Deuteronomio 26 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Deuteronomio 26:1-19

Ang mga Halad halin sa Patubas kag ang Ikanapulo

1“Kon mapanag-iyahan na ninyo ang duta nga ginahatag sa inyo sang Ginoo nga inyo Dios bilang palanublion ninyo, kag didto na kamo nagaestar, 2ibutang ninyo ang nahauna nga parte sang inyo patubas sa basket. Dayon dal-a ninyo ini sa lugar nga pilion sang Ginoo nga inyo Dios nga sa diin padunggan siya. 3Magkadto kamo sa pari nga nagaalagad sa sina nga tion kag magsiling sa iya, ‘Paagi sa sini nga halad, ginakilala ko subong nga adlaw nga ang Ginoo nga aton Dios amo ang nagdala sa akon sa sini nga duta nga iya ginsumpa sa aton mga katigulangan nga ihatag sa aton.’

4“Kuhaon dayon sang pari ang basket sa inyo kag ibutang ini sa atubangan sang halaran sang Ginoo nga inyo Dios. 5Dayon, isiling ninyo ini sa presensya sang Ginoo nga inyo Dios: ‘Ang amon katigulangan nga si Jacob isa ka Arameanhon nga wala sing permanente nga puluy-an sadto. Nagkadto siya sa Egipto kag nag-estar didto kaupod ang iya panimalay. Diutay lang sila sadto, pero sang ulihi nagdamo sila kag nangin gamhanan nga nasyon. 6Pero ginpintasan kami sang mga Egiptohanon. Ginpaantos nila kami kag ginpilit sa pag-obra. 7Nagpangayo kami sang bulig sa imo, Ginoo, ang Dios sang amon mga katigulangan, kag ginpamatian mo kami. Nakita mo ang amon mga pag-antos, mga kabudlayan kag ang mga pagpigos sa amon. 8Gani ginkuha mo kami, Ginoo, sa Egipto paagi sa imo puwerte nga gahom kag makahaladlok nga buhat. Naghimo ka sang mga milagro kag makatilingala nga mga butang. 9Gindala mo kami sa sini nga lugar, kag ginhatag sa amon ining maayo kag mapatubason nga duta.26:9 maayo… duta: sa literal, duta nga nagailig ang gatas kag dugos. Amo man sa bersikulo 15. 10Gani karon, O Ginoo, ginadala namon ang nahauna nga parte sang patubas sang duta nga ginhatag mo sa amon.’ Pagkatapos ninyo hambal sini, ibutang dayon ninyo ang basket sa presensya sang Ginoo nga inyo Dios, kag magluhod kamo sa iya presensya. 11Dayon magkinalipay kamo tungod sa maayo nga mga butang nga ginahatag sang Ginoo nga inyo Dios sa inyo kag sa inyo pamilya. Upda man ninyo sa pagselebrar ang mga Levita kag ang mga indi Israelinhon nga nagaestar upod sa inyo.

12“Sa kada ikatatlo nga tuig, ihatag ninyo ang ikanapulo sang inyo mga patubas sa mga Levita, sa mga indi Israelinhon, sa mga ilo kag sa mga balo nga babayi, agod may bastante sila nga pagkaon. 13Dayon masiling kamo sa presensya sang Ginoo nga inyo Dios: ‘Ginkuha ko na sa akon balay ang balaan nga bahin nga amo ang ikanapulo, kag ginhatag sa mga Levita, sa mga indi Israelinhon, sa mga ilo, kag sa mga balo nga babayi suno sa tanan mo nga ginsugo sa amon. Wala ako naglapas ukon nagkalipat sa bisan isa sang imo mga sugo. 14Wala ko ginkaon ini samtang nagapangasubo ako; wala ko ini gintandog samtang ginakabig ako nga mahigko; kag wala ko ini ginhalad sa patay. O Ginoo nga akon Dios, gintuman ko ikaw. Ginhimo ko ang tanan nga ginsugo mo sa amon. 15Talupangda kami halin sa imo balaan nga puluy-an sa langit, kag pakamaayuha ang imo katawhan nga mga Israelinhon kag ang maayo kag mapatubason nga duta nga ginhatag mo sa amon suno sa imo ginsumpa sa amon mga katigulangan.’

Sunda Ninyo ang mga Sugo sang Dios

16“Ginasugo kamo subong sang Ginoo nga inyo Dios nga tumanon ninyo ining tanan nga sugo kag pagsulundan. Tumana gid ninyo ini sing maayo sa bug-os ninyo nga tagipusuon kag kalag. 17Ginpahayag ninyo subong nga ang Ginoo amo ang inyo Dios kag magakabuhi kamo suno sa iya mga pamaagi, kag tumanon ninyo ang iya mga sugo kag mga pagsulundan, kag sundon ninyo siya. 18Kag ginpahayag man sang Ginoo subong nga kamo iya espesyal nga katawhan suno sa iya ginpromisa, kag dapat magtuman kamo sa tanan niya nga mga sugo. 19Kag suno sa iya ginpromisa himuon niya kamo nga labaw sa tanan nga nasyon, kag pagadayawon kag padunggan kamo. Mangin katawhan kamo nga pinili sang Ginoo nga inyo Dios.”

Hoffnung für Alle

5. Mose 26:1-19

Dankt Gott für seine Gaben!

1Ihr werdet nun in das Land gehen, das der Herr, euer Gott, euch schenkt. Ihr werdet es einnehmen und euch darin niederlassen. 2Wenn ihr dort eure Ernte einbringt, dann legt die ersten Früchte in einen Korb und kommt damit an den Ort, den der Herr, euer Gott, auswählen wird, um dort zu wohnen. 3Geht zum Priester, der gerade Dienst hat, und sagt zu ihm: »Ich kann bezeugen, dass der Herr, dein Gott, Wort gehalten hat: Wir leben heute in dem verheißenen Land, wie er es unseren Vorfahren geschworen hat.«

4Der Priester soll den Korb nehmen und ihn vor den Altar des Herrn, eures Gottes, stellen. 5Dann sollt ihr beten:

»Herr, unser Gott! Unser Stammvater war ein Aramäer, der umherzog und keine Heimat hatte. Er ging mit seiner Familie nach Ägypten und siedelte sich in diesem fremden Land an. Zu Anfang waren sie nur wenige, doch dann wurden sie ein großes und mächtiges Volk. 6Die Ägypter behandelten uns schlecht. Sie unterdrückten uns und zwangen uns zu harter Arbeit. 7Da schrien wir zu dir, dem Gott unserer Vorfahren, und du hast uns gehört. Du hast gesehen, wie sehr wir misshandelt wurden und litten. 8Mit starker Hand und großer Macht hast du uns befreit. Du hast unsere Feinde in Angst und Schrecken versetzt, große Wunder und gewaltige Taten vollbracht.

9Dann hast du uns hierhergeführt und uns dieses Land gegeben, in dem es selbst Milch und Honig im Überfluss gibt. 10Hier sind wir nun und bringen dir die ersten Früchte des Landes, das du, Herr, uns geschenkt hast.«

Legt die Früchte vor dem Herrn, eurem Gott, nieder und betet ihn an! 11Freut euch mit euren Familien an allen guten Gaben, die der Herr euch geschenkt hat. Ladet zu eurem Fest auch die Leviten und Ausländer ein, die bei euch leben.

Ein Teil der Ernte gehört den Armen

12Jedes dritte Jahr sollt ihr den gesamten zehnten Teil eurer Ernte den Leviten, den Ausländern, den Waisen und Witwen in euren Städten geben, damit sie genug zu essen haben. 13Dann sollt ihr beten:

»Herr, mein Gott! Alles, was dir gehört, habe ich aus meinem Haus weggebracht und es den Leviten, Ausländern, Waisen und Witwen gegeben, wie du es mir befohlen hast. Ich habe mich genau an deine Anweisungen gehalten und nichts vergessen. 14Diese heiligen Gaben habe ich nie angerührt, wenn ich unrein war. Ich habe nichts davon in das Grab eines Toten gelegt26,14 Wörtlich: für einen Toten gegeben. oder in der Zeit der Trauer gegessen. Herr, mein Gott, ich habe alles getan, was du befohlen hast. 15Sieh doch herab vom Himmel, deiner heiligen Wohnung! Segne dein Volk Israel und segne das Land, das wir von dir bekommen haben, wie du es unseren Vorfahren versprochen hast, das Land, in dem es selbst Milch und Honig im Überfluss gibt!«

Ihr seid Gottes Volk

16Heute befiehlt euch der Herr, euer Gott, dass ihr seine Gebote und Ordnungen beachtet. Haltet euch daran! Befolgt seine Weisungen von ganzem Herzen und mit aller Hingabe!

17Ihr habt heute dem Herrn zugesagt, dass er euer Gott sein soll und dass ihr seinem Weg folgen wollt. Ihr habt versprochen, ihm zu gehorchen und seine Gebote, Weisungen und Ordnungen zu beachten. 18Und der Herr hat euch heute zugesagt, dass ihr sein eigenes Volk seid, wie er es versprochen hat. Er verlangt, dass ihr nach seinen Geboten lebt. 19Er will euch zum bedeutendsten aller Völker machen, die er geschaffen hat. Ja, berühmt und angesehen sollt ihr sein! Ihr werdet ein heiliges Volk sein, das ganz dem Herrn gehört. So hat er es versprochen.