2 Cronica 35 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

2 Cronica 35:1-27

Ginselebrar ni Josia ang Piesta sang Paglabay sang Anghel

(2 Har. 23:21-23)

1Sang ika-14 nga adlaw sang nahauna nga bulan, nagselebrar si Haring Josia sa Jerusalem sang Piesta sang Paglabay sang Anghel bilang pagpadungog sa Ginoo. Nag-ihaw sila para sa sini nga piesta. 2Ginhatagan ni Josia ang mga pari sang ila responsibilidad sa templo sang Ginoo, kag ginpabaskog niya sila sa ila pag-alagad. 3Ginhatagan man niya sang mga responsibilidad ang mga Levita nga mga manunudlo sang Israel, nga gindedikar sa pag-alagad sa Ginoo. Siling niya sa ila, “Nabutang na ang balaan nga kahon sa templo nga ginpatindog ni Solomon nga anak ni David, kag indi na kinahanglan nga dal-on pa ninyo. Gamita na ninyo ang inyo tion sa pag-alagad sa Ginoo nga inyo Dios kag sa iya katawhan nga mga Israelinhon. 4Himua na ninyo ang inyo mga trabaho sa templo suno sa responsibilidad sang tagsa ninyo ka pamilya. Sunda ninyo ang nasulat nga mga pagsulundan ni Haring David sang Israel, kag sang iya anak nga si Solomon. 5Magplastar kamo sa templo suno sa inyo grupo, kag magbulig kamo sa mga pamilya nga nagahalad, nga gintugyan sa inyo. 6Magpakatinlo kamo35:6 magpakatinlo kamo: Tan-awa ang footnote sa 29:5. kag magpreparar sang inyo kaugalingon sa pag-alagad sa inyo mga kasimanwa. Dayon ihawa ninyo ang mga karnero kag kanding para sa Piesta sang Paglabay sang Anghel. Sunda ninyo ang mga sugo sang Ginoo sa inyo paagi kay Moises.”

7Personal nga naghatag si Josia sang 30,000 ka karnero kag kanding, kag 3,000 ka baka, para sa halad sang mga tawo sa tion sang Piesta sang Paglabay sang Anghel. 8Naghatag man sing kinabubut-on ang mga opisyal ni Josia sa mga tawo, mga pari, kag mga Levita. Ang mga administrador sang templo nga sila ni Hilkia, Zacarias, kag Jehiel naghatag sa ila kapareho nga mga pari sang 2,600 ka karnero kag kanding, kag 300 ka baka, bilang halad sa piesta. 9Ang mga pangulo sang mga Levita nga sila ni Conania, ang iya mga utod nga si Shemaya kag Netanel, si Hashabia, Jiel, kag Jozabad naghatag sa ila kapareho nga mga Levita sang 5,000 ka karnero kag kanding, kag 500 ka baka, bilang halad sa piesta.

10Sang handa na ang tanan para sa piesta, nagplastar ang mga pari kag mga Levita sa templo, suno sa responsibilidad sang tagsa nila ka grupo, kay amo ini ang sugo sang hari. 11Gin-ihaw sang mga Levita ang mga karnero kag mga kanding, kag ginhatag ang dugo sa mga pari. Ginwisik-wisik ini sang mga pari sa halaran samtang ginapanitan sang mga Levita ang mga sapat. 12Dayon ginpartida nila sa tagsa ka grupo sang mga pamilya ang mga halad nga ginasunog para ihalad sa Ginoo, suno sa nasulat sa Libro ni Moises. Amo man ang ginhimo nila sa mga baka. 13Dayon ginlitson nila ang mga sapat nga pangpiesta, suno sa nasulat sa kasuguan, kag ginlaga ang balaan nga mga halad sa mga kolon, mga kaldero, kag mga kawa, kag ginpanagtag gilayon sa mga tawo.

14Sang ulihi nagpreparar ang mga Levita sang pagkaon para sa ila kaugalingon kag sa mga pari, tungod kay ang mga pari nga mga kaliwat ni Aaron masako sa paghalad sang mga halad nga ginasunog kag sang mga tambok sang sapat hasta maggab-i. 15Ang mga musikero nga mga kaliwat ni Asaf ara sa ila puwesto sa templo, suno sa pagsulundan nga ginhatag ni David, Asaf, Heman, kag Jedutun nga propeta sang hari. Ang mga guwardya sang tagsa ka puwertahan sang templo wala na naghalin sa ila puwesto kay ang ila kapareho nga mga Levita amo ang nagpreparar sang ila pagkaon.

16Natapos sadto nga adlaw ang bug-os nga seremonya para sa Piesta sang Paglabay sang Anghel nga ginselebrar para sa Ginoo, pati ang paghalad sang mga halad nga ginasunog sa halaran sang Ginoo, suno sa ginsugo ni Haring Josia. 17Ginsaulog sang mga nagtambong nga mga Israelinhon ang ina nga piesta, pati ang Piesta sang Tinapay nga Wala sing Inugpahabok sa sulod sang pito ka adlaw. 18Halin sang panahon ni Samuel, wala maselebrar ang Piesta sang Paglabay sang Anghel nga pareho sini. Wala gid makaselebrar ang mga nagligad nga mga hari pareho sang pagselebrar ni Haring Josia kag sang mga pari, mga Levita, mga pumuluyo sang Jerusalem, kag sang mga katawhan sang bug-os nga Juda kag Israel. 19Ginselebrar ang ina nga piesta sang ika-18 nga tuig sang paghari ni Josia.

Ang Katapusan sang Paghari ni Josia

(2 Har. 23:28-30)

20Pagkatapos sining mga ginhimo ni Josia para sa templo, ginpangunahan ni Haring Neco sang Egipto ang iya mga soldado sa pagpakig-away didto sa Carkemish, sa may Suba sang Eufrates. Nagkadto didto si Josia kag ang iya mga soldado sa pagpakig-away kay Neco. 21Pero nagpadala si Neco sang mga mensahero kay Josia sa pagsiling, “Ano ang labot mo sa akon, Hari sang Juda? Indi ikaw ang akon ginasalakay kundi ang nasyon nga nagapakig-away sa akon. Kag nagsiling ang Dios sa akon nga dali-dalion ko ang pagsalakay. Gani indi pagkontraha ang Dios nga kaupod ko, kay basi kon laglagon ka niya.”

22Pero wala mag-atras si Josia kay Neco. Wala siya magpamati kay Neco nga ginhambalan gid man sang Dios. Sa baylo, nagpakuno-kuno siya kag naglakat para magpakig-away kay Neco sa patag sang Megido. 23Ginpana si Josia kag napilasan siya. Siling niya sa iya mga opisyal, “Kuhaa ninyo ako diri, kay grabe gid ang akon pilas.” 24Gani ginkuha nila siya sa iya karwahe kag ginkarga sa isa pa niya ka karwahe kag gindala sa Jerusalem. Napatay siya didto kag ginlubong sa lulubngan sang iya mga katigulangan. Nagpangasubo para sa iya ang tanan nga katawhan sang Juda kag Jerusalem. 25Naghimo si Jeremias sang mga panalambiton para kay Josia, kag hasta subong ginakanta ini sang mga manugkanta sa pagdumdom sa iya. Ini nga mga panalambiton masami nga ginakanta sa Israel, kag nasulat sa Mga Panalambiton. 26-27Ang iban pa nga mga estorya parte sa paghari ni Josia, halin sa umpisa hasta sa katapusan, nasulat sa Libro sang Kasaysayan sang mga Hari sang Israel kag Juda. Nasulat man diri ang parte sa paghigugma ni Josia sa Ginoo nga ginpakita niya paagi sa pagtuman sa Kasuguan sang Ginoo.

Hoffnung für Alle

2. Chronik 35:1-27

Josia feiert das Passahfest

(2. Könige 23,21‒23)

1Am 14. Tag des 1. Monats ließ Josia in Jerusalem Lämmer schlachten, um für den Herrn das Passahfest zu feiern. 2Er teilte den Priestern ihre Aufgaben zu und ermutigte sie zu ihrem Dienst im Tempel des Herrn. 3Er sagte zu den Leviten, die ganz Israel im Gesetz unterrichteten und zum Dienst für den Herrn geweiht waren:

»Die Bundeslade hat ihren festen Platz im Tempel, den König Salomo von Israel, Davids Sohn, gebaut hat! Ihr braucht sie nicht auf euren Schultern von einem Ort zum anderen zu tragen. Darum könnt ihr euch hier im Tempel mit ganzer Kraft dem Dienst für den Herrn, euren Gott, und für sein Volk Israel widmen! 4Stellt wieder die Dienstgruppen nach euren Sippen zusammen, wie König David sie damals eingeteilt und sein Sohn Salomo sie später aufgeschrieben hat! 5Jede Dienstgruppe ist für eine bestimmte Anzahl von Sippen aus dem Volk zuständig. Kommt zum Tempel 6und reinigt euch für euren heiligen Dienst! Schlachtet für eure Brüder aus dem Volk das Passahopfer und bereitet es so zu, wie der Herr es uns durch Mose aufgetragen hat!«

7Josia schenkte den Israeliten, die zum Fest gekommen waren, aus seinem Besitz 30.000 Lämmer und junge Ziegenböcke für das Passahopfer sowie 3000 Rinder für andere Opfer. 8Auch seine Beamten stifteten Tiere für das Volk, für die Priester und die Leviten. Hilkija, Secharja und Jehiël, die drei obersten Priester, gaben den anderen Priestern 2600 Lämmer und junge Ziegenböcke für das Passahopfer sowie 300 Rinder. 9Auch die drei Brüder Konanja, Schemaja und Netanel sowie die Führer der Leviten, Haschabja, Jeïël und Josabad, gaben den Leviten 5000 Jungtiere für das Passahopfer und 500 Rinder. 10Als alle Aufgaben verteilt waren, stellten die Priester sich an ihre Plätze, und die Leviten traten in den Dienstgruppen an, so wie Josia es befohlen hatte. 11Die Leviten schlachteten die Passahlämmer und zogen ihnen die Haut ab, während die Priester das Blut der Tiere, das sie von den Leviten entgegennahmen, an den Altar sprengten. 12Die Teile, die für die Brandopfer bestimmt waren, legte man für die Familien aus dem Volk beiseite, damit sie das Fleisch später dem Herrn als Opfer darbringen konnten, wie es in Moses Gesetz vorgeschrieben war. Ebenso machte man es mit den Rindern. 13Die Passahlämmer wurden nach Vorschrift am Feuer gebraten, während das übrige Fleisch für die Opfermahlzeiten in Töpfen, Kesseln und Schüsseln gekocht wurde. Sobald es gar war, verteilten die Leviten es in aller Eile an die Festbesucher. 14Danach bereiteten sie für sich und die Priester die Passahlämmer zu. Denn die Priester, die Nachkommen von Aaron, mussten so viele Brandopfer und Fettstücke darbringen, dass sie bis in die Nacht hinein damit beschäftigt waren.

15Während des ganzen Festes blieben die Sänger aus der Sippe Asaf an ihrem Platz, wie es einst David, sein Seher Jedutun, Asaf und Heman angeordnet hatten. Auch die Torwächter blieben an den Tempeleingängen. Sie brauchten ihre Posten nicht zu verlassen, weil die Leviten auch für sie das Passah zubereiteten. 16So wurde an jenem Tag auf Josias Befehl alles geordnet, was den Tempeldienst während des Passahfestes betraf. Nun konnte das Volk das Passahfest feiern, und auch die Brandopfer konnten auf dem Altar des Herrn dargebracht werden.

17Eine Woche lang feierten die Israeliten, die nach Jerusalem gekommen waren, das Passahfest und das Fest der ungesäuerten Brote. 18Das Passahfest hatte seit der Zeit des Propheten Samuel in Israel nicht mehr so stattgefunden. Keiner der Könige in Israel hatte es so gefeiert wie Josia, die Priester und Leviten, die Bewohner von Jerusalem, von Juda und jene, die aus Israel nach Jerusalem gekommen waren. 19Das Fest fand im 18. Regierungsjahr von Josia statt.

Josias Tod

(2. Könige 23,28‒30)

20Nachdem Josia die Arbeiten am Tempel beendet hatte, zog Pharao Necho, der König von Ägypten, mit seinem Heer in Richtung Karkemisch am Euphrat. Josia versuchte, die Ägypter mit seinen Truppen aufzuhalten. 21Da schickte der Pharao eine Gesandtschaft zu ihm und ließ ihm sagen: »Was habe ich dir getan, König von Juda? Nicht dich greife ich an, sondern das Königshaus, mit dem ich Krieg führe! Gott will, dass ich mich beeile, er steht auf meiner Seite. Stell dich ihm nicht in den Weg, sonst wird er dich vernichten!«

22Doch Josia ließ sich nicht umstimmen. Er hörte nicht auf Nechos Worte, durch die Gott ihn warnen wollte. Stattdessen verkleidete er sich als einfacher Soldat und zog mit seinem Heer in die Ebene von Megiddo, wo es zum Kampf kam. 23In der Schlacht wurde König Josia von den feindlichen Bogenschützen getroffen. Da befahl er seinen Dienern: »Bringt mich weg von hier, ich bin schwer verwundet!« 24Sie hoben ihn aus dem Streitwagen, trugen ihn zu einem anderen Wagen und brachten ihn nach Jerusalem. Dort starb er und wurde in den Königsgräbern seiner Vorfahren beigesetzt. Ganz Juda und Jerusalem trauerte um ihn.

25Jeremia schrieb ein Klagelied über den verstorbenen König, und noch heute ist es ein fester Brauch in Israel, dass die Sänger und Sängerinnen Josia in ihren Trauerliedern beklagen. Die Texte stehen im Buch der Klagelieder.

26-27Alles Weitere über Josias Leben findet sich in der Chronik der Könige von Israel und Juda. Man kann dort von seinen Taten lesen, an denen sich seine Treue zu Gott zeigte, und wie er alles befolgte, was im Gesetzbuch des Herrn aufgeschrieben ist.