2 Cronica 14 – HLGN & NVI

Ang Pulong Sang Dios

2 Cronica 14:1-15

1Sang ulihi, napatay si Abia kag ginlubong sa Banwa ni David. Si Asa nga iya anak amo ang nagbulos sa iya bilang hari. Kag sang si Asa ang hari, may kalinong sa Juda sa sulod sang napulo ka tuig.

Ang Paghari ni Asa sa Juda

2Matarong ang ginhimo ni Asa sa panulok sang Ginoo nga iya Dios. 3Ginpaguba niya ang mga halaran para sa mga dios-dios kag ang mga simbahan sa mataas nga mga lugar. Ginpaguba man niya ang handumanan nga mga bato kag ginpautod ang mga hulohaligi nga simbolo sang diosa nga si Ashera. 4Ginsugo niya ang katawhan sang Juda sa pagdangop sa Ginoo, ang Dios sang ila mga katigulangan, kag sa pagtuman sang iya mga kasuguan. 5Ginpaguba niya ang mga simbahan sa mataas nga mga lugar kag ang mga halaran nga ginasunugan sang mga insenso sa tanan nga banwa sang Juda. Gani may kalinong ang ginharian sang Juda sang tion sang paghari ni Asa. 6Kag samtang malinong, ginpabutangan ni Asa sang mga pader ang mga banwa sang Juda. Wala sing may nagpakig-away sa iya sa sina nga tion, kay ginhatagan siya sang Ginoo sang kalinong.

7Nagsiling si Asa sa mga taga-Juda, “Pabakuron ta ini nga mga banwa paagi sa pagbutang sang mga pader sa palibot sini nga may mga tore, mga puwertahan kag mga trangka. Kita gihapon ang nagapanag-iya sang sini nga duta, tungod kay nagdangop kita sa Ginoo nga aton Dios. Kag ginhatagan niya kita sang kalinong sa aton mga kaaway sa palibot.” Gani ginpabakod nila ang mga banwa kag nagmainuswagon sila.

8May 300,000 ka soldado si Asa nga mga taga-Juda, nga armado sang dalagko nga mga taming kag mga bangkaw. Kag may ara man siya sang 280,000 ka soldado nga taga-Benjamin, nga armado sang magagmay nga mga taming kag mga pana. Ini sila tanan mga maayo nga mga soldado.

9Naglakat si Zera nga taga-Etiopia14:9 taga-Etiopia: sa Hebreo, taga-Cush. upod ang madamo gid nga mga soldado kag 300 ka karwahe sa pagsalakay sa Juda. Nakaabot sila sa Maresha. 10Naglakat man sila ni Asa sa pagpakig-away kay Zera. Nagplastar sila sa pulopatag sang Zefata malapit sa Maresha. 11Dayon nagpangamuyo si Asa sa Ginoo nga iya Dios, “O Ginoo, wala na sing iban pa nga makabulig sa mga tawo nga wala sing ikasarang kontra sa mga gamhanan kundi ikaw lang. Buligi kami, O Ginoo nga amon Dios, kay nagasalig kami sa imo, kag sa imo ngalan nagkadto kami diri kontra sa sining madamo gid nga mga soldado. O Ginoo, ikaw ang amon Dios; indi pag-itugot nga magdaog ang tawo kontra sa imo.”

12Gani ginpierdi sang Ginoo ang mga taga-Etiopia sa atubangan ni Asa kag sang mga taga-Juda. Nagpalalagyo ang mga taga-Etiopia, 13kag ginlagas sila ni Asa kag sang iya mga soldado hasta sa Gerar. Madamo gid ang nagkalamatay sa mga taga-Etiopia sa bagay nga indi na sila makapakig-away pa. Ginpierdi sila sang Ginoo kag sang iya mga soldado. Madamo gid nga pagkabutang ang nakuha sang mga soldado sang Juda. 14Nalaglag nila ang mga baryo sa palibot sang Gerar, tungod nga ang mga pumuluyo sini ginpahadlok sa Ginoo. Ginpanguha nila ang mga pagkabutang sang sini nga mga baryo tungod kay madamo gid ang ila mga pagkabutang. 15Ginsalakay man nila ang mga kampo sang mga manugbantay sang mga kasapatan, kag ginpanguha ang madamo nga mga karnero kag mga kanding, kag mga kamelyo. Dayon nagbalik sila sa Jerusalem.

Nueva Versión Internacional

2 Crónicas 14:1-15

1Abías murió y fue sepultado en la Ciudad de David; su hijo Asá lo sucedió en el trono. Durante su reinado, el país disfrutó de diez años de paz.

Asá, rey de Judá

14:2-31R 15:11-12

2Asá hizo lo que era bueno y agradable ante el Señor su Dios. 3Se deshizo de los altares de dioses extranjeros y de los altares paganos en las colinas, destrozó las piedras sagradas y derribó las imágenes de la diosa Aserá. 4Además, ordenó a los habitantes de Judá que adoraran al Señor, Dios de sus antepasados, y que obedecieran sus leyes y sus mandamientos. 5De este modo, Asá se deshizo de los altares paganos y de los altares de incienso que había en todas las ciudades de Judá y durante su reinado hubo tranquilidad. 6Asá construyó en Judá ciudades fortificadas, pues durante esos años el Señor le dio descanso; el país disfrutó de paz y no estuvo en guerra con nadie.

7Asá dijo a los de Judá: «Reconstruyamos esas ciudades y levantemos a su alrededor murallas con torres, puertas y cerrojos. El país todavía es nuestro, porque hemos buscado al Señor nuestro Dios; como lo hemos buscado, él nos ha concedido estar en paz con nuestros vecinos». Y tuvieron mucho éxito en la reconstrucción de las ciudades.

8Asá contaba con un ejército de trescientos mil soldados de Judá, los cuales portaban lanzas y escudos grandes; además, con doscientos ochenta mil benjamitas que portaban arcos y escudos pequeños. Todos ellos eran guerreros valientes.

9Zera el cusita marchó contra ellos al frente de un ejército de un millón de soldados y trescientos carros de guerra y llegó hasta Maresá. 10Asá le salió al encuentro en el valle de Sefata y tomó posiciones cerca de Maresá.

11Allí Asá invocó al Señor su Dios y dijo: «Señor, solo tú puedes ayudar al débil contra el poderoso. ¡Ayúdanos, Señor y Dios nuestro, porque en ti confiamos y en tu nombre hemos venido contra esta multitud! ¡Tú, Señor, eres nuestro Dios! ¡No permitas que ningún mortal se alce contra ti!».

12El Señor derrotó a los cusitas cuando estos lucharon contra Asá y Judá. Los cusitas huyeron, 13pero Asá y su ejército los persiguieron hasta Guerar. Allí cayeron los cusitas y ni uno de ellos quedó con vida, porque el Señor y su ejército los aniquilaron. Los de Judá se llevaron un enorme botín. 14Luego, atacaron todas las ciudades que había alrededor de Guerar, las cuales estaban llenas de pánico ante el Señor, y las saquearon, pues había en ellas un gran botín. 15Además, atacaron los campamentos, donde había mucho ganado, y se llevaron una gran cantidad de ovejas y camellos. Después de eso, regresaron a Jerusalén.