Ginpili ni Samuel si Saul nga Hari
1May isa ka manggaranon kag kilala nga tawo sa tribo ni Benjamin. Ang iya ngalan si Kish, kag anak siya ni Abiel. Si Abiel anak ni Zeror. Si Zeror anak ni Becorat. Kag si Becorat anak ni Afia nga kaliwat ni Benjamin. 2Si Kish may anak nga si Saul. Bataon pa si Saul, kag siya ang pinakaguwapo kag pinakamataas sa Israel.
3Karon, nadula ang mga asno ni Kish, gani nagsiling siya sa iya anak nga si Saul, “Upda ang isa sa mga suluguon kag pangitaa ang mga asno.” 4Gani naglakat si Saul kag ang suluguon. Nagkadto sila sa kabukiran sang Efraim hasta sa lugar sang Shalisha, pero wala nila makita ang mga asno. Gani nagkadto sila sa lugar sang Shaalim kag sa mga lugar sang Benjamin, pero wala man nila makita didto. 5Sang nakaabot sila sa lugar sang Zuf, nagsiling si Saul sa iya suluguon, “Dali, mabalik na lang kita, kay basi kita na ang kabalak-an ni tatay imbes ang mga asno.” 6Pero nagsabat ang suluguon, “Hulat anay! May isa ka propeta sang Dios9:6 propeta sang Dios: ukon, alagad sang Dios. Sa literal, tawo sang Dios. sa malapit nga banwa. Ginatahod gid siya sang mga tawo, kag ang tanan niya nga ginasiling nagakatabo gid. Makadto kita sa iya subong, kay basi kon masugiran niya kita kon sa diin ta makita ang mga asno.” 7Nagsiling si Saul sa iya suluguon, “Kon makadto kita sa iya, ano ang ihatag ta sa iya? Wala kita sing pagkaon nga nabilin. Wala kita sing iregalo sa iya.” 8Nagsabat ang suluguon, “Ari, may sensilyo ako nga pilak.9:8 pilak: sa English, silver. Ihatag ko ini sa propeta sang Dios agod sugiran niya kita kon sa diin ta makita ang mga asno.” 9-10Nagsiling si Saul sa iya, “Maayo gid! Dali, makadto kita sa manalagna.” (Sang una sa Israel, kon may tawo nga gusto nga makabaton sang mensahi halin sa Dios, nagasiling siya, “Dali, makadto kita sa manalagna,” kay ang ginatawag subong nga propeta ginatawag sadto nga manalagna.)
Nagkadto si Saul kag ang suluguon sa banwa nga sa diin ara ang propeta sang Dios. 11Sang nagapataklad sila sa bukid pakadto sa banwa, may nasugata sila nga mga dalaga nga nagapaguwa sa banwa sa pagsag-ob. Nagpamangkot sila sa mga dalaga, “Ari bala diri ang manalagna?” 12Nagsabat sila, “Huo, ari siya. Una-una lang siya sa inyo. Bag-o pa lang siya nag-abot sa amon banwa sa pagpanguna sa mga tawo sa ila paghalad didto sa simbahan sa mataas nga lugar. Dalia ninyo! 13Hingabuti ninyo siya antes siya magkadto didto agod magkaon. Indi magsugod kaon ang mga tawo nga gin-imbitar kon indi pa siya makaabot, tungod nga kinahanglan nga bendisyunan niya anay ang halad. Gani taklad na kamo subong, kay maabtan ninyo siya samtang adlaw pa.”
14Gani nagtaklad sila sa banwa. Kag sang nagapasulod sila, nakita nila si Samuel nga nagapadulong sa ila sa pagkadto sa simbahan sa mataas nga lugar.
15Sang nagligad nga adlaw antes mag-abot si Saul, nagsiling na nga daan ang Ginoo kay Samuel, 16“Buwas, sa amo sini nga oras, pakadtuon ko sa imo ang isa ka tawo nga halin sa lugar sang Benjamin. Haplasan mo sang lana ang iya ulo sa pagpakita nga siya ang pinili nga pangulo sang akon katawhan nga mga Israelinhon. Luwason niya ang akon katawhan sa kamot sang mga Filistinhon, kay nakita ko ang mga pag-antos sang akon katawhan, kag nabatian ko ang ila pagpangayo sang bulig.”
17Sang makita ni Samuel si Saul, nagsiling ang Ginoo kay Samuel, “Siya ang tawo nga ginsiling ko sa imo. Magadumala siya sa akon katawhan.”
18Nagpalapit si Saul kay Samuel sa may puwertahan sang banwa kag nagpamangkot, “Sa diin bala ang balay sang manalagna?” 19Nagsabat si Samuel, “Ako ang manalagna. Mag-una kamo sa akon sa simbahan sa mataas nga lugar, kay sa sini nga adlaw magakaon kamo upod sa akon. Kag buwas sa aga, isugid ko sa imo ang imo ginahunahuna, kag dayon palakton ko kamo. 20Kon parte sa mga asno nga nadula tatlo na ka adlaw ang nagligad, indi ka magkabalaka kay nakita na sila. Kag karon sugiran ko ikaw nga ikaw kag ang panimalay sang imo amay amo ang ginahandom sang mga Israelinhon nga magapangulo sa ila.” 21Nagsabat si Saul, “Pero naghalin lang ako sa tribo ni Benjamin, ang pinakagamay nga tribo sang Israel, kag ang amon pamilya amo ang pinakakubos sa amon tribo. Ngaa nagasiling ka sina sa akon?”
22Sang didto na sila sa simbahan sa mataas nga lugar, gindala ni Samuel si Saul kag ang suluguon sa dako nga kuwarto nga sa diin nagapungko ang 30 ka tawo nga ginpang-imbitar. Dayon ginpapungko niya si Saul kag ang suluguon sa pulungkuan nga para sa dungganon nga mga bisita. 23Nagsiling si Samuel sa manugluto, “Dal-a diri ang karne nga ginpapain ko sa imo.” 24Gani ginkuha sang manugluto ang paa kag ginbutang sa atubangan ni Saul. Nagsiling si Samuel kay Saul, “Sige, kauna, kay ginpain ko ina para sa imo sa sini nga okasyon, upod sa mga tawo nga akon ginpang-imbitar.” Gani nagkaon si Saul upod kay Samuel sa sina nga adlaw.
25Pagbalik nila sa banwa halin sa simbahan sa mataas nga lugar, ginpreparahan ni Samuel sang hiligdaan si Saul didto sa matapan nga atop sang iya balay, 26kag didto nagtulog si Saul. Pagkaaga,9:25-26 ginpreparahan… Pagkaaga: Amo ini sa Septuagint. Sa Hebreo, nagpakigsugilanon si Samuel kay Saul didto sa atop sang iya balay. 26 Pagkaaga, nagbugtaw sila. gintawag ni Samuel si Saul didto sa atop. Siling niya, “Magpanghimos ka na, kay papaulion ko na ikaw.” Sang nakapanghimos na si Saul, nagguwa sila ni Samuel. 27Sang nagapaguwa na sila sa banwa, nagsiling si Samuel kay Saul, “Paunaha ang imo suluguon kay maestorya kita dali lang. Isiling ko sa imo ang ginsiling sang Dios.” Gani nag-una ang suluguon.
Saul procura Samuel
1Cis era um homem rico e influente da tribo de Benjamim. Era filho de Abiel, neto de Zeror e bisneto de Becorate e ainda trineto de Afias. 2Tinha um filho, Saul, que era o moço mais bem parecido que havia em Israel e que em altura ultrapassava, acima dos ombros, todos os seus concidadãos.
3Um dia, os jumentos de Cis extraviaram-se e este mandou Saul com um criado à procura deles. 4Percorreram toda a zona das colinas de Efraim, a terra de Salisa e ainda a área de Saalim, assim como todo o território de Benjamim, mas não os encontraram. 5Finalmente, depois de os terem procurado na terra de Zufe, Saul disse ao criado: “Vamos embora, pois o meu pai já deve estar mais preocupado connosco do que com os jumentos!”
6Mas o moço respondeu-lhe: “Eu pensei numa coisa! Há um profeta aqui nesta terra que é tido em grande consideração por todo o povo, porque tudo quanto diz é verdade. Vamos ter com ele, talvez possa indicar-nos alguma pista para encontrarmos os animais.”
7“Mas não temos aqui nada com que lhe pagar”, replicou Saul. “Até a comida que trazíamos se acabou; já não temos mais nada.”
8“Eu tenho aqui uma peça de prata9.8 Algumas traduções dizem um quarto de siclo de prata, uma peça de dinheiro com 3 gramas.; podemos oferecer-lha e logo se vê o que acontece.”
9-11“Está bem”, concordou Saul, “vamos tentar.” E dirigiram-se para a povoação onde vivia o homem de Deus. Enquanto subiam a encosta em direção à localidade, viram umas raparigas que saíam para ir buscar água e perguntaram-lhes se o vidente estava na cidade. Naqueles dias os profetas eram chamados videntes. As pessoas diziam que iam consultar o vidente e não o profeta como dizemos hoje.
12-13“Sim!”, responderam elas. “Vão sempre por esse caminho, porque vai direito à casa dele. Ele mora mesmo à entrada da povoação. Acabou de chegar de fora e tem de estar presente num sacrifício público no alto da colina. Despachem-se, porque deve estar mesmo a sair de casa; os convidados habitualmente não começam a comer sem que ele chegue e abençoe os alimentos.”
14Entraram na cidade e, ao passarem a entrada, viram Samuel que saía para o alto da colina. 15Samuel estava prevenido. O Senhor tinha-lhe dito no dia anterior: 16“Amanhã, por esta altura, vou enviar-te um homem da terra de Benjamim. Deverás ungi-lo como chefe do meu povo. Ele irá livrá-lo dos filisteus. Olhei para o meu povo com misericórdia, pois ouvi o seu choro.”
17Quando Samuel viu Saul, o Senhor disse-lhe: “É este o homem de quem te falei. Ele regerá o meu povo!”
18Nesse preciso momento Saul aproximou-se de Samuel e perguntou-lhe: “Diz-me, por favor, onde é a casa do vidente.”
19“Eu sou o vidente”, replicou Samuel. “Sobe a colina à minha frente e comeremos juntos; amanhã dir-te-ei o que pretendes saber e poderás ir embora. 20Entretanto, não te preocupes mais com os jumentos que se perderam há três dias, porque já foram achados. Mas quem é aquele que o povo de Israel mais procura? Porventura não és tu e a família do teu pai?”
21“Perdão, senhor”, replicou Saul. “Eu sou da tribo de Benjamim, a mais pequena de Israel, e a minha família é a menos importante da tribo. Deves estar enganado!”
22Contudo, Samuel levou Saul e o moço para a sala do banquete e fê-los sentarem-se à cabeceira da mesa, dando-lhe um lugar de honra acima dos outros trinta convidados. 23Samuel entretanto tinha já dado ordens ao cozinheiro para reservar o melhor pedaço de carne, destinado ao convidado de honra. 24O cozinheiro trouxe-o e pô-lo diante de Saul. “Vá, come!”, disse-lhe Samuel. “Foi para ti que o mandei reservar, mesmo antes de ter convidado estes outros.” E Saul comeu na companhia de Samuel.
25Depois daquela celebração, quando regressavam à cidade, Samuel levou Saul para o terraço e esteve ali a conversar com ele. 26Ao romper do dia chamou-o: “Levanta-te! Tens de te pôr já a caminho.” Saul levantou-se e preparou-se e Samuel acompanhou-o até à saída da cidade. 27Quando chegaram às muralhas, disse a Saul que mandasse o criado à frente e dirigiu-lhe as seguintes palavras: “Recebi da parte de Deus uma mensagem especial para ti.”
