1Dayon nagpangamuyo si Solomon, “Ginoo nagsiling ka nga mapuyo ka sa gal-om. 2Karon nakapahimo na ako sang matahom gid nga templo para sa imo, nga sa diin makapuyo ka hasta san-o.”
Ang Mensahi ni Solomon sa Katawhan sang Israel
(1 Har. 8:14-21)
3Dayon nag-atubang si Haring Solomon sa bug-os nga katilingban sang Israel nga nagatindog didto, kag ginbendisyunan niya sila. 4Nagsiling siya, “Dalayawon ang Ginoo, ang Dios sang Israel. Gintuman niya ang iya ginpromisa sa akon amay nga si David. Nagsiling siya sadto, 5‘Halin sang tion nga ginpaguwa ko ang akon katawhan nga mga Israelinhon sa Egipto, wala ako nagpili sang siyudad sa bisan ano nga tribo sang Israel agod patindugan sang templo para sa akon kadungganan, kag wala man ako nagpili sang hari nga magdumala sa akon katawhan nga mga Israelinhon. 6Pero karon ginpili ko ang Jerusalem bilang lugar nga sa diin padunggan ako, kag ginpili ko si David nga magdumala sa akon katawhan nga mga Israelinhon.’
7“Gusto gid sang akon amay nga si David nga magpatindog sang templo para sa kadungganan sang Ginoo, ang Dios sang Israel. 8Pero nagsiling ang Ginoo sa iya, ‘Maayo man ina nga nagahandom ka gid sa pagpatindog sang templo para sa akon kadungganan. 9Pero indi ikaw ang magapatindog sini kundi ang imo mismo anak. Siya ang magapatindog sang templo para sa akon kadungganan.’
10“Gintuman sang Ginoo ang iya ginpromisa. Ako ang nagbulos sa akon amay nga si David bilang hari sang Israel, suno sa ginpromisa sang Ginoo. Kag ginpatindog ko ang templo para sa kadungganan sang Ginoo, ang Dios sang Israel. 11Didto ko ginbutang ang Kahon nga sa diin nabutang ang Kasugtanan sang Ginoo nga iya ginhimo sa katawhan sang Israel.”
Ang Pangamuyo ni Solomon para sa Katawhan sang Israel
(1 Har. 8:22-53)
12Sa presensya sang bug-os nga katilingban sang Israel, nagtindog si Solomon sa atubangan sang halaran sang Ginoo kag ginbayaw niya ang iya mga kamot. 13Nagtindog siya sa saway nga entablado nga iya ginpahimo. Ini nga entablado may kalabaon kag kasangkaron nga pito kag tunga ka tapak, kag may kataason nga apat kag tunga ka tapak. Pagkatapos nagluhod si Solomon sa atubangan sang katilingban sang Israel nga nagabayaw sang iya mga kamot. 14Kag nagpangamuyo siya,
“O Ginoo, Dios sang Israel, wala sing Dios nga pareho sa imo sa langit ukon sa duta. Ginatuman mo ang imo kasugtanan kag ginapakita mo ang imo gugma sa imo mga alagad nga nagasunod sa imo sa bug-os nila nga tagipusuon. 15Gintuman mo ang imo ginpromisa sa imo alagad nga si David nga akon amay. Ikaw mismo ang nagpromisa sina, kag ikaw man mismo ang nagtuman sina subong nga adlaw. 16Kag karon, Ginoo, Dios sang Israel, tumana pa gid ang imo ginpromisa sa imo alagad nga si David nga akon amay sang nagsiling ka sa iya, ‘Indi ka madulaan sang kaliwat nga magabulos sa imo bilang hari sa Israel kon maayo lang ang pagsunod sang imo mga kaliwat sa akon kasuguan pareho sang imo ginhimo.’ 17Gani karon, O Ginoo, Dios sang Israel, tumana ang imo ginpromisa sa imo alagad nga si David nga akon amay.
18“Pero makaestar gid bala ikaw, O Dios, diri sa kalibutan upod sa mga tawo? Indi gani ikaw makaigo sa langit bisan sa pinakamataas nga parte sang langit, ano pa ayhan sa templo nga ginpatindog ko? 19Pero pamatii ako nga imo alagad sa akon pagpangamuyo kag pagpakitluoy. O Ginoo nga akon Dios, pamatii ang akon pagpanawag kag pagpangamuyo sa imo presensya. 20Kabay pa nga bantayan mo ining templo adlaw-gab-i, ining lugar nga nagsiling ka nga diri ikaw padunggan. Kabay pa nga pamatian mo ako nga imo alagad sa akon pagpangamuyo nga nagaatubang sa sini nga lugar. 21Pamatii ang akon mga pangabay kag ang mga pangabay sang imo katawhan nga mga Israelinhon samtang nagapangamuyo kami nga nagaatubang sa sini nga lugar. Pamatii kami dira sa imo puluy-an sa langit. Kag kon mabatian mo kami, patawara kami.
22“Kon ang isa ka tawo gin-akusar nga nakasala sa iya isigkatawo, kag ginpakadto siya sa imo halaran sa sini nga templo sa pagsumpa nga inosente siya, 23pamatii ini nga kaso dira sa langit kag hukmi ang imo mga alagad—ang nagaakusar kag ang ginaakusar. Siluti ang nakasala suno sa iya binuhatan, kag hilwaya ang wala sing sala agod magaguwa nga inosente siya.
24“Kon ang imo katawhan nga mga Israelinhon mapierdi sang ila mga kaaway tungod kay nakasala sila sa imo, kag kon magbalik sila sa imo kag magdayaw sa imo kag magpangamuyo sa sini nga templo, 25pamatii sila dira sa langit. Patawara sila sa ila sala kag dal-a sila pabalik sa duta nga ginhatag mo sa ila mga katigulangan.
26“Kon indi mo pagpaulanon tungod kay nakasala sa imo ang imo katawhan, kag kon magpangamuyo sila nga nagaatubang sa sini nga templo kag magdayaw sa imo, kag maghinulsol sa ila mga sala tungod kay ginsilutan mo sila, 27pamatii sila dira sa langit. Patawara sila nga imo mga alagad, ang imo katawhan nga mga Israelinhon. Tudlui sila sang matarong nga pagkabuhi, kag padal-i sang ulan ang duta nga imo ginhatag sa ila nga ila panag-iyahan.
28“Kon may mag-abot nga gutom sa duta sang imo katawhan, ukon kalalat-an, ukon mainit nga hangin, ukon peste sa mga tanom pati na mga apan kag mga ulod, ukon kibunon sila sang mga kaaway sa bisan diin sa ila mga banwa, ukon mag-abot sa ila ang bisan ano nga balatian, 29kag kon may ara sa ila nga magpangamuyo ukon magpangabay sa imo, pamatii sila. Kon ginakilala nila nga tungod sa ila mga sala nag-abot ining mga pag-antos kag kasakit sa ila, kag magpangamuyo sila nga nagabayaw sang ila mga kamot, nga nagaatubang sa sini nga templo, 30pamatii sila dira sa imo puluy-an sa langit. Patawara sila, kag himua sa kada isa sa ila ang nagakabagay sa ila mga binuhatan, kay nahibaluan mo ang tagsa nila ka tagipusuon. Matuod nga ikaw gid lang ang nakahibalo sang tagipusuon sang tanan nga tawo. 31Himua ina agod magtahod sila sa imo kag magsunod sa imo mga pamaagi samtang nagaestar sila sa duta nga ginhatag mo sa amon mga katigulangan.
32“Kon ang mga indi Israelinhon nga nagaestar sa malayo nga lugar makabati sang imo pagkabantog kag pagkagamhanan, kag magkadto sila diri sa pagsimba sa imo kag magpangamuyo sila nga nagaatubang sa sini nga templo, 33pamatii sila dira sa imo puluy-an sa langit. Kag himua ang bisan ano nga ila ginapangabay, agod ang tanan nga tawo sa kalibutan makakilala sa imo kag magtahod sa imo pareho sang imo katawhan nga mga Israelinhon, kag agod mahibaluan nila nga ginpatindog ko ini nga templo para sa imo kadungganan.
34“Kon ang imo katawhan magalakat sa pagpakig-away suno sa imo mando, kag kon magpangamuyo sila sa imo nga nagaatubang sa sini nga siyudad nga imo ginpili kag sa templo nga akon ginpatindog para sa imo kadungganan, 35pamatii ang ila mga pangamuyo kag mga pangabay dira sa langit, kag hatagi sila sang kadalag-an.6:35 hatagi… kadalag-an: ukon, himua ang husto para sa ila. Amo man sa bersikulo 39.
36“Kon makasala sila sa imo—kay wala man sing bisan isa nga wala nagakasala—kag sa imo kaakig ginpapierdi mo sila sa ila mga kaaway kag ginbihag nila sila sa malayo ukon sa malapit nga lugar, 37kag kon sa ulihi magbag-o ang ila mga tagipusuon didto, kag maghinulsol sila kag magpakitluoy sa imo nga nagasiling, ‘Nakasala kami, kag malaot ang amon mga ginhimo,’ 38pamatii ang ila pangamuyo. Kon magbalik sila sa imo sa bug-os nila nga tagipusuon kag hunahuna didto sa lugar nga sa diin ginbihag sila, kag magpangamuyo sila nga nagaatubang sa sini nga duta nga ginhatag mo sa ila mga katigulangan, sa sini nga siyudad nga imo ginpili, kag sa templo nga akon ginpatindog para sa imo kadungganan, 39pamatii ang ila mga pangamuyo kag mga pangabay dira sa imo puluy-an sa langit, kag hatagi sila sang kadalag-an. Patawara sila sa ila mga sala kontra sa imo.
40“O Dios ko, kabay pa nga talupangdon mo ang mga pangamuyo nga ginahimo sa sini nga lugar.
41“Kag karon, Ginoong Dios, kadto ka na sa templo, sa lugar nga imo palahuwayan, nga sa diin nabutang ang Kahon sang Kasugtanan nga simbolo sang imo gahom. Kabay pa nga maeksperiensyahan sang imo mga pari ang imo pagluwas sa ila, kag magkalipay ang imo matutom nga katawhan sa imo kaayo. 42O Ginoong Dios, indi pag-isikway ang imo pinili nga hari. Dumduma ang imo gugma kay David nga imo alagad.”
1Da udbrød Salomon: 2„Herren har sagt, at han bor i den tætte sky. Herre, nu har jeg bygget dig en prægtig bolig på jorden, et sted, hvor du kan slå dig ned og bo for evigt.”
Salomons tale til folket
1.Kong. 8,14-21
3Derpå vendte kongen sig om og så ud over hele Israels forsamling, og han velsignede dem. Derefter sagde han: 4„Lovet være Herren, Israels Gud, som i dag har opfyldt det løfte, han gav min far, da han sagde: 5‚Fra dengang jeg førte mit folk ud af Egypten, har jeg ikke udvalgt nogen by i Israel, hvor man kunne bygge et hus til mig. Jeg har heller ikke udvalgt nogen til at være konge over mit folk. 6Men i dag udpeger jeg Jerusalem som det sted, hvor min bolig skal være, og jeg har udvalgt dig, David, til at lede mit folk.’ ”
7Salomon fortsatte: „Min far ville så gerne bygge et hus til Herren, Israels Gud, 8men han fik ikke lov til det. ‚Det er godt, at du ønsker at bygge mig et hus,’ sagde Herren til ham, 9‚men det bliver din søn, som kommer til at bygge det.’ 10Herren har nu opfyldt sit løfte, for jeg har efterfulgt min far på Israels trone, og nu står Herrens hus færdigt. 11Dér har jeg anbragt arken, som indeholder den pagt, Herren oprettede med Israels folk.”
Salomons bøn til Herren
1.Kong. 8,22-54
12Salomon stod foran brændofferalteret med hænderne løftet ud mod forsamlingen. 13Han havde fået konstrueret en platform af bronze midt i forgården. Den var 2,25 m lang, 2,25 m bred og 1,35 m høj. Salomon knælede nu ned på platformen med hænderne løftet mod himlen 14og bad følgende bøn: „Herre, Israels Gud, der findes ingen Gud som dig i hele verden! Du er en trofast Gud, der holder fast ved dine pagtsløfter, når blot dine tjenere adlyder dig af hele deres hjerte. 15Du har nu opfyldt løftet til min far, som var din tjener. 16Og nu, Herre, beder jeg dig opfylde resten af dit løfte til ham: At hvis hans efterkommere gør som ham og handler efter din vilje, skal der altid sidde en fra hans slægt på Israels trone. 17Ja Herre, Israels Gud, opfyld også det løfte!
18Er det muligt, at Gud kan tage bolig på jorden? Hvis Himlen er for lille til at rumme dig, Herre, hvordan kan du da bo i det hus, jeg har bygget? 19Min Herre og Gud, lyt til den inderlige bøn, jeg nu beder for dit ansigt: 20Våg over dette hus både dag og nat—det sted, hvor du har lovet at tage bolig—og når jeg vender mig mod din bolig for at bede, lyt da til min bøn og svar mig. 21Ja, hør hver eneste bøn, som dit folk beder til dig, vendt mod dette sted. Hør os i din bolig i Himlen og tilgiv os.
22Når nogen bliver anklaget for at have forbrudt sig mod en anden person, og de foran dit alter her sværger på, at de er uskyldige, 23så hør dem i Himlen. Frikend den uskyldige og døm den skyldige.
24Når dit folk synder og som straf bliver besejret af deres fjender, og de så vender om til dig og beder om din hjælp, vendt mod dette hus, 25så hør dit folks bøn fra din bolig i Himlen, tilgiv dem og lad dem få lov at vende tilbage til deres land, som du har givet dem og deres forfædre.
26Når dit folk synder, og regnen derfor udebliver, og de så vender om fra deres synd, fordi du har straffet dem, og de beder til dig om hjælp, vendt mod dette hus, 27så hør dem fra din bolig i Himlen og tilgiv dit folk, Israel. Lær dem at følge dine veje, og lad igen regnen falde på den jord, du gav dem.
28Når der kommer hungersnød i landet, pest eller plantesygdomme, angreb af græshopper eller andre skadedyr, eller når fjenderne omringer vores byer, ja hvilken som helst epidemi eller katastrofe det nu drejer sig om, 29og dit folk erkender deres synd, rækker hænderne ud mod dette sted og bønfalder dig om hjælp, 30så hør dem i din himmelske bolig og tilgiv dem. Du alene kender menneskets skjulte tanker, og du har ret til at straffe dem for deres handlinger. 31Da vil de lære at vise dig ærefrygt og vandre på dine veje i al den tid, de lever i dette land, som du lovede deres forfædre.
32Og når fremmede folk hører om din storhed og dine mægtige undere, og de kommer langvejsfra for at bede dig om hjælp, vendt mod dette hus, 33så hør dem i Himlen, hvor du bor, og svar på deres bøn. Da skal alle jordens folkeslag høre om dig og have ærefrygt for dig ligesom dit folk, Israel, og hele verden vil forstå, at det hus, som jeg her har bygget, er indviet til dig.
34Når du sender dit folk i krig mod deres fjender, og de beder til dig, vendt mod den by, du har udvalgt til bolig, og det hus, jeg har bygget til dig, 35hør da i din Himmel deres bøn og skaf dem deres ret.
36Hvis de synder imod dig—og hvem kan sige sig fri for den mulighed—og du i din vrede tillader fjenden at føre dem som fanger til et fremmed land, det være sig nært eller fjernt, 37og hvis de så kommer til fornuft i det land, hvor de er i fangenskab, og råber til dig: ‚Vi har handlet ondt og været ulydige mod Gud! Vi har syndet!’ 38-39da hør deres bøn i din bolig i Himlen og hjælp dem, når de ærligt vender sig til dig og beder om hjælp, vendt mod det land, du gav deres forfædre, mod den by, du har udvalgt, og det hus, jeg har bygget til din ære. Tilgiv dit folk deres ulydighed mod dig.
40Min Gud, våg over dette sted og lyt opmærksomt til alle de bønner, der bedes her.
41Herre, rejs dig, træd ind i din bolig,
for at være ved din almagts Ark.
Må dine præster blive klædt i frelsens dragt,
og dine hengivne tjenere fryde sig over din godhed!
42Forkast ikke din udvalgte konge!
Glem ikke din trofasthed mod din tjener David!”
