Ang Promisa sang Dios kay David
(1 Cro. 17:1-15)
1Nag-estar na si Haring David sa iya palasyo, kag ginhatagan sang Ginoo sang kalinong ang iya ginharian, nga wala na sing mga kaaway nga nagasalakay. 2Isa ka adlaw, nagsiling si David kay Propeta Natan, “Ari ako nagaestar sa matahom nga palasyo nga hinimo halin sa kahoy nga sedro, pero ang Kahon sang Dios ara lang sa tolda.” 3Nagsabat si Natan sa hari, “Himua ang gusto mo nga himuon, kay ang Ginoo nagaupod sa imo.” 4Pero sadto mismo nga gab-i nagsiling ang Ginoo kay Natan, 5“Lakat kag silinga ang akon alagad nga si David nga amo ini ang akon ginasiling: ‘Ikaw bala ang magapatindog sang templo nga pagaestaran ko?7:5 Ikaw bala… pagaestaran ko?: ukon, Patindugan mo bala ako sang templo nga pagaestaran ko? 6Wala pa ako makaestar sa templo halin sang tion nga ginpaguwa ko ang mga Israelinhon sa Egipto hasta subong. Nagasaylo-saylo lang ako nga ang akon ginaestaran tolda. 7Sa akon pagsaylo-saylo upod sa akon katawhan nga mga Israelinhon, wala ako magreklamo sa ila mga pangulo nga akon ginsugo sa pag-atipan sa ila nga wala nila ako pagpatindugi sang matahom nga templo nga hinimo halin sa kahoy nga sedro.’
8“Silinga pa gid si David nga ako, ang Ginoo nga Makagagahom nagasiling, ‘Manugbantay ka sang una sang mga karnero, pero ginpili ko ikaw nga magdumala sa akon katawhan nga mga Israelinhon. 9Gin-updan ko ikaw bisan diin ka nagkadto, kag ginpapierdi ko sa imo ang tanan mo nga kaaway. Karon, pabantugon ko ikaw pareho sa iban nga bantog nga mga tawo sa kalibutan. 10Ginhatagan7:10 Ginhatagan: ukon, Hatagan. ko na sang permanente nga lugar ang akon katawhan nga mga Israelinhon. May kaugalingon na sila nga elistaran kag wala na sing may magtublag sa ila. Indi na sila pagpiguson sang malaot nga mga tawo pareho sang una, 11halin sang tion nga nagbutang ako sang mga pangulo sa akon katawhan nga mga Israelinhon. Hatagan ko sang kalinong ang imo ginharian, nga wala na sing mga kaaway nga nagasalakay. Ako, ang Ginoo, nagasugid sa imo nga magahari permi ang isa sang imo mga kaliwat. 12Kon mapatay ka na kag ilubong upod sa imo mga katigulangan, pabuslon ko sa imo ang isa sa imo mga anak, kag palig-unon ko ang iya ginharian. 13Siya ang magapatindog sang templo para sa akon kadungganan, kag siguraduhon ko nga ang iya mga kaliwat amo ang magahari hasta san-o. 14Ako mangin iya amay, kag siya mangin akon anak. Kon makasala siya, disiplinahon ko siya pareho sang pagdisiplina sang isa ka amay sa iya anak. 15Pero magapabilin gihapon ang akon gugma sa iya, indi pareho sa akon ginhimo kay Saul nga imo ginbuslan nga hari. 16Magapadayon ang imo ginharian sa wala sing katapusan; ang imo mga kaliwat magahari hasta san-o.’ ” 17Ginsugid ni Natan kay David ang tanan nga ginpahayag sang Dios sa iya.
Ang Pangamuyo ni David
(1 Cro. 17:16-27)
18Dayon nagsulod si Haring David sa Tolda nga sa diin ara ang Kahon sang Kasugtanan. Nagpungko siya didto sa presensya sang Ginoo kag nagpangamuyo, “O Ginoong Dios, sin-o gid bala ako kag ang akon pamilya nga ginpakamaayo mo ako sing pareho sini? 19Kag karon, Ginoong Dios, may promisa ka pa gid parte sa palaabuton sang akon pamilya. Amo bala ini ang kinaandan nga ginahimo mo sa tawo? 20Ano pa bala ang akon mahambal sa imo, Ginoong Dios? Kay nahibaluan mo naman kon sin-o gid ako nga imo alagad. 21Tungod sa imo promisa kag suno sa imo kabubut-on, ginhimo mo ining dalagko nga mga butang kag ginpahibalo sa akon nga imo alagad.
22“Ginoong Dios, daw ano ka kagamhanan! Wala gid sing pareho sa imo kag wala na sing iban pa nga Dios magluwas sa imo. Wala kami sing may nabatian nga may dios nga pareho sa imo. 23Kag wala na sing katawhan nga pareho sa imo katawhan nga Israelinhon. Amo lang ini nga nasyon sa kalibutan nga imo ginhilway sa pagkaulipon agod mangin imo katawhan. Nangin bantog ka tungod sang gamhanan kag makatilingala nga mga butang nga ginhimo mo sang gintabog mo ang mga nasyon kag ang ila mga dios-dios paagi sa imo katawhan nga ginpaguwa mo sa Egipto. 24Ginhimo mo ang mga Israelinhon nga imo katawhan sa wala sing katapusan, kag ikaw, Ginoo, nangin ila Dios.
25-26“Kag karon, Ginoong Dios, tumana ang imo promisa sa akon nga imo alagad kag sa akon pamilya, agod mangin bantog ka sa wala sing katapusan. Dayon magasiling ang mga tawo, ‘Ang Ginoo nga Makagagahom amo ang Dios sang Israel!’ Kag ang akon pamilya magapadayon hasta san-o sa imo presensya. 27Ginoo nga Makagagahom, Dios sang Israel, may kaisog ako sa pagpangamuyo sini sa imo tungod kay ginpahayag mo sa akon nga imo alagad nga magahari permi ang isa sa akon mga kaliwat. 28Ginoong Dios, matuod ikaw nga Dios! Ginpromisa mo ining maayo nga mga butang sa akon nga imo alagad, kag masaligan gid ang imo mga promisa. 29Kabay pa nga ikalipay mo ang pagpakamaayo sa akon pamilya agod magapadayon ini hasta san-o sa imo presensya, kay amo ini ang imo ginpromisa, Ginoong Dios. Kag sa sini nga pagpakamaayo mo, pakamaayuhon gid man ang akon pamilya hasta san-o.”
De belofte van God aan David
1Toen de Here eindelijk vrede gaf en Israël niet langer in oorlog was met de omringende volken, 2zei David tegen de profeet Nathan: ‘Luister eens! Ik woon hier in een prachtig paleis van cederhout, terwijl de ark van God buiten in een tent staat!’ 3‘Doe gerust wat u van plan bent,’ zei Nathan, ‘want de Here zal u helpen.’
4Maar die nacht zei de Here tegen Nathan: 5‘Vertel mijn dienaar David dat hij het niet moet doen! 6Ik heb namelijk nooit in een tempel gewoond. Mijn huis is een tent geweest sinds de tijd dat Ik Israël uit Egypte haalde. 7Ik heb daarover ook nooit geklaagd tegen de leiders van Israël, de herders van mijn volk. Heb Ik hun ooit gevraagd waarom zij geen mooie cederhouten tempel voor Mij hadden gebouwd? 8Breng deze boodschap van de Here van de hemelse legers over aan David: “Ik heb u tot leider van mijn volk Israël gekozen en u daarvoor weggehaald bij de schapen die u hoedde. 9Ik heb u terzijde gestaan waar u ook ging en Ik heb uw vijanden verslagen. En Ik zal uw naam nog groter maken, zodat u een van de bekendste mannen ter wereld wordt! 10-11 Ik heb een vaderland uitgekozen voor mijn onderdanen dat zij nooit hoeven te verlaten. Het zal hun eigen land zijn, waarin de heidense volken hen niet meer zullen lastigvallen, zoals in de tijd toen de richters mijn volk regeerden. Er zullen geen vijanden meer tegen u optrekken en Ik zal u een rijk nageslacht geven! 12Want wanneer u sterft, zal Ik een van uw eigen zonen op uw troon zetten en Ik zal zijn koninkrijk sterk maken. 13Hij is degene die een tempel voor Mij zal bouwen. Het zal een huis zijn waaraan Ik mijn naam verbind. En zijn koninkrijk zal Ik tot in eeuwigheid laten voortduren. 14Ik zal zijn vader zijn en hij zal mijn zoon zijn. Als hij zondigt, zal Ik andere volken gebruiken om hem te straffen, 15maar Ik zal mijn liefde en vriendschap niet van hem terugtrekken zoals Ik dat bij uw voorganger Saul deed. 16Uw familie zal voor eeuwig dit koninkrijk regeren. Uw troon zal niet wankelen.” ’
17Nathan zocht David op en vertelde hem wat de Here had gezegd. 18Toen ging David de tent binnen, knielde voor de ogen van de Here neer en bad: ‘O Here God, waarom hebt U uw zegeningen uitgestrooid over mij en mijn nageslacht? 19En nu U mij dat allemaal hebt gegeven, zegt U ook nog dat U mijn geslacht voor altijd wilt laten regeren! 20Wat kan ik verder nog zeggen? Here God, U kent mij, uw dienaar, immers door en door. 21U doet al deze dingen omdat U het hebt beloofd en omdat U ze ook wilt doen! 22O Here God, wat bent U groot! Wij hebben nooit gehoord over een andere God zoals U. En er is ook geen andere God buiten U, die ons dit alles hebt bekend gemaakt. 23Welk ander volk op aarde heeft zulke zegeningen ontvangen als uw volk Israël? Want U hebt uw uitverkoren volk gered om uw naam eer te geven. U hebt grote wonderen gedaan en Egypte en haar goden verslagen. 24U koos Israël voor altijd als uw volk en U werd onze God. 25Here God, doe dan wat U beloofde aan mij en mijn nageslacht. 26Ik bid dat U voor eeuwig zult worden geëerd omdat U de God van Israël bent en mijn nageslacht voor U bewaard zal blijven. 27Want U hebt mij geopenbaard, o Here van de hemelse legers, God van Israël, dat ik de eerste ben van een gezegend nageslacht, daarom ben ik zo vrijmoedig geweest dit gebed uit te spreken. 28Want U bent werkelijk God en uw woorden zijn waarheid. U hebt mij deze goede dingen beloofd, 29doe daarom wat U mij hebt toegezegd! Zegen mijn familie voor eeuwig! Moge ons nageslacht altijd voor uw ogen blijven voortbestaan, want U, Here God, hebt het beloofd.’
