Ang Kanta ni David sa Iya nga Pagdaog
(Salmo 18)
1Nagkanta si David sa Ginoo sang ginluwas siya sang Ginoo sa kamot sang iya mga kaaway kag kay Saul. 2-3Amo ini ang iya kanta:
“Ikaw, Ginoo, ang akon palalipdan nga bato,
ang akon mabakod nga palanaguan kag manughilway.
Bilang palalipdan nga bato, makapanago ako sa imo.
Ikaw ang akon taming kag gamhanan nga manluluwas.
Ikaw ang akon dalangpan kag palanaguan.
Ikaw ang nagaluwas sa akon sa mapintas nga mga tawo.
4Dalayawon ka, Ginoo, kay kon magpangayo ako sang bulig sa imo ginaluwas mo ako sa akon mga kaaway.
5Ang kamatayon daw pareho sa balod nga nagpalibot sa akon.
Ang kalaglagan daw pareho sa mabaskog nga baha nga naglapaw sa akon.
6Ang kamatayon daw pareho man sa lubid nga nagburambod sa akon kag pareho sa siod sa akon alagyan.
7Sa akon kalisod nagpanawag ako sa imo, Ginoo.
Nagpangayo ako sang bulig sa imo nga akon Dios,
kag ginpamatian mo ang akon pangamuyo sa imo templo.
8“Dayon naglinog, kag pati ang mga pundasyon sang langit nag-uyog,
tungod kay naakig ka, Ginoo.
9Nagguwa ang aso sa imo ilong,
kag sa imo baba nagguwa ang makahalalit nga kalayo kag nagadabadaba nga mga baga.
10Ginbuksan mo ang langit pareho sang pagbukas sang kurtina
kag nagpanaog ka nga nagatungtong sa madamol nga gal-om.
11Nagsakay ka sa kerubin, kag madasig ini nga naglupad samtang ginapalid sang hangin.
12Ginhimo mo ang kadulom nga tabon sa imo palibot.
Nagpanago ka sa madamol nga gal-om.
13Nagpangilat sa imo atubangan kag may nagadabadaba nga mga baga.
14Ang tingog mo Ginoo, nga Labing Mataas nga Dios, nagdaguob sa langit.
15Ginpana mo sang kilat ang imo mga kaaway
kag nagpalalagyo sila nga nagasalasala.
16Sa imo nga pagsabdong kag puwerte nga kaakig nagakahubas ang dagat kag makita ang duta sa idalom sini,
kag makita man ang pundasyon sang kalibutan.
17Halin sa langit gindawat mo ako kag ginkuha sa madalom nga tubig.
18Ginluwas mo ako sa akon gamhanan nga mga kaaway nga indi ko masarangan.
19Ginsalakay nila ako sang nalisdan ako,
pero gin-apinan mo ako, Ginoo.
20Gindala mo ako sa lugar nga wala sing katalagman;
ginluwas mo ako kay nalipay ka sa akon.
21Ginapakamaayo mo ako tungod nga matarong ang akon kabuhi
kag wala ako sing may nahimo nga sala.
22Kay ginasunod ko ang imo mga pamaagi
kag wala ako nagbiya sa imo.
23Ginatuman ko ang tanan mo nga sugo
kag wala ko ginalapas ang imo mga pagsulundan.
24Nakahibalo ka nga wala sing kasawayan ang akon kabuhi
kag ginalikawan ko nga makasala.
25Ginapakamaayo mo ako tungod nga nakita mo nga matarong ang akon kabuhi
kag wala ako sing may nahimo nga sala.
26Matutom ka sa mga matutom sa imo,
kag maayo sa mga tawo nga maayo man.
27Sinsero ka sa mga sinsero sa imo,
kag maayo ka magpadihot sa mga malaot.
28Huo, ginaluwas mo ang mga mapainubuson,
pero ginapaubos mo ang mga matinaas-taason.
29“Ginoo, ikaw ang akon kasanag.
Sa kadulom ikaw ang akon suga.
30Sa imo bulig masarangan ko nga salakayon ang panong sang mga soldado
kag masarangan ko nga sakaon ang pader nga nagapalibot sa siyudad.
31Ang imo pamaagi, O Dios, wala sing sayop.
Ang imo pulong masaligan gid.
Pareho ka sa taming sa tanan nga nagapangayo sang proteksyon sa imo.
32Ikaw lang, Ginoo, amo ang Dios;
ikaw lang ang amon palalipdan nga bato.
33Ikaw ang nagahatag sa akon sang kusog22:33 Ikaw… kusog: Amo ini sa Dead Sea Scrolls, Latin Vulgate, Syriac, kag sa iban nga mga kopya sang Septuagint. Sa Hebreo, Ikaw ang akon mabakod nga dalangpan.
kag ang nagabantay sa akon dalanon.
34Ginapabaskog mo ang akon tiil pareho sa tiil sang usa,
agod maagwanta ko ang pagtaklad sa mataas nga mga lugar.
35Ginahanas mo ako sa pagpakig-away, pareho abi sa pagbinat sa mabakod nga pana.
36Ginaprotektaran mo ako pareho sa taming.
Paagi sa imo bulig nangin bantog ako.
37Ginahatagan mo ako sang matawhay nga alagyan,
gani wala nagakasandad ang akon mga tiil.
38Ginlagas ko ang akon mga kaaway kag napierdi ko sila.
Kag wala gid ako magbalik hasta nga nalaglag ko sila.
39Ginlaglag ko gid sila kag natumba sila sa akon tiilan
kag indi na sila makabangon pa.
40Ginhatagan mo ako sang kusog sa pagpakig-away
kag ginpadaog sa akon mga kaaway.
41Ginpatal-as mo ang akon mga kaaway
kag ginlaglag ko sila.
42Nagpangayo sila sang bulig,
pero wala sing may nagluwas sa ila.
Nagpanawag sila sa imo,
pero wala mo sila ginsabat.
43Gindugmok ko sila hasta nga daw pareho na lang sila sa yab-ok.
Gintasak-tasak ko sila nga daw sa lunang sa dalan.
44Ginluwas mo ako sa akon rebelde nga katawhan.
Ginhimo mo ako nga pangulo sang mga nasyon.
Ang mga taga-iban nga lugar nagaalagad sa akon.
45Nagaluhod sila sa akon sa kahadlok kag nagatuman dayon sang akon mando.
46Nadulaan sila sang kaisog,
gani nagaguwa sila sa ila mga palanaguan nga nagakurog sa kahadlok.
47Buhi ka, Ginoo!
Dalayawon ka nga akon palalipdan nga bato.
Ginapakataas ko ikaw tungod nga ikaw ang Dios nga akon manluluwas.
48Ginabalusan mo ang akon mga kaaway,
kag ginapasakop mo ang mga nasyon sa akon.
49Ginaluwas mo ako sa akon mapintas nga mga kaaway,
kag ginapadaog mo ako sa ila.
50Gani padunggan ko ikaw sa mga nasyon, O Ginoo.
Kantahan ko ikaw sang mga pagdayaw.
51Ginahatagan mo sang dalagko nga mga kadalag-an ang imo pinili nga hari.
Ginahigugma mo si David kag ang iya mga kaliwat sa wala sing katapusan.”
Cântico de Louvor de Davi
1Davi cantou ao Senhor este cântico, quando ele o livrou das mãos de todos os seus inimigos e das mãos de Saul, 2dizendo:
“O Senhor é a minha rocha,
a minha fortaleza e o meu libertador;
3o meu Deus é a minha rocha, em que me refugio;
o meu escudo e o meu poderoso22.3 Hebraico: chifre, que aqui simboliza a força. salvador.
Ele é a minha torre alta, o meu abrigo seguro.
Tu, Senhor, és o meu salvador, e me salvas dos violentos.
4“Clamo ao Senhor, que é digno de louvor,
e sou salvo dos meus inimigos.
5As ondas da morte me cercaram;
as torrentes da destruição me aterrorizaram.
6As cordas da sepultura22.6 Hebraico: Sheol. Essa palavra também pode ser traduzida por profundezas, pó ou morte. me envolveram;
as armadilhas da morte me confrontaram.
7“Na minha angústia, clamei ao Senhor;
clamei ao meu Deus.
Do seu templo ele ouviu a minha voz;
o meu grito de socorro chegou aos seus ouvidos.
8A terra abalou-se e tremeu,
os alicerces dos céus22.8 A Vulgata e a Versão Siríaca dizem montes. Veja Sl 18.7. estremeceram;
tremeram porque ele estava irado.
9Das suas narinas saiu fumaça;
da sua boca saiu fogo consumidor;
dele saíram brasas vivas e flamejantes.
10Ele abriu os céus e desceu;
nuvens escuras estavam debaixo dos seus pés.
11Montou sobre um querubim e voou;
elevou-se22.11 Conforme muitos manuscritos do Texto Massorético. A maioria dos manuscritos do Texto Massorético diz apareceu. Veja Sl 18.10. sobre as asas do vento.
12Pôs as trevas ao seu redor;
das densas22.12 Conforme a Septuaginta e a Vulgata. O Texto Massorético diz escuras. Veja Sl 18.11. nuvens de chuva fez o seu abrigo.
13Do brilho da sua presença
flamejavam carvões em brasa.
14Dos céus o Senhor trovejou;
ressoou a voz do Altíssimo.
15Ele atirou flechas e dispersou os inimigos,
arremessou raios e os fez bater em retirada.
16Os vales apareceram,
e os fundamentos da terra foram expostos,
diante da repreensão do Senhor,
com o forte sopro de suas narinas.
17“Das alturas estendeu a mão e me segurou;
tirou-me de águas profundas.
18Livrou-me do meu inimigo poderoso,
dos meus adversários, que eram fortes demais para mim.
19Eles me atacaram no dia da minha calamidade,
mas o Senhor foi o meu amparo.
20Deu-me ampla liberdade;
livrou-me, pois me quer bem.
21“O Senhor me tratou conforme a minha retidão;
conforme a pureza das minhas mãos me recompensou.
22Pois guardei os caminhos do Senhor;
não cometi a perversidade de afastar-me do meu Deus.
23Todos os seus mandamentos estão diante de mim;
não me afastei dos seus decretos.
24Tenho sido irrepreensível para com ele
e guardei-me de pecar.
25O Senhor recompensou-me segundo a minha retidão,
conforme a pureza das minhas mãos perante ele.
26“Ao fiel te revelas fiel,
ao irrepreensível te revelas irrepreensível,
27ao puro te revelas puro,
mas ao perverso te revelas astuto.
28Salvas os humildes,
mas os teus olhos estão sobre os orgulhosos para os humilhar22.28 Um manuscrito da Septuaginta e o texto paralelo do Sl 18.27 dizem mas humilhas os de olhos altivos..
29Tu és a minha lâmpada, ó Senhor!
O Senhor ilumina-me as trevas.
30Contigo posso avançar contra uma tropa22.30 Ou posso vencer uma barricada;
com o meu Deus posso transpor muralhas.
31“Este é o Deus cujo caminho é perfeito;
a palavra do Senhor é comprovadamente genuína.
Ele é escudo para todos os que nele se refugiam.
32Pois quem é Deus além do Senhor?
E quem é Rocha senão o nosso Deus?
33É Deus quem me reveste de força22.33 Conforme alguns manuscritos do mar Morto, alguns manuscritos da Septuaginta, a Vulgata e a Versão Siríaca. O Texto Massorético diz Deus, que é minha fortaleza. Veja Sl 18.32.
e torna perfeito o meu caminho.
34Ele me faz correr veloz como a gazela
e me firma os passos nos lugares altos.
35É ele que treina as minhas mãos para a batalha,
e assim os meus braços vergam o arco de bronze.
36Tu me dás o teu escudo de livramento;
a tua ajuda me fez forte.
37Alargas sob mim o meu caminho,
para que os meus tornozelos não se torçam.
38“Persegui os meus inimigos e os derrotei;
não voltei enquanto não foram destruídos.
39Esmaguei-os completamente, e não puderam levantar-se;
caíram debaixo dos meus pés.
40Tu me revestiste de força para a batalha;
fizeste cair aos meus pés os meus adversários.
41Fizeste que os meus inimigos fugissem de mim;
destruí os que me odiavam.
42Gritaram por socorro, mas não havia quem os salvasse;
gritaram ao Senhor, mas ele não respondeu.
43Eu os reduzi a pó, como o pó da terra;
esmaguei-os e os amassei como a lama das ruas.
44“Tu me livraste dos ataques do meu povo;
preservaste-me como líder de nações.
Um povo que eu não conhecia me é sujeito.
45Estrangeiros me bajulam;
assim que me ouvem, me obedecem.
46Todos eles perdem a coragem;
saem tremendo das suas fortalezas22.46 Conforme alguns manuscritos da Septuaginta e a Vulgata. O Texto Massorético diz desde suas fortalezas eles se armam. Veja Sl 18.45..
47“O Senhor vive! Bendita seja a minha Rocha!
Exaltado seja Deus, a Rocha que me salva!
48Este é o Deus que em meu favor executa vingança,
que sujeita nações ao meu poder,
49que me livrou dos meus inimigos.
Tu me exaltaste acima dos meus agressores;
de homens violentos me libertaste.
50Por isso te louvarei entre as nações, ó Senhor;
cantarei louvores ao teu nome.
51“Ele concede grandes vitórias ao seu rei;
é bondoso com o seu ungido,
com Davi e seus descendentes para sempre”.
