassem, mas não estão interessados nisso, porque são rebeldes.
3Por isso, agora vais demonstrar-lhes o que significa ser exilado. Arruma tudo o que tens em casa, faz um fardo, põe o que puderes às costas e muda-te para outra localidade qualquer. 4Faz isso à luz do dia, para que todos vejam; pode ainda ser que reflitam sobre o significado do teu gesto, apesar de serem tão contenciosos. Põe tudo o que tens em casa na rua, em pleno dia, aos olhos de toda a gente, mas deixarás a tua casa de noite, como fazem os cativos ao iniciarem a sua longa marcha para terras distantes. 5Cava uma passagem subterrânea sob a muralha da cidade, à vista deles, e passa as tuas coisas por esse buraco. 6Sempre à vista deles, põe o fardo às costas e sai pela noite fora; cobre a cara, não olhes à tua volta. Tudo isto é um sinal para o povo de Israel do mal que virá sobre Jerusalém.”
7Fiz como me foi mandado. Trouxe o fardo das minhas coisas para fora de casa durante o dia, tudo o que podia levar para o exílio, e à noite escavei uma passagem, com as mãos, por debaixo do muro da cidade. Saí depois para o escuro da noite, com o meu fardo sobre os ombros, e o povo esteve a ver-me.
8Na manhã seguinte, veio até mim esta palavra do Senhor: 9“Homem mortal, estes rebeldes, o povo de Israel, perguntaram o que significa tudo isto. 10Comunica-lhes que o Senhor Deus diz que se trata de uma mensagem para o rei Zedequias, em Jerusalém, e para todo o povo de Israel. 11Explica-lhes que o que fizeste foi uma ilustração simbólica do que irá acontecer-lhes, pois serão levados dos seus lares e enviados para o exílio à força.
12Até o próprio rei Zedequias sairá de noite por um buraco na muralha, levando consigo apenas o que pode transportar, com o rosto encoberto, para não ser ele mesmo obrigado a ver o que se passa à sua volta. 13Hei de retê-lo na minha rede e trazê-lo para a Babilónia, a terra dos caldeus, mas não poderá ver essa terra, pois acabará por morrer ali. 14Dispersarei os seus servos e seus guardas pelos quatro cantos da terra, sem nunca terem descanso, pois serão sempre perseguidos.
15Quando eu fizer isto, quando os espalhar por entre as nações, hão de reconhecer que eu sou o Senhor. 16Pouparei, contudo, um punhado deles de morrerem, devido à guerra, fome ou pestes. Salvá-los-ei para que vão contar aos outros povos como as suas práticas foram destestáveis, e estes saberão que eu sou o Senhor.”
17Veio a mim a palavra do Senhor, dizendo: 18“Homem mortal, treme quando comeres; raciona a água que bebes como se fossem as últimas gotas em reserva. 19E diz ao povo que o Senhor Deus manda comunicar-lhes que o povo de Israel e de Jerusalém será obrigado a racionar o alimento e sorver as últimas gotas de água em profundo desespero, por causa de todos os seus pecados. 20As cidades que estão habitadas serão destruídas e todas a terras serão abandonadas. Então saberão que eu sou o Senhor!”
21Uma nova mensagem do Senhor veio até mim: 22“Homem mortal, que ditado é esse que andam a dizer em Israel: ‘Os dias vão passando e mentirosos aos profetas vão chamando!’? 23O Senhor Deus diz que em breve esse provérbio deixará de ser proferido e que as pessoas dirão antes: ‘Cumpridas serão agora as profecias. 24Não haverá mais falsas visões, nem profecias enganosas no meio da casa de Israel, 25porque eu, o Senhor, falarei, e o que eu disser vai cumprir-se sem demora. Não haverá mais tempo de tolerância, ó rebeldes de Israel! Isto acontecerá no tempo da vossa vida!’, diz o Senhor Deus.”
26Recebi ainda mais esta palavra do Senhor: 27“Homem mortal, o povo de Israel diz: ‘As suas visões dele só daqui a muito, muito tempo se realizarão.’ 28Por isso, diz-lhes: O Senhor Deus manda dizer-vos que terminou o prazo de tolerância! A minha palavra cumprir-se-á agora mesmo!”
