Ang Lana sang Balo nga Babayi
1May isa ka balo nga babayi nga ang iya bana nga napatay miyembro sadto sang grupo sang mga propeta. Isa ka adlaw, nagpangayo siya sang bulig kay Elisha. Siling niya, “Patay na ang akon bana nga imo alagad kag nahibaluan mo nga nagatahod siya sa Ginoo. Karon, ang tawo nga iya nautangan nag-abot agod kuhaon ang amon duha ka anak nga lalaki agod himuon nga ulipon bilang bayad sa utang.” 2Nagsiling si Elisha sa iya, “Ano ayhan ang mabulig ko sa imo? Sugiri ako, ano ang ara sa imo balay?” Nagsabat ang babayi, “Wala gid, sir, luwas lang sa diutay nga lana sa tibod.” 3Nagsiling si Elisha, “Kadtui ang tanan mo nga kaingod kag magpanghulam ka sang madamo nga mga suludlan. 4Dayon magsulod kamo sang imo mga anak sa inyo balay kag siraduhi ninyo ang puwertahan. Ibubo ninyo sa tanan nga suludlan ang lana nga ara sa tibod. Pagkapuno sang kada suludlan, paina dayon.”
5Gani ginhimo sang babayi ang ginsiling ni Elisha sa iya, kag nagpanirado sila sang iya mga anak sa ila balay. Dayon gindala sang iya mga anak ang mga suludlan sa iya, kag ginbutangan niya ini sang lana. 6Sang napuno na ang tanan nga suludlan, nagsiling siya sa iya anak, “Hatagi pa ako sang suludlan.” Nagsabat ang iya anak, “Wala na sang suludlan.” Kag nag-untat dayon ang pag-ilig sang lana.
7Nagkadto ang babayi kay Elisha nga alagad sang Dios kag ginsugiran niya siya sa natabo. Nagsiling si Elisha sa iya, “Lakat kag ibaligya ang lana kag bayari ang imo utang. May sobra ka pa nga kuwarta nga mabilin nga sarang makabuhi sa imo kag sa imo mga anak.”
Si Elisha kag ang Babayi nga Taga-Shunem
8Isa ka adlaw, nagkadto si Elisha sa Shunem. May manggaranon didto nga babayi nga nag-agda kay Elisha nga magkaon. Halin sadto, kon mag-agi si Elisha sa Shunem, nagahapit siya sa balay sang babayi kag magkaon.
9Karon nagsiling ang babayi sa iya bana, “Nahibaluan ko nga ining tawo nga nagahapit diri permi sa aton isa ka balaan nga alagad sang Dios. 10Himuan naton siya sang gamay nga kuwarto sa may atop, kag butangan ta sang katre, lamisa, bangko, kag suga, agod kon magkadto siya diri sa aton puwede siya makatiner didto.”
11Isa ka adlaw, sang nagkadto si Elisha sa Shunem, nagsaka siya sa kuwarto kag nagpahuway didto. 12Ginsugo niya ang iya suluguon nga si Gehazi nga tawgon ang babayi. Gani gintawag ni Gehazi ang babayi, kag pag-abot sang babayi, 13nagsiling si Elisha sa iya suluguon, “Pamangkuta siya kon ano ang aton mahimo para sa iya, sa iya maayo nga pag-atipan sa aton. Basi kon may ipapangabay siya sa aton sa hari ukon sa kumander sang mga soldado.” Nagsabat ang babayi, “Indi na kinahanglan, kay maayo ang akon kahimtangan diri upod sa akon mga kasimanwa.” 14Nagpamangkot si Elisha kay Gehazi, “Ti, ano ang aton mahimo para sa iya?” Nagsabat si Gehazi, “Wala siya sing bata nga lalaki kag tigulang na ang iya bana.” 15Nagsiling si Elisha, “Tawga siya liwat.” Gani gintawag siya ni Gehazi, kag nagtindog siya sa puwertahan. 16Nagsiling si Elisha sa iya, “Sa amo man sini nga tion sa sunod nga tuig may ginakugos ka na nga bata nga lalaki.” Nagsabat ang babayi, “Indi ka magbutig sa akon, sir. Alagad ka sang Dios.”
17Pero nagbusong matuod ang babayi, kag nagbata siya sing lalaki sa amo gid nga tion sang madason nga tuig, suno sa ginsiling sa iya ni Elisha.
18Isa ka adlaw, sang dako na ang bata, nagkadto siya sa iya amay nga ara sa uma nga nagaobra upod sa mga manug-ani. 19Hinali lang nga nagsinggit siya sa iya amay, “Masakit ang ulo ko! Masakit ang ulo ko!” Nagsiling ang iya amay sa suluguon, “Dal-a siya sa iya iloy!” 20Gani gindala sang suluguon ang bata sa iya iloy, kag ginsabak niya siya. Pero pagkaudto napatay ang bata. 21Gindala sang iloy ang bangkay sang iya anak sa kuwarto ni Elisha sa ibabaw, kag ginbutang sa katre. Dayon nagguwa siya sa kuwarto kag ginsira ang puwertahan.
22Gintawag sang babayi ang iya bana kag ginsilingan, “Palihog, padal-i ako sang isa ka suluguon kag isa ka asno agod makadali-dali ako kadto sa alagad sang Dios, kag makabalik dayon.” 23Nagpamangkot ang iya bana, “Ngaa makadto ka gid subong nga indi man ini Piesta sang Pag-umpisa sang Bulan ukon Adlaw nga Inugpahuway?” Nagsabat ang babayi, “Sige lang.” 24Gani ginbutangan niya sang pulungkuan ang asno kag nagsiling sa iya suluguon, “Dali na! Kag indi pagpahinaya ang asno kon indi ako magsiling sa imo.”
25Gani naglakat sila, kag nakaabot sila sa Bukid sang Carmel, nga sa diin ara ang alagad sang Dios. Pagkakita ni Elisha sa babayi sa unhan, nagsiling siya sa iya suluguon nga si Gehazi, “Tan-awa, ara ang babayi nga taga-Shunem! 26Dalagan kag sugataa siya kag pamangkuta kon kamusta siya, ang iya bana, kag ang iya anak.” Ginsugiran sang babayi si Gehazi nga maayo man ang tanan.
27Pero pag-abot niya kay Elisha sa bukid, nagluhod siya kag gin-uyatan niya ang tiil ni Elisha. Nagpalapit si Gehazi agod itikwang siya palayo, pero nagsiling si Elisha, “Pabay-i lang siya! Kay ara siya sa kalisod, pero wala ginsugid sang Ginoo sa akon kon ngaa.” 28Nagsiling ang babayi, “Sir, wala ako nagpangayo sa imo sang anak nga lalaki; ikaw mismo ang nagsiling nga makabata pa ako. Nagsiling pa gani ako sa imo nga indi mo ako pagpasaligon.”
29Sang mareyalisar ni Elisha nga may natabo sa bata, nagsiling siya kay Gehazi, “Magpreparar ka sa pagkadto sa iya balay. Dal-a ang akon sungkod kag magdalagan. Kon may masugata ka, indi ka na magpanamyaw, kag kon may magpanamyaw sa imo indi ka na magsabat.4:29 Kon may masugata ka… magsabat: Siguro amo ang sugo ni Elisha sa iya agod magdali siya, nga indi na mag-usik sang panahon sa malawig nga pagpanamyaw ukon pagpakig-estorya. Pag-abot mo, ibutang dayon ang akon sungkod sa guya sang bata.” 30Pero nagsiling ang iloy sang bata kay Elisha, “Nagasumpa ako sa buhi nga Ginoo kag sa imo, nga indi gid ako magpauli kon indi ka mag-upod sa akon.” Gani naglakat si Elisha upod sa iya.
31Nag-una si Gehazi kag ginbutang niya ang sungkod sa guya sang bata, pero wala gid nagtingog ukon naghulag ang bata. Gani nagbalik si Gehazi sa pagsugata kay Elisha kag nagsiling, “Wala gid mabuhi ang bata.”
32Sang pag-abot ni Elisha sa balay, nakita niya didto sa iya kuwarto ang bata nga nagahamyang sa iya katre. 33Nagsulod siya kag ginsira ang puwertahan, kag nagpangamuyo sa Ginoo. 34Dayon ginhap-an niya ang bata, nga ang iya baba sa baba sang bata, ang iya mata sa mata sang bata, kag ang iya kamot sa kamot sang bata. Samtang ginahap-an niya ang bata, amat-amat nga nag-init ang lawas sang bata. 35Nagtindog si Elisha, kag nagpakadto-pakari sa kuwarto. Dayon ginhap-an niya liwat ang bata. Nagpangatsi ang bata sing makapito ka beses, dayon ginmuklat niya ang iya mga mata.
36Gintawag ni Elisha si Gehazi kag ginsilingan, “Tawga ang iya iloy.” Gani gintawag niya siya. Pag-abot sang babayi nagsiling si Elisha sa iya, “Kuhaa ang imo bata.” 37Nagsulod ang babayi kag nagluhod sa tiilan ni Elisha sa pagpasalamat4:37 pagpasalamat: ukon, pagpadungog. sa iya. Dayon ginkuha niya ang iya bata kag gindala panaog.
Ang Milagro sang Tion sang Tiggulutom
38Sang pagbalik ni Elisha sa Gilgal, may gutom didto. Karon, samtang nagapakigsugilanon ang grupo sang mga propeta sa iya, nagsiling siya sa iya suluguon, “Isun-ad ang dako nga kolon kag magluto sang sopas para sa sini nga mga tawo.” 39Ang isa sa mga propeta nagkadto sa uma sa pagpangutan. Nakakita siya sang utan nga nagakabod lang didto, kag nagpanguha siya sang mga bunga sini nga sarang lang niya madala sa iya bayo. Pagpauli niya, ginpangkihad-kihad niya ini kag ginlakot sa ginaluto nga sopas, nga wala gani niya nahibaluan kon ano ato. 40Pagkaluto sang sopas, ginserbi dayon ini sa mga tawo. Pero sang nagkaon na sila, nagsinggit sila, “Alagad sang Dios, kalain gid sang iya sabor!”4:40 kalain gid sang iya sabor: ukon, makahililo ini. Kag indi nila ato makaon. 41Nagsiling si Elisha, “Kuhai ako sang harina.” Ginbubo niya dayon ang harina sa kolon kag nagsiling sa suluguon, “Sige, iserbi na ini sa ila agod makakaon sila.” Kag maayo na ang sabor sini.4:41 maayo na ang sabor sini: ukon, indi na ini makahililo.
42Sang isa naman ka tion, may isa ka tawo nga halin sa Baal Shalisha nga nagdala kay Elisha sang sako nga may unod nga 20 ka tinapay nga hinimo halin sa nahauna nga patubas sang barley, kag bag-o nga inani nga uyas. Nagsiling si Elisha, “Ihatag ina sa grupo sang mga propeta4:42 sa grupo sang mga propeta: sa Hebreo, sa mga tawo. agod ila kaunon.” 43Nagsiling ang iya kabulig, “Paano ko ini mapaigo sa 100 ka tawo?” Nagsabat si Elisha, “Ihatag lang sa ila agod makakaon sila. Kay nagasiling ang Ginoo nga makakaon sila kag may mabilin pa.” 44Gani ginhatag ini sang suluguon sa mga propeta kag nagkaon sila, kag may nabilin pa, suno sa ginsiling sang Ginoo.
The Widow’s Olive Oil
1The wife of a man from the company of the prophets cried out to Elisha, “Your servant my husband is dead, and you know that he revered the Lord. But now his creditor is coming to take my two boys as his slaves.”
2Elisha replied to her, “How can I help you? Tell me, what do you have in your house?”
“Your servant has nothing there at all,” she said, “except a small jar of olive oil.”
3Elisha said, “Go around and ask all your neighbors for empty jars. Don’t ask for just a few. 4Then go inside and shut the door behind you and your sons. Pour oil into all the jars, and as each is filled, put it to one side.”
5She left him and shut the door behind her and her sons. They brought the jars to her and she kept pouring. 6When all the jars were full, she said to her son, “Bring me another one.”
But he replied, “There is not a jar left.” Then the oil stopped flowing.
7She went and told the man of God, and he said, “Go, sell the oil and pay your debts. You and your sons can live on what is left.”
The Shunammite’s Son Restored to Life
8One day Elisha went to Shunem. And a well-to-do woman was there, who urged him to stay for a meal. So whenever he came by, he stopped there to eat. 9She said to her husband, “I know that this man who often comes our way is a holy man of God. 10Let’s make a small room on the roof and put in it a bed and a table, a chair and a lamp for him. Then he can stay there whenever he comes to us.”
11One day when Elisha came, he went up to his room and lay down there. 12He said to his servant Gehazi, “Call the Shunammite.” So he called her, and she stood before him. 13Elisha said to him, “Tell her, ‘You have gone to all this trouble for us. Now what can be done for you? Can we speak on your behalf to the king or the commander of the army?’ ”
She replied, “I have a home among my own people.”
14“What can be done for her?” Elisha asked.
Gehazi said, “She has no son, and her husband is old.”
15Then Elisha said, “Call her.” So he called her, and she stood in the doorway. 16“About this time next year,” Elisha said, “you will hold a son in your arms.”
“No, my lord!” she objected. “Please, man of God, don’t mislead your servant!”
17But the woman became pregnant, and the next year about that same time she gave birth to a son, just as Elisha had told her.
18The child grew, and one day he went out to his father, who was with the reapers. 19He said to his father, “My head! My head!”
His father told a servant, “Carry him to his mother.” 20After the servant had lifted him up and carried him to his mother, the boy sat on her lap until noon, and then he died. 21She went up and laid him on the bed of the man of God, then shut the door and went out.
22She called her husband and said, “Please send me one of the servants and a donkey so I can go to the man of God quickly and return.”
23“Why go to him today?” he asked. “It’s not the New Moon or the Sabbath.”
“That’s all right,” she said.
24She saddled the donkey and said to her servant, “Lead on; don’t slow down for me unless I tell you.” 25So she set out and came to the man of God at Mount Carmel.
When he saw her in the distance, the man of God said to his servant Gehazi, “Look! There’s the Shunammite! 26Run to meet her and ask her, ‘Are you all right? Is your husband all right? Is your child all right?’ ”
“Everything is all right,” she said.
27When she reached the man of God at the mountain, she took hold of his feet. Gehazi came over to push her away, but the man of God said, “Leave her alone! She is in bitter distress, but the Lord has hidden it from me and has not told me why.”
28“Did I ask you for a son, my lord?” she said. “Didn’t I tell you, ‘Don’t raise my hopes’?”
29Elisha said to Gehazi, “Tuck your cloak into your belt, take my staff in your hand and run. Don’t greet anyone you meet, and if anyone greets you, do not answer. Lay my staff on the boy’s face.”
30But the child’s mother said, “As surely as the Lord lives and as you live, I will not leave you.” So he got up and followed her.
31Gehazi went on ahead and laid the staff on the boy’s face, but there was no sound or response. So Gehazi went back to meet Elisha and told him, “The boy has not awakened.”
32When Elisha reached the house, there was the boy lying dead on his couch. 33He went in, shut the door on the two of them and prayed to the Lord. 34Then he got on the bed and lay on the boy, mouth to mouth, eyes to eyes, hands to hands. As he stretched himself out on him, the boy’s body grew warm. 35Elisha turned away and walked back and forth in the room and then got on the bed and stretched out on him once more. The boy sneezed seven times and opened his eyes.
36Elisha summoned Gehazi and said, “Call the Shunammite.” And he did. When she came, he said, “Take your son.” 37She came in, fell at his feet and bowed to the ground. Then she took her son and went out.
Death in the Pot
38Elisha returned to Gilgal and there was a famine in that region. While the company of the prophets was meeting with him, he said to his servant, “Put on the large pot and cook some stew for these prophets.”
39One of them went out into the fields to gather herbs and found a wild vine and picked as many of its gourds as his garment could hold. When he returned, he cut them up into the pot of stew, though no one knew what they were. 40The stew was poured out for the men, but as they began to eat it, they cried out, “Man of God, there is death in the pot!” And they could not eat it.
41Elisha said, “Get some flour.” He put it into the pot and said, “Serve it to the people to eat.” And there was nothing harmful in the pot.
Feeding of a Hundred
42A man came from Baal Shalishah, bringing the man of God twenty loaves of barley bread baked from the first ripe grain, along with some heads of new grain. “Give it to the people to eat,” Elisha said.
43“How can I set this before a hundred men?” his servant asked.
But Elisha answered, “Give it to the people to eat. For this is what the Lord says: ‘They will eat and have some left over.’ ” 44Then he set it before them, and they ate and had some left over, according to the word of the Lord.
