2 Samuel 20 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

2 Samuel 20:1-26

Nagrebelde si Sheba kay David

1Karon, may isa ka tawo didto nga Benjaminhon nga permi lang nagapangita sang gamo. Ang iya ngalan si Sheba, kag anak siya ni Bicri. Ginpatunog niya ang budyong kag nagsinggit, “Mga taga-Israel, wala kita sang labot kay David nga anak ni Jesse! Mapauli kita tanan!” 2Gani ginbayaan sang mga taga-Israel si David kag nagsunod kay Sheba nga anak ni Bicri. Pero nagpabilin ang mga taga-Juda sa ila hari, kag gin-updan nila siya halin sa Suba sang Jordan pakadto sa Jerusalem.

3Sang nakabalik na si David sa iya palasyo sa Jerusalem, nagpasugo siya nga dal-on sa isa ka balay ang iya napulo ka asawa nga iya ginbilin sa pag-atipan sang palasyo, kag ginpaguwardyahan niya sila. Ginhatagan niya sila sang ila mga kinahanglanon, pero wala na siya maghulid sa ila. Didto sila nag-estar nga daw sa mga balo hasta nga napatay sila.

4Dayon nagsiling ang hari kay Amasa, “Tawga ang mga soldado sang Juda kag magkadto kamo sa akon sa ikatlo nga adlaw halin karon.” 5Gani naglakat si Amasa kag gintawag ang mga soldado sang Juda, pero wala siya makabalik sa tion nga ginsiling sang hari sa iya. 6Gani nagsiling ang hari kay Abishai, “Mas grabe pa nga halit ang himuon sa aton ni Sheba sang sa ginhimo ni Absalom. Gani karon, dal-a ang akon mga tinawo kag lagsa ninyo siya, kay basi makaagaw siya sang mga napaderan nga mga banwa, kag makapalagyo siya sa aton.”

7Gani naghalin si Abishai sa Jerusalem sa paglagas kay Sheba nga anak ni Bicri. Gin-upod niya si Joab kag ang iya mga tinawo, ang mga badigard ni David nga mga Keretnon kag mga Peletnon, kag ang tanan nga maisog nga mga soldado. 8Sang didto na sila sa dako nga bato sa Gibeon, naabtan sila ni Amasa. Nakauniporme si Joab kag may ginataklos nga espada. Samtang nagapalapit siya kay Amasa, gin-gabot niya sing tago ang espada.20:8 gin-gabot niya sing tago ang espada: ukon, nahulog ang espada. 9Nagsiling siya kay Amasa, “Kamusta ka abyan?” Dayon gin-uyatan niya sang iya tuo nga kamot ang burangos ni Amasa sa paghalok kuno abi sa iya. 10Pero wala makatalupangod si Amasa sang espada sa wala nga kamot ni Joab. Ginbuno siya ni Joab sa tiyan kag nagwagay ang iya tinai sa duta. Napatay siya dayon, gani wala na siya liwat ginbuno ni Joab. Dayon nagpadayon si Joab kag ang iya utod nga si Abishai sa paglagas kay Sheba. 11Nagtindog sa tupad ni Amasa ang isa sa mga tinawo ni Joab, kag nagsiling sa mga tinawo ni Amasa, “Kon nagadampig kamo kay Joab kag kay David, magsunod kamo kay Joab!” 12Nagahamyang sa tunga sang dalan ang bangkay ni Amasa nga nagapaligo sa iya kaugalingon nga dugo. Ang bisan sin-o nga makakita sa iya nagapundo gid sa pagtan-aw. Gani sang matalupangdan ini sang sadto nga tinawo ni Joab, gin-guyod niya ang bangkay ni Amasa halin sa dalan pakadto sa latagon, kag gintabunan ini sang tela. 13Sang makuha na ang bangkay ni Amasa sa dalan, nagpadayon ang tanan sa pagsunod kay Joab sa paglagas kay Sheba.

14Sa pihak nga bahin, nagkadto si Sheba sa tanan nga tribo sang Israel sa pagtipon sang tanan niya nga paryente.20:14 tanan niya nga paryente: sa Hebreo, mga Berinhon. Siguro ang buot silingon diri, mga Bicrinhon, nga mga kaliwat ni Bicri. Nagsunod sa iya ang iya mga paryente, kag nagtipon sila sa Abel Bet Maaca. 15Sang mahibaluan ini ni Joab kag sang iya mga tinawo, nagkadto sila sa Abel Bet Maaca kag ginkibon ini. Nagtumpok sila sang duta sa kilid sang pader agod makataklas sila, kag gin-amat-amat nila wasak ang pader.

16Karon, may isa ka maalamon nga babayi sa sulod sang banwa nga nagsinggit sa mga tinawo ni Joab, “Pamati kamo sa akon! Silinga ninyo si Joab nga magkadto siya diri sa akon kay gusto ko nga magpakigsugilanon sa iya.” 17Gani nagkadto si Joab sa iya, kag nagpamangkot ang babayi, “Ikaw bala si Joab?” Nagsabat si Joab, “Huo.” Nagsiling ang babayi, “Sir, pamatii ang isiling ko sa imo.” Nagsabat si Joab, “Sige, mamati ako.” 18Nagsiling ang babayi, “May isa ka hulubaton sang una nga nagasiling, ‘Kon gusto ninyo nga masolbar ang inyo mga problema, magpangayo kamo sang laygay sa banwa sang Abel.’ 19Isa ako sa mga nagahandom nga may ara sang padayon nga kalinong sa Israel. Pero ikaw iya, ngaa ginatinguhaan mo nga gub-on ang isa sa mga nagapanguna nga banwa20:19 isa sa mga nagapanguna nga banwa: sa literal, iloy nga banwa. sa Israel? Ngaa nga gusto mo gub-on ang banwa nga iya sang Ginoo?” 20Nagsabat si Joab, “Indi ko gid gusto nga gub-on ang inyo banwa! 21Indi amo ina ang amon tuyo. Nagsalakay kami tungod kay Sheba nga anak ni Bicri nga halin sa kabukiran sang Efraim. Ini siya nagrebelde kay Haring David. Itugyan ninyo siya sa amon kag mahalin kami sa inyo banwa.” Nagsiling ang babayi, “Ihaboy namon sa imo ang iya ulo halin sa pader.”

22Dayon ginkadtuan sang babayi ang mga pumuluyo sang banwa kag ginsugiran sila sang iya plano. Ginpugutan nila sang ulo si Sheba kag ginhaboy nila ini kay Joab. Ginpatunog dayon ni Joab ang budyong kag naghalin ang iya mga tinawo sa banwa kag nagpauli. Kag nagbalik si Joab sa hari sa Jerusalem.

Ang mga Opisyal ni David

23Ang pangulo sang bug-os nga soldado sang Israel amo si Joab. Ang pangulo sang mga badigard ni David nga mga Keretnon kag mga Peletnon amo si Benaya nga anak ni Jehoyada. 24Ang nagadumala sa mga ulipon nga ginapilit sa pag-obra amo si Adoniram. Ang nagadumala sang mga kasulatan sang ginharian amo si Jehoshafat nga anak ni Ahilud. 25Ang sekretaryo sang hari amo si Sheva. Ang mga pangulo nga pari amo si Zadok kag si Abiatar. 26Kag ang personal nga pari ni David amo si Ira nga taga-Jair.

Hoffnung für Alle

2. Samuel 20:1-26

Schebas Aufstand

1Unter den Streitenden war ein niederträchtiger Mann namens Scheba aus dem Stamm Benjamin, ein Sohn von Bichri. Laut blies er das Horn und rief: »Ihr Männer von Israel, was geht uns dieser David noch an? Wir wollen nichts mehr mit ihm zu tun haben! Los, geht nach Hause!« 2Da sagten sich alle Israeliten von David los und schlossen sich Scheba an. Nur die Männer vom Stamm Juda blieben bei ihrem König und begleiteten ihn vom Jordan bis nach Jerusalem.

3Als David in seinem Palast angekommen war, ordnete er an, was mit den zehn Nebenfrauen geschehen sollte, die er in Jerusalem zurückgelassen hatte: Sie mussten von jetzt an in einem bewachten Haus wohnen und durften es nicht verlassen. Der König versorgte sie mit allem Nötigen, aber er schlief nie mehr mit ihnen. Sie waren für immer eingeschlossen und lebten einsam wie Witwen.

4Dann befahl David seinem Heerführer Amasa: »Ruf alle Soldaten aus Juda zusammen! In spätestens drei Tagen will ich dich und die Truppen hier in Jerusalem sehen!« 5Amasa machte sich sofort auf den Weg. Als er aber nach der festgesetzten Zeit nicht erschienen war, 6sagte David zu Abischai: »Jetzt wird Scheba für uns noch gefährlicher als Absalom. Nimm mit meinen Männern die Verfolgung von Scheba auf. Er darf nicht die befestigten Städte in seine Gewalt bringen, denn damit würde er uns einen schweren Schlag versetzen20,6 Oder: bringen und sie uns vor unseren Augen entreißen.7Da verließen Joabs Soldaten sowie die königliche Leibwache und die Elitetruppe des Königs Jerusalem, um Scheba, dem Sohn von Bichri, nachzujagen.

8Als sie den großen Stein bei Gibeon erreichten, trafen sie Amasa, der kurz vor ihnen dort angekommen war. Joab hatte seine Waffenrüstung angelegt. Um die Hüfte trug er einen Gürtel mit einem Dolch. Während er auf Amasa zuging, nahm er unbemerkt den Dolch in die linke Hand. 9»Wie geht es dir, mein Freund?«, begrüßte er Amasa und fasste mit der rechten Hand dessen Bart, als wolle er ihm einen Kuss geben. 10Amasa aber hatte den Dolch nicht gesehen, den Joab in der anderen Hand hielt. Da stieß Joab ihm die Waffe mit solcher Wucht in den Bauch, dass die Därme heraushingen. Er brauchte kein zweites Mal zuzustechen, denn Amasa war sofort tot.

Joab und sein Bruder Abischai nahmen die Verfolgung von Scheba wieder auf. 11Einer von Joabs Männern blieb bei der Leiche und rief allen Soldaten, die vorbeikamen, zu: »Hältst du zu Joab? Bist du auf Davids Seite? Dann folge Joab!« 12Doch einer nach dem anderen blieb erschüttert stehen, als er Amasas blutüberströmte Leiche mitten auf dem Weg liegen sah. Da schleifte der Soldat den Toten weg auf ein Feld und warf einen Mantel über ihn, damit die Männer sich nicht durch seinen Anblick aufhalten ließen. 13Nachdem die Leiche weg war, eilten alle Joab nach, um unter seiner Führung Scheba, den Sohn von Bichri, zu verfolgen.

14Scheba war inzwischen durch ganz Israel bis zur Stadt Abel-Bet-Maacha im Norden des Landes gezogen. Die Männer der Sippe Bichri hatten sich ihm angeschlossen und folgten ihm dorthin. 15Als nun Joab und seine Soldaten die Stadt erreicht hatten und hörten, dass Scheba sich dort aufhielt, begannen sie mit der Belagerung. Sie schütteten einen Wall auf und gelangten so über die Vormauer. Dann fingen sie an, die Hauptmauer zu untergraben, um sie zum Einsturz zu bringen.

16In der Stadt wohnte eine sehr kluge Frau. Von der Mauer aus rief sie den Belagerern zu: »Hört her! Ruft bitte Joab zu mir, ich möchte mit ihm reden!« 17Als er an die Mauer gekommen war, fragte sie: »Bist du Joab?« »Ja, der bin ich«, antwortete er. Sie bat: »Ich muss mit dir sprechen, bitte hör mich an!« »Gut«, erwiderte er, 18und sie brachte ihr Anliegen vor: »Früher sagte man bei uns: ›Hol dir Rat in Abel, und du bist gut beraten!‹ 19Unsere Stadt ist eine der friedlichsten Städte Israels, immer konnte man auf sie zählen. Sie wird sogar ›Mutter in Israel‹ genannt. Und nun willst du sie zerstören? Wie kommst du dazu, das Eigentum des Herrn zu vernichten?«

20Joab entgegnete: »Nie und nimmer würde ich eure Stadt zerstören! 21Ich bin aus einem anderen Grund hier: Ein Mann vom Gebirge Ephraim hat einen Aufstand gegen unseren König angezettelt. Er heißt Scheba und ist Bichris Sohn. Ihn allein suchen wir. Liefert ihn uns aus – und wir lassen die Stadt in Ruhe!«

»Einverstanden, man wird dir seinen Kopf über die Mauer zuwerfen!«, erwiderte die Frau. 22Sie redete mit den Einwohnern Abel-Bet-Maachas und setzte mit ihrer Klugheit ihren Plan durch: Man enthauptete Scheba und warf seinen Kopf zu Joab hinaus. Dieser blies das Horn als Zeichen zum Aufbruch, und die Soldaten kehrten in ihre Heimatorte zurück. Joab aber ging nach Jerusalem zu König David.

Die obersten Beamten Davids

(1. Chronik 18,14‒17)

23Joab war der oberste Befehlshaber über das ganze israelitische Heer. Benaja, ein Sohn von Jojada, hatte den Befehl über die Leibwache des Königs. 24Adoniram war Aufseher über die Zwangsarbeiter. Joschafat, ein Sohn von Ahilud, war Berater des Königs, 25Schewa war Hofsekretär. Zadok und Abjatar waren die obersten Priester, 26und auch Ira aus Jaïr hatte den Rang eines Priesters.