2 Cronica 33 – HLGN & CARSA

Ang Pulong Sang Dios

2 Cronica 33:1-25

Ang Paghari ni Manase sa Juda

(2 Har. 21:1-18)

1Nagaedad si Manase sang dose ka tuig sang nangin hari siya. Sa Jerusalem siya nag-estar, kag naghari siya sa sulod sang 55 ka tuig. 2Malain ang iya ginhimo sa panulok sang Ginoo. Nagsunod siya sa makangilil-ad nga mga buluhaton sang mga nasyon nga ginpatabog sang Ginoo sa mga Israelinhon. 3Ginpatindog niya liwat ang mga simbahan sa mataas nga mga lugar nga ginpaguba sadto sang iya amay nga si Hezekia. Nagpatindog man siya sang mga halaran para sa mga imahen ni Baal kag nagpahimo sang mga hulohaligi nga simbolo sang diosa nga si Ashera. Nagluhod siya kag nagsimba sa tanan nga butang sa kalangitan. 4Nagpahimo pa gid siya sang mga halaran sa templo sang Ginoo, nga suno sa Ginoo ang templo sa Jerusalem amo ang lugar nga sa diin padunggan siya hasta san-o. 5Ginbutang niya ini nga mga halaran sa duha ka lagwerta sang templo sang Ginoo sa pagsimba sa tanan nga butang sa kalangitan. 6Ginhalad niya ang iya mga bata sa kalayo33:6 Ginhalad… kalayo: ukon, Ginpaagi niya ang iya mga bata sa kalayo. sa Pulopatag sang Ben Hinom. Ginhimo man niya ang mga ginahimo sang mga babaylan, manugpakot kag manughiwit, kag nagpamangkot siya sa mga espiritista nga nagapakigsugilanon sa kalag sang mga patay. Puwerte gid ang iya pagpakasala sa Ginoo, kag nakapaakig ini sa Ginoo.

7Ginbutang niya sa templo sang Dios ang imahen nga iya ginpahimo. Kon parte sa sini nga templo, nagsiling ang Dios kay David kag sa iya anak nga si Solomon, “Padunggan ako hasta san-o sa sini nga templo kag sa Jerusalem, ang lugar nga akon ginpili sa tanan nga tribo sang Israel. 8Kon tumanon lang sang katawhan sang Israel ang tanan ko nga kasuguan kag pagsulundan nga ginhatag sa ila ni Moises, indi ko pagtugutan nga pahalinon sila sa sini nga duta nga ginhatag ko sa ila mga katigulangan.” 9Pero ginhaylo ni Manase ang katawhan sang Juda kag Jerusalem sa paghimo sang malaot, kag ang ila ginhimo mas malaot pa sang sa ginhimo sang mga nasyon nga ginpalaglag sang Ginoo sa mga Israelinhon.

10Bisan ginpaandaman sang Ginoo si Manase kag ang iya katawhan, wala gihapon sila magpamati sa iya. 11Gani ginpasalakay sila sang Ginoo sa mga soldado sang Asiria. Ginbihag nila si Manase, ginkaw-itan sa ilong, ginkadenahan sang saway, kag gindala sa Babilonia. 12Sa iya kalisod, nagpaubos gid siya sang iya kaugalingon kag nagpakitluoy sa Ginoo nga iya Dios, nga Dios man sang iya mga katigulangan. 13Kag sang nagpangamuyo siya, ginpamatian siya sang Ginoo. Natandog ang Ginoo sa iya nga pagpakitluoy. Gani ginpabalik siya sang Ginoo sa Jerusalem kag sa iya ginharian. Dayon nareyalisar ni Manase nga ang Ginoo lang ang Dios.

14Umpisa sadto, ginpakay-o ni Manase ang pangguwa nga pader sang Banwa ni David, halin sa nakatundan sang tuburan sang Gihon sa may ililigan sang tubig hasta sa Puwertahan sang mga Isda,33:14 Puwertahan sang mga Isda: Siguro diri ginapaagi ang mga isda nga ginadala sa siyudad. paliko sa bulobukid sang Ofel. Ginpataasan man niya ini. Dayon nagbutang siya sang mga kumander sa tanan nga napaderan nga mga banwa sang Juda. 15Ginpakuha niya ang mga dios-dios sang taga-iban nga nasyon kag ang imahen sa templo sang Ginoo. Ginpakuha man niya ang mga halaran sa bukid nga ginatindugan sang templo kag ang mga halaran sa iban nga bahin sang Jerusalem, kag ginpahaboy ini sa guwa sang siyudad. 16Dayon ginpakay-o niya ang halaran sang Ginoo kag ginhalaran sang mga halad nga para sa maayo nga relasyon kag mga halad sa pagpasalamat. Ginhambalan niya ang mga pumuluyo sang Juda nga mag-alagad sa Ginoo, ang Dios sang Israel. 17Sa gihapon nagahalad ang mga tawo sa mga simbahan sa mataas nga mga lugar, pero ginahalad na nila ini sa Ginoo nga ila Dios.

18Ang iban pa nga estorya parte sa paghari ni Manase, pati ang iya pangamuyo sa Dios kag ang mga ginhambal sang mga propeta sa iya sa ngalan sang Ginoo, ang Dios sang Israel, nasulat sa Libro sang Kasaysayan sang mga Hari sang Israel. 19Ang pangamuyo ni Manase kag ang sabat sang Ginoo sa iya, pati ang tanan niya nga sala kag pagsupak sa Ginoo, nasulat sa Libro sang mga Propeta. Nalista man diri ang mga lugar nga ginpatindugan niya sang mga simbahan, sang mga hulohaligi nga simbolo sang diosa nga si Ashera, kag sang iban pa nga mga dios-dios sa wala pa siya makapaubos sang iya kaugalingon sa Dios. 20Sang napatay si Manase, ginlubong siya sa iya palasyo. Kag si Amon nga iya anak amo ang nagbulos sa iya bilang hari.

Ang Paghari ni Amon sa Juda

(2 Har. 21:19-26)

21Nagaedad si Amon sang 22 ka tuig sang nangin hari siya. Sa Jerusalem siya nag-estar, kag naghari siya sa sulod sang duha ka tuig. 22Malain ang ginhimo ni Amon sa panulok sang Ginoo, pareho sa ginhimo sang iya amay nga si Manase. Ginsimba kag ginhalaran niya ang mga dios-dios nga ginpahimo ni Manase. 23Pero indi siya pareho sa iya amay, kay wala siya nagpaubos sang iya kaugalingon sa Ginoo. Sa baylo, gindugangan pa gid niya ang iya pagpakasala.

24Karon, nagplano sing malain ang mga opisyal ni Amon kontra sa iya, kag ginpatay nila siya sa iya palasyo. 25Pero ginpamatay sang katawhan sang Juda ang tanan nga nagpatay kay Haring Amon. Kag ginbulos nila si Josia nga anak ni Amon bilang hari.

Священное Писание (Восточный перевод), версия с «Аллахом»

2 Летопись 33:1-25

Манасса – царь Иудеи

(4 Цар. 21:1-10, 17-18)

1Манассе было двенадцать лет, когда он стал царём, и правил он в Иерусалиме пятьдесят пять лет. 2Он делал зло в глазах Вечного, следуя омерзительным обычаям народов, которых Вечный прогнал от исраильтян. 3Он отстроил капища на возвышенностях, которые разрушил его отец Езекия, он воздвиг жертвенники Баалу и сделал столбы Ашеры. Он поклонялся всем звёздам на небе и служил им. 4Он построил жертвенники в храме Вечного, о котором Вечный сказал: «В Иерусалиме Я буду пребывать вовеки». 5В обоих дворах храма Вечного он построил жертвенники всем звёздам на небе. 6Он приносил своих сыновей в огненную жертву в долине Бен-Гинном, гадал и ворожил, колдовал и общался с вызывателями умерших и чародеями. Он сделал много зла в глазах Вечного, вызывая Его гнев.

7Он взял резного идола, которого сделал, и поставил его в храме Аллаха, о котором Всевышний сказал Давуду и его сыну Сулейману: «В этом храме и в Иерусалиме, который Я избрал среди всех родов Исраила, Я буду пребывать вовеки. 8Я не дам впредь ногам исраильтян оставить землю, которой Я наделил их предков, если только они будут исполнять всё, что Я повелел им в отношении Закона, установлений и правил, данных через Мусу».

9Но Манасса сбил Иудею и жителей Иерусалима с пути, и они делали больше зла, чем те народы, которых Вечный истребил перед исраильтянами.

10Вечный предостерегал Манассу и его народ, но они не слушали. 11И Вечный навёл на них военачальников царя Ассирии, которые взяли Манассу в плен, продели в его нос крюк, заковали в бронзовые кандалы и увели его в Вавилон. 12Попав в беду, он искал милости у Вечного, своего Бога, и глубоко смирился перед Богом своих предков. 13И когда он молился, Вечный смилостивился над ним и внял его мольбе. Он возвратил его в Иерусалим, на его трон. Так Манасса познал, что Вечный есть Бог.

14После этого он отстроил внешнюю стену Города Давуда к западу от источника Гихон в долине до самого прохода Рыбных ворот и вокруг холма Офел, притом он сделал её гораздо выше. Он разместил военачальников во всех укреплённых городах Иудеи.

15Манасса убрал чужеземных богов и идола из храма Вечного вместе с жертвенниками, которые построил на храмовой горе и в Иерусалиме, он выбросил их из города. 16Он восстановил жертвенник Вечного, принёс на нём жертвы примирения и благодарственные жертвы и велел Иудее служить Вечному, Богу Исраила. 17Народ же продолжал приносить жертвы в святилищах на возвышенностях, но только Вечному, своему Богу.

18Прочие события царствования Манассы, его молитва своему Богу и слова провидцев, сказанные ему во имя Вечного, Бога Исраила, записаны в «Летописях царей Исраила»33:18 То есть Иудеи. См. сноску на 12:1.. 19Его молитва и то, как Аллах смилостивился над ним, все его грехи, неверность и места, где он строил капища на возвышенностях и ставил столбы Ашеры и идолов, прежде чем смирил себя, – всё это записано в «Летописях провидцев»33:19 Или: «Летописях Хозая».. 20Манасса упокоился со своими предками и был похоронен у себя во дворце. И царём вместо него стал его сын Амон.

Амон – царь Иудеи

(4 Цар. 21:19-24)

21Амону было двадцать два года, когда он стал царём, и правил он в Иерусалиме два года. 22Он делал зло в глазах Вечного, как и его отец Манасса. Амон поклонялся и приносил жертвы всем идолам, которых сделал Манасса. 23Но, в отличие от своего отца Манассы, он не смирил себя перед Вечным – Амон грешил всё больше и больше.

24Приближённые Амона составили против него заговор и убили его в его же дворце. 25Но народ страны перебил всех, кто был в заговоре против царя Амона, и сделал царём вместо него его сына Иосию.