Ang Balatian sa mga Kasapatan
1Nagsiling ang Ginoo kay Moises, “Kadtui ang hari sang Egipto9:1 hari sang Egipto: sa Hebreo, Faraon. Amo man sa masunod nga mga bersikulo. kag silinga siya, ‘Amo ini ang ginasiling sang Ginoo, ang Dios sang mga Hebreo: Palakta ang akon katawhan agod makasimba sila sa akon. 2Kon indi mo pa gid gani sila pagpalakton, 3padal-an ko sang makamamatay nga balatian ang imo mga kasapatan nga ara sa uma—mga kabayo, mga asno, mga kamelyo, mga baka, mga karnero, kag mga kanding. 4Pero lainon ko ang akon pagtratar sa kasapatan sang mga Israelinhon sa kasapatan sang mga Egiptohanon, agod wala sing may mapatay sa mga kasapatan sang mga Israelinhon.’ ” 5Ginpahibalo sang Ginoo nga himuon niya ini pagkasunod nga adlaw, 6kag ginhimo niya matuod ini. Nagkalamatay ang tanan nga kasapatan sang mga Egiptohanon nga ara sa uma, pero wala gid sing may napatay sa mga kasapatan sang mga Israelinhon. 7Nagpadala ang hari sang mga tawo sa pag-usisa kon matuod nga wala sing may napatay sa mga kasapatan sang mga Israelinhon. Pero bisan nahibaluan niya nga matuod ini, matig-a gihapon ang iya tagipusuon kag wala niya pagpalakta ang mga Israelinhon.
Ang mga Hubag
8Dayon nagsiling ang Ginoo kay Moises kag kay Aaron, “Magkuha kamo sang tag-isa ka hakop nga abo sa hurnohan kag isabwag ini ni Moises sa hangin sa atubangan sang hari. 9Magalapta ini nga yab-ok sa bug-os nga Egipto, kag tungod sini magatubo ang mga hubag sa lawas sang mga tawo kag sang mga sapat.” 10Gani nagkuha si Moises kag si Aaron sang abo sa hurnohan kag nagtindog sa atubangan sang hari. Ginsabwag ini ni Moises sa hangin, kag gintubuan sang mga hubag ang mga tawo kag mga sapat. 11Bisan ang mga madyikero indi makaatubang kay Moises, kay pati sila gintubuan man sang mga hubag pareho sa tanan nga Egiptohanon. 12Pero ginpatig-a pa gid sang Ginoo ang tagipusuon sang hari, kag wala gid siya nagpamati kay Moises kag kay Aaron, subong sang ginsiling sang Ginoo kay Moises.
Ang Ulan nga Yelo
13Dayon nagsiling ang Ginoo kay Moises, “Aga ka pa magbangon buwas kag kadtui ang hari, kag silinga, ‘Amo ini ang ginasiling sang Ginoo, ang Dios sang mga Hebreo: Palakta ang akon katawhan agod makasimba sila sa akon. 14Kay kon indi gani, magapadala ako sang grabe gid nga kalalat-an nga magahalit sa imo, sa imo mga opisyal, kag sa imo katawhan agod mahibaluan mo nga wala na sang pareho sa akon sa bug-os nga kalibutan. 15Bisan sadto pa, puwede ko ikaw laglagon kag ang imo katawhan paagi sa balatian, kag wala ka na kuntani subong. 16Pero gintugutan ko ikaw nga mabuhi para sa sini nga katuyuan: agod mapakita ko sa imo ang akon gahom kag agod mangin bantog ang akon ngalan sa bug-os nga kalibutan. 17Pero nagapabugal ka gihapon sa akon katawhan, kag wala mo sila gintugutan nga maglakat. 18Gani buwas, sa amo man sini nga oras, paulanon ko sang yelo nga puwerte kabaskog, nga wala pa gid matabo sa Egipto halin sang pagtukod sini. 19Gani magsugo ka gilayon nga pasilungan ang tanan mo nga kasapatan kag ang tanan mo nga ulipon nga ara sa uma, kay ang tanan nga ara sa guwa, tawo man ukon sapat, magakalamatay kon matup-an sang ulan nga yelo.’ ” 20Ang iban nga mga opisyal sang hari hinadlukan sa ginsiling sang Ginoo, gani dali-dali nila nga ginpapasilong ang ila mga ulipon kag mga kasapatan. 21Pero may iban nga wala nagsapak sa ginsiling sang Ginoo; ginpabay-an nila sa guwa ang ila mga ulipon kag mga kasapatan.
22Dayon nagsiling ang Ginoo kay Moises, “Ibayaw ang imo baston9:22 baston: sa Hebreo, kamot. Pero tan-awa sa bersikulo 23. sa langit agod magaulan sang yelo sa bug-os nga Egipto—sa mga tawo, sa mga sapat kag sa tanan nga tanom.” 23Gani sang ginbayaw ni Moises ang iya baston sa langit, ginpadaguob sang Ginoo, ginpaulan sang yelo kag ginpakilat. Ang mga yelo nga ginpaulan sang Ginoo sa duta sang Egipto 24amo ang pinakagrabe halin sang nangin isa ka nasyon ang Egipto. Samtang nagaulan sang mga yelo, sige ang pangilat. 25Ang tanan nga tawo kag sapat nga ara sa guwa nahalitan, pati ang tanan nga tanom kag kahoy. 26Ang wala lang maulanan sang yelo amo ang Goshen nga sa diin nagaestar ang mga Israelinhon.
27Ginpatawag dayon sang hari si Moises kag si Aaron. Nagsiling siya sa ila, “Sini nga tion ginaako ko nga nakasala ako. Husto ang Ginoo; kag ako kag ang akon katawhan amo ang sayop. 28Pangabaya ang Ginoo nga untatan na niya ining puwerte nga daguob kag ulan nga yelo. Palakton ko na kamo; indi na kamo dapat magpabilin pa diri.”
29Nagsabat si Moises, “Kon makaguwa na ako sa siyudad, bayawon ko ang akon mga kamot sa pagpangamuyo sa Ginoo. Dayon magauntat ang daguob kag indi na mag-ulan sang yelo, agod mahibaluan mo nga ang kalibutan iya sang Ginoo. 30Pero nahibaluan ko nga ikaw kag ang imo mga opisyal wala gihapon nagakahadlok sa Ginoong Dios.”
31(Nagkalapierdi ang mga tanom nga flax9:31 flax: Tanom nga ginahimo nga linen. kag barley9:31 barley: Tan-awa ang Lista sang mga Pulong sa likod. kay alanihon na sadto ang mga barley kag nagapamulak na ang mga flax. 32Pero wala nagkalapierdi ang mga trigo kag espelta9:32 espelta: Ang Hebreo sini nagatumod sa isa ka klase sang uyas. kay indi pa ini alanihon.)
33Naghalin si Moises sa hari kag nagguwa sa siyudad. Ginbayaw niya ang iya mga kamot sa pagpangamuyo sa Ginoo; kag nag-untat ang daguob, ang pagtupa sang mga yelo, kag ang ulan. 34Pagkakita sang hari nga nag-untat na ang ulan, ang mga yelo, kag ang daguob, nagpakasala siya liwat. Ginpatig-a niya kag sang iya mga opisyal ang ila tagipusuon. 35Sa katig-a sang iya tagipusuon wala niya pagpalakta ang mga Israelinhon, subong sang ginsiling sang Ginoo paagi kay Moises.
Femte katastrofe: Kvægpest
1„Gå tilbage til Farao,” befalede Herren, „og sig til ham: Herren, hebræernes Gud, siger: ‚Lad mit folk rejse for at tilbede mig.’ 2Hvis du stadig plager dem og nægter at lade dem rejse, 3vil Herren sende en pest, som vil slå jeres køer, heste, æsler, kameler, får og geder ihjel. 4Men Herren vil igen gøre forskel mellem israelitterne og egypterne. Ikke et eneste af israelitternes husdyr skal dø.”
5Herren satte en frist og sagde: „I morgen skal det ske!” 6Den næste dag skete det, som Herren havde sagt: Alle9,6 Det er almindeligt i Bibelens sprogbrug, at ordet „alle” ikke skal forstås absolut, men relativt. Det betyder ofte en meget stor mængde eller næsten alle. De få dyr, som overlevede pesten, risikerede at blive ramt af haglene i v. 19-25. egypternes husdyr døde, men ikke et eneste af israelitternes dyr døde. 7Da sendte Farao folk ud for at se efter, og de bekræftede, at ingen af israelitternes husdyr var døde. Men hans hjerte var forhærdet, og han lod stadig ikke israelitterne rejse.
Sjette katastrofe: Bylder
8Derpå sagde Herren til Moses og Aron: „Tag nogle håndfulde sod fra smelteovnen og lad Moses kaste soden op i luften, mens Farao ser på det. 9Så vil der komme en støvsky over Egypten, som vil få betændelse og bylder til at bryde ud på både mennesker og dyr over hele landet.”
10Så tog de sod fra ovnen og gik til Farao, og mens Farao så på det, kastede Moses soden op i luften, og både mennesker og dyr blev fulde af betændte bylder. 11Troldmændene kunne ikke klare sig imod Moses eller beskytte sig imod bylderne. Betændelsen angreb dem såvel som alle andre egyptere. 12Men Herren gjorde Farao endnu mere stædig, så han stadig ikke ville lade folket rejse—nøjagtig som Herren havde sagt til Moses.
Syvende katastrofe: Hagl
13Så sagde Herren til Moses: „I morgen tidlig skal du gå til Farao og sige: Herren, hebræernes Gud, siger: Lad mit folk tage af sted for at tilbede mig. 14Denne gang vil jeg sende en katastrofe, der for alvor vil gå ud over dig og dine hoffolk og hele dit folk. Da skal du indse, at der ikke findes en Gud som mig i hele verden. 15Jeg kunne for længst have gjort det af med dig og dit folk, så I blev udryddet fra jordens overflade, 16men jeg har gjort dig til konge, fordi jeg vil demonstrere min magt på dig, og for at mit navn kan blive kendt over hele jorden. 17Du tyranniserer stadig mit folk og vil ikke lade dem rejse. 18Så i morgen ved denne tid vil jeg sende et haglvejr værre end nogensinde i Egyptens historie. 19Sørg for, at alle husdyr og alle markarbejdere kommer indenfor i sikkerhed, for hvert eneste menneske og dyr, der ikke er under tag, vil dø i haglvejret.”
20De af Faraos tjenere, som troede på, hvad Herren havde sagt, skyndte sig at få deres husdyr og slaver indendørs, 21men de, som ignorerede Herrens ord, lod deres slaver og dyr blive ude på marken.
22Så sagde Herren til Moses: „Løft din hånd mod himlen, så vil der falde hagl på mennesker og dyr og alle markens afgrøder over hele Egypten.” 23-24Da Moses løftede sin stav mod himlen, sendte Herren et frygteligt tordenvejr. Lynene glimtede uafladeligt, og haglene faldt tungt over hele Egypten. Det var så voldsomt, at man aldrig havde oplevet noget lignende i hele Egyptens historie. 25Landet lå i ruiner. Mennesker og dyr på markerne blev dræbt, træer blev splintret, markens afgrøder blev slået ned. 26Kun i Goshens land, hvor israelitterne boede, faldt der ingen hagl.
27Da sendte Farao i al hast bud efter Moses og Aron. „Nu indser jeg min fejl,” sagde han. „Herren har ret, og jeg og mit folk har uret. 28Bed dog Herren om at standse tordenen og haglvejret. Jeres folk kan rejse med det samme.”
29„Godt,” svarede Moses, „så snart jeg er ude af byen, vil jeg udrække mine hænder i bøn til Herren, og både hagl og torden vil holde op. Det skal være dig et tegn på, at Herren har al magt på jorden. 30Alligevel ved jeg, at du og dine hoffolk endnu ikke er villige til at bøje jer for Gud.”
31Den dag blev al hør og byg ødelagt, for katastrofen kom på en årstid, hvor byggen stod med aks og hørren i blomst. 32Hvede og spelt blev ikke beskadiget, for de kommer senere.
33Så forlod Moses Farao. Da han kom ud af byen, rakte han hænderne ud i bøn til Herren. Straks standsede tordenen og haglvejret, og regnen holdt op. 34-35Men da Farao så, at regnen, tordenen og haglene var holdt op, fortsatte han med sit oprør. Han blev hård igen og nægtede stadig at lade israelitterne rejse—nøjagtig som Herren havde forudsagt.
