Ang Paghari ni Josia sa Juda
(2 Cro. 34:1-2)
1Nagaedad si Josia sang walo ka tuig sang nangin hari siya. Sa Jerusalem siya nag-estar, kag naghari siya sa sulod sang 31 ka tuig. Ang iya iloy amo si Jedida nga anak ni Adaya nga taga-Bozkat. 2Maayo ang iya ginhimo sa panulok sang Ginoo kag nagsunod siya sa pagginawi sang iya katigulangan nga si David. Ginsunod gid niya ang husto.
Nakita ang Libro sang Kasuguan sa Templo
(2 Cro. 34:8-28)
3Sang ika-18 nga tuig sang paghari ni Josia, ginpakadto niya sa templo sang Ginoo ang iya sekretaryo nga si Shafan, nga anak ni Azalia kag apo ni Meshulam. Nagsiling siya kay Shafan, 4“Magkadto ka kay Hilkia, ang pangulo nga pari, kag ipatipon sa iya ang kuwarta nga gindala sang mga tawo sa templo sang Ginoo, nga ginkolekta sang mga pari nga nagabantay sa puwertahan sang templo. 5Hambali siya nga ihatag niya ini sa mga tawo nga gintugyanan nga magdumala sa pagpakay-o sang templo, agod sila ang magsuhol sa mga nagaulobra sa templo sang Ginoo— 6sa mga nagapreparar sang mga kahoy kag sa mga nagakay-o sang templo kag sang mga pader sini. Ang iban nga kuwarta ibakal nila sang mga kahoy kag mga bato nga nabasbasan na, nga kinahanglan sa pagkay-o sang templo. 7Pero indi na kinahanglan nga pangitaan pa sila sang lista sang mga gastos kay masaligan sila.”
8Nagsiling si Hilkia nga pangulo nga pari kay Shafan nga sekretaryo, “Nakita ko ang Libro sang Kasuguan sa templo sang Ginoo.” Ginhatag ni Hilkia ang libro kay Shafan kag ginbasa niya ini. 9Dayon nagkadto si Shafan sa hari kag nagsiling, “Ginkuha na sang imo mga opisyal ang kuwarta sa templo kag ginhatag sa mga gintugyanan sa pagpakay-o sang templo.” 10Nagsiling pa gid siya sa hari, “May ginhatag sa akon nga libro si Hilkia nga pari.” Kag ginbasa niya ini sa atubangan sang hari.
11Pagkabati sang hari sa nasulat sa Libro sang Kasuguan, gin-gisi niya ang iya bayo sa kasubo. 12Nagmando siya kay Hilkia nga pari, kay Ahikam nga anak ni Shafan, kay Acbor nga anak ni Micaya, kay Shafan nga sekretaryo, kag kay Asaya nga iya personal nga alagad. Siling niya, 13“Magpamangkot kamo sa Ginoo para sa akon kag para sa katawhan sang Juda parte sining nasulat sa libro nga nakita. Puwerte gid ang kaakig sang Ginoo sa aton tungod kay wala nagtuman ang aton mga katigulangan sa nasulat sa sini nga libro, nga ginapatuman man sa aton.”
14Gani nagkadto sila ni Hilkia nga pari, Ahikam, Acbor, Shafan, kag Asaya sa isa ka propeta nga babayi nga si Hulda sa pagpamangkot sa iya. Ining si Hulda nagaestar sa bag-o nga bahin sang Jerusalem kag asawa siya ni Shalum nga anak ni Tikva kag apo ni Harhas. Si Shalum amo ang nagaatipan sang mga bayo sa templo.
15-16Nagsiling si Hulda sa ila, “Silinga ninyo ang tawo nga nagpadala sa inyo sa akon nga amo ini ang ginasiling sang Ginoo, ang Dios sang Israel: ‘Laglagon ko ang ini nga lugar kag ang mga pumuluyo sini, suno sa nasulat sa libro nga ginbasa mo. 17Ipakita ko gid ang akon kaakig sa sini nga lugar kag indi ini mauntat, kay ginsikway ako sang akon katawhan kag nagsunog sila sang insenso sa pagsimba sa iban nga mga dios. Ginpaakig gid nila ako sa ila mga ginhimo.22:17 sa ila mga ginhimo: ukon, sa mga dios-dios nga ila ginhimo.’
18“Pero silinga ninyo ang hari sang Juda, nga nagpadala sa inyo sa pagpamangkot sa Ginoo, nga indi siya matublag sa ato nga mensahi, kay amo ini ang ginasiling sang Ginoo, ang Dios sang Israel: 19Ginpamatian ko ang imo pangamuyo, kay naghinulsol ka kag nagpaubos sang imo kaugalingon sa akon atubangan sang mabatian mo ang akon ginsiling kontra sa sini nga lugar kag sa mga pumuluyo sini, nga pakamalauton kag laglagon ini nga lugar. Gin-gisi mo pa gani ang imo bayo kag naghibi sa akon atubangan sa paghinulsol. Gani ako, ang Ginoo, nagasiling nga 20samtang buhi ka pa, indi mag-abot ang kalaglagan nga ipadala ko sa sini nga lugar. Mapatay ka nga may kalinong.”
Kag ginsugiran nila ang hari sang sabat ni Hulda.
Kong Josias af Juda restaurerer templet
1Josias var otte år gammel, da han blev konge, og han regerede i Jerusalem i 31 år. Hans mor hed Jedida og var datter af Adaja fra byen Botzkat. 2Han gjorde, hvad der var ret i Herrens øjne og fulgte i sin forfar Davids spor.
3-4I sit 18. regeringsår sendte kong Josias statssekretæren Shafan, som var søn af Atzalja og sønnesøn af Meshullam, af sted til templet med følgende besked til ypperstepræsten Hilkija: „Tag de penge, som folket giver til præsterne, når de ankommer til Herrens hus, 5-6og giv pengene til dem, der fører tilsyn med tempelbygningerne, så de kan købe tømmer og sten og ansætte tømrere, bygningshåndværkere og murere, der kan restaurere templet. 7I behøver ikke at bede dem om at aflægge regnskab for, hvordan de administrerer pengene, for jeg har fuld tillid til dem—de er alle pålidelige mænd.”
Ypperstepræsten finder lovbogen under restaureringen
8En dag gik ypperstepræsten Hilkija til statssekretæren Shafan og sagde til ham: „Jeg har fundet lovbogen i Herrens hus.” Han overlod bogrullen til Shafan, som begyndte at læse i den. 9Shafan gik derefter til kongen og aflagde rapport: „De penge, der er blevet indsamlet i templet, har vi udbetalt til opsynsmændene, som aflønner dem, der arbejder på restaureringen af templet.” 10Derefter tilføjede han: „Præsten Hilkija gav mig denne bog.” Så gav han sig til at læse op for kongen. 11Da kongen hørte, hvad der stod i bogen, blev han så fortvivlet, at han rev en flænge i sit tøj. 12-13Øjeblikkeligt tilkaldte han Hilkija og nogle flere af sine embedsmænd. Det drejede sig om hans personlige tjener Asaja, Shafans søn Ahikam og Mikas søn Ahbor. „Gå hen og rådspørg Herren på mine og folkets vegne om indholdet af denne lovbog,” sagde han. „Herren er uden tvivl vred på os, for vores forfædre har ikke handlet efter forskrifterne i denne bog.”
14Derpå gik ypperstepræsten og de fire embedsmænd hen til Jerusalems nye bydel, hvor profetinden Hulda boede sammen med sin mand, Shallum (en søn af Tikva, som var søn af Harhas). Shallum havde ansvar for præstedragterne. 15-16Hulda sagde til dem: „Herren, Israels Gud, siger: Sig til den mand, som sendte jer, at jeg, Herren, vil straffe dette sted og dets indbyggere i overensstemmelse med den bog, Judas konge nu har læst, 17for de har forkastet mig til fordel for andre guder. De har ofret røgelse til afguderne og provokeret mig med alle deres afgudsbilleder. Jeg må straffe dem, og straffen står ikke til at ændre. 18Men til kongen, som sendte jer for at rådspørge Herren, skal I overbringe følgende personlige budskab: Den straf, som du lige har hørt om, står fast, 19men fordi du var fortvivlet over, hvad der er sket og ydmygede dig for mig, da du hørte om mine advarsler om den forbandelse og ødelæggelse, der skal ramme landet, og fordi du flængede dit tøj og græd for mit ansigt, så vil jeg bønhøre dig. 20Jeg vil udskyde dommens time over Jerusalem, så byen ikke bliver ødelagt i din levetid. Du skal få lov at dø i fred og blive skånet for at være vidne til den katastrofe, jeg sender over dette sted.” Med det budskab vendte de tilbage til kongen.
