Ginbitay si Haman
1Nagpanihapon si Haring Ahasuerus kag si Haman upod kay Rayna Ester. 2Kag samtang nagaininom sila sa sinang ikaduha nga panihapon, nagpamangkot liwat ang hari kay Rayna Ester, “Ano gid bala ang imo kinahanglan? Isiling lang kay ihatag ko sa imo bisan ang katunga pa sang akon ginharian.” 3Nagsabat si Rayna Ester, “Kon matuod nga maayo ka sa akon kag nalipay ka sa akon, Mahal nga Hari, luwasa ako kag ang akon mga kasimanwa. Amo ini ang akon ginapangayo sa imo. 4Kay may premyo nga ginapromisa sa kay bisan sin-o nga magpatay sa amon. Kon ginbaligya lang kami bilang mga ulipon, indi ko na ikaw pagtublagon pa tungod kay indi gid man ina importante para sa imo agod disturbuhon ka pa.”
5Nagsabat si Haring Ahasuerus sa iya, “Sin-o ang nangahas sa paghimo sina kag diin siya subong?” 6Nagsabat si Ester, “Ang kaaway wala sing iban kundi ining malaot nga si Haman.”
Puwerte ang kulba ni Haman sa atubangan sang hari kag sang rayna. 7Nagtindog dayon ang hari sa puwerte nga kaakig. Ginbayaan niya ang iya ilimnon kag nagkadto sa hardin sang palasyo. Pero nagpabilin si Haman kag nagpakitluoy kay Rayna Ester tungod kay nahibaluan niya nga desidido ang hari nga silutan siya.
8Nagahapa si Haman sa higdaan nga ginahilayan ni Ester samtang nagapakitluoy. Sang pagkakita sa iya sang hari nga nagbalik halin sa hardin, nagsiling ang hari, “Aba, buot mo pa nga luguson ang rayna diri sa palasyo bisan ara ako.”
Pagkatapos lang gid hambal sang hari, gintabunan sang mga suluguon ang ulo7:8 gintabunan… ang ulo: Siguro tanda ini nga pagapatyon siya. ni Haman. 9Dayon nagsiling si Harbona, nga isa sa mga personal nga alagad sang hari, “Nagpahimo si Haman sang bilitayan nga mga 75 ka tapak ang kataason didto sa tupad sang iya balay. Ginpahimo niya ato para kay Mordecai, ang tawo nga nagsugid para maluwas ang imo kabuhi, Mahal nga Hari.”
Dayon nagmando ang hari, “Bitaya ninyo didto si Haman!” 10Gani ginbitay nila si Haman sa bilitayan nga ginpahimo niya para kuntani kay Mordecai. Dayon nadula ang kaakig sang hari.
Hamans endeligt
1Om aftenen sad kongen og Haman endnu en gang til fest hos dronning Ester. 2Mens de drak af vinen, spurgte kongen igen: „Hvad har du på hjerte, dronning Ester? Fortæl mig nu, hvad du ønsker. Jeg giver dig det, om det så er det halve kongerige!”
3Da svarede dronning Ester: „Hvis jeg har fundet nåde for Deres øjne, herre konge, beder jeg om, at De vil skåne mit eget og mine landsmænds liv. 4Det er blevet besluttet, at jeg og mit folk skal udryddes fuldstændigt. Hvis vi var blevet solgt som slaver, ville jeg ikke have ulejliget kongen af den grund, men total udryddelse er en anden sag.”
5„Hvad mener du?” spurgte kong Xerxes. „Hvem er det, der har besluttet at udrydde jer?”
6„Det er en fjende af jøderne, den onde Haman der!” svarede Ester.
Haman blev ligbleg og rystede af skræk. 7Kongen sprang op i vrede og gik ud i parken, mens Haman blev tilbage for at bønfalde dronning Ester om nåde, for han vidste, hvad kongens vrede betød. 8I sin fortvivlelse knælede Haman ned over divanen, som Ester lå på, netop som kongen vendte tilbage fra haven.
„Hvad i alverden!” råbte kongen. „Overfalder han dronningen for øjnene af mig i mit eget palads?” Straks sprang tjenerne til, overmandede Haman og tildækkede hans ansigt.
9Den tjener, der hed Harbona, sagde til kongen: „Herre, Haman har netop opstillet en høj galge, som var tænkt til Mordokaj, kongens redningsmand. Den står parat i Hamans gård.”
„Så hæng ham selv i den!” beordrede kongen. 10Så hængte de Haman i den galge, han havde tænkt til Mordokaj, og kongens vrede lagde sig.
