Daniel 11 – HLGN & BDS

Ang Pulong Sang Dios

Daniel 11:1-45

1“Sadtong nahauna nga tuig sang paghari ni Darius nga Medianhon, ako ang nagbulig kag nagpangapin kay Micael.

Ang mga Hari sa Bagatnan kag sa Aminhan

2“Karon, isugid ko na sa imo ang kamatuoran: May tatlo pa ka hari nga magahari sa Persia. Ang ikaapat nga hari nga magasunod sa ila nga tatlo mas manggaranon pa sang sa ila. Paagi sa iya manggad, mangin gamhanan siya, kag pagasulsulan niya ang iban nga mga ginharian nga magpakig-away kontra sa ginharian sang Grecia. 3Pagkatapos may isa ka gamhanan nga hari nga magaabot. Madamo nga mga nasyon ang iya pagasakupon, kag himuon niya ang gusto niya himuon. 4Kon maggamhanan na gid siya, maguba ang iya ginharian kag mabahin sa apat ka direksyon sang kalibutan, pero indi ang iya mga kaliwat ang magahari. Ang magabulos nga mga hari indi makadumala nga pareho sang iya pagdumala. Kuhaon matuod ang iya ginharian kag ihatag sa iban, indi sa iya mga kaliwat.

5“Ang hari sa bagatnan11:5 ang hari sa bagatnan: siguro ang buot silingon, ang hari sang Egipto. Amo man halin sa bersikulo 6 hasta sa 40. mangin gamhanan. Pero ang isa sa iya mga heneral mangin mas gamhanan sang sa iya. Kag sa ulihi magahari man ini nga heneral kag mangin gamhanan ang iya nga ginharian. 6Pagkaligad sang pila ka tuig, magadampiganay ining duha ka ginharian. Tungod kay ipaasawa sang hari sa bagatnan ang iya anak nga babayi sa hari sa aminhan.11:6 hari sa aminhan: siguro ang buot silingon, ang hari sang Syria. Amo man halin sa bersikulo 7 hasta sa 40. Pero indi magdugay ang gahom sang babayi kag pati ang gahom sang hari sa aminhan. Kay sa sina nga tion, pagapatyon ang babayi kag ang iya bana kag bata,11:6 bata: Amo ini sa iban nga dumaan nga mga teksto. Sa Hebreo, amay. pati ang mga nagaatipan sa iya.11:6 ang mga nagaatipan sa iya: ukon, ang mga nagasuporta sa iya.

7“Sa ulihi, ang utod sang babayi mangin hari sang ginharian sa bagatnan. Siya ang magabulos sa iya amay. Salakayon niya ang mga soldado sang hari sa aminhan kag sudlon ang napaderan nga banwa11:7 napaderan nga banwa: ukon, mabakod nga depensa. Amo man sa bersikulo 10, 19, 38 kag 39. sini. Magapakig-away siya sa ila kag magadaog siya. 8Dal-on niya pabalik sa Egipto ang mga imahen sang ila mga dios kag ang ila malahalon nga mga pagkabutang nga bulawan kag pilak. Sa sulod sang pila ka tuig, indi na siya magpakig-away sa hari sa aminhan. 9Pero sa ulihi salakayon siya sang hari sa aminhan, pero mapierdi ining hari sa aminhan kag magapauli sa iya lugar.

10“Magatipon sang madamo nga mga soldado ang mga anak sang hari sa aminhan agod magpreparar sa pagpakig-away. Ang isa sa ila magasalakay nga daw sa baha nga indi mapunggan. Magasalakay siya hasta sa napaderan nga banwa sang hari sa bagatnan. 11Kag tungod sa kaakig sang hari sa bagatnan, magapakig-away siya sa hari sa aminhan, kag pierdihon niya ang madamo nga mga soldado sini. 12Tungod sang iya pagdaog, magapabugal siya kag madamo pa gid ang iya pamatyon, pero indi siya magapabilin nga madinalag-on. 13Kay magatipon liwat ang hari sa aminhan sang mas madamo pa gid nga mga soldado sang sa una. Kag pagkaligad sang pila ka tuig, magasalakay siya liwat kaupod sang iya madamo kag armado gid nga mga soldado.

14“Sa sina nga panahon, madamo ang magakontra sa hari sa bagatnan. Isa na sa magakontra amo ang mga kapareho mo nga mga Israelinhon nga mapintas. Himuon nila ini bilang katumanan sang palanan-awon, pero mapierdi sila. 15Dayon salakayon sang hari sa aminhan ang isa ka napaderan nga banwa sang ginharian sa bagatnan. Kibunon nila ini kag sudlon. Wala gid sang may mahimo ang mga soldado sang ginharian sa bagatnan pati na ang ila pinakamaayo nga mga soldado, tungod kay indi nila masarangan ang kaaway. 16Gani himuon sang hari sa aminhan ang bisan ano nga gusto niya nga himuon, kag wala gid sing may makapugong sa iya. Sakupon niya ang matahom nga duta sang Israel, kag magapasakop ini sing bug-os sa iya nga gahom.11:16 magapasakop… gahom: ukon, may gahom siya sa paglaglag sini. 17Determinado gid ang hari sa aminhan nga magsalakay sa ginharian sa bagatnan sa bug-os nga kusog sang iya ginharian. Pero magapakigdampig anay siya sa hari sa bagatnan paagi sa pagpaasawa sang iya anak sa hari, agod paagi sa iya anak malaglag ang ginharian sa bagatnan. Pero indi magakontra ang babayi sa ginharian sa bagatnan kag indi siya magaapin sa iya amay. 18Gani ang mga banwa na lang anay nga malapit sa dagat ang salakayon sang hari sa aminhan, kag madamo sa ila ang iya sakupon. Pero pauntaton sang isa ka pangulo ang iya pagpakahuya sa iban, kag sa baylo siya mismo amo ang mahuy-an. 19Gani magapauli siya sa napaderan nga mga banwa sang iya nasyon. Pero mapierdi siya, kag amo na ato ang iya katapusan.

20“Ang magabulos sa iya nga hari magasugo sang isa ka opisyal nga magapuwersa sa mga tawo nga magbayad sang buhis para sa dugang nga manggad sang iya ginharian. Pero sa indi madugay mapatay ang ini nga hari, pero indi sa inaway ukon tungod nga may naakig sa iya.

21“Ang magabulos sa iya nga hari isa ka tawo nga talamayon, kag wala kuntani sang kinamatarong sa paghari. Sa wala gid ginalaumi sang mga tawo, gulpi lang nga pagaagawon niya ang paggahom sa ginharian paagi sa daya. 22Madamo nga mga kaaway nga mga soldado ang iya pagalaglagon, kag patyon niya pati ang pangulo nga pari.11:22 pangulo nga pari: sa literal, pangulo sang kasugtanan. 23Magapakigdampig ang iban nga mga nasyon sa iya, pero sa ulihi dayaan niya sila. Mangin gamhanan siya bisan gamay lang ang iya ginharian. 24Sa wala gid ginalaumi sang mga tawo, gulpi lang nga magasalakay siya sa mauswagon nga mga lugar sang isa ka probinsya. Himuon niya ang wala mahimo sadto sang iya mga katigulangan. Bahin-bahinon niya sa iya mga sumulunod ang mga butang nga maagaw niya sa inaway. Magaplano pa siya sa pagsalakay sa napaderan nga mga banwa, pero sa malip-ot lang nga tion.

25“Kaupod sang madamo niya nga mga soldado, magapangisog siya sa pagpakig-away sa hari sa bagatnan. Pero magapakig-away sa iya ang hari sa bagatnan nga may madamo nga mga soldado nga armado gid. Mapierdi ang hari sa bagatnan tungod sa malaot nga padihot sang iya mga kaaway kontra sa iya. 26Laglagon siya sang iya mismo mga tinawo. Gani mapierdi ang iya mga soldado kag madamo sa ila ang magakalamatay.

27“Magaayuhay ining duha ka hari pero pareho sila nga magabutig kag magahunahuna sang malain kontra sa isa kag isa. Indi magmadinalag-on ang ila katuyuan kontra sa isa kag isa. Kag magapadayon ang ila pag-inaway tungod kay wala pa mag-abot ang katapusan sa natalana nga tion. 28Magapauli ang hari sa aminhan sa iya lugar dala ang madamo nga mga pagkabutang nga nakuha niya sa inaway. Pero sa wala pa siya makapauli, hingabuton niya ang katawhan sang Dios kag ang ila relihiyon.11:28 ang katawhan sang Dios kag ang ila relihiyon: sa literal, balaan nga kasugtanan. Pagkatapos sini, magapauli siya sa iya lugar.

29“Sa natalana nga tion, salakayon niya liwat ang ginharian sa bagatnan, pero ang matabo sa sina nga tion indi na pareho sang natabo sang una. 30Kay salakayon siya sang mga barko nga halin sa nakatundan. Kag tungod sa kahadlok, magaatras siya kag magapauli. Ipaupok niya ang iya kaakig sa katawhan sang Dios kag sa ila relihiyon, pero mangin maayo siya sa mga nagsikway sang ila relihiyon.11:30 nagsikway sang ila relihiyon: siguro ang buot silingon, ang mga malaot nga mga Israelinhon. Amo man sa bersikulo 32.

31“Suguon sang hari sa aminhan ang iya mga soldado sa pagdagta sang templo nga napalibutan sang mga pader. Pauntaton niya ang adlaw-adlaw nga paghalad kag ipabutang sa templo ang makangilil-ad nga butang nga mangin kabangdanan nga pabay-an ang templo. 32Intuon niya ang mga nagsikway sang ila relihiyon sa paghimo sang mahigko nga mga butang. Pero magapangisog sa pagpamatok sa iya ang mga tawo nga nakakilala gid sa Dios.

33“Ang mga nakaintiendi sang kamatuoran magatudlo sa madamo nga mga tawo, pero hingabuton sila sa sulod sang pila ka adlaw. Ang iban sa ila patyon sa espada ukon sunugon, kag ang iban bihagon ukon kuhaan sang mga pagkabutang. 34Sa sina nga paghingabot sa ila, diutay lang ang magabulig sa ila, pero madamo nga mga tawo nga indi sinsero ang magaupod sa ila. 35Hingabuton ang iban nga nakaintiendi sang kamatuoran agod mangin putli ukon matinlo ang ila kabuhi hasta mag-abot ang katapusan, nga magaabot sa natalana nga tion.

36“Himuon sang hari sa aminhan ang bisan ano nga luyag niya himuon. Kabigon niya ang iya kaugalingon nga labaw sa tanan nga dios, kag pasipalahan niya ang Dios nga labaw sa tanan nga dios. Magamadinalag-on siya hasta sa tion nga ipakita sang Dios ang iya kaakig, tungod kay kinahanglan gid nga matabo ang mga butang nga gintalana sang Dios nga matabo. 37-38Indi niya pagkilalahon ang mga dios sang iya mga katigulangan ukon ang dios nga ginapalangga sang mga babayi. Sa baylo, kabigon niya ang iya kaugalingon nga labaw sa ila tanan. Wala siya sing iban nga padunggan nga dios magluwas sa dios nga manugsalakay sang napaderan nga mga banwa. Padunggan niya ini nga dios nga indi gani kilala sang iya mga katigulangan. Halaran niya ini sang bulawan, pilak, malahalon nga mga bato, kag iban pa nga malahalon nga mga regalo. 39Salakayon niya ang pinakamabakod nga mga banwa sa bulig sang sadto nga dios nga indi kilala sang iya mga katigulangan. Padunggan niya ang mga tawo nga maayo sa iya paagi sa pagpadumala sa ila sa madamo nga mga katawhan. Kag hatagan niya sila sang duta bilang balos sa ila.

40“Pag-abot sang katapusan, magapakig-away ang hari sa bagatnan sa hari sa aminhan. Pero salakayon siya sang hari sa aminhan nga may mga karwahe kag mga manugkabayo kag madamo nga mga barko. Ini siya magasalakay nga daw sa baha sa madamo nga mga nasyon kag panglaglagon niya sila. 41Salakayon niya pati ang matahom nga duta sang Israel, kag madamo nga mga tawo ang mapatay. Pero makapalagyo sa iya ang Edom, ang Moab, kag ang mga pangulo sang mga Ammonhon. 42Madamo nga mga nasyon ang iya salakayon, isa na ang Egipto. 43Mangin iya ang mga bulawan, mga pilak, kag ang tanan nga manggad sang Egipto. Sakupon man niya pati ang Libya kag ang Etiopia.11:43 Etiopia: sa Hebreo, Cush. 44Pero may mga balita halin sa sidlangan kag aminhan nga makapakulba sa iya. Gani magasalakay siya sa puwerte nga kaakig, kag madamo nga mga tawo ang iya pamatyon. 45Magapatindog siya sang iya harianon nga tolda sa tunga-tunga sang dagat11:45 dagat sang Mediteraneo. kag sang matahom kag balaan nga bukid.11:45 matahom kag balaan nga bukid, sa diin nagatindog ang templo. Pero sa ulihi mapatay siya nga wala gid sing may magabulig sa iya.”

La Bible du Semeur

Daniel 11:1-45

1Moi, de mon côté, je me suis tenu auprès de lui, dans la première année de Darius le Mède11.1 Voir 6.1 et note., pour le soutenir et l’appuyer.

La guerre des rois

2Maintenant donc, je vais te faire connaître la vérité : Voici : il y aura encore trois rois de Perse11.2 Certainement Cambyse (530 à 522 av. J.-C.), Pseudo-Smerdis, ou Gaumata (522 av. J.-C.) et Darius Ier (522 à 486 av. J.-C.).. Ils seront suivis d’un quatrième qui amassera plus de richesses que tous ses prédécesseurs. Lorsqu’il sera au faîte de sa puissance, grâce à sa richesse, il soulèvera tout le monde contre le royaume de Grèce11.2 Xerxès Ier (486 à 465 av. J.-C.) qui a cherché à conquérir la Grèce en 480.. 3Mais là-bas s’élèvera un roi valeureux qui étendra sa domination sur un vaste empire et fera ce qu’il voudra11.3 Alexandre le Grand.. 4Mais à peine aura-t-il assis son pouvoir, que son royaume sera brisé et partagé aux quatre coins de l’horizon ; il ne reviendra pas à ses descendants, mais il lui sera arraché et réparti entre d’autres qu’eux, et il n’aura pas la même puissance11.4 Voir 8.8 et note..

5Le roi du Midi s’affermira11.5 C’est-à-dire l’Egypte, située au sud du pays d’Israël. Le roi est Ptolémée Ier (323 à 285 av. J.-C.), fils du fondateur de la dynastie des Ptolémées., mais l’un des chefs de son royaume deviendra encore plus fort que lui11.5 Séleucus surnommé Nicator (311 à 280 av. J.-C.), d’abord lieutenant de Ptolémée, qui fondera l’empire des Séleucides en Syrie (au nord du pays d’Israël, v. 6). : il exercera une domination plus grande que la sienne. 6Quelques années plus tard, ils s’allieront l’un avec l’autre, et la fille du roi du Midi se rendra auprès du roi du Nord pour établir des accords. Elle ne conservera pas sa force et sa postérité ne subsistera pas. Elle sera livrée à la mort avec ceux qui l’avaient amenée, de même que son père et celui qui l’avait soutenue pendant quelque temps11.6 Mariage, vers 250 av. J.-C., de Bérénice, fille du roi d’Egypte Ptolémée II Philadelphe (285 à 246 av. J.-C.) avec le roi de Syrie Antiochus II (261 à 246 av. J.-C.) qui dut répudier sa femme Laodicée. A la mort de Ptolémée Philadelphe, Antiochus répudia Bérénice et reprit Laodicée. Celle-ci se vengea de sa disgrâce en empoisonnant son mari et en faisant mourir Bérénice et son fils.. 7Mais un membre de sa famille se lèvera et prendra la place de son père. Il marchera contre l’armée du roi du Nord, investira sa forteresse, l’attaquera et remportera la victoire11.7 Ptolémée III Evergète (246 à 221 av. J.-C.), frère de Bérénice, marcha contre Séleucus II Callinicus (246 à 226 av. J.-C.), fils d’Antiochus II, pour venger sa sœur. Il fit mourir Laodicée et s’empara d’une grande partie de la Syrie et de la Cilicie.. 8Il emportera même comme butin en Egypte leurs idoles et leurs statues de métal fondu avec leurs objets précieux d’or et d’argent consacrés à ces divinités.

Pendant quelques années, il se tiendra loin du roi du Nord. 9Par la suite, celui-ci envahira le royaume du roi du Midi, puis il retournera dans son pays.

10Ses fils partiront en guerre et mobiliseront une armée très nombreuse qui submergera tout sur son passage, ils inonderont le pays. Sur le chemin du retour, ils attaqueront la forteresse11.10 Séleucus III (226 à 223 av. J.-C.) et Antiochus III (223 à 187 av. J.-C.), fils de Séleucus II. Après avoir envahi la Phénicie et le pays d’Israël, Antiochus s’avança jusqu’à la forteresse de Raphia sur la frontière de l’Egypte.. 11C’est alors que le roi du Midi, exaspéré, lancera une offensive contre le roi du Nord, il mettra sur pied une grande armée et il aura la victoire sur les troupes adverses11.11 Victoire de Ptolémée IV Philator (221 à 203 av. J.-C.) sur Antiochus III à la bataille de Raphia (en 217 av. J.-C.).. 12Une fois ces troupes vaincues, il s’enorgueillira et fera tomber des milliers d’hommes, mais ses triomphes seront de courte durée. 13Car le roi du Nord reviendra en mobilisant de nouveau des troupes, plus nombreuses que les premières, et, après quelques années, il retournera en Egypte avec une immense armée et beaucoup de matériel de guerre11.13 Quatorze ans après la bataille de Raphia, Antiochus III revint avec des forces considérables et reconquit les provinces perdues.. 14A ce moment-là, beaucoup se soulèveront contre le roi du Midi11.14 Des soulèvements éclatèrent dans tous les pays soumis à l’Egypte, entre autres en Judée., des hommes violents de ton peuple, Daniel, se soulèveront contre lui pour réaliser la prophétie, mais ils échoueront.

15Le roi du Nord viendra donc, il dressera des remblais de siège contre une ville fortifiée11.15 La ville de Sidon où s’était réfugié le général égyptien Scopas et qui fut obligée de se rendre. et s’en emparera. Les armées du roi du Midi ne résisteront pas au choc, même sa troupe d’élite n’aura pas la force de tenir devant lui. 16L’envahisseur avancera à sa guise et personne ne pourra lui résister. Il prendra ensuite position dans le Pays magnifique11.16 le Pays magnifique: celui d’Israël (cp. 8.9 ; 11.41). où il sèmera la destruction. 17Il entreprendra alors de venir avec toutes les forces de son royaume et il conclura une alliance avec le roi du Midi. Il lui donnera sa fille en mariage dans le but de détruire son royaume, mais ce plan ne réussira pas et ce royaume ne lui appartiendra pas11.17 En 194 av. J.-C., Antiochus conclut la paix avec l’Egypte à la condition que le jeune Ptolémée V (203 à 181 av. J.-C.) épouse sa fille Cléopâtre qui lui apporta le pays d’Israël en dot. Il voulait ainsi se rendre maître de l’Egypte par la ruse. Mais Cléopâtre prit parti pour son mari contre son père, faisant ainsi échouer le plan de ce dernier.. 18Alors il se tournera du côté des îles et s’emparera de beaucoup d’entre elles11.18 Il conquit plusieurs îles de la mer Egée (Rhodes, Samos) alliées aux Romains et traversa l’Hellespont sans se laisser arrêter par les avertissements des représentants de Rome qu’il injuria., mais un général mettra un terme à son arrogance injurieuse sans que le roi du Nord puisse le lui rendre. 19Ensuite, il reviendra s’occuper des citadelles de son propre pays, mais il trébuchera et tombera, et c’en sera fait de lui11.19 Victoire du général romain Scipion l’Asiatique sur Antiochus III à Magnésie en 190 av. J.-C.. 20Son successeur enverra un exacteur dans le lieu11.20 C’est-à-dire le pays d’Israël. qui est la gloire du royaume. Peu de temps après, ce roi sera frappé à son tour, mais ce ne sera pas dans un mouvement de colère ni au cours d’une guerre11.20 Vers 176 av. J.-C., Séleucus IV Philopator (187 à 175 av. J.-C.) envoie son ministre Héliodore piller les trésors du temple de Jérusalem. Séleucus meurt empoisonné par Héliodore..

Le temps de la souffrance d’Israël

21Un homme méprisable lui succédera sans avoir reçu la dignité royale ; il surviendra en temps de paix et s’emparera de la royauté à force d’intrigues11.21 Antiochus IV Epiphane (175 à 164 av. J.-C.).. 22Les forces adverses qui débordaient comme une inondation seront submergées et brisées par lui, il tuera aussi un chef du peuple de l’alliance11.22 Défaite du roi d’Egypte, Ptolémée VI Philométor (181 à 146 av. J.-C.) et mort du grand-prêtre Onias III en 170 av. J.-C.. 23En dépit de l’accord conclu avec lui, il agira avec ruse, il l’attaquera et remportera la victoire avec une poignée d’hommes. 24En temps de paix, il envahira les plus riches régions de la province et accomplira ce qu’aucun de ses ancêtres n’avait fait : il pillera le pays et distribuera largement à ses partisans ce qu’il aura pillé, le butin et les richesses dont il se sera emparé ; il fera des plans d’attaque contre les forteresses, mais tout cela ne durera qu’un temps.

25Rassemblant toutes ses forces et son courage, il lancera une attaque contre le roi du Midi avec une grande armée. Le roi du Midi le combattra avec une armée très puissante et nombreuse, mais il ne parviendra pas à résister à son adversaire, à cause de complots dirigés contre lui11.25 Campagne contre l’Egypte en 170-169 av. J.-C..

26Ses familiers causeront sa perte ; son armée sera écrasée et beaucoup de ses soldats tomberont, frappés à mort. 27Quant aux deux rois11.27 C’est-à-dire Antiochus IV et Ptolémée VI Philométor., ils chercheront secrètement à se nuire mutuellement ; ainsi, ils s’assiéront à la même table, pour se duper l’un l’autre par des mensonges. Mais leurs tractations ne réussiront pas, car la fin doit venir au temps fixé. 28Le roi du Nord retournera dans son pays, chargé de grandes richesses, et avec au cœur des intentions hostiles contre la sainte alliance conclue par Dieu avec son peuple. Il les exécutera avant de rentrer dans son pays11.28 Sur le chemin du retour de l’Egypte, en 169 av. J.-C., Antiochus IV pille le temple de Jérusalem..

29Au temps fixé, il se mettra de nouveau en campagne contre le royaume du Midi, mais cette expédition ne se passera pas comme la première. 30Des navires, venant des côtes à l’ouest de la Méditerranée, viendront s’opposer à lui et le décourageront11.30 Navires romains sous les ordres du légat Popilius Laenas chargé de transmettre à Antiochus le décret du sénat lui enjoignant de quitter l’Egypte.. Il s’emportera de nouveau et agira contre l’alliance sainte, et il s’accordera de nouveau avec ceux qui la trahiront. 31Certaines de ses troupes prendront position sur son ordre, elles profaneront le sanctuaire et la citadelle, feront cesser le sacrifice perpétuel11.31 Voir Ex 29.38-42 ; Nb 28.3-6. et installeront la profanation abominable11.31 Voir 9.27 ; 12.11. En 168 av. J.-C., le Temple fut consacré à Jupiter Olympien. L’autel de ce dieu fut installé au-dessus de l’autel des holocaustes.. 32Par ses intrigues, il corrompra ceux qui auront trahi l’alliance, mais le peuple de ceux qui connaissent leur Dieu agira avec courage. 33Les hommes du peuple qui auront de la sagesse enseigneront un grand nombre, mais ils subiront l’épée, le feu, la prison et le pillage pendant des jours. 34Pendant qu’ils seront ainsi livrés à la mort, ils recevront un peu d’aide, mais beaucoup de gens se rallieront hypocritement à eux. 35Certains parmi les hommes qui auront de la sagesse tomberont afin d’être épurés, purifiés et blanchis à travers cette épreuve, en vue du temps de la fin, car la fin viendra au temps fixé.

36Le roi agira à sa guise, il s’enorgueillira et s’élèvera au-dessus de tous les dieux ; il proférera même des blasphèmes inouïs contre le Dieu des dieux et il parviendra à ses fins jusqu’à ce que la colère divine soit parvenue à son comble. Alors ce qui est décrété s’accomplira11.36 Voir 2 Th 2.4.. 37Il n’aura de considération ni pour les dieux de ses ancêtres, ni pour la divinité chère aux femmes11.37 Probablement le dieu Tammouz (voir Ez 8.14)., ni pour aucun autre dieu, car il se placera au-dessus de tous. 38Au lieu de ceux-ci, il vénérera le dieu des forteresses, une divinité que n’auront pas connue ses ancêtres en lui offrant de l’or, de l’argent, des pierres précieuses et d’autres objets de valeur. 39Il attaquera des forteresses, avec l’aide d’un dieu étranger : il comblera d’honneurs ceux qui accepteront ce dieu, il leur conférera le pouvoir sur un grand nombre et leur distribuera des terres en récompense.

La fin du persécuteur

40Au temps de la fin, le roi du Midi se heurtera contre lui. Comme un ouragan, le roi du Nord fondra sur celui du Midi avec ses chars, sa cavalerie et une flotte considérable ; il pénétrera à l’intérieur des terres et, comme une inondation, il les submergera sur son passage. 41Il envahira aussi le Pays magnifique11.41 le Pays magnifique: celui d’Israël (cp. 8.9 ; 11.16). et de nombreux peuples succomberont. Quelques-uns échapperont à ses coups : les Edomites, les Moabites et l’élite des Ammonites. 42Il étendra sa domination sur différents pays, et l’Egypte elle-même ne lui échappera pas. 43Il s’emparera des trésors d’or et d’argent et de tous les objets précieux de l’Egypte. Les Libyens et les Ethiopiens le suivront. 44Mais, alarmé par des nouvelles venues de l’Orient et du Nord, il quittera le pays dans une grande colère, pour détruire et exterminer un grand nombre. 45Il dressera les tentes royales entre les mers, sur la magnifique montagne sainte. Alors sa fin l’atteindra sans que personne vienne à son secours.