Ginbitay si Haman
1Nagpanihapon si Haring Ahasuerus kag si Haman upod kay Rayna Ester. 2Kag samtang nagaininom sila sa sinang ikaduha nga panihapon, nagpamangkot liwat ang hari kay Rayna Ester, “Ano gid bala ang imo kinahanglan? Isiling lang kay ihatag ko sa imo bisan ang katunga pa sang akon ginharian.” 3Nagsabat si Rayna Ester, “Kon matuod nga maayo ka sa akon kag nalipay ka sa akon, Mahal nga Hari, luwasa ako kag ang akon mga kasimanwa. Amo ini ang akon ginapangayo sa imo. 4Kay may premyo nga ginapromisa sa kay bisan sin-o nga magpatay sa amon. Kon ginbaligya lang kami bilang mga ulipon, indi ko na ikaw pagtublagon pa tungod kay indi gid man ina importante para sa imo agod disturbuhon ka pa.”
5Nagsabat si Haring Ahasuerus sa iya, “Sin-o ang nangahas sa paghimo sina kag diin siya subong?” 6Nagsabat si Ester, “Ang kaaway wala sing iban kundi ining malaot nga si Haman.”
Puwerte ang kulba ni Haman sa atubangan sang hari kag sang rayna. 7Nagtindog dayon ang hari sa puwerte nga kaakig. Ginbayaan niya ang iya ilimnon kag nagkadto sa hardin sang palasyo. Pero nagpabilin si Haman kag nagpakitluoy kay Rayna Ester tungod kay nahibaluan niya nga desidido ang hari nga silutan siya.
8Nagahapa si Haman sa higdaan nga ginahilayan ni Ester samtang nagapakitluoy. Sang pagkakita sa iya sang hari nga nagbalik halin sa hardin, nagsiling ang hari, “Aba, buot mo pa nga luguson ang rayna diri sa palasyo bisan ara ako.”
Pagkatapos lang gid hambal sang hari, gintabunan sang mga suluguon ang ulo7:8 gintabunan… ang ulo: Siguro tanda ini nga pagapatyon siya. ni Haman. 9Dayon nagsiling si Harbona, nga isa sa mga personal nga alagad sang hari, “Nagpahimo si Haman sang bilitayan nga mga 75 ka tapak ang kataason didto sa tupad sang iya balay. Ginpahimo niya ato para kay Mordecai, ang tawo nga nagsugid para maluwas ang imo kabuhi, Mahal nga Hari.”
Dayon nagmando ang hari, “Bitaya ninyo didto si Haman!” 10Gani ginbitay nila si Haman sa bilitayan nga ginpahimo niya para kuntani kay Mordecai. Dayon nadula ang kaakig sang hari.
Haman Impaled
1So the king and Haman went to Queen Esther’s banquet, 2and as they were drinking wine on the second day, the king again asked, “Queen Esther, what is your petition? It will be given you. What is your request? Even up to half the kingdom, it will be granted.”
3Then Queen Esther answered, “If I have found favor with you, Your Majesty, and if it pleases you, grant me my life—this is my petition. And spare my people—this is my request. 4For I and my people have been sold to be destroyed, killed and annihilated. If we had merely been sold as male and female slaves, I would have kept quiet, because no such distress would justify disturbing the king.7:4 Or quiet, but the compensation our adversary offers cannot be compared with the loss the king would suffer”
5King Xerxes asked Queen Esther, “Who is he? Where is he—the man who has dared to do such a thing?”
6Esther said, “An adversary and enemy! This vile Haman!”
Then Haman was terrified before the king and queen. 7The king got up in a rage, left his wine and went out into the palace garden. But Haman, realizing that the king had already decided his fate, stayed behind to beg Queen Esther for his life.
8Just as the king returned from the palace garden to the banquet hall, Haman was falling on the couch where Esther was reclining.
The king exclaimed, “Will he even molest the queen while she is with me in the house?”
As soon as the word left the king’s mouth, they covered Haman’s face. 9Then Harbona, one of the eunuchs attending the king, said, “A pole reaching to a height of fifty cubits7:9 That is, about 75 feet or about 23 meters stands by Haman’s house. He had it set up for Mordecai, who spoke up to help the king.”
The king said, “Impale him on it!” 10So they impaled Haman on the pole he had set up for Mordecai. Then the king’s fury subsided.
