Binuhatan 4 – HLGN & SZ-PL

Ang Pulong Sang Dios

Binuhatan 4:1-37

Si Pedro kag si Juan sa Atubangan sang Korte

1Samtang nagahambal pa si Pedro kag si Juan sa mga tawo, ginpalapitan sila sang mga pari, sang opisyal sang mga guwardya sa templo, kag sang mga Saduceo. 2Naakig sila tungod nga nagapanudlo ining duha nga si Jesus nabanhaw, kag ini nagapamatuod nga may pagkabanhaw. 3Gani gindakop nila si Pedro kag si Juan. Kuntani imbistigaron nila ang duha, pero tungod nga sirom na, ginsulod lang anay nila sila sa prisohan hasta mag-aga. 4Pero bisan amo ini ang natabo sa ila, madamo sa mga nakabati sang ila pagpanudlo ang nagtuo. Ang mga lalaki lang nga nagtuo mga 5,000.

5Pagkaaga, nagtilipon sa Jerusalem ang mga manugdumala nga mga pari, ang mga manugdumala sang mga Judio, kag ang mga manunudlo sang Kasuguan. 6Didto man si Anas nga pangulo nga pari, si Caifas, si Juan, si Alexander, kag ang iban pa nga mga miyembro sang pamilya ni Anas. 7Gindala sa ila si Pedro kag si Juan kag ginpamangkot, “Sa ano nga gahom kag kay sin-o awtoridad4:7 awtoridad: sa literal, ngalan. ang inyo gin-gamit sa pag-ayo sang tawo nga lupog?” 8Si Pedro nga gin-gamhan sang Espiritu Santo nagsabat, “Kamo nga mga pangulo kag mga manugdumala sang mga Judio, 9kon ang ginapamangkot ninyo sa amon parte sa pag-ayo sang tawo nga lupog, 10dapat mahibaluan ninyo tanan kag sang tanan nga taga-Israel, nga gin-ayo ang tawo nga ini nga nagatindog diri subong paagi sa ngalan4:10 ngalan: buot silingon, gahom ukon awtoridad. ni Jesu-Cristo nga taga-Nazaret. Siya amo ang inyo ginlansang sa krus kag ginpatay. Pero ginbanhaw siya sang Dios. 11Si Jesus amo ang ginatumod nga bato sa Kasulatan nga nagasiling, ‘Ang bato nga ginsikway ninyo nga mga panday amo ang nangin pundasyon nga bato.’4:11 Salmo 118:22. 12Wala na sing iban sa bug-os nga kalibutan nga makaluwas sa aton kundi si Jesus lang.”

13Natingala sila kay Pedro kag kay Juan nga wala gid sila nahadlok sa pagsugid, kay nahibaluan nila nga sila mga ordinaryo lang nga mga tawo kag wala sing mataas nga tinun-an. Dayon natalupangdan nila nga ini sila mga kaupod ni Jesus sang una. 14Gusto nila nga maghambal kontra sa milagro nga ginhimo nila ni Pedro, pero tungod nga ang tawo nga gin-ayo nagatindog sa tupad ni Pedro kag ni Juan, naghipos na lang sila. 15Gani ginpaguwa nila anay si Pedro kag si Juan sa Korte sang mga Judio kag naghambalanay sila. 16Siling nila, “Ano bala ang aton himuon sa mga tawo nga ini? Kay bantog na sa bug-os nga Jerusalem nga nakahimo sila sang milagro, kag indi kita makasiling nga butig ini. 17Gani agod indi na maglapnag ang ila pagpanudlo sa mga tawo, paandaman ta sila nga indi na gid magtudlo parte kay Jesus.” 18Dayon ginpatawag nila si Pedro kag si Juan kag ginsilingan nga indi na gid sila maghambal ukon magpanudlo parte kay Jesus.4:18 parte kay Jesus: sa literal, sa ngalan ni Jesus. 19Pero nagsabat si Pedro kag si Juan sa ila, “Abi hunahunaa ninyo sing maayo kon diin sini ang matarong sa panulok sang Dios: ang pagtuman sa inyo ukon ang pagtuman sa Dios? 20Indi mahimo nga indi kami magsugid parte sa amon nakita kag nabatian.” 21Pero ginpaandaman gihapon sila nga indi na gid magpanugid, kag pagkatapos ginbuy-an sila. Bisan gusto nila kuntani nga sakiton ang duha, indi nila ini mahimo tungod nga nahadlok sila sa mga tawo, kay ang mga tawo nagadayaw sa Dios tungod sa milagro nga natabo. 22Kay ang tawo nga gin-ayo paagi sa milagro sobra 40 ka tuig nga siya lupog.

Ang Pangamuyo sang mga Tumuluo kay Jesus

23Sang nabuy-an na si Pedro kag si Juan, nagbalik sila sa ila mga kaupod, kag ginsugid nila sa ila kon ano ang ginsiling sang manugdumala nga mga pari kag sang mga manugdumala sang mga Judio. 24Pagkabati sadto sang mga tumuluo nagpangamuyo sila sa Dios, “Ginoo nga makagagahom sa tanan, ikaw ang naghimo sang langit, sang duta, sang dagat, kag sang tanan nga butang nga ara sa ila. 25Paagi sa Espiritu Santo ginpahambal mo ang amon katigulangan nga si David nga imo alagad.

Siling niya, ‘Ngaa bala puwerte gid ang kaakig sang mga indi Judio?4:25 mga indi Judio: ukon, mga nasyon.

Kag ngaa nagaplano ang mga Judio4:25 mga Judio: ukon, mga katawhan. sang wala sing pulos?

26Ang mga hari kag mga pangulo sa kalibutan nagtilipon kag nagpreparar sa pagpakig-away kontra sa Ginoo kag sa hari nga iya ginpili.’4:26 Salmo 2:1-2.

27Natuman na subong ang imo ginhambal sang una tungod nga diri mismo sa Jerusalem ang mga Judio kag mga indi Judio, pati si Herodes nga hari kag si Pilato nga gobernador, nagsugtanay nga kontrahon ang imo balaan nga alagad nga si Jesus nga imo ginpili nga mangin Hari. 28Sa ila ginhimo natuman na ang imo plano sang una. Kag ini natabo suno sa imo gahom kag kabubut-on. 29Kag karon, Ginoo, ginapahog nila kami. Buligi kami nga imo mga alagad nga magmaisog sa pagwali sang imo pulong. 30Ipakita ang imo gahom. Itugot nga paagi sa ngalan4:30 ngalan: buot silingon, gahom ukon awtoridad. ni Jesus nga imo balaan nga alagad, mapaayo namon ang mga masakiton kag makahimo kami sang mga milagro kag makatilingala nga mga butang.” 31Pagkatapos nila pangamuyo, nag-uyog ang balay nga ila ginatipunan. Gin-gamhan sila tanan sang Espiritu Santo kag nangisog sa pagwali sang pulong sang Dios.

Ang Pagbinuligay sang mga Tumuluo

32Tanan nga tumuluo isa lang sa panghunahuna kag balatyagon. Ang kada isa sa ila wala nagkabig nga ang iya mga pagkabutang iya gid lang, kundi para sa tanan. 33Padayon ang paghimo sang mga apostoles sang makatilingala nga mga butang sa pagpamatuod nga si Ginoong Jesus nabanhaw gid. Kag dako gid ang bulig sang Dios sa tanan nga tumuluo. 34Wala sing may nawad-an sa ila kinahanglanon tungod kay may mga tumuluo nga nagpamaligya sang ila mga duta kag mga balay, 35kag ginhatag nila ang bili sa mga apostoles. Dayon ginpanagtag ini sang mga apostoles sa kada isa suno sa iya kinahanglanon.

36Amo man ini ang ginhimo ni Jose nga taga-Cyprus, nga kaliwat ni Levi. Ginatawag siya sang mga apostoles nga si Bernabe, nga kon sayuron “Manugpabakod.” 37Ginbaligya ni Jose ang iya duta kag ginhatag niya ang bili sa mga apostoles.

Słowo Życia

Dzieje 4:1-37

Piotr i Jan przed Wysoką Radą

1Gdy Piotr i Jan przemawiali do zgromadzonych, podeszli do nich kapłani, wraz z dowódcą straży świątynnej i kilkoma saduceuszami. 2Oburzyli się słysząc, że nauczają zebranych i głoszą im zmartwychwstanie w Jezusie. 3Aresztowali ich więc, a ponieważ był już wieczór, zamknęli w więzieniu do następnego dnia. 4Mimo to, wielu ludzi, którzy słuchali ich słów, uwierzyło w Jezusa, zwiększając liczbę samych tylko wierzących mężczyzn do około pięciu tysięcy.

5Następnego dnia zebrali się w Jerozolimie przełożeni, starsi i przywódcy religijni, 6a wśród nich: Annasz—najwyższy kapłan, Kajfasz, Jan, Aleksander i wszyscy inni, spokrewnieni z najwyższym kapłanem. 7Postawili apostołów na środku i przesłuchiwali:

—Jakim prawem i z czyjego polecenia to robiliście?

8—Dostojni przywódcy naszego narodu!—odpowiedział Piotr, napełniony Duchem Świętym. 9—Skoro przesłuchujecie nas dzisiaj z powodu dobrego czynu, dzięki któremu ten chory człowiek odzyskał zdrowie, 10to wiedzcie—wy wszyscy i cały naród Izraela—że stoi on przed wami zdrowy dzięki mocy Jezusa Chrystusa z Nazaretu. Wy Go ukrzyżowaliście, ale Bóg wskrzesił Go z martwych. 11To On jest tym, zapowiedzianym w Piśmie:

„Kamieniem, odrzuconym przez budujących,

który stał się kamieniem węgielnym,

najważniejszym w całym budynku!”.

12W nikim innym nie ma zbawienia!—dodał Piotr. —Bo nie dano ludziom na ziemi żadnego innego imienia, przez które moglibyśmy uzyskać zbawienie.

13Przywódcy zdumieli się na widok odwagi Piotra i Jana. Przypomnieli sobie, że są to ludzie prości oraz niewykształceni i rozpoznali, że to oni przebywali z Jezusem. 14Jednak widok stojącego z nimi uzdrowionego człowieka zamknął im usta. 15Polecili więc im opuścić salę obrad i naradzali się między sobą:

16—Co z nimi zrobić? Nie możemy zaprzeczyć, że dokonali cudu. Wiedzą o tym już wszyscy mieszkańcy Jerozolimy. 17Żeby jednak nie rozchodziło się to dalej, zabrońmy im rozmawiania z kimkolwiek o Jezusie.

18Wezwali ich więc ponownie i zakazali im mówić i nauczać o Jezusie.

19—Sami oceńcie, co jest słuszne w oczach Boga! Powinniśmy słuchać was czy też Jego?—odrzekli Piotr i Jan. 20—My nie możemy przestać mówić o tym, co sami widzieliśmy i słyszeliśmy od Jezusa.

21Ponawiając groźbę, przywódcy wypuścili ich. Nie potrafili bowiem znaleźć takiego powodu do ich ukarania, który by nie oburzył ludzi. Wszyscy bowiem oddawali Bogu chwałę za to, co uczynił. 22Bo przecież tylko On mógł cudownie uzdrowić człowieka, który od ponad czterdziestu lat był kaleką.

Modlitwa wierzących

23Zaraz po uwolnieniu, Piotr i Jan poszli do innych wierzących i opowiedzieli im, co mówili najwyżsi kapłani i starsi. 24Słysząc to, wszyscy jednomyślnie zawołali do Boga:

—Panie, Stwórco nieba, ziemi, morza i wszystkiego, co istnieje! 25Ty przez Ducha Świętego, ustami naszego przodka, króla Dawida, który był Twoim sługą, powiedziałeś:

„Dlaczego wzburzyły się narody,

i ludy zaczęły planować zło?

26Ziemscy władcy zjednoczyli się do walki,

a przywódcy zebrali się razem,

aby wystąpić przeciw Panu i Jego Mesjaszowi”.

27Tak właśnie stało się w tym mieście!—modlili się. —Oto król Herod i gubernator Poncjusz Piłat, wraz z Rzymianami i żydowskimi przywódcami, zjednoczyli się przeciwko Twojemu świętemu Słudze—Jezusowi, którego ustanowiłeś Mesjaszem. 28I wypełnili wszystko to, co w swojej mocy i woli zaplanowałeś. 29Zobacz więc, Panie, jak grożą Twoim sługom, i pozwól nam z odwagą głosić Twoje słowo, 30gdy Ty będziesz uzdrawiał swoją mocą i w imieniu swojego świętego Sługi, Jezusa, dokonywał cudów.

31Gdy skończyli modlitwę, budynek, w którym się zebrali, zadrżał. A wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i odważnie głosili słowo Boże.

Wierzący dzielą się swoimi dobrami

32Wszystkich wierzących łączyło jedno serce i jedna myśl. Nikt nie uważał tego, co posiadał, za swoją wyłączną własność, ale każdy dzielił się wszystkim z innymi. 33Apostołowie z ogromną mocą opowiadali innym o zmartwychwstaniu Jezusa, a wszyscy wierzący doświadczali ogromnej łaski. 34Nie było wśród nich nikogo, kto by cierpiał biedę, bo wielu posiadających ziemię lub domy sprzedawało je, 35a pieniądze powierzało apostołom. I każdy otrzymywał tyle, ile potrzebował. 36Tak uczynił Józef, Lewita pochodzący z Cypru, nazywany przez apostołów Barnabą (to znaczy: „tym, który jest zachętą dla innych”). 37Sprzedał on swoje pole i pieniądze oddał apostołom.