Nagplano si Haman sa Paglaglag sa mga Judio
1Sang ulihi ginpataas ni Haring Ahasuerus ang posisyon ni Haman nga anak ni Hamedata nga Agagnon.3:1 Agagnon: Kaliwat ni Agag. Si Agag isa ka hari nga nagkontra sa mga Judio sang una. (Tan-awa ang 1 Sam. 15:1-33.) Ginhimo niya siya nga pinakamataas nga opisyal sa iya ginharian. 2Ang tanan nga opisyal sang hari nga nakapuwesto sa puwertahan sang palasyo nagaluhod kay Haman bilang pagtahod sa iya, suno sa sugo sang hari. Pero si Mordecai iya wala nagaluhod. 3Ginpamangkot siya sang iban nga mga opisyal kon ngaa wala siya nagatuman sa sugo sang hari. 4Nagsabat siya nga isa siya ka Judio.3:4 Siguro indi magluhod si Mordecai kay Haman tungod kay ginakabig ni Haman ang iya kaugalingon nga dios, kag ang isa ka Judio nga matutom sa iya relihiyon indi magluhod sa tawo nga pareho sini. Adlaw-adlaw ginakombinsi siya sang iya kapareho nga mga opisyal pero indi gid siya magpamati. Gani ginsugid nila siya kay Haman agod mahibaluan nila kon bala pabay-an lang siya ni Haman.
5Sang mahibaluan ni Haman nga indi magluhod si Mordecai sa pagtahod sa iya, naakig gid siya. 6Kag sang mahibaluan pa gid niya nga isa ka Judio si Mordecai, nagplano siya nga indi lang si Mordecai ang iya ipapatay kundi pati man ang tanan nga Judio sa bug-os nga ginharian ni Haring Ahasuerus.
7Sang nahauna nga bulan, nga amo ang bulan sang Nisan, sadtong ika-12 nga tuig sang paghari ni Ahasuerus, nagsugo si Haman nga maggabot-gabot agod mahibaluan kon ano ang husto nga adlaw kag bulan sa pagtuman sang iya plano. (Ang butang nga ginagamit nila sa paggabot-gabot ginatawag nga “pur.”) Ang nagabutan amo ang ika-13 nga adlaw3:7 ika-13 nga adlaw: Tan-awa sa bersikulo 13. sang ika-12 nga bulan, nga amo ang bulan sang Adar.
8Karon, nagsiling si Haman kay Haring Ahasuerus, “May isa ka lahi sang katawhan nga nagaestar sa nagkalain-lain nga probinsya sang imo ginharian kag may kaugalingon sila nga kasuguan nga lain sang sa iban nga mga katawhan. Wala sila nagatuman sang imo mga kasuguan kag indi maayo para sa imo, Mahal nga Hari, nga pabay-an lang sila. 9Kon gusto mo, Mahal nga Hari, magmando ka nga pamatyon sila. Kag magahatag ako sing 350 ka tonelada nga pilak sa mga administrador sang imo ginharian, agod ibutang nila ini sa talaguan sang manggad sang ginharian.”
10Ginkuha dayon sang hari ang iya singsing nga pangmarka3:10 singsing nga pangmarka: Ginhatag ini sang hari kay Haman agod mamarkahan ni Haman ang mando nga ipasulat niya kag ipadala sa mga tawo. (Tan-awa sa bersikulo 12.) kag ginhatag kay Haman nga kaaway sang mga Judio, nga anak ni Hamedata nga Agagnon. 11Nagsiling ang hari sa iya, “Sa imo na lang ang imo nga kuwarta, pero himua ang gusto mo nga himuon sa mga Judio.”
12Gani sang ika-13 nga adlaw sang nahauna nga bulan, ginpatawag ni Haman ang mga sekretaryo sang hari. Ginpahimo niya sila sang sulat para sa mga gobernador, mga pangulo, kag mga opisyal sang tagsa ka probinsya sang ginharian, sa ila nga mga lingguahe. Ginpahimo ang sulat sa ngalan ni Haring Ahasuerus, kag ginmarkahan sang iya singsing. 13Ginpadala ini sa tanan nga probinsya sang ginharian paagi sa mga mensahero. Nagamando sa sini nga sulat nga pamatyon gid sa isa lang ka adlaw ang tanan nga Judio, bata man ukon tigulang, pati mga babayi kag mga kabataan, kag kuhaon ang tanan nila nga pagkabutang. Himuon ini sa ika-13 nga adlaw sang ika-12 nga bulan, nga amo ang bulan sang Adar.
14-15Sa sugo sang hari naglakat ang mga mensahero kag ginpanghatagan nila ang kada probinsya sang kopya sang amo nga mando, kag ginpahibalo ini sa mga tawo agod makahanda sila sa adlaw nga pamatyon ang tanan nga Judio. Ginpahibalo man ini nga mando sa napaderan nga siyudad sang Susa. Nagpungko ang hari kag si Haman sa pag-inom samtang ang mga tawo sa Susa nagakatingala kon ano ang nagakatabo.
Hamã planeia destruir os judeus
1Pouco tempo depois, o rei Assuero nomeou Hamã, filho de Hamedata, o agagita, como primeiro-ministro; era o mais poderoso magistrado no império, a seguir ao próprio rei. 2Todos os outros oficiais de serviço ao portão do palácio tinham de inclinar-se reverentemente na sua presença quando por ele passavam, porque era assim que o rei tinha ordenado. Mardoqueu, porém, recusou-se a fazê-lo.
3“Não seria melhor obedeceres às ordens do rei?”, perguntavam-lhe os outros funcionários. 4Mas ele mantinha a mesma atitude. Por fim, foram contá-lo a Hamã, para ver se mudava de comportamento; Mardoqueu tinha-lhes explicado que a sua condição de judeu o impedia de proceder deste modo.
5-6Hamã ficou furioso, e decidiu liquidar não apenas Mardoqueu, mas todo o povo judeu, e fazê-los desaparecer do território do reino de Assuero.
7No primeiro mês, que é o mês de Nisan, no décimo segundo ano do reinado de Assuero, foi lançado o “pur”, isto é, as sortes, diante de Hamã, para escolher o dia e o mês em que deveria levar a cabo os seus intentos; a escolha caiu no mês de Adar3.7 Mês de Adar, que é o décimo segundo mês. Entre a lua nova do mês de fevereiro e o mês de março., que é o décimo segundo mês.
8Hamã resolveu abordar o rei sobre o assunto: “Há um povo de uma certa raça, espalhado por todas as províncias do teu reino, cujas leis são diferentes das leis das outras nações, e que se recusam obedecer às tuas; por isso, não é do interesse do rei deixá-los viver. 9Se o rei estiver de acordo, publique um decreto que os mande destruir; eu próprio pagarei 10 000 talentos3.9 Um talento equivale aproximadamente a 34 kg. Assim, 10 000 talentos de prata equivalem a 340 toneladas de prata. de prata ao tesouro real para as despesas que essa ação implique.”
10O rei concordou e confirmou a sua decisão, tirando o anel do dedo e dando-o a Hamã. 11E disse-lhe: “Guarda o teu dinheiro e faz conforme achares melhor em relação a esse povo.”
12No décimo terceiro dia do primeiro mês, Hamã chamou os secretários do rei e ditou cartas para os governadores e chefes políticos de cada província em todo o império, nas suas respetivas línguas e dialetos. Essas cartas foram escritas em nome do rei e seladas com o seu anel. 13Foram levadas por mensageiros que se dirigiram a cada uma das províncias do império, decretando que todos os judeus, velhos e novos, mulheres e crianças, deveriam morrer num só dia, o dia 13 de Adar, e que os seus bens deveriam ser dados a quem os matasse. 14“Uma cópia deste édito”, continuava a carta, “deverá ser tornada pública nas províncias e dada a conhecer a todo o vosso povo, para que esteja pronto no dia indicado.”
15O édito seguiu para os seus destinos, levado pelos mensageiros mais rápidos, após ter sido proclamado primeiramente na cidade de Susã. O rei e Hamã sentaram-se satisfeitos, a comer e a beber, enquanto o pânico caía sobre a cidade.
